الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجًا ۜ (1)
Chwała niech bedzie Bogu, ktory zesłał Ksiege Swojemu słudze i nie uczynił w niej zadnej krzywizny |
قَيِّمًا لِّيُنذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِّن لَّدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا (2)
Ksiege prosta, aby ostrzegała przed strasznym nieszczesciem, nadchodzacym od Niego, i zwiastowała wiernym, ktorzy czynia dobre dzieła, iz czeka ich piekna nagroda |
مَّاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا (3)
oni tam beda przebywac na wieki |
وَيُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4)
I aby ostrzegała tych, ktorzy mowia: "Bog wział Sobie syna |
مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا (5)
Ani oni nie posiadaja o tym wiedzy, ani ich ojcowie. To słowo wielkiej wagi, ktore wychodzi z ich ust! Oni głosza jedynie kłamstwo |
فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَىٰ آثَارِهِمْ إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا (6)
I byc moze, jestes gotow zadreczyc sie ze zmartwienia, sledzac ich postepowanie, jesli oni nie uwierza w to opowiadanie |
إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (7)
My uczynilismy to, co jest na ziemi, jej ozdoba, abysmy mogli wyprobowac, ktory z nich jest lepszy w działaniu |
وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا (8)
Lecz, zaprawde, My uczynimy z niej naga ziemie |
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا (9)
Czy ty sadzisz, ze mieszkancy groty i Ar-Rakim sa czyms osobliwym wsrod Naszych znakow |
إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا (10)
Oto młodziency schronili sie do groty i powiedzieli: "Panie nasz! Daj nam miłosierdzie pochodzace od Ciebie i przygotuj nam słuszna droge w naszej sprawie |
فَضَرَبْنَا عَلَىٰ آذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَدًا (11)
Przeto w tej grocie opieczetowalismy ich uszy - na wiele lat |
ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا (12)
Potem wskrzesilismy ich, aby sie dowiedziec, ktora z dwoch grup lepiej obliczy, jak długo oni tam przebywali |
نَّحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى (13)
My opowiemy ci ich historie zgodnie z prawda. Byli to młodziency, ktorzy uwierzyli w swojego Pana, i My pomnozylismy ich droge prosta |
وَرَبَطْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَٰهًا ۖ لَّقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا (14)
I umocnilismy ich serca, kiedy powstali i powiedzieli: "Pan nasz, Pan niebios i ziemi. Nie bedziemy wzywac zadnego boga, oprocz Niego; bo powiedzielibysmy wowczas obrzydliwe kłamstwo |
هَٰؤُلَاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ لَّوْلَا يَأْتُونَ عَلَيْهِم بِسُلْطَانٍ بَيِّنٍ ۖ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا (15)
Ci nasi ludzie wzieli sobie bogow poza Nim. Gdyby oni chociaz przyniesli ze soba jasny dowod! Czyz jest ktos bardziej niesprawiedliwy anizeli ten, kto wymyslił kłamstwo przeciwko Bogu |
وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُرْ لَكُمْ رَبُّكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُم مِّنْ أَمْرِكُم مِّرْفَقًا (16)
Kiedy oddzielicie sie od nich Pan wasz roztoczy nad wami Swoje miłosierdzie i przygotuje dla waszej sprawy dogodna podpore |
۞ وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ ۗ مَن يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُّرْشِدًا (17)
I mogłbys był widziec, jak słonce, kiedy wschodziło, odsuwało sie od ich groty na prawo, a kiedy zachodziło, mijało ich z lewej strony, oni zas znajdowali sie w jej przestronnym wnetrzu. Oto jeden ze znakow Boga! Kogo Bog prowadzi, ten idzie droga prosta, a kogo On sprowadzi z drogi, ten nie znajdzie zadnego opiekuna prowadzacego droga prawosci |
وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ۖ وَكَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ ۚ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا (18)
Mogłbys uwazac ich za czuwajacych, podczas gdy oni byli pograzeni we snie; My odwracalismy ich na prawo i na lewo, a pies ich znajdował sie na progu z wyciagnietymi przednimi łapami. Gdybys ich zobaczył, to z pewnoscia odwrociłbys sie od nich, uciekajac, i zapewne ogarnałby cie strach na ich widok |
وَكَذَٰلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ ۚ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۚ قَالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِقِكُمْ هَٰذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنظُرْ أَيُّهَا أَزْكَىٰ طَعَامًا فَلْيَأْتِكُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلَا يُشْعِرَنَّ بِكُمْ أَحَدًا (19)
I tak wskrzesilismy ich, zeby sie wzajemnie wypytywali. Jeden z nich powiedział: Ile czasu tam przebywaliscie?" Oni powiedzieli: "Przebywalismy jeden dzien albo czesc jednego dnia." Oni powiedzieli: "Wasz Pan wie najlepiej, ile czasu przebywaliscie. Wyslijcie wiec jednego z was do miasta z waszymi pieniedzmi, aby sie rozejrzał, kto ma najczysciejsze jedzenie, i przyniosł wam od niego zaopatrzenie |
إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا (20)
Bo jesli oni was odkryja, to was ukamienuja albo nawroca was na swoja wiare, i wtedy nigdy nie bedziecie szczesliwi |
وَكَذَٰلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ ۖ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَانًا ۖ رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَىٰ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِم مَّسْجِدًا (21)
I tak dalismy znac o nich, aby ludzie wiedzieli, ze obietnica Boga jest prawda i ze nie ma zadnej watpliwosci co do Godziny! Kiedy sprzeczali sie miedzy soba w ich sprawie, powiedzieli: "Wzniescie nad nimi budowle; Pan zna ich najlepiej!" Ci, ktorzy odniesli zwyciestwo w ich sprawie, powiedzieli: "Powinnismy zbudowac nad nimi meczet |
سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ ۖ وَيَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ ۚ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ ۗ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا وَلَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا (22)
Beda mowic: "Było ich trzech, a czwartym był ich pies." I beda mowili: "Było ich pieciu, a szostym z nich był pies" - starajac sie odgadnac to, co skryte. I beda mowic: "Było ich siedmiu, a osmy wsrod nich był pies." Powiedz: "Moj Pan zna najlepiej ich liczbe. Znaja ich tylko nieliczni." Przeto nie prowadz z nimi sporu inaczej, jak tylko w sposob jawny, i nie wypytuj o nich zadnego z nich |
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَٰلِكَ غَدًا (23)
Nie mow o niczym: "Z pewnoscia uczynie to jutro |
إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ وَاذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلْ عَسَىٰ أَن يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَٰذَا رَشَدًا (24)
Nie dodawszy: "Jesli Bog zechce!" I wspomnij swojego Pana, jesli Go zapomniałes, i powiedz: "Byc moze, poprowadzi mnie moj Pan ku temu, co jest blizsze od tego wzgledem prawosci |
وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَازْدَادُوا تِسْعًا (25)
I przebywali oni w swej grocie trzysta lat, i dodali sobie jeszcze dziewiec |
قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا ۖ لَهُ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ ۚ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا (26)
Powiedz: "Bog wie najlepiej, ile oni przebywali. Do Niego nalezy to, co skryte w niebiosach i na ziemi. Jak dobrze On widzi i słyszy! Oni nie maja, poza Nim, zadnego opiekuna, a On nie czyni nikogo wspołuczestnikiem w sprawowaniu władzy |
وَاتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَ ۖ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا (27)
I głos to, co ci zostało objawione z Ksiegi twojego Pana! - Nikt nie zmieni Jego słow! - I nie znajdziesz, poza Nim, miejsca schronienia |
وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا (28)
I badz cierpliwy z tymi, ktorzy rano i wieczor wzywaja swego Pana, pragnac ogladac Jego oblicze. I niech twoje oczy nie odwracaja sie od nich ku ozdobom zycia tego swiata. Nie słuchaj tego, ktorego serce uczynilismy niedbałym o to, by Nas wspominac, ktory postepuje za swoja namietnoscia, ktorego postepowanie przekracza miare |
وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا (29)
I mow: "Prawda pochodzi od waszego Pana. Przeto kto chce, niech wierzy, a kto nie chce, niech nie wierzy!" My przygotowalismy dla niesprawiedliwych ogien, ktory obejmie ich jak płotna namiotu. Jesli beda wzywac pomocy, to zostanie im udzielona w postaci wody podobnej do roztopionego metalu, ktory pali twarze. Jakze to nieszczesny napoj! Jakze to złe miejsce wypoczynku |
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا (30)
Zaprawde, ci, ktorzy uwierza i ktorzy beda czynic dobre dzieła... - My na pewno nie pozwolimy, by przepadła nagroda temu, kto czynił dobro |
أُولَٰئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۚ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا (31)
Oto ci, ktorych czekaja Ogrody Edenu, gdzie w dole płyna strumyki. Beda tam przebywac ozdobieni bransoletami ze złota, ubrani w szaty zielone z jedwabiu i brokatu; beda tam wypoczywac, wyciagnieci wygodnie na łozach. Jakze to wspaniała nagroda! Jakze to piekne miejsce wypoczynku |
۞ وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا رَّجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا (32)
Przytocz im przypowiesc o dwoch ludziach: Jednemu z nich przygotowalismy dwa ogrody winnej latorosli, ktore otoczylismy palmami; miedzy nimi umiescilismy pole zasiane zbozem |
كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِم مِّنْهُ شَيْئًا ۚ وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا (33)
Obydwa ogrody dały swoje plony i nie przyniosły zadnej straty. I sprawilismy, iz wytrysnał strumyk miedzy tymi dwoma ogrodami |
وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا (34)
I zebrał on owoce. Powiedział wiec swojemu towarzyszowi, ktory z nim rozmawiał: "Ja mam wiecej majatku od ciebie i jestem potezniejszy dzieki moim ludziom |
وَدَخَلَ جَنَّتَهُ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَن تَبِيدَ هَٰذِهِ أَبَدًا (35)
Wszedł do swojego ogrodu i, wyrzadzajac sobie samemu niesprawiedliwosc, powiedział: "Nie sadze, zeby to kiedykolwiek zgineło |
وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّدِدتُّ إِلَىٰ رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا (36)
I nie wierze, ze nadejdzie Godzina. A jesli zostane sprowadzony do mego Pana, to znajde z pewnoscia cos lepszego, w zamian za to, anizeli ten ogrod |
قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا (37)
I powiedział mu jego towarzysz, rozmawiajac z nim: "Czy nie wierzysz w Tego, ktory cie stworzył z prochu, nastepnie z kropli spermy, a potem dał ci postac człowieka |
لَّٰكِنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدًا (38)
Lecz co do mnie... On jest Bogiem, moim Panem! I ja nie dodaje memu Panu zadnego wspołtowarzysza |
وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ إِن تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَوَلَدًا (39)
O, gdybys ty, kiedy wszedłes do twego ogrodu, powiedział: Jesli Bog zechce! Nie ma mocy, jak tylko u Boga! Chociaz widzisz, iz mam mniej majatku i dzieci od ciebie |
فَعَسَىٰ رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَيُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا (40)
To, byc moze, moj Pan da mi wkrotce cos lepszego niz twoj ogrod; a na niego zesle z nieba gwałtowny huragan, tak iz rankiem zamieni sie w nagie wzgorze |
أَوْ يُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَبًا (41)
Albo tez woda zniknie w ziemi i nie zdołasz jej odnalezc |
وَأُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلَىٰ مَا أَنفَقَ فِيهَا وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا (42)
I zniszczone zostały jego owoce. Wtedy zaczał wykrecac sobie rece nad tym, co wydał na ten ogrod - teraz ogołocony do samych drabinek - i powiedział: "Biada mi! O, gdybym był nie dodawał zadnego wspołtowarzysza memu Panu |
وَلَمْ تَكُن لَّهُ فِئَةٌ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَمَا كَانَ مُنتَصِرًا (43)
I nie miał on nikogo z ludzi, kto by mu pomogł, poza Bogiem; i nie był wspomozony |
هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَيْرٌ ثَوَابًا وَخَيْرٌ عُقْبًا (44)
W podobnym przypadku opieka jest tylko u Boga, ktory jest Prawda; On jest najlepszy w nagradzaniu, On jest najlepszy w ostatecznym wyniku |
وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ مُّقْتَدِرًا (45)
I przytocz im przypowiesc o zyciu tego swiata, ktore jest podobne do wody, jaka My spuszczamy z nieba: miesza sie z nia roslinnosc ziemi i potem staje sie zeschłym zielem, ktore rozrzucaja wiatry. Bog jest nad kazda rzecza wszechwładny |
الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلًا (46)
Bogactwo i synowie to ozdoba zycia tego swiata. Lecz dzieła nieprzemijajace, dobre dzieła, otrzymaja lepsza nagrode u twego Pana i daja lepsza nadzieje |
وَيَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا (47)
W Dniu, kiedy My poruszymy gory i kiedy zobaczysz, iz ziemia stała sie gładka rownina, i kiedy ich zgromadzimy, nie pominawszy nikogo z nich |
وَعُرِضُوا عَلَىٰ رَبِّكَ صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن نَّجْعَلَ لَكُم مَّوْعِدًا (48)
Zostana przedstawieni twemu Panu, w szeregach: "Przyszliscie do Nas tak, jak was stworzylismy po raz pierwszy; mysleliscie, ze nie wyznaczymy wam czasu spotkania |
وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا ۚ وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا ۗ وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا (49)
I zostanie połozona ksiega. I zobaczysz grzesznikow przejetych tym, co w niej jest. Oni beda mowili: "Biada nam! Dlaczego ta ksiega nie opuszcza niczego, ani małego, ani wielkiego, w swoim wyliczeniu?" I znajda przed soba wszystko, co uczynili. Twoj Pan nie wyrzadzi krzywdy nikomu |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ ۗ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِي وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ ۚ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا (50)
Kiedy powiedzielismy aniołom: "Oddajcie pokłon Adamowi!" oni pokłonili sie, z wyjatkiem Iblisa, ktory był sposrod dzinow i ktory zbuntował sie przeciwko rozkazowi swojego Pana. Czyz wezmiecie jego i jego potomstwo za opiekunow, poza Mna, podczas gdy oni sa dla was wrogami? jakaz to zła zamiana dla niesprawiedliwych |
۞ مَّا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَمَا كُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا (51)
Ja nie wziałem ich za swiadkow przy stwarzaniu niebios i ziemi ani przy stwarzaniu ich samych; nie wezme tez jako pomocnikow tych, ktorzy sprowadzaja z drogi |
وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُم مَّوْبِقًا (52)
W Dniu, kiedy On powie: "Wezwijcie tych, ktorych uznaliscie za Moich wspołtowarzyszy!", to oni beda ich wzywac, lecz tamci nie odpowiedza im, poniewaz uczynilismy miedzy nimi przepasc |
وَرَأَى الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَلَمْ يَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا (53)
I grzesznicy zobacza ogien. Pomysla wtedy, ze tam sie dostana, i nie znajda od niego wybawienia |
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا (54)
Przedstawilismy ludziom w tym Koranie wszelkiego rodzaju przypowiesci, lecz człowiek jest, ponad wszystko, kłotliwy |
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (55)
I nic nie przeszkodziło ludziom, by uwierzyli, - kiedy przyszła do nich droga prosta - i by prosili swego Pana o przebaczenie; chyba ze ma dosiegnac ich los dawnych przodkow albo spotkac kara twarza w twarz |
وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ ۚ وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ ۖ وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَمَا أُنذِرُوا هُزُوًا (56)
My wysyłamy posłancow tylko jako zwiastunow i ostrzegajacych. Lecz ci, ktorzy nie wierza, tocza spory, posługujac sie fałszem, by zniszczyc prawde. Oni przyjeli z drwina Nasze znaki i to, czym ich ostrzegano |
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ فَلَن يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (57)
A ktoz jest bardziej niesprawiedliwy przez znak swojego pana, lecz odwrocił sie od nich i zapomniał o tym, co przygotowały pierwej jego rece? My połozylismy na ich sercach osłony, zeby nie rozumieli, a w ich uszy - głuchote. I nawet jesli ty wezwiesz ich na prosta droge, oni sie nigdy na tej drodze nie znajda |
وَرَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ ۖ لَوْ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ ۚ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن يَجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئِلًا (58)
Twoj Pan jest Przebaczajacy, pełen miłosierdzia. Gdyby ich chciał ukarac za to, co popełnili, to przyspieszyłby ich kare. Lecz oni maja wyznaczony czas i nie znajda od niego ucieczki |
وَتِلْكَ الْقُرَىٰ أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِم مَّوْعِدًا (59)
Wytracilismy mieszkancow tych oto miast, kiedy czynili niesprawiedliwosc, i wyznaczylismy termin ich zguby |
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّىٰ أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبًا (60)
Oto powiedział Mojzesz do swego młodzienca: "Nie ustane, az dojde do zlewiska dwoch morz, chocbym miał isc przez długie lata |
فَلَمَّا بَلَغَا مَجْمَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَبًا (61)
A kiedy doszli do zlewiska dwoch morz, zapomnieli swojej ryby, ktora swobodnie odnalazła droge w morzu |
فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءَنَا لَقَدْ لَقِينَا مِن سَفَرِنَا هَٰذَا نَصَبًا (62)
Kiedy juz odeszli dalej, powiedział Mojzesz do swego młodzienca: "Przynies nasza zywnosc, poniewaz jestesmy utrudzeni ta podroza |
قَالَ أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَمَا أَنسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ ۚ وَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا (63)
On powiedział: "Czy nie zauwazyłes, ze kiedy schronilismy sie przy skale, zapomniałem o rybie; chyba tylko szatan mogł spowodowac, ze nie pamietałem o niej i nie przypomniałem sobie; ona odnalazła swoja droge w morzu jakims dziwnym sposobem |
قَالَ ذَٰلِكَ مَا كُنَّا نَبْغِ ۚ فَارْتَدَّا عَلَىٰ آثَارِهِمَا قَصَصًا (64)
Powiedział Mojzesz: "To jest to, czego pragnelismy!" I obydwaj zawrocili po swoich sladach |
فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا (65)
I znalezli pewnego sługe z Moich sług, ktoremu uzyczylismy Naszego miłosierdzia i ktorego nauczylismy wiedzy pochodzacej od Nas |
قَالَ لَهُ مُوسَىٰ هَلْ أَتَّبِعُكَ عَلَىٰ أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا (66)
Rzekł do niego Mojzesz: "Czy moge postepowac za toba, abys mnie pouczył o drodze prawosci, ktorej ciebie nauczono |
قَالَ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا (67)
On powiedział: "Ty nie potrafisz byc przy mnie cierpliwy |
وَكَيْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا (68)
Jakze bedziesz przy mnie cierpliwy wobec tego, czego nie znasz |
قَالَ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ صَابِرًا وَلَا أَعْصِي لَكَ أَمْرًا (69)
Powiedział Mojzesz: "Znajdziesz mnie, jesli Bog zechce, cierpliwym i nie sprzeciwie sie zadnemu twemu rozkazowi |
قَالَ فَإِنِ اتَّبَعْتَنِي فَلَا تَسْأَلْنِي عَن شَيْءٍ حَتَّىٰ أُحْدِثَ لَكَ مِنْهُ ذِكْرًا (70)
On powiedział: "Jesli bedziesz postepował za mna, to nie pytaj mnie o nic, dopoki ci o tym nie wspomne |
فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا ۖ قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا (71)
I obydwaj wyruszyli w droge. Az kiedy wsiedli na statek, on przedziurawił go. Powiedział Mojzesz: "Czy ty go przedziurawiłes; aby zatopic ludzi znajdujacych sie na nim? Uczyniłes rzecz zdumiewajaca |
قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا (72)
On powiedział: "Czyz nie powiedziałem, ze nie potrafisz byc ze mna cierpliwy |
قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ وَلَا تُرْهِقْنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرًا (73)
Powiedział Mojzesz: "Nie gan mnie za to, o czym zapomniałem, i nie rob mi trudnosci z tego powodu |
فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا لَقِيَا غُلَامًا فَقَتَلَهُ قَالَ أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ لَّقَدْ جِئْتَ شَيْئًا نُّكْرًا (74)
I znowu wyruszyli w droge. Az kiedy spotkali pewnego chłopca, on go zabił. Powiedział Mojzesz: "Czy zabiłes człowieka, ktory nie był winien zadnego zabojstwa? Popełniłes rzecz niegodziwa |
۞ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكَ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا (75)
On rzekł: "Czyz nie powiedziałem ci, ze nie potrafisz byc cierpliwym przy mnie |
قَالَ إِن سَأَلْتُكَ عَن شَيْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِي ۖ قَدْ بَلَغْتَ مِن لَّدُنِّي عُذْرًا (76)
Rzekł Mojzesz: "Jesli odtad jeszcze cie o cos zapytam, to nie uwazaj mnie juz za swojego towarzysza; ale z gory sie na to godze |
فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا أَتَيَا أَهْلَ قَرْيَةٍ اسْتَطْعَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَن يُضَيِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِيهَا جِدَارًا يُرِيدُ أَن يَنقَضَّ فَأَقَامَهُ ۖ قَالَ لَوْ شِئْتَ لَتَّخَذْتَ عَلَيْهِ أَجْرًا (77)
Nastepnie wyruszyli w droge. Az kiedy przybyli do pewnego miasta, poprosili jego mieszkancow o jedzenie. Lecz ci odmowili ugoszczenia ich. Obydwaj znalezli zatem mur, ktory groził zawaleniem sie, i sługa postawił go prosto. Powiedział Mojzesz: "Gdybys chciał, to wziałbys za to zapłate |
قَالَ هَٰذَا فِرَاقُ بَيْنِي وَبَيْنِكَ ۚ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأْوِيلِ مَا لَمْ تَسْتَطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا (78)
On powiedział: "To oznacza, ze musimy sie rozdzielic. Lecz ja wyjasnie ci to, do czego ty nie miałes cierpliwosci |
أَمَّا السَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِينَ يَعْمَلُونَ فِي الْبَحْرِ فَأَرَدتُّ أَنْ أَعِيبَهَا وَكَانَ وَرَاءَهُم مَّلِكٌ يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْبًا (79)
Jesli chodzi o statek, to nalezał on do biednych ludzi, ktorzy pracowali na morzu. Chciałem go uszkodzic, bo za nimi podazał krol, ktory zabierał kazdy statek siła |
وَأَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَن يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا (80)
A co sie tyczy tego chłopca, to jego rodzice byli wierzacymi i obawialismy sie, ze on narzuci im bunt i niewiare |
فَأَرَدْنَا أَن يُبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيْرًا مِّنْهُ زَكَاةً وَأَقْرَبَ رُحْمًا (81)
Otoz chcielismy, aby ich Pan dał im na to miejsce lepszego od niego i bardziej czystego, i blizszego uczuciem miłosierdzia |
وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ۚ ذَٰلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا (82)
A co sie tyczy muru, to nalezał on do dwoch sierot zyjacych w tym miescie. pod nim znajdował sie ich skarb. Ojciec ich był człowiekiem poboznym i chciał twoj Pan, aby po osiagnieciu dojrzałego wieku wydobyli swoj skarb, jako dowod miłosierdzia od twego Pana. Nie czyniłem ja tego z własnego nakazu. Oto wyjasnienie tego, w czym nie potrafiłes byc cierpliwym |
وَيَسْأَلُونَكَ عَن ذِي الْقَرْنَيْنِ ۖ قُلْ سَأَتْلُو عَلَيْكُم مِّنْهُ ذِكْرًا (83)
I beda ciebie pytac o Zu'l-Karnajna. Powiedz: "Ja przytocze wam o nim pewne wspomnienie |
إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَآتَيْنَاهُ مِن كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا (84)
Oto umocnilismy go na ziemi i dalismy mu do kazdej rzeczy jakas droge |
فَأَتْبَعَ سَبَبًا (85)
I poszedł on po pewnej drodze |
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِندَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَن تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَن تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا (86)
A kiedy dotarł do zachodu słonca, to zobaczył, ze ono schodzi do jakiegos błotnistego zrodła; a przy nim napotkał jakis lud. Powiedzielismy: "O Zu`l-Karnajnie Albo ukarzesz ich, albo tez postapisz wzgledem nich pieknie |
قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَىٰ رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُّكْرًا (87)
On powiedział: "Tego, kto jest niesprawiedliwy, ukarzemy; potem zostanie on zwrocony swemu Panu, ktory go ukarze kara dotkliwa |
وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاءً الْحُسْنَىٰ ۖ وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا يُسْرًا (88)
Natomiast ten, kto wierzy i czyni dobro, bedzie miał jako zapłate nagrode najpiekniejsza i my podamy mu nasz rozkaz łatwy do wykonania |
ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا (89)
Nastepnie poszedł inna droga |
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَىٰ قَوْمٍ لَّمْ نَجْعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتْرًا (90)
Az kiedy doszedł do wschodu słonca, spostrzegł, iz ono wschodzi nad ludem, nad ktorym me rozpostarlismy za ktora by go przed nim chroniła |
كَذَٰلِكَ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَيْهِ خُبْرًا (91)
Tak było. I objelismy wiedza wszystko, co on posiadał |
ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا (92)
Nastepnie znowu poszedł inna droga |
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِن دُونِهِمَا قَوْمًا لَّا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا (93)
Az kiedy doszedł do miejsca znajdujacego sie miedzy dwoma zaporami, znalazł za nimi pewien lud, ktory zaledwie mogł pojac jakakolwiek mowe |
قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَىٰ أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا (94)
O powiedzieli: "O Zula-Karnajnie! Oto Gog i Magog sieja zgorszenie na ziemi! Czy moglibysmy przygotowac dla ciebie danine, abys zbudował miedzy nami i miedzy nimi zapore |
قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ رَدْمًا (95)
On powiedział: "To, w czym umocnił mnie moj Pan, jest lepsze; udzielcie mi wiec wydatnej pomocy, a ja zbuduje miedzy wami a nimi tame |
آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا سَاوَىٰ بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انفُخُوا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا (96)
Przyniescie mi sztaby zelaza!" A kiedy wyrownali przestrzen miedzy dwoma zboczami, powiedział: "Dmuchajcie!" A kiedy uczynił je jak ogien, powiedział: "Przyniescie mi roztopionej miedzi, abym wlał na to zelazo |
فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا (97)
I nie mogli ani wedrzec sie na nia, ani tez nie mogli przebic w niej dziury |
قَالَ هَٰذَا رَحْمَةٌ مِّن رَّبِّي ۖ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ ۖ وَكَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا (98)
On powiedział: "To jest miłosierdzie od mojego Pana! A kiedy przyjdzie obietnica Pana, to On uczyni ja pyłem. Obietnica mojego Pana jest prawda |
۞ وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ ۖ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا (99)
I My pozwolimy tego Dnia, iz wzburza sie jedni przeciw drugim jak fale. I zadma w trabe. Wtedy My zbierzemy ich wszystkich razem |
وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لِّلْكَافِرِينَ عَرْضًا (100)
I przedstawimy tego Dnia Gehenne dla niewiernych szeroko otwarta |
الَّذِينَ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَن ذِكْرِي وَكَانُوا لَا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعًا (101)
Dla tych, ktorych oczy były przesłoniete od Mojego napomnienia i ktorzy nie byli zdolni słyszec |
أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِن دُونِي أَوْلِيَاءَ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا (102)
Czy ci, ktorzy nie uwierzyli, sadza, ze wezma sobie Moje sługi, poza Mna, jako opiekunow? Zaprawde, przygotowalismy Gehenne jako mieszkanie dla niewiernych |
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا (103)
Powiedz: "Czyz ja mam wam obwiescic o tych, ktorzy poniesli najwieksza strate przez swoje czyny |
الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا (104)
o tych, ktorych wysiłek zagubił sie w zyciu tego swiata, gdy tymczasem sadzili, iz czynia dobrze |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا (105)
To sa ci, ktorzy nie wierza w znaki swego Pana i w Jego spotkanie. Czyny ich sa daremne i My, w Dniu Zmartwychwstania, nie nadamy im zadnej wagi |
ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا (106)
To ich zapłata - Gehenna, za to, iz nie wierzyli, za to, iz wzieli sobie za przedmiot szyderstwa Nasze znaki i Naszych posłancow |
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا (107)
Zaprawde, ci, ktorzy wierza i czynia dobre dzieła, beda mieli Ogrody Raju jako mieszkanie |
خَالِدِينَ فِيهَا لَا يَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا (108)
Gdzie beda przebywac na wieki, i nie beda pragnac nic w zamian |
قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109)
Powiedz: "Jesliby było morze atramentu dla słow mojego Pana, to z pewnoscia ono wyczerpałoby sie wczesniej anizeli słowa mojego Pana, nawet gdybysmy dodali jeszcze jedno takie morze |
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (110)
Powiedz: "Ja jestem tylko człowiekiem smiertelnym, podobnym do was. Zostało mi tylko objawione, ze Bog wasz jest Bogiem Jedynym. Przeto kto sie spodziewa spotkac swego Pana, niech pełni pobozne dzieła i niech nie dodaje zadnego wspołtowarzysza, kiedy oddaje czesc swojemu Panu |
