وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)
Na słonce i na jego jasnosc poranna |
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)
Na ksiezyc, kiedy po nim nastepuje |
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)
Na dzien, kiedy jasnieje jego blaskiem |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)
Na noc, kiedy okrywa je ciemnoscia |
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)
Na niebo i na Tego, ktory je zbudował |
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)
Na ziemie i na Tego, ktory ja rozpostarł |
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)
Na dusze i na Tego, ktory ja ukształtował |
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8)
I dał jej skłonnosc - do nieprawosci i bojazni Bozej |
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا (9)
Pomyslnosc osiagnał ten, kto ja oczyscił |
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (10)
Lecz poniosł strate ten, kto ja zaciemnił |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)
Odrzucił prawde lud Samud przez swoj bunt |
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا (12)
Kiedy sie podniosł najnedzniejszy z nich |
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13)
I powiedział do nich posłaniec Boga: "Oto wielbładzica Boga! Dajcie jej pic |
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14)
A oni uznali go za kłamce i podcieli jej sciegna. Wtedy Pan zniszczył ich całkowicie za ten grzech i zrownał |
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)
Nie obawiajac sie zadnych nastepstw |
