عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
Zachmurzył sie i odwrocił |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
Bo przyszedł do niego niewidomy |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
Skad mozesz wiedziec? moze on sie oczysci |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
Albo pomysli o napomnieniu i to przypomnienie przyniesie mu korzysc |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
Jesli kto jest bogaty |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
To ty sie nim interesujesz |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
A mało sie troszczysz o to, iz on sie nie oczyszcza |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
Lecz od tego, kto przychodzi do ciebie przepełniony gorliwoscia |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
I jest pełen bojazni |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
ty sie odsuwasz |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
Alez nie! To jest przeciez napomnienie |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
I kto zechce; to je sobie przypomni |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
Ono jest na czcigodnych kartach |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
Wyniosłych i oczyszczonych |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
Przez rece pisarzy |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
Szlachetnych, sprawiedliwych |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
Niech zginie człowiek! Jakze on jest niewdzieczny |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
Z czego On go stworzył |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
On go stworzył z kropli spermy i wyznaczył jego los |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
nastepnie uczynił jego droge łatwa |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
Potem On sprowadza jego smierc i kaze pochowac go w grobie |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
Potem On wskrzesi go, kiedy zechce |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
Alez nie! On nie wypełnia tego, co Bog mu nakazał |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
Niech spojrzy człowiek na swe pozywienie |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
Jak wylalismy wode obficie |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
Potem spowodowalismy popekanie ziemi |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
I sprawilismy, iz wyrosły na niej ziarna |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
Winna latorosl i trzcina cukrowa |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
Drzewa oliwne i drzewa palmowe |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
I ogrody bujnie rosnace |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
I owoce, i pastwiska |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
to na uzywanie dla was i dla waszych trzod |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
A kiedy przyjdzie huk ogłuszajacy |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
W tym Dniu, kiedy człowiek bedzie uciekał od swego brata |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
Od swojej matki i od swojego ojca |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
Od swojej towarzyszki i od swoich synow |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
tego Dnia kazdy człowiek bedzie zajety tylko swoja sprawa |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
Tego Dnia beda twarze jasniejace |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
Usmiechniete i rozradowane |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
Tego Dnia beda twarze pokryte pyłem |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
Okryte ciemnoscia |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
Ci zas to niewierni i rozpustnicy |
