| وَالْفَجْرِ (1) Andolsun fecre |
| وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2) Ve on geceye |
| وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3) Hem cifte, hem teke |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4) Gelip gececegi demde geceye |
| هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5) Akıl sahipleri icin bunların her biri birer yemine degmez mi |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) Gormez misin, Rabbın nasıl yaptı Ad´a |
| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) Sutunlar sahibi Irem´e |
| الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) Ki o, sehirlerde bir benzeri yaratılmayandı |
| وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) Dag yamacında kayaları oyan Semud kavmine |
| وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) Kazıklar sahibi Firavun´a |
| الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) Ki bunlar, memleketlerde azgınlık etmislerdi |
| فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) Ve fesadı cogaltmıslardı |
| فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) Bu sebeple Rabbın onları, azab kırbacından gecirdi |
| إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14) Dogrusu Rabbın hep gozetlemekteydi |
| فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15) Ama insan; Rabbı kendisini deneyip kerem eder ve nimet verirse: Rabbım beni serefli kıldı, der |
| وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16) Ama onu denemek uzere rızkını daraltırsa: Rabbım beni fakir dusurdu, der |
| كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17) Hayır; dogrusu siz, yetime ikram etmezsiniz |
| وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18) Yoksulu yedirmek icin birbirinizi tesvik etmezsiniz |
| وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19) Mirası hak gozetmeden yersiniz |
| وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20) Malı da pek cok seversiniz |
| كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21) Ama yer; parca parca dagıtıldıgında |
| وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22) Melekler sıra sıra dizilip Rabbının buyrugu geldiginde |
| وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23) Cehennem o gun getirilir. Insan o gun, hatırlayacak ama hatırlamadan ona ne |
| يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) Keske bu hayatım icin onceden bir sey yapsaydım, der |
| فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) O gun O´nun azabı gibi hic bir kimse azab edemez |
| وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) O´nun vurdugu bagı kimse vuramaz |
| يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) Ey huzur icinde olan can |
| ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28) Don Rabbına. Sen O´ndan hosnud, O da senden razı olarak |
| فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) Haydi gir kullarımın arasına |
| وَادْخُلِي جَنَّتِي (30) Gir, cennetime |