طه (1)
Ta-Ha |
مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ (2)
Biz; Kur´an´ı, sana gucluk cekesin diye indirmedik |
إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (3)
Ancak Allah´tan korkanlara bir bir ogut olarak |
تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى (4)
Yeri ve yuce gokleri yaratanın katından indirmedir |
الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ (5)
Rahman, Ars´a hukmetmistir |
لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰ (6)
Goklerde, yerde, ikisinin arasında ve topragın altında bulunanlar O´nun |
وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى (7)
Istersen sen sozu acıga vur, suphesiz ki O; gizliyi de, gizlinin gizlisini de bilir |
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ (8)
Allah´tan baska hic bir ilah yoktur. En guzel isimler O´nundur |
وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (9)
Ve sana Musa´nın haberi geldi mi |
إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى (10)
Hani o; bir ates gormustu de ailesine: Durun, ben bir ates gordum. Size ya ondan bir kor getiririm veya atesin yanında bir yol gosteren bulurum, demisti |
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَىٰ (11)
Atesin yanına gelince; kendisine: Ey Musa, diye seslenildi |
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (12)
Suphesiz ki senin Rabbın Benim, Ben. Pabuclarını cıkar. Zira sen mukaddes vadide, Tuva´dasın |
وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰ (13)
Ve ben; seni sectim. Oyleyse vahyolunanı dinle |
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (14)
Suphesiz ki Ben; Allah´ım. Benden baska hic bir ilah yoktur. Oyleyse Bana ibadet et ve Beni anmak icin namaz kıl |
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ (15)
Cunku kıyamet muhakkak gelecektir. Her nefis islediginin karsılıgını gorsun diye onu neredeyse gizliyorum |
فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَن لَّا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ (16)
Ona inanmayan ve hevesine uyan kimse, seni bundan alıkoymasın, yoksa helak olursun |
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَىٰ (17)
O sag elindeki de nedir ey Musa |
قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ (18)
Dedi ki: O benim degnegimdir. Ona dayanırım, onunla davarıma yaprak silkerim ve daha bir cok islerde ondan faydalanırım |
قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَىٰ (19)
Buyurdu: Ey Musa bırak onu |
فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ (20)
O da bıraktı. Bir de ne gorsun; o, hemen kosan bir yılan oluvermis |
قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَىٰ (21)
Buyurdu: Tut onu korkma. Biz onu yine eski durumuna cevirecegiz |
وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَىٰ (22)
Elini de koltugunun altına koy ki; diger bir mucize olarak kusursuz, bembeyaz cıksın |
لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى (23)
Bununla sana daha buyuk mucizelerimizi gosterelim |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (24)
Firavun´a git, dogrusu o, azmıstır |
قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي (25)
Dedi ki: Rabbım, gogsumu ac |
وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي (26)
Isimi kolaylastır |
وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي (27)
Dilimden de dugumu coz ki |
يَفْقَهُوا قَوْلِي (28)
Sozumu iyi anlasınlar |
وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي (29)
Kendi ailemden bir vezir ver bana |
هَارُونَ أَخِي (30)
Kardesim Harun´u |
اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي (31)
Onunla destekle beni |
وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي (32)
Onu isimizde ortak yap |
كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا (33)
Ki seni daha cok tesbih edelim |
وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا (34)
Ve seni daha cok analım |
إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا (35)
Suphesiz ki Sen, bizi gormektesin |
قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَىٰ (36)
Buyurdu: Ey Musa; istedigin sana verilmistir |
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰ (37)
Zaten sana, baska bir defa daha lutufta bulunmustuk |
إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰ (38)
Hani annene vahyedilmesi gerekeni vahyetmistik |
أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَعَدُوٌّ لَّهُ ۚ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَيْنِي (39)
Onu bir sandıga koy da suya bırak. Su onu kıyıya atar. Bana da, ona da dusman olan birisi onu alır. Gozumun onunde yetisesin diye, senin uzerine katımdan bir sevgi koydum |
إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ مَن يَكْفُلُهُ ۖ فَرَجَعْنَاكَ إِلَىٰ أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ ۚ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا ۚ فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ يَا مُوسَىٰ (40)
Hani kızkardesin gidip diyordu ki: Ona bakacak birini size gostereyim mi? Iste boylece, annen uzulmesin de gozu aydın olsun diye seni ona geri vermistik. Ve sen, bir cana kıymıstın da; seni uzuntuden kurtarmıstık. Hem seni bir cok musibetlerle denemistik. Boylece Medyen halkı arasında yıllarca kalmıstın. Sonra da bir kader uzerine geldin ey Musa |
وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي (41)
Ve seni kendim icin yetistirdim |
اذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي (42)
Sen ve kardesin ayetlerimle git. Ikiniz de Beni zikretmede gevsek davranmayın |
اذْهَبَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (43)
Firavun´a gidin, dogrusu o, azmıstır |
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ (44)
Ve ona yumusak soz soyleyin, belki nasihat dinler veya korkar |
قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطْغَىٰ (45)
Dediler ki: Rabbımız; onun bize taskınlık yapmasından veya azgın davranmasından endise ederiz |
قَالَ لَا تَخَافَا ۖ إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَىٰ (46)
Buyurdu: Korkmayın, Ben sizinle beraberim, hem gorur, hem de isitirim |
فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ ۖ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ ۖ وَالسَّلَامُ عَلَىٰ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَىٰ (47)
Haydi ona gidin ve deyin ki: Dogrusu biz, senin Rabbının elcileriyiz. Artık Israilogullarını bizimle gonder ve onlara azab etme. Hem biz, Rabbından sana bir ayetle geldik. Hidayete tabi olanların uzerine selam olsun |
إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (48)
Dogrusu bize vahyolundu ki; yalanlayıp sırt cevirene azab vardır |
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَىٰ (49)
Ey Musa, Rabbınız kimdir sizin ikinizin? dedi |
قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَىٰ كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ (50)
Dedi ki: Rabbımız her seye yaratılısını veren, sonra da dogru yola eristirendir |
قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَىٰ (51)
Oyle ise onceki nesillerin durumu nedir? dedi |
قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ ۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى (52)
Dedi ki: Onların bilgisi Rabbımın katında bir kitabdadır. Benim Rabbım sasırmaz, unutmaz |
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّىٰ (53)
O ki; sizin icin, yeryuzunu dosemis, orada sizin icin yollar acmıs, gokten su indirmistir. Biz o su ile cesitli bitkilerden cifter cifter cıkardık |
كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (54)
Hem siz yeyin, hem hayvanlarınızı otlatın. Suphesiz ki bunlarda sagduyu sahipleri icin ayetler vardır |
۞ مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ (55)
Ondan yarattık sizi, oraya da dondurecegiz. Ve sizi, bir kere daha oradan cıkaracagız |
وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ (56)
Andolsun ki ona butun ayetlerimizi gosterdik ama yalanlayıp kactı |
قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَىٰ (57)
Ve dedi ki: Sihirbazlıgınla bizi yurdumuzdan cıkarmaya mı geldin ey Musa |
فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنتَ مَكَانًا سُوًى (58)
Simdi biz de seninkine benzer bir sihir gosterecegiz sana. Bizimle senin aranda bir bulusma zamanı ve yeri tayin et ki; sen de, biz de duz bir yerde bulunalım, caymayalım |
قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى (59)
Bulusma zamanımız; sizin bayram gununuzde, insanların toplandıgı kusluk vaktidir, dedi |
فَتَوَلَّىٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتَىٰ (60)
Bunun uzerine Firavun donup gitti ve sonra butun hilesini toplayıp geldi |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُم بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَىٰ (61)
Musa onlara dedi ki: Yazıklar olsun size, Allah´a karsı yalan uydurmayın Sonra azabla sizi yok eder. Dogrusu Allah´a iftira eden, husrana ugramıstır |
فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَىٰ (62)
Derken onlar isi aralarında tartıstılar ve gizlice musavere ettiler |
قَالُوا إِنْ هَٰذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَىٰ (63)
Dediler ki: Muhakkak bu iki sihirbaz sihirleriyle sizi yurdunuzdan cıkar mak ve ornek olan yolunuzu yok etmek istiyorlar |
فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا ۚ وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَىٰ (64)
Onun icin tuzaklarınızı bir araya getirin, sonra da sırayla gelin. Bugun ustun gelen felah bulmustur |
قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ (65)
Dediler ki: Ey Musa; ya sen at, ya da ilk atanlar biz olalım |
قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ (66)
O da: Hayır siz atın, dedi. Bir de ne gorsun; onların ipleri ve degnekleri, buyuleri yuzunden kendisine gercekten yuruyorlarmıs gibi geldi |
فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَىٰ (67)
Bu sebeple Musa, icinde bir korku hissetti |
قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ (68)
Korkma; muhakkak sen daha ustunsun, dedik |
وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَىٰ (69)
Sag elindekini at da onların yaptıklarını yutsun. Zira onların yaptıkları, sadece sihirbaz duzenidir. Nerede olursa olsun sihirbaz asla felah bulamaz |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ (70)
Sonunda sihirbazlar secdeye kapanarak dediler ki: Biz, Musa ve Harun´un Rabbına inandık |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ (71)
Dedi ki: Ben size izin vermeden mi O´na inandınız? Dogrusu o size buyu ogreten buyugunuzdur. Oyleyse ben de ellerinizi ve ayaklarınızı caprazlama olarak kesecegim ve sizi hurma kutuklerine asacagım. O zaman hangimizin azabının daha cetin ve devamlı oldugunu bileceksiniz |
قَالُوا لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِي هَٰذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (72)
Dediler ki: Seni, bize gelen apacık mucizelere ve bizi yaratana ustun tutmayacagız. Ne hukum vereceksen ver. Sen ancak bu dunya hayatına hukmedebilirsin |
إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (73)
Dogrusu biz, hatalarımızı ve bize zorla yaptırdıgın buyuyu bagıslaması icin Rabbımıza iman ettik. Allah´ın verecegi mukafat daha hayırlı ve daha devamlıdır |
إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (74)
Kim Rabbına suclu olarak gelirse; suphesiz ki cehennem onun icindir. Orada ne olur, ne de yasar |
وَمَن يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ (75)
Kim de O´na iman etmis ve salih ameller islemis olarak gelirse; iste onlara en ustun dereceler vardır |
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ مَن تَزَكَّىٰ (76)
Altlarından ırmaklar akan ve icinde temelli kalacakları Adn cennetleri vardır ve bu, arınanların mukafatıdır |
وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَىٰ (77)
Andolsun ki; Musa´ya soyle vahyettik: Kullarımı geceleyin yurut. Denizde onlara kuru bir yol ac. Batmaktan ve dusmanların yetismesinden korkma, endise etme |
فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُم مِّنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ (78)
Firavun da ordusuyla onu takip etti. Deniz de onları nasıl kapladıysa oylece kaplayıverdi |
وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَىٰ (79)
Firavun kavmini saptırdı ve onlara dogru yolu gostermedi |
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ (80)
Ey Israilogulları; sizleri dusmanınızdan kurtardık ve size Tur´un sag yanını vaad eetik. Ve uzerinize kudret helvasıyla bıldırcın indirdik |
كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَىٰ (81)
Size rızık olarak verdiklerimizin temizlerinden yeyin, bunda asırı gitmeyin ki gazabımı hak etmeyesiniz. Gazabımı hak eden, muhakkak mahvolmustur |
وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ (82)
Muhakkak ki ben; tevbe edeni, inanarak salih amel isleyeni sonra da dogru yola gireni elbette bagıslayanım |
۞ وَمَا أَعْجَلَكَ عَن قَوْمِكَ يَا مُوسَىٰ (83)
Ey Musa; seni, kavminden daha cabuk gelmeye sevk eden nedir |
قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ (84)
Dedi ki: Onlar izim uzerindedirler. Rabbım, hosnud olman icin sana cabucak geldim |
قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِن بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ (85)
Buyurdu: Dogrusu biz, senden sonra kavmini sınadık ve Samiri de onları saptırdı |
فَرَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا ۚ أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِي (86)
Musa kavmine kızgın ve uzgun olarak dondu ve: Ey kavmim; Rabbınız size guzel bir vaadde bulunmadı mı? Uzun bir zaman mı gecti aradan, yoksa Rabbınızın gazabına ugramak istediniz de mi bana verdiginiz sozden caydınız? dedi |
قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَٰلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ (87)
Onlar: Sana verdigimiz sozden kendi basımıza caymadık. O kavmin ziynet esyasından bize yukler dolusu tasıtıldı ve biz onları attık. Samiri de aynı sekilde attı, dediler |
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَٰذَا إِلَٰهُكُمْ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ (88)
Derken o, kendilerine boguren bir buzagı heykeli cıkarmıstı. Dediler ki: Iste bu, sizin de, Musa´nın da tanrısıdır. Fakat o, unuttu |
أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا (89)
Gormuyorlar mıydı ki; o kendilerine ne bir soz soyleyebilirdi, ne bir zarar, ne de bir fayda verebilirdi |
وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ ۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَٰنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوا أَمْرِي (90)
Andolsun ki; daha once Harun da onlara: Ey kavmim; siz, bununla sınanıyorsunuz. Sizin gercek Rabbınız Rahman´dır. Bana uyun ve emrime itaat edin, demisti |
قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّىٰ يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَىٰ (91)
Onlar da: Musa bize donene kadar, buna sarılmaktan asla vazgecmeyecegiz, demislerdi |
قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا (92)
Dedi ki: Ey Harun; bunların saptıklarını gorunce ne alıkoydu seni |
أَلَّا تَتَّبِعَنِ ۖ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي (93)
Benim ardımdan gelmekten? Yoksa benim emrime karsı mı geldin |
قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي ۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (94)
O da: Ey anamın oglu; sacımdan sakalımdan tutma. Dogrusu; Israilogulları arasına ayrılık soktun, sozume bakmadın, demenden korktum, dedi |
قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ (95)
Ya senin zorun neydi ey Samiri? dedi |
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي (96)
O da: Onların gormedikleri bir sey gordum ve o elcinin bastıgı yerden bir avuc avucladım. Ve bunu ziynet esyasının eritildigi potaya attım. Nefsim bana bunu hos gosterdi, dedi |
قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ ۖ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّن تُخْلَفَهُ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ إِلَٰهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًا ۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا (97)
Dedi ki: Haydi git, dogrusu hayatta artık; bana dokunmayın, demenden baska yapacagın bir sey yoktur. Bir de senin icin hic kacamayacagın bir ceza gunu var. Sarılıp durdugun ustune dusup tapındıgın ilahına bak; yemin olsun ki; biz onu yakacagız, sonra da parcaparca edip denize atacagız |
إِنَّمَا إِلَٰهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا (98)
Sizin ilahınız; ancak O´ndan baska hic bir ilah olmayan Allah´tır. O, ilmiyle her seyi kusatmıstır |
كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِن لَّدُنَّا ذِكْرًا (99)
Sana gecmislerin haberlerinden bir kısmını iste boylece anlatıyoruz. Suphe yok ki sana, katımızdan bir de zikir verdik |
مَّنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100)
Kim, ondan yuz cevirirse; suphesiz ki kıyamet gunu agır bir gunah yuklenecektir |
خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101)
Onda temelli kalacaklardır. Bu, kıyamet gununde onlar icin ne kotu bir yuktur |
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102)
Sur´a uflendigi gun, iste o gun; sucluları, gozleri korkudan govermis olarak toplarız |
يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103)
Aralarında gizli gizli konusarak: Siz, sadece o gun eglestiniz, derler |
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104)
Onların soylediklerini Biz daha iyi biliriz. En akıllıları da: Sadece bir gun eglestiniz, der |
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105)
Ve sana daglardan sorarlar. De ki: Rabbım, onları ufalayıp savuracak |
فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106)
Yerlerini duz, kuru bir toprak haline getirecek |
لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107)
Orada ne bir cukur, ne de bir tumsek goreceksin |
يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108)
O gun; hic bir tarafa sapmadan o davetciye uyacaklardır. Sesler, Rahman´ ın heybetinden kısılmıstır ve sen; fısıltıdan baska bir sey isitmezsin |
يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109)
O gun; Rahman´ın izin verdigi ve sozunden hosnud oldugu kimseden baskasının sefaati fayda vermez |
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110)
O, onların onlerindekini de, arkalarındakini de bilir. Onların hic birinin ilmi asla bunu kavrayamaz |
۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111)
Ve butun yuzler Hayy ve Kayyum olan Allah´a bas egmistir. Bir zulum yuku tasıyanlar ise gercekten husrana ugramıstır |
وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112)
Kim de inanmıs olarak salih ameller islerse; o, zulumden ve hakkının yenmesinden korkmaz |
وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113)
Biz onu boylece Arapca bir Kur´an olarak indirdik. Belki sakınırlar veya onlara ibret verir diye tehditleri acıkladık |
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ ۖ وَقُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا (114)
Gercek hukumdar olan Allah; yucedir. Kur´an sana vahyedilirken; vahiy bitmezden once unutmamak icin acele tekrar edip durma ve: Rabbım, ilmimi artır, de |
وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا (115)
Andolsun ki; Biz, daha once Adem´e de ahid vermistik. Fakat o unuttu ve Biz onda bir azim bulmadık |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ (116)
Hani meleklere demistik ki: Adem´e secde edin. Iblis´ten baska hepsi secde etmis, o ise dayatmıstı |
فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَىٰ (117)
Biz de demistik ki: Ey Adem, dogrusu bu, hem senin hem de esinin dusmanıdır. Sakın sizi cennetten cıkarmasın. Yoksa bedbaht olursun |
إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعْرَىٰ (118)
Zira cennette ne acıkırsın, ne de cıplak kalırsın |
وَأَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَلَا تَضْحَىٰ (119)
Orada ne susarsın, ne de guneste yanarsın |
فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَىٰ (120)
Ama seytan ona vesvese verdi ve: Ey Adem, sana ebedilik agacını ve yok olmayacak bir mulku gostereyim mi? dedi |
فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۚ وَعَصَىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَىٰ (121)
Bunun uzerine ikisi de ondan yediler. Hemen ayıp yerleri acıldı. Uzerlerine cennet yapraklarından yamamaya basladılar. Adem, Rabbına karsı geldi de saskın dustu |
ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَىٰ (122)
Sonra Rabbı onu secti de tevbesini kabul etti ve ona dogru yolu gosterdi |
قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَىٰ (123)
Buyurdu ki: Birbirinize dusman olarak hepiniz oradan inin. Benden size bir yol gosteren gelir de kim, benim yoluma uyarsa; ne sapar, ne de bedbaht olur |
وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ (124)
Kim de benim zikrimden yuz cevirirse bilsin ki; onun dar bir gecimi olur ve kıyamet gununde Biz onu kor olarak hasrederiz |
قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا (125)
Der ki: Rabbım, beni nicin kor olarak hasrettin? Halbuki ben goren biriydim |
قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَىٰ (126)
Allah buyurur ki: Oyledir iste. Sana ayetlerimiz gelmisti de sen onları unutmustun. Bugun de sen oylece unutulursun |
وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ (127)
Iste israf edenleri, Rabbının ayetlerine inanmayanları boylece cezalandıracagız. Hem ahiretin azabı daha cetin ve daha sureklidir |
أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (128)
Kendilerinden once nice nesilleri yok edisimiz hala onları uyarmadı mı? Halbuki onların yurdlarında gezinip duruyorlar. Dogrusu bunda sagduyu sahipleri icin ayetler vardır |
وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى (129)
Sayet Rabbının verilmis bir sozu ve tayin ettigi bir vakit olmasaydı; hemen azaba ugrarlardı |
فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ (130)
Onların soylediklerine sabret ve gunesin dogmasından once de, batmasından once de Rabbını hamd ile tesbih et. Gece saatlarında ve gunduzleri de tesbih et ki, Rabbının rızasına eresin |
وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (131)
Onlardan bazılarına; denemek icin verdigimiz dunya hayatının susune gozlerini dikme. Rabbının rızkı daha hayırlı ve daha devamlıdır |
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ (132)
Ehline namazı emret. Kendin de onda devamlı ol. Biz senden rızık istemiyoruz. Sana Biz rızık veririz. Akibet takvadadır |
وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (133)
Rabbından bize bir ayet getirseydi ya derler. Onlara onceki kitablarda apacık deliller gelmedi mi |
وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ (134)
Eger onları daha evvel azaba ugratarak yok etseydik: Rabbımız, bize bir peygamber gonderseydin de hor ve rusvay olmadan once ayetlerine uysaydık olmaz mıydı? diyeceklerdi |
قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ (135)
De ki: Herkes gozlemektedir, siz de gozleye durun. Suphesiz kimlerin dosdogru yolun sahipleri oldugunu ve kimlerin hidayete ermis bulundugunu yakında bileceksiniz |
