طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ (1)
Ta, Sin. Bunlar; Kur´an´ın ve apacık kitabın ayetleridir |
هُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2)
Mu´minlere dogruluk rehberi ve mujdedir |
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (3)
Onlar ki; namazı kılarlar, zekatı verirler ve ahirete de yakınen inanırlar |
إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ (4)
Ahirete inanmayanlara gelince; muhakkak ki onlara, yaptıklarını guzel gostermisizdir. Bu yuzden sasırıp kalmaktadırlar |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (5)
Bunlar oyle kimselerdir ki; kotu azap onlarındır. Ve onlar; ahirette de en cok husrana ugrayanların kendileridir |
وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ (6)
Muhakkak ki sen; Kur´an´ı Alim ve Hakim katından almaktasın |
إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (7)
Hani Musa, ailesine demisti ki: Ben bir ates gordum. Size oradan; ya bir haber getirecegim, yahut da ısınasınız diye yanan bir ates koru getirecegim |
فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِيَ أَن بُورِكَ مَن فِي النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (8)
Oraya geldigi vakit, kendisine soyle seslenildi: Atesin yanında olan ve cevresinde bulunanlar mubarek kılınmıstır. Alemlerin Rabbı olan Allah, munezzehtir |
يَا مُوسَىٰ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (9)
Ey Musa; gercek su ki, Ben Hakim ve Aziz olan Allah´ım |
وَأَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ (10)
Degnegini at. Onun yılan gibi hareketler yaptıgını gorunce, arkasına bakmadan donup kactı ve geri donmedi. Ey Musa; korkma. Benim katımda muhakkak ki peygamberler korkmazlar |
إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ (11)
Yalnız zulmeden bunun dısındadır. Sonra kotulugun ardından iyilige cevirirse artık Ben, suphesiz Gafur ve Rahim´im |
وَأَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ ۖ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (12)
Ve elini koynuna sok. Firavun ve kavmine gonderilen dokuz mucizeden biri olarak kusursuz, bembeyaz cıksın. Suphesiz ki onlar; fasık bir kavim idiler |
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ (13)
Ayetlerimiz boyle vazıh olarak onlara gelince; bu, apacık bir buyudur, dediler |
وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا ۚ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (14)
Gonulleri kesin olarak kabul ettigi halde, zulum ve kibirle bunları bile bile inkar ettiler. Bozguncuların sonunun nasıl olduguna bir bak |
وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا ۖ وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ (15)
Andolsun ki; Biz, Davud´a ve Suleyman´a iıim verdik. Ikisi de: Bizi mu´min kullarının cogundan ustun kılan Allah´a hamdolsun, dediler |
وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ ۖ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيْءٍ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ (16)
Suleyman da Davud´a varis oldu ve dedi ki: Ey insanlar; bize, kus dili ogretildi. Ve bize, her seyden bolca verildi. Dogrusu bu; apacık bir lutuftur |
وَحُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ وَالطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (17)
Suleyman´ın cinnlerden, insanlardan, kuslardan orduları toplandı. Hepsi topluca gidiyorlardı |
حَتَّىٰ إِذَا أَتَوْا عَلَىٰ وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (18)
Nihayet karıncaların bulundugu vadiye geldiklerinde bir karınca dedi ki: Ey karıncalar, yuvalarınıza girin. Suleyman ve orduları farkına varmadan sakın sizi ezmesin |
فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ (19)
Onun bu sozu uzerine gulerek tebessum etti ve dedi ki: Rabbım; bana ve ana babama verdigin nimete sukurde ve hosnud olacagın seyi yapmakta beni muvaffak kıl ve rahmetinle beni salih kullarının arasına kat |
وَتَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِيَ لَا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ (20)
Kusları arastırarak dedi ki: Hudhud´u nicin goremiyorum? Yoksa kayıplardan mı oldu |
لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (21)
Ya bana apacık bir burhan getirecektir, ya da onu siddetli bir azaba ugratırım veya keserim |
فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِن سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ (22)
Cok gecmeden o geldi ve dedi ki: Senin bilmedigin bir seyi ogrendim ve sana Sebe´den gercek bir haber getirdim |
إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ (23)
Ora halkına hukmeden, her seyden kendisine bolca verilmis olan ve buyuk bir tahta sahip bir kadın buldum |
وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ (24)
Onun ve kavminin, Allah´ı bırakıp gunese secde eder olduklarını gordum. Seytan onların yaptıklarını guzel gostermis ve onları dogru yoldan alıkoymustur. Bu yuzden onlar dogru yolu bulamazlar |
أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (25)
Goklerde ve yerde gizli olanları ortaya koyan, gizlediginizi ve acıkladıgınızı bilen Allah´a secde etmesinler diye |
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ۩ (26)
Allah O´dur ki; O´ndan baska ilah yoktur. Yuce Ars´ın sahibi ancak ve ancak O´dur |
۞ قَالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ (27)
Dedi ki: Bakalım, dogru mu soyledin, yoksa yalancılardan mı oldun |
اذْهَب بِّكِتَابِي هَٰذَا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانظُرْ مَاذَا يَرْجِعُونَ (28)
Su yazımı gotur, kendilerine bırak. Sonra bir yana cekil, bak; neye donecekler |
قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ (29)
Dedi ki: Ey ileri gelenler; gercekten bana cok serefli bir mektup bırakıldı |
إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ (30)
Gercekten o; Suleyman´dandır ve gercekten o; Rahman, Rahim olan Allah´ın adıyladır |
أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَأْتُونِي مُسْلِمِينَ (31)
Bana karsı baskaldırmayasınız ve musluman olarak gelesiniz diye |
قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّىٰ تَشْهَدُونِ (32)
Dedi ki: Ey ileri gelenler, verecegim emir hakkında bana gorusunuzu soyleyin. Siz, benim yanımda bulunmadıkca bir is hakkında kesin bir hukum veremem |
قَالُوا نَحْنُ أُولُو قُوَّةٍ وَأُولُو بَأْسٍ شَدِيدٍ وَالْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ (33)
Dediler ki: Biz, guclu kimseler ve zorlu savas adamlarıyız. Emirse senindir, sen emretmene bak |
قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً ۖ وَكَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ (34)
Dedi ki: Dogrusu hukumdarlar, bir sehre girdikleri zaman, orasını perisan ederler. Halkından serefli olanlarını asagılık yaparlar ve iste boyle davranırlar |
وَإِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِم بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ (35)
Ben, onlara bir hediyye gondereyim de elcilerin ne ile doneceklerine bakayım |
فَلَمَّا جَاءَ سُلَيْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّا آتَاكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ (36)
Suleyman´a geldiklerinde dedi ki: Bana mal ile mi yardım etmek istiyorsunuz? Halbuki Allah´ın bana verdigi, size verdiginden daha hayırlıdır. Belki siz, hediyyenizle sevinirsiniz |
ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُم بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ (37)
Geri rotur onlara. Andolsun ki; guc yetiremeyecekleri bir ordu ile gelir onları oradan alcalmıs ve kucuk dusmus olarak cıkartırım |
قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ (38)
Dedi ki: Ey ileri gelenler; kendileri bana musluman olarak gelmeden once hanginiz onun tahtını bana getirebilir |
قَالَ عِفْرِيتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ ۖ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ (39)
Cinnlerden bir ifrit dedi ki: Sen; yerinden kalkmadan, onu sana getiririm, eminim ki buna gucum yeter |
قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ ۚ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَٰذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ ۖ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (40)
Nezdinde kitabdan bir bilgi bulunan da dedi ki: Gozunu acıp kapamadan ben, onu sana getiririm. Suleyman tahtı yanına yerlesivermis gorunce dedi ki: Bu, Rabbımın lutfundandır. Sukur mu yoksa kufur mu edecegim diye beni sınamak icindir. Kim sukrederse; ancak kendisi icin sukretmis olur. Kim de kufrederse; muhakkak ki Rabbım; Gani´dir, Kerim´dir |
قَالَ نَكِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِي أَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذِينَ لَا يَهْتَدُونَ (41)
Dedi ki: Onun tahtını degisiklige ugratın, bir bakalım hidayeti bulabilecek mi, yoksa bulamayanlardan mı olacak |
فَلَمَّا جَاءَتْ قِيلَ أَهَٰكَذَا عَرْشُكِ ۖ قَالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ ۚ وَأُوتِينَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ (42)
Boylece geldiginde: Senin tahtın boyle miydi? denildi. O da: Sanki bu, odur. Ondan once de bize bilgi verilmisti ve biz musluman olmustuk, dedi |
وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ (43)
Onun Allah´ı bırakıp da tapmaya devam ettigi sey, kendisine mani olmustu. Ve gercekten o, kufreden bir kavimdendi |
قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ ۖ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَن سَاقَيْهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِيرَ ۗ قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (44)
Ona: Koske gir, dendi. Onu gorunce; derin bir su sandı ve iki ayagını actı. Dogrusu bu, camdan yapılmıs duzeltilmis mucella bir acıklıktır, dedi. O: Rabbım; suphesiz ben, kendime zulmetmisim. Suleyman´la beraber alemlerin Rabbı olan Allah´a teslim oldum, dedi |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ (45)
Andolsun ki; Semud´a da kardesleri Salih´i; Allah´a ibadet edin, diye gonderdik. Hemen birbirleriyle cekisen iki grup oluverdiler |
قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (46)
Salih dedi ki: Ey kavmim; nicin iyilikten once carcabuk kotuluk istiyorsunuz? Merhamet olunmanız icin Allah´tan magfiret dileseniz olmaz mı |
قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَ ۚ قَالَ طَائِرُكُمْ عِندَ اللَّهِ ۖ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ (47)
Dediler ki: Senin ve beraberindekilerin yuzunden ugursuzluga ugradık: O da: Ugursuzlugunuz Allah katındandır. Belki siz, imtihana cekilen bir kavimsiniz, dedi |
وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (48)
Sehirde dokuz kisi vardı ki; yeryuzunde bozgunculuk yapıyor ve ıslah etmiyorlardı |
قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (49)
Aralarında Allah´a yemin ederek: Gece, biz ona ve ailesine baskın verelim. Sonra da onun dostuna; ailesinin yok edilisinde bulunmadıgımızı suphesiz dogru soyledigimizi bildirelim, dediler |
وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (50)
Onlar bir duzen kurdular. Onlar farketmezlerken Biz de bir duzen kurduk |
فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ (51)
Duzenlerinin sonunun nice olduguna bir bak. Biz; onları ve kavimlerini toptan yerle bir ettik |
فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (52)
Iste zulmetmelerinden dolayı cokmus, ıpıssız kalmıs evleri. Muhakkak ki bunda; bilen bir kavim icin ayet vardır |
وَأَنجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (53)
Iman edip takva sahibi olanları da kurtardık |
وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ (54)
Lut´u da. Hani kavmine demisti ki: Goz gore gore bir hayasızlık mı yapıyorsunuz |
أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (55)
Kadınları bırakıp sehvetle erkeklere mi yaklasıyorsunuz? Hayır siz, cahil bir kavimsiniz |
۞ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِّن قَرْيَتِكُمْ ۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ (56)
Kavminin cevabı: Lut´un ailesini kasabanızdan cıkarın. Cunku onlar, temiz kalmaya calısan insanlardır, demekten baska bir sey olmadı |
فَأَنجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ (57)
Bunun uzerine onu ve ailesini kurtardık. Yalnız karısının geride kalanlardan olmasını takdir ettik |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ (58)
Onların uzerine bir yagmur yagdırdık. Ne kotu idi uyarılanların yagmuru |
قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَىٰ ۗ آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ (59)
De ki: Hamdolsun Allah´a, selam olsun O´nun begenip sectigi kullarına. Allah mı daha iyidir, yoksa O´na kostukları ortaklar mı |
أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ (60)
Yoksa gokleri ve yeri yaratan, gokten size su indirip onunla bir agacını dahi bitiremeyeceginiz nice guzel bahceler meydana getiren mi? Allah yanında baska bir ilah mı? Hayır, onlar sapıklıkta ısrar eden bir guruhtur |
أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَارًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَجَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (61)
Yoksa, yeri yaratıklarının oturmasına elverisli kılan ve aralarında ırmaklar akıtan, yeryuzune sabit daglar yerlestiren ve iki denizin arasına engel koyan mı? Allah´ın yanında baska bir ilah mı? Hayır, onların cogu bilmezler |
أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (62)
Yoksa, kendisine yakardıgı zaman bunalmısa karsılık veren ve basındaki sıkıntıyı gideren; sizi yeryuzunun halifeleri kılan mı? Allah´ın yanında baska bir ilah mı? Ne de kıt dusunuyorsunuz |
أَمَّن يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (63)
Yoksa, karanın ve denizin karanlıklarında size yol bolduran ve rahmetinin onunde ruzgarları mujdeci olarak gonderen mi? Allah´ın yanında baska bir ilah mı? Allah; onların kostukları ortaklardan munezzehtir |
أَمَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَمَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (64)
Yoksa, once yaratan, sonra da onu iade edecek olan ve sizi gokten ve yerden rızıklandıran mı? Allah´ın yanında baska bir ilah mı? De ki: Sayet dogru sozlu iseniz, delilinizi getirin |
قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ ۚ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (65)
De ki: Goklerde ve yerde gaybı Allah´tan baska kimse bilmez. Ne zaman diriltileceklerini de farketmezler |
بَلِ ادَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِي الْآخِرَةِ ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِّنْهَا ۖ بَلْ هُم مِّنْهَا عَمُونَ (66)
Hayır, ahiret ile ilgili bilgileri de yetersizdir. Hayır, ondan suphe etmektedirler. Hayır, ona karsı kordurler |
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا وَآبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ (67)
Kufredenler dediler ki: Biz ve babalarımız birer toprak olduktan sonra mı, dogrusu biz tekrar mı cıkarılacagız |
لَقَدْ وُعِدْنَا هَٰذَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا مِن قَبْلُ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (68)
Andolsun ki; bununla biz ve daha once babalarımız tehdid edilmislerdi. Bu, oncekilerin masallarından baska bir sey degildir |
قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (69)
De ki: Yeryuzunde gezinin de sucluların sonunun nasıl oldugunu gorun |
وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُن فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ (70)
Uzulme onlara. Duzenlerinden dolayı da sıkılma |
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (71)
Onlar: Dogru soyluyorsanız; bu sozunuzun ne zaman yerine gelecegini bildirin, derler |
قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ رَدِفَ لَكُم بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ (72)
De ki: Cabucak istemekte oldugunuzun bir kısmı ensenize inmek uzeredir |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (73)
Muhakkak ki Rabbın; insanlara karsı lutuf sahibidir. Ama onların cogu sukretmezler |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (74)
Suphesiz ki Rabbın; onların goguslerinin gizlediklerini de, acıga vurduklarını da bilir |
وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (75)
Gokte ve yerde gizli hicbir sey yoktur ki apacık bir kitabta olmasın |
إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَقُصُّ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَكْثَرَ الَّذِي هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (76)
Gercekten bu Kur´an; Israilogullarına ayrılıga dustukleri seyin cogunu acıklamaktadır |
وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (77)
Gercekten o; mutlak bir hidayettir ve mu´minler icin de bir rahmettir |
إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُم بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78)
Muhakkak ki RAbbın; onların arasında hukmunu verecektir. Ve O; Aziz´dir, Alim´dir |
فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79)
Oyleyse sen; Allah´a tevekkul et. Suphesiz ki sen; apacık bir hak uzerindesin |
إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80)
Elbette sen; olulere isittiremezsin, donup giden sagırlara da cagrıyı duyuramazsın |
وَمَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ (81)
Korleri sapıklıklarından vazgecirip hidayete erdirecek degilsin Sen; ancak ayetlerimize inananlara duyurabilirsin. Ve onlar muslumanlardır |
۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82)
Kendilerine soylenmis olan, baslarına geldigi zaman; yerden bir canlı cıkarılır ki insanların ayetlerimize kesin olarak inanmadıklarını soyleyerek konusur |
وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83)
Her ummetten, ayetlerimizi yalanlayanları toplayacagımız gun; onlar, bir arada tutulurlar |
حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (84)
Nihayet geldikleri zaman; buyurur ki: Siz, Benim ayetlerimi anlamadıgınız halde mi yalanladınız? Yoksa yaptıgınız ne idi |
وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ (85)
Zulumleri yuzunden, soylenilen soz baslarına geldi. Artık konusamaz olurlar |
أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86)
Gormediler mi ki; Biz, dinlenesiniz diye size geceyi karanlık, calısasınız diye de gunduzu aydınlık olarak yarattık. Dogrusu bunda inanan bir kavim icin ayetler vardır |
وَيَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87)
Sur´a ufurulecegi gun; Allah´ın dilediklerinden baska goklerde olanlar da, yerde olanlar da korku icinde kalırlar. Ve hepsi boyunları bukulmus olarak O´na gelirler |
وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88)
Sen; dagları gorur ve yerinde durur sanırsın. Oysa onlar, bulut gecer gibi gecip giderler. Bu; her seyi sapasaglam yapan Allah´ın san´atıdır. Muhakkak ki O; yaptıklarınızdan haberdardır |
مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (89)
Kim, bir iyilikle gelirse; ona daha iyisi vardır. Onlar, o gunun korkusundan emindirler |
وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (90)
Kim de bir kotulukle gelirse; yuzleri ateste surtulur. Ya siz, yaptıklarınızdan baska bir seyle mi cezalandırılacaksınız |
إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91)
Ben; ancak bu sehrin Rabbına kulluk etmekle emrolundum. O, burayı harem kılmıstır ve her sey O´nundur. Ben, muslumanlardan olmakla emrolundum |
وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ (92)
Ve Kur´an okumakla da. Kim hidayete ererse; yalnız kendisi icin ermis olur. Kim de sapıtırsa; de ki: Ben, sadece uyaranlardanım |
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93)
De ki: Hamdolsun Allah´a. O, size ayetlerini gosterecektir. Siz de onları tanıyacaksınız. Ve Rabbın; yaptıklarınızdan habersiz degildir |
