الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ (1)
Elif, Lam, Ra. Iste bunlar kitabın, apacık Kur'an'ın ayetleridir |
رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِينَ (2)
Kafirler (kıyamet gunu) keske Musluman olsaydık diye temenni ederler |
ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (3)
Onları bırak da yesinler, eglensinler, beklentileri onları oyalasın. Nasıl olsa ogrenecekler |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَّعْلُومٌ (4)
Biz, bilinen bir yazgısı olmadan hicbir ulkeyi yok etmedik |
مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (5)
Hicbir toplum ecelini gecemez ve ondan geri de kalamaz |
وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ (6)
Dediler ki: "Ey kendisine Kur'an indirilen! Sen mutlaka bir delisin |
لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (7)
“Eger dogru soyleyenlerden isen bize melekleri getirsene!” |
مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُّنظَرِينَ (8)
Biz, melekleri ancak hakikatle indiririz. O zaman da o kafirlere hic muhlet verilmez |
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (9)
Kur’an’ı suphesiz biz indirdik. O’nu koruyacak olan da suphesiz biziz |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ (10)
Kesinlikle senden once de, gecmis toplumlara rasuller gondermistik |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (11)
Onlara kendilerine gelen her rasulle alay ediyorlardı |
كَذَٰلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (12)
Iste boylece biz onu, (yalanlamayı) sucluların (Mekkeli musriklerin) kalplerine sokarız |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ (13)
Onlar ona (indirilen kitaba) iman etmezler, oysaki evvelkilerin sunneti de boyle olup gitmistir |
وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ (14)
Onlara gokten bir kapı acsak da onlar oradan yukarı cıksalar bile |
لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ (15)
Yine de: “Gozlerimiz perdelendi, belki de hepimiz buyulendik” derler |
وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ (16)
Gokte burclar (yıldızlar) var ettik ve onları bakanlar icin susledik |
وَحَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ (17)
Onu (gogu) kovulmus seytanlardan koruduk |
إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ (18)
Ancak kulak hırsızlıgı eden mustesna. Onun da ardına acık (yakıcı) bir alev duser |
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ (19)
Yeri de yaydık. Oraya sabit daglar yerlestirdik. Orada her seyden olcusu bilinen seyler bitirdik |
وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ (20)
Ve orda sizler icin ve kendisine rızık vericiler olmadıgınız canlılar icin gecimlikler kıldık |
وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ (21)
Hazineleri bizim katımızda olmayan hicbir sey yoktur. Ancak biz onu belirlenmis bir miktar olarak indiririz |
وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ (22)
Ruzgarları da (bulutlara yagmur) asılayıcılar olarak gonderdik. Sonra gokten (buluttan) su indirdik de onunla sizleri suladık ve onu toplayıp depolayan da siz degilsiniz |
وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ (23)
Dogrusu ancak biz, hayat verir ve de oldururuz. Hepsinin sonrasında (herseye )varis olanlar da bizleriz |
وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ (24)
Sizden once gecenleri bildigimiz gibi sizden sonra gelecekleri de biliriz |
وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (25)
Suphesiz yalnızca senin Rabbin onların hepsini bir araya toplayacak. Muhakkak O, hikmet sahibidir, her seyi bilendir |
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (26)
Insanı kuru bir camurdan, kara ve (rengi, kokusu degismis) bir balcıktan yarattık |
وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ (27)
Daha once de cinleri yakıp kavuran bir atesten yaratmıstık |
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (28)
Rabbin, meleklere soyle demisti: "Ben, kuru bir camurdan, kara ve (rengi, kokusu degismis) balcıktan bir beser yaratacagım |
فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (29)
Onu bir sekle sokup, ruhumdan ufledigim zaman onun icin hemen secdeye kapanın |
فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (30)
Meleklerin hepsi de topluca ona secde etmisti |
إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (31)
Bundan bir tek Iblis mustesnaydı. O, secde edenlerle birlikte olmaktan kacındı |
قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (32)
Allah: "Ey Iblis, senin secde edenlerle beraber olmanı engelleyen nedir?" dedi |
قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (33)
(Iblis) Ben, kuru bir camurdan, kara ve (rengi, kokusu degismis) bir balcıktan yarattıgın bir besere secde edecek degilim" dedi |
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (34)
Allah dedi ki: Oyleyse ''Cennet'ten cık git. Sen artık kovuldun |
وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (35)
Suphesiz hesap gunune kadar lanet senin uzerinedir.” |
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (36)
Iblis: “Rabbim! Oyle ise onların tekrar diriltilecekleri gune kadar bana muhlet ver!” dedi |
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ (37)
Allah dedi ki: “O halde sen, kendisine muhlet verilenlerdensin |
إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38)
Vakti bilinen bir gune kadar |
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (39)
Iblis: “Rabbim! Beni azdırmana karsılık, andolsun ki yeryuzunde kotulukleri onlara guzel gosterecegim, hepsini saptıracagım |
إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (40)
Ancak, iclerinde ihlas sahibi kulların haric |
قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (41)
(Allah Teala:) "Bu benim gosterdigim dosdogru yoldur." dedi |
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ (42)
Senin, kullarım uzerinde hicbir gucun yoktur, sana uyan azgınlar dısında |
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (43)
Onların hepsine vadolunan yer Cehennem'dir |
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ (44)
Onun yedi kapısı vardır ve her kapıya onlardan ayrılmıs belli bir pay vardır |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (45)
Takva sahibi olanlar ise, Cennetlerde ve pınarlardadır |
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ (46)
Selametle ve guvenle girin oraya |
وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (47)
Biz, onların kalplerindeki tum kini sokup attık. Onlar, kardesler olarak karsılıklı koltuklarda otururlar |
لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ (48)
Onlara, orada hicbir yorgunluk yoktur. Ve onlar oradan cıkarılacak da degillerdir |
۞ نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (49)
Kullarıma benim, cok magfiret edici, cok merhametli oldugumu haber ver |
وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ (50)
Azabıma gelince de o, cok acı veren bir azaptır |
وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ (51)
Onlara Ibrahim’in misafirlerinden (meleklerden) de haber ver |
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ (52)
Onun yanına girdikleri zaman ona: "Selam!" dediklerinde, o da onlara: “Biz, sizden korkuyoruz.” demisti |
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (53)
Onlar: "Endiselenme, biz sana bilgin bir erkek evlat mujdeliyoruz." dediler |
قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَىٰ أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ (54)
Ibrahim: “Bana yaslılık gelip catmıs iken beni mi mujdeliyorsunuz? Bana neyi mujdeliyorsunuz?” dedi |
قَالُوا بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ (55)
Sana gercegi mujdeliyoruz. Umitsizlige dusenlerden olma!" dediler |
قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ (56)
O da: “Yoldan cıkmıslardan baska, Rabbinin rahmetinden kim umidini keser ki?” dedi |
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (57)
Ibrahim, “Ey elciler! O halde goreviniz nedir?” dedi |
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (58)
Biz, gunahkar bir topluma gonderildik.” dediler |
إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ (59)
“Ancak Lut ailesi haric (Onlar suclu degillerdir). Kesinlikle onların hepsini bundan kurtaracagız |
إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (60)
Yalnız onun karısını kurtarmayacagız. Onun geri kalanlardan olmasını takdir ettik |
فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ (61)
Elciler (melekler) Lut’un ailesine gelince |
قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (62)
Lut onlara: "Dogrusu siz, hic tanınmayan kimselersiniz" dedi |
قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ (63)
Dediler ki: “Evet, fakat biz sana (kavminin) suphe etmekte oldugu azabı getirdik.” |
وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (64)
“Biz, sana gercegi getirdik. Suphesiz biz dogru soyleyenleriz.” |
فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (65)
Gecenin bir bolumunde aile fertlerini yola cıkar, sen de arkalarından git. Hicbiriniz arkaya bakmasın. Emrolundugunuz yere (dogru) gecin gidin |
وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ (66)
Ona su durumu kesin olarak bildirdik: ''Sabaha cıkarken onların arkası/koku kesilmis olacak |
وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (67)
Sehir halkı sevinerek geldiler |
قَالَ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ ضَيْفِي فَلَا تَفْضَحُونِ (68)
Lut, dedi ki: “Suphesiz bunlar benim misafirlerimdir. Sakın beni rezil etmeyin.” |
وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ (69)
Allah’tan korkun da, beni utandırmayın |
قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ (70)
Onlar: "Biz sana insanları misafir etmeni yasaklamadık mı?" dediler |
قَالَ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (71)
Lut: "Eger evlilik yapacaksanız, iste kızlarım!" dedi |
لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (72)
(Ey Muhammed!) Hayatına yemin olsun ki onlar sarhoslukları icerisinde bocalayıp duruyorlar |
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ (73)
Derken gunesin dogusu sırasında, o korkunc ugultulu ses onları yakalayıverdi |
فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ (74)
Boylece (sehrin) ustunu altına getirdik. Uzerlerine de balcıktan pisirilmis taslar yagdırdık |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ (75)
Suphesiz bunda dusunup gorebilen kimseler icin ibretler vardır |
وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقِيمٍ (76)
O (sehir, herkesin gelip gectigi) bir yol uzerinde durmaktadır |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ (77)
Suphesiz bunda, Mu'minler icin de bir isaret vardır |
وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ (78)
(Suayb'ın kavmi olan) Eyke halkı zalimlik etti |
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ (79)
Onlardan da intikam aldık. Her ikisi de hala gorulup, tanınan bir yol uzerindedirler |
وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ (80)
Suphesiz Hicr (Semud) halkı da peygamberleri yalanlamıslardı |
وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (81)
Onlara ayetlerimizi gonderdik ama onlardan yuz cevirmislerdi |
وَكَانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ (82)
Onlar, dagları oyarak evler yapıyorlardı. Guven icindeydiler |
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ (83)
Derken sabaha girdiklerinde onları da bir cıglık yakalayıverdi |
فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (84)
Kazandıkları onlara bir fayda saglamadı |
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ (85)
Biz, gokleri, yeri ve arasındakileri ancak hak ile yarattık. Kıyamet elbette gelecektir. Sen (Ey Muhammed!) guzel bir sekilde affederek muamele et |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (86)
Elbette Rabbin, her seyi yaratandır, her seyi bilendir |
وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ (87)
Sana, tekrarlanan yedi ayeti (Fatiha Suresi'ni) ve Kur’an-ı Azim'i verdik |
لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ (88)
Kafirlerden bir kısmını faydalandırdıgımız seylerde sakın gozun kalmasın. Onlara karsı mahzun olma ve mu’minlere (sefkat) kanadını indir |
وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ (89)
De ki: ''Gercekten ben, apacık bir uyarıcıyım |
كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ (90)
Nitekim biz, (Kur'an'ı) kısımlara ayıranlara azabı indirmisizdir |
الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ (91)
Onlar, Kur'an'ı kısım kısım ayırdılar. (Bir kısmına sihir, bir kısmına yalan dediler) |
فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (92)
Rabbine andolsun ki, onların hepsini yaptıklarından dolayı sorguya cekecegiz |
عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (93)
Bu yaptıklarından oturu |
فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (94)
Ey Muhammed! Simdi sen, sana emrolunanı acıkca ortaya koy ve Allah’a ortak kosanlara aldırıs etme |
إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ (95)
Elbette o alay edenlere karsı biz sana yeteriz |
الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (96)
Onlar Allah ile beraber baska bir ilah edinenlerdir. Ileride ogrenecekler |
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ (97)
Onların soyledikleri seyler sebebiyle gogsunun daraldıgını bilmekteyiz |
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ (98)
Oyleyse hamd ile Rabbini tesbih et ve secde edenlerden ol |
وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّىٰ يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (99)
Sana yakin/olum gelene kadar Rabbine ibadet et |
