طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ (1)
Ta, Sin. Bunlar, Kur’an’ın ve apacık kitabın ayetleridir |
هُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2)
Mu'minler icin bir hidayet ve bir mujdedir |
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (3)
Onlar, namazı ikame ederler, zekatı verirler ve ahirete de kesin olarak iman ederler |
إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ (4)
Suphesiz, ahirete iman etmeyenlerin amellerini kendilerine suslu gostermisizdir. Bu yuzden onlar koru korune bocalayıp dururlar |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (5)
Iste en kotu azap onlarındır ve onlar ahirette de en cok husrana ugrayanlardır |
وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ (6)
Muhakkak sen Kur’an’ı Hakim, Alim olan (Allah katından) almaktasın |
إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (7)
Hani Musa aile halkına demisti ki: "Ben gercekten bir ates gordum. Size ondan bir haber getirir yahut ısınmanız icin size bir kor ates getiririm |
فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِيَ أَن بُورِكَ مَن فِي النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (8)
Oraya geldiginde kendisine soyle seslenildi: "Atesin yanında bulunan ve cevresinde olanlar bereketli kılınmıslardır. Alemlerin Rabbi olan Allah munezzehtir |
يَا مُوسَىٰ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (9)
Ey Musa, suphesiz ki ben Aziz ve Hakim olan Allah’ım |
وَأَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ (10)
“Asanı bırak.” Onun ince yılanmıs gibi hareket ettigini gorunce arkasına bakmaksızın donup gitti. “Korkma ey Musa, cunku benim katımda rasuller korkmaz |
إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ (11)
“Ancak kim zulmeder de sonra (yaptıgı) kotulugun yerine iyilik yaparsa; bilsin ki suphesiz ben cok bagıslayıcıyım, cok merhamet edenim.” |
وَأَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ ۖ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (12)
“Elini koynuna sok. Firavun’a ve onun kavmine gonderilen dokuz mucizeden biri olarak, kusursuz bembeyaz olarak cıksın. Suphesiz onlar fasık bir kavimdir.” |
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ (13)
Nitekim ayetlerimiz kendilerine gercegi gosterecek bicimde gelince; “Bu apacık bir sihirdir.” dediler |
وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا ۚ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (14)
Kendileri de bunlara yakinen inandıkları halde, zulum ve kibirlerinden oturu onları inkar ettiler. Bozguncuların sonunun nasıl olduguna bir bak |
وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا ۖ وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ (15)
Andolsun biz Davud’a ve Suleyman’a bir ilim verdik. Ikisi de: “Bizi mumin kullarının pek coguna ustun kılan Allah’a hamdolsun” dediler |
وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ ۖ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيْءٍ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ (16)
Suleyman, Davud’a mirascı olmus; "Ey insanlar! Bize kusların dili ogretildi ve bize her sey verildi." demisti. Iste bu apacık bir lutuftur |
وَحُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ وَالطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (17)
Suleyman'a cinlerden, insanlardan ve kuslardan orduları toplandı. Hepsi birlikte sevkediliyorlardı |
حَتَّىٰ إِذَا أَتَوْا عَلَىٰ وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (18)
Nihayet karınca vadisine geldikleri vakit bir karınca; “Ey karıncalar! Yuvalarınıza girin. Suleyman ve ordusu farkına varmadan sizi ezmesinler.” dedi |
فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ (19)
Suleyman, onun bu sozune tebessum ile gulerek dedi ki: “Ey Rabbim! Beni, bana ve ana babama verdigin nimetlere sukretmeye ve razı olacagın salih ameller islemeye sevk et ve beni rahmetinle salih kullarının arasına kat!” |
وَتَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِيَ لَا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ (20)
Kusları denetledi ve: "Neden Hudhud'u goremiyorum? Yoksa kayıplardan mı oldu? dedi |
لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (21)
“Bana (mazeretini gosteren) apacık bir delil getirmedikce kesinlikle onu agır bir sekilde cezalandıracagım ya da kesecegim.” |
فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِن سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ (22)
Derken Hudhud cok gecmeden geldi ve (Suleyman’a) soyle dedi: “Senin bilmedigin bir sey ogrendim. Sebe’den sana saglam bir haber getirdim.” |
إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ (23)
Ben, onlara hukmeden, kendisine her seyden (bolca) verilmis ve buyuk bir tahtı olan bir kadın buldum |
وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ (24)
Onu ve kavmini Allah’tan baska gunese secde eder buldum. Seytan onlara amellerini suslu gostermis ve onları dogru yoldan alıkoymus. Onun icin onlar dogru yola gelemiyorlar |
أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (25)
“Goklerde ve yerde gizli olanı ortaya cıkaran, sizin gizlediginiz ve acıga vurdugunuz seyleri bilen Allah’a secde etmesinler diye (Seytan onları yoldan cıkarmıs.)” |
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ۩ (26)
“Allah odur ki, ondan baska (hak) ilah yoktur. Azim olan Ars’ın Rabbidir.” |
۞ قَالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ (27)
Suleyman, Hudhud'e soyle dedi: “Dogru mu soyluyorsun, yoksa yalancılardan mısın, gorecegiz.” |
اذْهَب بِّكِتَابِي هَٰذَا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانظُرْ مَاذَا يَرْجِعُونَ (28)
Su mektubumu gotur, onlara at, sonra da onlardan bir tarafa cekil; boylelikle bir bakıver, neye basvuracaklar |
قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ (29)
Sebe kralicesi Belkıs dedi ki: “Ey ileri gelenler! Bana cok onemli bir mektup bırakıldı.” |
إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ (30)
O; Suleyman’dan, Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla (baslıyor) |
أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَأْتُونِي مُسْلِمِينَ (31)
Bana bas kaldırmayın, teslimiyet gosterip bana gelin." diye (yazmaktadır) |
قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّىٰ تَشْهَدُونِ (32)
“Ey ileri gelenler! Durumum hakkında bana gorus bildirin. Sizler yanımda bulunmadıkca hicbir ise kesin olarak karar vermem.” |
قَالُوا نَحْنُ أُولُو قُوَّةٍ وَأُولُو بَأْسٍ شَدِيدٍ وَالْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ (33)
Dediler ki: "Biz guclu ve cetin savascı kimseleriz. Emir ise senindir. Artık neyi emredecegine bak |
قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً ۖ وَكَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ (34)
Suphesiz hukumdarlar bir sehre girdiklerinde onu harap ederler. Ahalisinin sereflilerini zelil kılarlar. Gercekten de onlar boyle yaparlar |
وَإِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِم بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ (35)
“Ben onlara bir hediye gonderip, elcilerin ne haber ile doneceklerine bakacagım.” |
فَلَمَّا جَاءَ سُلَيْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّا آتَاكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ (36)
(Elci) Suleyman'a geldiginde (Suleyman ona) soyle dedi: "Bana mal ile yardım mı etmek istiyorsunuz? Allah'ın bana verdigi size verdiginden daha hayırlıdır. Belki kendi hediyenizle siz sevinirsiniz |
ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُم بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ (37)
“Don onlara! Andolsun uzerlerine karsı duramayacakları ordularla gelecegiz ve onları –andolsun- oradan zelil ve kucuk dusmusler olarak cıkartacagız.” |
قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ (38)
Suleyman: “Ey ileri gelenler! Onlar bana teslim olmadan once hanginiz bana onun (kralicenin) tahtını getirebilir?” |
قَالَ عِفْرِيتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ ۖ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ (39)
Cinlerden bir ifrit; ”Sen yerinden kalkmadan ben onu sana getiririm ve suphesiz ben, buna guc yetirecek guvenilir biriyim.” dedi |
قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ ۚ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَٰذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ ۖ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (40)
Kitaptan bilgisi olan biri; “Ben onu, gozunu kapayıp acmadan once sana getiririm.” dedi. Suleyman, tahtı yanında yerlesmis halde gorunce soyle dedi: “Bu, sukur mu yoksa nankorluk mu edecegim diye beni sınamak icin, Rabbimin bana bir lutfudur. Kim sukrederse ancak kendisi icin sukretmis olur. Kim de nankorluk ederse (bilsin ki) Rabbim Ganidir, Kerimdir.” |
قَالَ نَكِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِي أَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذِينَ لَا يَهْتَدُونَ (41)
Dedi ki: “Onun tahtını degisiklige ugratın, bir bakalım (kendi tahtı oldugunu) bulabilecek mi, yoksa bulamayanlardan mı olacak?” |
فَلَمَّا جَاءَتْ قِيلَ أَهَٰكَذَا عَرْشُكِ ۖ قَالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ ۚ وَأُوتِينَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ (42)
Belkıs gelince; “Senin tahtın boyle mi?” denildi. “O da: “Sanki bu odur” bize bundan once ilim verilmis olup, biz teslim olanlardan olmustuk.” dedi |
وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ (43)
Daha once Allah’tan baska ibadet ettigi seyler ona engel olmustu. Cunku o kafir bir kavimden idi |
قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ ۖ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَن سَاقَيْهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِيرَ ۗ قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (44)
Ona; “Koske gir!” denildi. Kosku gorunce onu (zeminini) derin bir su sandı ve eteklerini topladı. Suleyman ona; “Bu, (zemini) billurdan dosenmis bir kosktur.” dedi. Belkıs: “Ey Rabbim! Suphesiz ben nefsime zulmetmistim. Simdi ise Suleyman ile birlikte alemlerin Rabbi olan Allah’a teslim oldum.” dedi |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ (45)
Andolsun biz, “Allah’a ibadet edin!” diye (uyarması icin) Semud kavmine, kardesleri Salih’i, peygamber olarak gondermistik. Bir de ne gorsun?Onlar birbiriyle cekisen iki grup olmuslar |
قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (46)
Dedi ki: “Kavmim, iyilikten once ne diye kotulugun cabuk gelmesini istersiniz?Allah’tan magfiret dilemelisiniz degil mi? Belki size merhamet olunur.” |
قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَ ۚ قَالَ طَائِرُكُمْ عِندَ اللَّهِ ۖ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ (47)
Dediler ki: “Sen ve sana uyanlar bize ugursuzluk getirdiniz.” Dedi ki: Sizin ugursuzlugunuz Allah nezdindedir. Aslında siz imtihan edilmekte olan bir kavimsiniz.” dedi |
وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (48)
O sehirde yeryuzunde bozgunculuk yapan fakat ıslah etmeyen dokuz kisi vardı |
قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (49)
Onlar kendi aralarında Allah adına yemin ederek dediler ki: “Ona ve aile halkına gece baskın yapalım. Sonra da velisine: Biz aile halkının helak edildikleri yere bile tanık olmadık. Biz gercekten dogru soyleyenlerdeniz, diyelim.” |
وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (50)
Onlar tuzak kurdular. Biz de –onlar fark etmeksizin- bir tuzak kurduk |
فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ (51)
Bak, onların tuzaklarının sonucu nasıl oldu. Biz, onları ve kavimlerini topyekun helak ettik |
فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (52)
Iste zulumleri yuzunden harabeye donmus evleri! Suphesiz bunda bilen bir kavim icin ibret vardır |
وَأَنجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (53)
Iman edip Allah’a karsı gelmekten sakınmakta olanları ise kurtardık |
وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ (54)
Lut'u da (an). Hani o kavmine soyle demisti: "Siz gore gore bu cirkin kotulugu yapıyor musunuz |
أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (55)
“Siz kadınları bırakıp sehvetle erkeklere mi yanasıyorsunuz? Dogrusu siz cahillik eden bir kavimsiniz.” |
۞ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِّن قَرْيَتِكُمْ ۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ (56)
Kavminin cevabı, ancak soyle demek oldu: "Lut ailesini memleketinizden cıkarın. Cunku onlar pek temiz kalan insanlardır |
فَأَنجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ (57)
O’nu ve ailesini kurtardık. Yalnız, geride kalanlardan olmasını takdir ettigimiz karısı haric |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ (58)
Uzerlerine de bir yagmur yagdırdık. Uyarılanların yagmuru ne kotu |
قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَىٰ ۗ آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ (59)
De ki: “Allah’a hamdolsun ve selam olsun seckin kullarına. Allah mı hayırlıdır; yoksa onların ortak kostukları mı?” |
أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ (60)
(Ortak kostuklarınız mı hayırlı) Yoksa gokleri ve yeri yaratan, size gokten su indiren (Allah) mı? Onunla sizin bir agacını bile bitiremeyeceginiz guzel gorunuslu bahceler bitirdik. Allah ile birlikte bir ilah mı var? Hayır, onlar yoldan sapan bir topluluktur |
أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَارًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَجَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (61)
(Ortak kostuklarınız mı hayırlı) Yoksa yeryuzunu yerlesim yeri yapan, aralarında ırmaklar akıtan, orada sabit daglar yerlestiren, iki deniz arasına engel koyan (Allah) mı? Allah ile birlikte baska bir ilah mı var? Hayır! Onların cogu bilmiyorlar |
أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (62)
(Ortak kostuklarınız mı hayırlı) Yoksa darda kalana kendisine dua ettigi zaman icabet eden, sıkıntıyı gideren ve sizi yeryuzunun halifeleri kılan mı? Allah ile birlikte baska bir ilah mı var? Ne kadar da az dusunuyorsunuz |
أَمَّن يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (63)
(Ortak kostuklarınız mı hayırlı) Yoksa karanın ve denizin karanlıkları icinde size yol gosteren, ruzgarları rahmetinin oncesinde mujdeleyici olarak gonderen mi? Allah ile birlikte baska bir ilah mı var? Ne kadar da az dusunuyorsunuz. Allah, sizin sirk kostuklarınızdan cok munezzehtir |
أَمَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَمَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (64)
(Onlar mı hayırlı) Yoksa, yaratılısı baslatan, sonra onu yaratmayı tekrar eden ve size gokten ve yerden rızık veren mi? Allah ile birlikte baska bir ilah mı var? De ki: “Eger dogru soyleyenler iseniz haydi delilinizi getirin.” |
قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ ۚ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (65)
Yine de ki: Goklerde ve yerde Allah’tan baska hic kimse gaybı bilemez. Ve onlar, ne zaman diriltileceklerini de bilmezler |
بَلِ ادَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِي الْآخِرَةِ ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِّنْهَا ۖ بَلْ هُم مِّنْهَا عَمُونَ (66)
Oysa onlara ahiret hakkında bilgi ardarda gelmistir. Onlar, bu hususta suphe icindedirler. Hayır, bundan yana kordurler |
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا وَآبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ (67)
Kafirler: "Biz ve atalarımız, toprak olduktan sonra (mezarlarımızdan) mı cıkarılacagız?" dediler |
لَقَدْ وُعِدْنَا هَٰذَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا مِن قَبْلُ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (68)
And olsun, bize de, daha onceki atalarımıza da bu vadedilmisti. Ama bu, oncekilerin masallarından baska birsey degildir |
قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (69)
De ki: “Yeryuzunde gezip, gunahkarların sonunun nasıl oldugunu bir gorun.” |
وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُن فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ (70)
Onlar icin uzulme, kurdukları tuzaklardan da sıkıntıya dusme |
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (71)
Eger, dogru soyluyorsanız bu vaat/tehdit ne zaman?" derler |
قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ رَدِفَ لَكُم بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ (72)
De ki: "(Kim bilir?) Belki de cabucak istemekte oldugunuzun (azabın) bir kısmı size pek de yakındır |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (73)
Suphesiz Rabbin, insanlara karsı lutuf sahibidir. Fakat, onların cogu sukretmezler |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (74)
Suphesiz Rabbin, onların iclerinde gizlediklerini de, acıga vurduklarını da elbette bilir |
وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (75)
Gokte ve yerde gizli hicbir sey yoktur ki apacık bir kitapta olmasın |
إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَقُصُّ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَكْثَرَ الَّذِي هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (76)
Dogrusu bu Kur'an Israilogullarına hakkında ayrılıga dustuklerinin cogunu anlatmaktadır |
وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (77)
Ve o, Mu'minler icin bir hidayet ve rahmettir |
إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُم بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78)
Suphesiz Rabbin, onların arasında hukmunu verecektir. O cok gucludur, her seyi bilendir |
فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79)
Sen artık Allah'a tevekkul et. Suphesiz sen apacık olan hak uzeresin |
إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80)
Sen, olulere duyuramazsın, arkalarını donup gitmekte olan sagırlara da daveti duyuramazsın |
وَمَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ (81)
Sen, korleri sapıklıklarından dogru yola hidayet edici de degilsin. Ancak ayetlerimize iman edenlere duyurabilirsin. Onlar teslim olan kimselerdir |
۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82)
O soz baslarına gelip cattıgı zaman, yerden bir dabbe (canlı bir yaratık) cıkarırız da onlara konusarak, insanların ayetlerimize kesin olarak iman etmediklerini soyler |
وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83)
O gun her ummetten, ayetlerimizi yalanlayanlardan bir grubu toplarız. Onlar toplu olarak (hesap yerine) sevkedilirler |
حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (84)
Nihayet geldikleri zaman: "Ayetlerimi iyice kavramadıgınız halde yalanladınız mı? Yoksa ne yapıyordunuz?" der |
وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ (85)
Zulmetmelerinden dolayı aleyhlerinde soz (azap) gerceklesmis olur ve onlar artık konusamazlar |
أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86)
Bizim geceyi o vakitte dinlensinler diye yarattıgımızı, gunduzu de aydınlık kıldıgımızı gormediler mi? Iste bunda iman eden bir toplum icin ayetler/deliller vardır |
وَيَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87)
Sur'a uflendigi gun Allah'ın diledikleri dısında goklerde ve yerde kim varsa korkuya kapılır. Hepsi boyun bukmus olarak O'na gelirler |
وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88)
Dagları gorursun de yerlerinde durdugunu sanırsın. Oysa onlar bulutlar gibi gecip giderler. Bu, her seyi sapasaglam/noksansız yapan Allah’ın isidir. Muhakkak O, yaptıklarınızdan haberdardır |
مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (89)
Kim iyilik getirirse ona ondan daha hayırlısı vardır. Ve onlar o gun, korkudan guvendedirler |
وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (90)
Kim de kotuluk getirirse onlar, yuz ustu Cehennem'e atılır. Yapmıs olduklarınızdan baska bir seyle mi karsılık goreceksiniz |
إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91)
(De ki:) "Ben ancak, haram kıldıgı bu sehrin Rabbine ibadet etmekle emrolundum. Her sey O’nundur. Muslumanlardan olmakla emrolundum |
وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ (92)
Ve Kur'an'ı okumam da (emrolundu). Kim hidayet bulursa ancak kendi lehine hidayet bulur. Kim de sapıklıga duserse De ki: “Ben ancak uyarıcılardanım |
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93)
Ve de ki: "Hamd Allah’a aittir. O, size ayetlerini gosterecek; siz de onları bilip tanıyacaksınız. Rabbin, yaptıklarınızdan gafil degildir |
