قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (1)
Gercekten Mu'minler kurtulusa ermistir |
الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ (2)
Onlar namazlarında husu icinde olanlardır |
وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ (3)
Onlar, bos ve yararsız seylerden yuz cevirirler |
وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ (4)
Onlar zekatı verirler |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (5)
Onlar, ırzlarını/iffetlerini korurlar |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (6)
Ancak kendi esleri ve ellerinin altındaki (cariyeleri) haric. Suphesiz onlar (bunlarla iliskilerinden dolayı) kınanmazlar |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (7)
Artık her kim bundan baskasını isterse iste onlar sınırı asan kimseler olurlar |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (8)
Onlar, emanetlerine ve verdikleri sozlere riayet ederler |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (9)
Onlar, namazlarını muhafaza ederler |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ (10)
Iste bunlar varis olanların ta kendileridir |
الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (11)
Onlar, Firdevs’e varis olacaklardır ve onlar orada ebedi kalacaklardır |
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِينٍ (12)
Andolsun biz insanı, (suzulmus) bir camurdan yarattık |
ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ (13)
Sonra onu bir su damlası/nutfe olarak, saglam bir yere (rahme) yerlestirdik |
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ ۚ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ (14)
Sonra nutfeyi/spermi, alaka/embriyo haline getirdik. Embriyoyu bir cignem et parcası yaptık. Et parcasından kemik yarattık. Kemige et giydirdik. Sonra onu (ruh vererek) bambaska bir varlık olarak yarattık. Yaratanların en guzeli olan Allah pek yucedir |
ثُمَّ إِنَّكُم بَعْدَ ذَٰلِكَ لَمَيِّتُونَ (15)
Sonra siz, bunun arkasından elbette oleceksiniz |
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ (16)
Sonra suphesiz sizler, kıyamet gunu yeniden diriltileceksiniz |
وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِينَ (17)
Andolsun, biz sizin uzerinizde yedi yol yarattık. Biz yarattıklarımızdan gafil degiliz |
وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ ۖ وَإِنَّا عَلَىٰ ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ (18)
Biz, gokten belli bir olcude su indirdik de (faydalanmanız icin) onu yeryuzunde tuttuk. Bizim onu tamamen gidermeye de muhakkak gucumuz yeter |
فَأَنشَأْنَا لَكُم بِهِ جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ لَّكُمْ فِيهَا فَوَاكِهُ كَثِيرَةٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (19)
O suyla, sizin icin hurma ve uzum bagları yetistirdik ki, oralarda sizin icin bircok meyveler vardır. Siz de onlardan yersiniz |
وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِن طُورِ سَيْنَاءَ تَنبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِّلْآكِلِينَ (20)
Turi Sina'da da yetisen bir agac daha meydana getirdik ki, bu agac hem yag hem de yiyenlerin ekmegine katık edecekleri (zeytin) verir |
وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً ۖ نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهَا وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (21)
Suphesiz hayvanlarda da sizin icin ibret vardır. Onların karınlarında olanlardan size iciririz. Onlarda sizin icin cok yararlar vardır ve onlardan yersiniz |
وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ (22)
Bir de hem onların uzerinde, hem gemilerin uzerinde tasınıyorsunuz |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ (23)
Suphesiz biz Nuh’u kavmine peygamber olarak gonderdik. Kavmine dedi ki: “Ey kavmim! Allah’a ibadet edin. Sizin O'ndan baska bir ilahınız yoktur. Hic sakınmaz mısınız |
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُرِيدُ أَن يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً مَّا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (24)
Kavminden ileri gelen kafirler: "Bu, sizin gibi bir insandan baska bir sey degildir. Sizden ustun olmak istiyor. Eger Allah dileseydi melekleri gonderirdi. Biz, daha onceki atalarımızdan da bunu duymadık." dediler |
إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّىٰ حِينٍ (25)
O ancak, cinlenmis (kendisine delilik isabet eden) bir adam, oyleyse bir muddet onu (bırakıp) bekleyin |
قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ (26)
Nuh: "Rabbim! Beni yalanlamalarına karsılık bana yardım et." dedi |
فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ ۙ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ ۖ وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۖ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ (27)
Bunun uzerine Nuh’a: “Gozlerimizin onunde, vahyimize gore gemiyi yap!” diye vahyettik. Bizim emrimiz gelip de tandır kaynamaya baslayınca, (sular cosup tastıgında Nuh’a) dedik ki: “Her cins canlıdan (erkekli disili) birer cift, bir de aleyhine hukum verilmis olanın dısında kalan aileni gemiye al ve zulmeden kimseler hakkında bana hic yalvarma! Suphesiz onlar suda bogulacaklardır.” |
فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنتَ وَمَن مَّعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (28)
Sen ve beraberindekiler gemiye yerlesince: "Bizi zalim kavimden kurtaran Allah’a hamdolsun." de |
وَقُل رَّبِّ أَنزِلْنِي مُنزَلًا مُّبَارَكًا وَأَنتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ (29)
Ve yine soyle de: "Rabbim! Beni mubarek bir yere indir. Indirenlerin en hayırlısı sensin |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ وَإِن كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (30)
Suphesiz bunda (Nuh ve kavminin basından gecenlerde) birtakım ibretler vardır. Hakikaten biz (kullarımızı boyle) sınarız |
ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (31)
Sonra onların ardından bir baska nesil meydana getirdik |
فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ (32)
Onlara kendilerinden; “Allah’a kulluk edin, sizin O’ndan baska hicbir ilahınız yoktur. Hala O’na karsı gelmekten sakınmaz mısınız?” diye ogut veren bir peygamber gonderdik |
وَقَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (33)
O peygamberin kavminden, Allah’a kafir olan, ahireti yalanlayan ve bizim dunya hayatında kendilerine bol bol nimet verdigimiz ileri gelenleri soyle dediler: “O da ancak sizin gibi bir insandır. Sizin yediginiz seylerden yiyor, ictiginiz seylerden iciyor.” |
وَلَئِنْ أَطَعْتُم بَشَرًا مِّثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ (34)
Eger, sizin gibi bir insana itaat ederseniz; iste o zaman husrana ugrarsınız |
أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُم مُّخْرَجُونَ (35)
Siz olup, toprak ve kemik oldugunuz zaman tekrar (kabirlerinizden) cıkarılacagınızı mı vadediyor |
۞ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ (36)
“Halbuki bu size vadolunan sey ne kadar da uzak!” |
إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (37)
Onlar; "Hayatımız, ancak dunya hayatıdır. Oluruz ve yasarız. Bizler tekrar diriltilecek degiliz." dediler |
إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ (38)
Bu adam, sadece Allah hakkında yalan uyduran bir kimsedir; biz ona iman etmiyoruz |
قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ (39)
O peygamber: "Rabbim, beni yalanlamalarına karsılık bana yardım et!" dedi |
قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَّيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ (40)
Allah soyle buyurdu: "Pek yakında onlar mutlaka pisman olacaklar |
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (41)
Derken onları, gerceklesmesi hak/kacınılmaz olan bir cıglık yakaladı ve onları bir (sel) supruntusu haline getirdik. Uzak olsun oyle zalim bir kavim |
ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ (42)
Sonra onların ardından baska nesiller meydana getirdik |
مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43)
Hicbir ummet, ecelinin onune gecemez ve onu geciktiremez |
ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَّسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُم بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا يُؤْمِنُونَ (44)
Sonra birbiri ardınca peygamberlerimizi gonderdik. Her ummete peygamberi geldikce onu yalanladılar. (Biz de) onları birbiri ardından helak edip, (ibretlik) konusulan (olaylar) haline getirdik. Yok olsun iman etmeyen boyle bir toplum |
ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (45)
Sonra Musa'yı ve kardesi Harun'u ayetlerimizle ve apacık delillerle gonderdik |
إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (46)
Firavun’a ve ileri gelenlerine. Ama onlar buyukluk tasladılar. Zaten onlar kendilerini ustun sayan bir topluluktu |
فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (47)
Bu yuzden: "Kavimleri bize kolelik edip dururken, bizim gibi iki insana mı iman edecegiz?" demislerdi |
فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ (48)
Boylece o ikisini yalanladılar ve helak edilenlerden oldular |
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (49)
Andolsun biz Musa'ya, belki onlar hidayeti bulurlar diye kitabı verdik |
وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ (50)
Andolsun ki biz Meryemoglunu da, anasını da bir(er) ayet kıldık ve onları yuksek ve akarsuyu olan rahat bir yerde barındırdık |
يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (51)
Ey rasuller! Temiz seylerden yiyin ve salih ameller isleyin. Cunku ben yaptıgınız butun amelleri cok iyi bilirim |
وَإِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (52)
Ve gercekten sizin bu ummetiniz tek bir ummettir. Ben de sizin Rabbinizim. O halde yalnız benden korkun |
فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ زُبُرًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (53)
Ne var ki (insanlar) islerini (dinlerini) aralarında boluk porcuk etmislerdir. Bu sebeple her grup kendi yanındakiyle sevinip boburlenmektedir |
فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ (54)
Bir sureye kadar onları kendi sapıklıklarıyla basbasa bırak |
أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِ مِن مَّالٍ وَبَنِينَ (55)
Zannediyorlar mı ki kendilerine mal ve ogullar sunduk diye |
نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَل لَّا يَشْعُرُونَ (56)
Iyiliklerinde acele ediyoruz. Asla! Fakat onlar anlamıyorlar |
إِنَّ الَّذِينَ هُم مِّنْ خَشْيَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (57)
Suphesiz ki Rablerinin korkusundan titreyenler |
وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (58)
Rablerinin ayetlerine iman edenler |
وَالَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ (59)
Ve Rablerine sirk kosmayanlar |
وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَىٰ رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ (60)
Rabblerine donecekleri icin verdiklerini kalpleri urpererek verenler |
أُولَٰئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ (61)
Iste, iyilik hususunda yarısanlar ve (iyilikte) one gecenler bunlardır |
وَلَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَلَدَيْنَا كِتَابٌ يَنطِقُ بِالْحَقِّ ۚ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (62)
Biz, hic kimseyi gucunun yettiginden baskası ile yukumlu kılmayız. Nezdimizde hakkı soyleyen bir kitap vardır ve onlar haksızlıga ugratılmazlar |
بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِّنْ هَٰذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِّن دُونِ ذَٰلِكَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ (63)
Bilakis onların kalpleri bundan habersizdir. Onların bundan baska bizzat isledikleri amelleri de vardır |
حَتَّىٰ إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِيهِم بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ يَجْأَرُونَ (64)
Nihayet refah ve bolluk icinde olanlarını azapla kıskıvrak yakaladıgımız zaman, bakmıssın ki hemen feryadı basarlar |
لَا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ ۖ إِنَّكُم مِّنَّا لَا تُنصَرُونَ (65)
Bugun feryat etmeyin, cunku tarafımızdan size yardım olunmaz |
قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ تَنكِصُونَ (66)
Ayetlerim size okunuyordu da topuklarınızın ustunde gerisin geri donuyordunuz |
مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ (67)
Bununla buyukluk taslar, geceleyin toplanıp hezeyanlar savururdunuz |
أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُم مَّا لَمْ يَأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِينَ (68)
Onlar bu sozu (Kur'an'ı) hic dusunmediler mi? Yoksa kendilerine, daha once gecmisteki atalarına gelmeyen bir sey mi geldi |
أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ (69)
Yahut onlar rasullerini tanımıyorlardı da bunun icin mi simdi onu inkar ediyorlar |
أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ ۚ بَلْ جَاءَهُم بِالْحَقِّ وَأَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (70)
Yahut onun cinlenip, delilik isabet ettigini mi soyluyorlar? Bilakis o kendilerine hakkı getirmistir. Halbuki onların cogunlugu haktan hoslanmazlar |
وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ ۚ بَلْ أَتَيْنَاهُم بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَن ذِكْرِهِم مُّعْرِضُونَ (71)
Eger hak, onların heva ve heveslerine tabi olsaydı, gokler, yer ve icindeki herkes, mutlaka bozguna ugrardı. Oysa biz onlara, san ve sereflerini ihtiva eden Kur'an'ı getirdik. Fakat onlar, bundan yuz cevirmektedirler |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيْرٌ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (72)
Yoksa sen onlardan bir karsılık mı istiyorsun? Rabbinin verecegi daha hayırlıdır. O, rızık verenlerin en hayırlısıdır |
وَإِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (73)
Sen onları suphesiz ki dosdogru yola davet edersin |
وَإِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ (74)
Muhakkak ki ahirete iman etmeyenler dogru yoldan sapanlardır |
۞ وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَكَشَفْنَا مَا بِهِم مِّن ضُرٍّ لَّلَجُّوا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (75)
Eger onlara rahmet edip, baslarındaki sıkıntıyı gidermis olsaydık bile yine de onlar; azgınlıkları icinde bocalayıp dururlardı |
وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا يَتَضَرَّعُونَ (76)
Andolsun ki onları azap ile aldıgımız halde yine de Rablerine itaatle boyun egmediler. Yalvarıp, yakarmadılar |
حَتَّىٰ إِذَا فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِيدٍ إِذَا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (77)
Nihayet uzerlerine siddetli bir azap kapısı actıgımızda o zaman azabın icinde saskın ve umitsiz kalıverirler |
وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (78)
Sizin icin kulaklar, gozler ve kalpler var eden O’dur. Ne kadar az sukrediyorsunuz |
وَهُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (79)
Sizi yeryuzunde yaratıp yayan da O'dur. Ve yine O'nun huzurunda toplanacaksınız |
وَهُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (80)
Dirilten de olduren de O’dur. Gece ve gunduzun art arda gelmesi de O’na aittir. Hala akletmiyor musunuz |
بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الْأَوَّلُونَ (81)
Aksine bunlar da oncekilerin dedikleri gibi dediler |
قَالُوا أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (82)
Olup, toprak ve kemik haline geldigimiz zaman, biz yeniden mi diriltilecegiz?" dediler |
لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَٰذَا مِن قَبْلُ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (83)
Bu, bize ve atalarımıza daha once de vadedilmisti. Bu, oncekilerin masallarından baska bir sey degildir |
قُل لِّمَنِ الْأَرْضُ وَمَن فِيهَا إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (84)
De ki: "Eger biliyorsanız (soyleyin bakalım), yeryuzu ve onda bulunanlar kime aittir |
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (85)
“Allah’ındır.” diyecekler. “Oyle ise siz hic dusunup ogut almaz mısınız?” de |
قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (86)
Yedi gogun Rabbi ve yuce arsın Rabbi kimdir?" de |
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ (87)
Allah’ındır." diyecekler. (Onlara:) Hala dusunup ogut almaz mısınız? de |
قُلْ مَن بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (88)
De ki: "Eger biliyorsanız (soyleyin): Her seyin hukumranlıgı elinde olan, koruyup kollayan ama kendisi korunmaya (muhtac olmayan) kimdir |
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ فَأَنَّىٰ تُسْحَرُونَ (89)
Allah’ındır." diyecekler. “Oyle ise nasıl aldanıyorsunuz?” de |
بَلْ أَتَيْنَاهُم بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (90)
Dogrusu biz onlara hakkı (gercegi) getirdik. Onlar ise hakikaten yalancılardır |
مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن وَلَدٍ وَمَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَٰهٍ ۚ إِذًا لَّذَهَبَ كُلُّ إِلَٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (91)
Allah, bir cocuk edinmemistir ve O'nunla beraber hicbir ilah yoktur. Eger oyle olsaydı, her ilah kendi yarattıgını alır, elbette onlardan biri digerine galebe calardı. Allah onların niteleye geldiklerinden munezzehtir |
عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (92)
Allah, gizliyi ve acıgı bilendir. O, (musriklerin) ortak kostukları seylerden yuksektir, cok yucedir |
قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ (93)
De ki: “Rabbim! Eger onların tehdit olundukları seyi bana gostereceksen |
رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (94)
“Rabbim! O halde beni o zalimler toplulugu arasında kılma!” |
وَإِنَّا عَلَىٰ أَن نُّرِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ (95)
Bizim onlara yonelttigimiz tehditleri sana gostermeye elbette gucumuz yeter |
ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ (96)
Sen, kotulugu en guzel bir tutumla sav. Biz onların yakıstırmakta oldukları seyi cok iyi bilmekteyiz |
وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ (97)
Ve de ki: "Rabbim! Seytanların vesveselerinden sana sıgınırım |
وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ (98)
“Rabbim yanımda hazır olmalarından da sana sıgınırım.” |
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (99)
Nihayet onlardan (musriklerden) birine olum gelip cattıgında soyle der: "Rabbim! Beni geri gonder |
لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ ۚ كَلَّا ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (100)
“Belki geride bıraktıklarımla salih amel islerim.” Asla, bu onun soylemis oldugu bir sozden ibarettir. Onların onlerinde de diriltilecekleri gune kadar bir berzah vardır |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ (101)
Sur’a uflendigi zaman, iste o gun aralarında soy bagı kalmaz, birbirlerine bir sey de soramazlar |
فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (102)
Artık kimin tartıları agır gelirse, iste onlar kurtulusa erenlerin ta kendileridir |
وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (103)
Kimlerin de tartıları hafif gelirse, artık bunlar da kendilerine yazık etmislerdir. (Cunku onlar) ebedi Cehennem'dedirler |
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ (104)
Ates onların yuzlerini buruyup, yakar ve (dudakları da yanar da) disleri sırıtıp oylece kalır |
أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ (105)
Ayetlerim size okunuyordu da siz onları yalanlıyordunuz, degil mi |
قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ (106)
Onlar soyle derler: "Rabbimiz! Azgınlıgımız bizi yenmisti ve sapık bir kavim olmustuk |
رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ (107)
Rabbimiz! "Bizi atesten cıkar. Eger (sapıklıga) tekrar donersek, biz gercekten kendimize zulmetmis oluruz." derler |
قَالَ اخْسَئُوا فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ (108)
(Allah) "Asagılık icinde kalın orada, artık benimle konusmayın!" der |
إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (109)
Gercek su ki kullarımdan: “Rabbimiz, iman ettik, bize magfiret ve rahmet buyur. Sen rahmet edenlerin hayırlısısın, diyen bir topluluk vardı |
فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّىٰ أَنسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَكُونَ (110)
Siz ise onları alaya almıstınız. O kadar ki, onlar size beni anmayı unutturdu. Onlara hep guluyordunuz |
إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ (111)
Bugun sabrettikleri icin onları odullendirdim. Iste, asıl kurtulusa ermis olanlar onlardır |
قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ (112)
“Siz yeryuzunde kac yıl kaldınız” diyecek |
قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ (113)
Onlar: “Bir gun yahut bir gunun bir bolumu kadar eglendik. Haydi sayanlara sor” diyecekler |
قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ لَّوْ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (114)
Buyurdu ki: “Siz ancak az bir sure eglendiniz. Eger gercekten bilmis olsaydınız |
أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ (115)
Sizi, bosuna yarattıgımızı ve bize dondurulmeyeceginizi mi sandınız |
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (116)
Gercek hukumdar olan Allah yuksektedir, yucedir. O’ndan baska hic (hak) ilah yoktur. O, serefli ve yuce Ars’ın Rabbidir |
وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (117)
Kim hakkında hicbir delili bulunmaksızın Allah ile birlikte baska bir ilaha ibadet ederse onun hesabı ancak Rabbinin katındadır. Kafirler –hic suphesiz- kurtulusa eremezler |
وَقُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (118)
De ki: “Rabbim! Bagısla, merhamet et. Cunku sen merhamet edenlerin en hayırlısısın!” |
