الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجًا ۜ (1)
Hamd olsun Allah'a ki, kuluna kitabı indirdi ve onda hicbir egrilik koymadı |
قَيِّمًا لِّيُنذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِّن لَّدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا (2)
Dosdogru (bir kitap olarak), katından (gelecek) siddetli bir azapla korkutmak ve salih amellerde bulunan Mu'minlere guzel bir ecir oldugunu mujde vermek icin (indirdi) |
مَّاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا (3)
Onlar onda ebedi olarak kalıcıdırlar |
وَيُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4)
Ve; “Allah cocuk edinmistir.” diyen kimseleri uyarması icin indirmistir |
مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا (5)
Onların da atalarının da o konu hakkında bir bilgisi yoktur. Agızlarından cıkan bu soz pek buyuktur. Onlar yalandan baskasını soylemiyorlar |
فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَىٰ آثَارِهِمْ إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا (6)
Belki de sen, bu kitaba iman etmiyorlar diye onların arkasından uzuntuden kendini helak edeceksin |
إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (7)
Insanların hangisi daha guzel amel isleyecek diye imtihan etmek icin yeryuzunde bulunanları, oranın susu yaptık |
وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا (8)
Bununla beraber Biz bunun ustunde olan seyleri elbet kupkuru bir toprak yaparız |
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا (9)
Sen, yoksa Kehf ve Rakim ehlini bizim (tek) sasılacak ayetlerimizden mi sandın |
إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا (10)
Hani bir kac genc magaraya sıgınmıstı ve soyle demislerdi: "Rabbimiz, bize katından bir rahmet ver ve bu isimizde dogruyu bize nasip et |
فَضَرَبْنَا عَلَىٰ آذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَدًا (11)
Bunun uzerine Biz de nice yıllar onların kulaklarına perde koyduk (onları uyuttuk) |
ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا (12)
Sonra da iki gruptan hangisinin (magarada) bekledikleri sureyi daha iyi hesap ettigini ortaya cıkarmak icin onları uyandırdık |
نَّحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى (13)
Biz sana onların haberlerini hak/gercek olarak anlatıyoruz. Onlar, Rablerine iman etmis genclerdi. Biz de onların hidayetini arttırmıstık |
وَرَبَطْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَٰهًا ۖ لَّقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا (14)
Ayaga kalkarak: "Bizim Rabbimiz goklerin ve yerin Rabbidir. Ondan baska bir ilaha dua etmeyecegiz" O takdirde gercekten son derece batıl bir soz soylemis oluruz” dediklerinde Biz onların kalplerini saglamlastırdık |
هَٰؤُلَاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ لَّوْلَا يَأْتُونَ عَلَيْهِم بِسُلْطَانٍ بَيِّنٍ ۖ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا (15)
Su bizim kavmimiz Allah'tan baska ilahlar edindiler. Onlar hakkında acık bir delil getirselerdi ya! Allah hakkında yalan uydurandan daha zalimi kimdir |
وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُرْ لَكُمْ رَبُّكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُم مِّنْ أَمْرِكُم مِّرْفَقًا (16)
(Madem ki) Onlardan ve onların Allah’tan baska ibadet ettiklerinden ayrıldınız. O halde magaraya cekilin ki Rabbiniz size rahmetini yaysın ve islerinizde kolaylık saglasın |
۞ وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ ۗ مَن يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُّرْشِدًا (17)
(Orada olsaydın) gunes dogdugunda; magaralarının sag tarafına kaydıgını, battıgında da sol yandan kayıp gittigini gorurdun. Kendileri ise magaranın genis bir yerinde idiler. Bu, Allah’ın ayetlerindendir. Allah, kime hidayet ederse iste o, dogru yolu bulandır. Kimi de sasırtırsa, artık ona dogru yolu gosterecek bir dost bulamazsın |
وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ۖ وَكَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ ۚ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا (18)
Uykuda oldukları halde, sen onları uyanık sanırsın. Biz onları saga sola ceviriyorduk. Kopekleri de magaranın girisinde on ayaklarını uzatmıs (yatmakta idi.) Onları gorseydin, mutlaka onlardan yuz cevirip kacardın ve gorduklerin yuzunden icin korku ile dolardı |
وَكَذَٰلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ ۚ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۚ قَالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِقِكُمْ هَٰذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنظُرْ أَيُّهَا أَزْكَىٰ طَعَامًا فَلْيَأْتِكُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلَا يُشْعِرَنَّ بِكُمْ أَحَدًا (19)
Boylece biz, birbirlerine sorsunlar diye onları uyandırdık. Iclerinden biri: “Ne kadar kaldınız?" dedi. (Bir kısmı) “Bir gun, ya da bir gunden az”, dediler. (Digerleri de) soyle dediler: “Ne kadar kaldıgınızı Rabbiniz daha iyi bilir. Simdi siz birinizi su gumus para ile kente gonderin de baksın; (sehir halkından) hangisinin yiyecegi daha temiz ve lezzetli ise ondan size bir rızık getirsin. Ayrıca, cok nazik davransın (da dikkat cekmesin) ve sizi hicbir kimseye sakın sezdirmesin |
إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا (20)
Eger onlar sizi ele gecirirlerse ya taslayarak oldururler, yahut kendi dinlerine dondururler. O zaman da bir daha asla kurtulusa eremezsiniz |
وَكَذَٰلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ ۖ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَانًا ۖ رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَىٰ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِم مَّسْجِدًا (21)
Boylece (insanları) onlardan haberdar ettik ki, Allah'ın vadinin hak oldugunu, kıyametin suphe goturmez oldugunu bilsinler. Hani onlar kendi meselelerini aralarında tartısıyorlardı. Bunun uzerine: “Uzerlerine bir bina yapın” demislerdi. Rableri onları daha iyi bilendir. Fakat onların isine galip gelenler ise, “Mutlaka onların ustune bir Mescid edinecegiz” dediler |
سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ ۖ وَيَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ ۚ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ ۗ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا وَلَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا (22)
Onlar uc kisidir; dordunculeri de kopekleridir" diyecekler. Yine: "Bes kisidir; altıncıları kopekleridir" diyecekler. (Bunlar) gayb hakkında tas atmaktır. "Yedi kisidirler, sekizincileri kopekleridir. De ki: Onların sayısını en iyi Rabbim bilir. Onları cok az kimseden baskası bilmez. O halde, onlar hakkında acık olarak ortaya konandan baska bir seyi tartısma. Onlar hakkında (Ehl-i Kitap'tan hicbir) kimseye bir sey sorma |
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَٰلِكَ غَدًا (23)
Hic bir sey icin “Ben onu yarın mutlaka yapacagım.” deme |
إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ وَاذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلْ عَسَىٰ أَن يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَٰذَا رَشَدًا (24)
Ancak, “Allah dilerse yapacagım.” de. Unuttugun zaman Rabbini an ve “Umarım Rabbim beni, bundan daha dogru olana ulastırır.” de |
وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَازْدَادُوا تِسْعًا (25)
Onlar magaralarında uc yuz yıl kaldılar. Buna dokuz daha kattılar |
قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا ۖ لَهُ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ ۚ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا (26)
De ki: “Kaldıkları sureyi Allah daha iyi bilir. Goklerin ve yerin gaybını bilmek O’na aittir. O, ne guzel gorur; O, ne guzel isitir! Onların, O’ndan baska hicbir dostu da yoktur. O, hukmune hicbir kimseyi ortak etmez.” |
وَاتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَ ۖ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا (27)
Rabbinin kitabından sana vahyedileni oku. O’nun kelimelerini degistirecek hicbir kimse yoktur. O’ndan baska asla bir sıgınak da bulamazsın |
وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا (28)
Sabah, aksam Rablerinin yuzunu dileyerek O’na dua edenlerle beraber sen de sabret. Dunya hayatının suslerini arzulayarak, gozunu onlardan ayırma. Kalbini zikrimizden gafil kıldıgımız, heva/arzularına uymus ve isi taskınlık olan kimseye itaat etme |
وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا (29)
De ki: “Hak, Rabbinizdendir. Artık dileyen iman etsin, dileyen kafir olsun.” Biz zalimlere oyle bir ates hazırladık ki, onun alevden duvarları kendilerini cepecevre kusatmıstır. (Susuzluktan) feryat edip yardım dilediklerinde, erimis maden gibi yuzleri yakıp kavuran bir su ile kendilerine yardım edilir. O ne kotu bir icecektir! Cehennem ne korkunc bir sıgınaktır |
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا (30)
Gercek su ki, iman edip salih ameller yapanlara gelince, elbette biz iyi is yapanların ecrini zayi etmeyiz |
أُولَٰئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۚ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا (31)
Onlara, altlarından ırmaklar akan Adn Cennetleri vardır. Orada altın bilezikler takarlar, ince ve kalın ipekten yesil elbiseler giyerler. Orada koltuklarına yaslanırlar. Ne guzel mukafat! (Cennet) Ne guzel bir konak |
۞ وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا رَّجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا (32)
Onlara iki adamı ornek ver: Onlardan birisine iki uzum bagı vermistik. Cevresini de hurmalıklarla cevirmis, bu ikisinin arasında da ekinler bitirmistik |
كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِم مِّنْهُ شَيْئًا ۚ وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا (33)
Her iki bahce de urunlerini vermis, hicbir seyi eksik bırakmamıslardı. Ikisinin arasından da bir ırmak akıtmıstık |
وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا (34)
Onun baska urunleri de vardı. Iste boyle bir halde arkadasıyla konusurken: "Ben malca senden zenginim, sayıca da senden gucluyum." dedi |
وَدَخَلَ جَنَّتَهُ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَن تَبِيدَ هَٰذِهِ أَبَدًا (35)
Derken kendine zulmederek bagına girdi. Soyle dedi: “Bunun sonsuza degin yok olacagını sanmıyorum.” |
وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّدِدتُّ إِلَىٰ رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا (36)
Kıyametin kopacagına da hic inanmıyorum. Eger Rabbime dondurulecek olursam, elbette bundan daha iyi bir donus yeri bulurum." dedi |
قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا (37)
Kendisiyle konusmakta olan arkadası ona dedi ki: “Seni topraktan, sonra bir damla sudan yaratan, sonra da seni (eksiksiz) bir insan seklinde yaratan Allah’a (iman etmede) kufur mu ediyorsun?” |
لَّٰكِنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدًا (38)
Oysa, O Allah benim Rabbimdir ve ben, Rabbime hic kimseyi sirk kosmam |
وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ إِن تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَوَلَدًا (39)
Bagına girdiginde Masallah (Allah neyi dilerse o olur)! Allah'tan baska kuvvet yoktur, demen lazım degil miydi? Eger beni mal ve cocuk bakımından senden daha az (gucte) goruyorsan |
فَعَسَىٰ رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَيُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا (40)
Belki Rabbim bana senin bagından daha hayırlısını verir. Seninkinin uzerine ise gokten felaket indiriverir de kupkuru corak bir toprak oluverir |
أَوْ يُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَبًا (41)
Yahut suyu yerin dibine cekiliverir de bir daha onu aramaya gucun yetmez |
وَأُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلَىٰ مَا أَنفَقَ فِيهَا وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا (42)
(Birden) Onun urunleri (afetle) kusatılıverdi. Orası icin harcadıklarına karsı avuclarını (esefle) ovusturup duruyordu. Bahcenin cardakları yere cokmustu. "Ah, keske Rabbime hicbir sirk kosmamıs olsaydım!" diyordu |
وَلَمْ تَكُن لَّهُ فِئَةٌ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَمَا كَانَ مُنتَصِرًا (43)
Onun, Allah’tan baska kendisine yardım edebilecek kimseleri yoktu. Kendi kendini kurtaracak gucte de degildi |
هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَيْرٌ ثَوَابًا وَخَيْرٌ عُقْبًا (44)
Iste bu durumda velayet (yardım etmek) yalnızca hak olan Allah’a mahsustur. O’nun mukafatı da daha hayırlıdır, verecegi sonuc da daha hayırlıdır |
وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ مُّقْتَدِرًا (45)
Onlara dunya hayatının ornegini ver: (Dunya hayatı), gokten indirdigimiz yagmur gibidir ki, onun sebebiyle yeryuzunun bitkileri boy verip birbirine karısırlar. Fakat butun bu canlılık sonunda ruzgarın savurdugu kuru bir cer cope doner. Allah, her sey uzerinde kudret sahibidir |
الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلًا (46)
Mallar ve evlatlar, dunya hayatının susudur. Baki kalacak salih ameller ise, Rabbinin katında sevap olarak da, umit olarak da daha hayırlıdır |
وَيَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا (47)
Dagları yurutecegimiz ve senin yeryuzunu dumduz gorecegin gunu bir hatırla. Biz onları mahserde toplarız da iclerinden hicbirini bırakmayız |
وَعُرِضُوا عَلَىٰ رَبِّكَ صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن نَّجْعَلَ لَكُم مَّوْعِدًا (48)
Hepsi saf saf Rabbinin huzuruna cıkarılırlar. Onlara: “Andolsun, sizi ilk once yarattıgımız gibi bize geldiniz. Oysa siz, sizin icin hesaba cekileceginiz bir zaman belirlemedigimizi sanmıstınız.” denir |
وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا ۚ وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا ۗ وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا (49)
Kitap ortaya konur. Gunahkarları, kitabın icindekilerden korkuya kapılmıs gorursun. “Eyvah bize! Bu nasıl bir kitaptır ki; kucuk, buyuk hicbir sey bırakmadan hepsini sayıp dokmus!” derler. Onlar butun yaptıklarını karsılarında bulurlar. Senin Rabbin hic kimseye zulmetmez |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ ۗ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِي وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ ۚ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا (50)
Hani biz meleklere: “Adem icin (selamlamak icin) secde edin!” demistik de Iblis’ten baska hepsi secde etmislerdi. Iblis ise cinlerdendi de Rabbinin emri dısına cıktı. Simdi siz, beni bırakıp da Iblis’i ve neslini, kendinize dostlar mı ediniyorsunuz? Halbuki onlar, sizin icin birer dusmandırlar. Bu, zalimler icin ne kotu bir bedeldir |
۞ مَّا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَمَا كُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا (51)
Onları, goklerin ve yerin yaratılmasına veya kendilerinin yaratılısına sahit tutmadım. Saptıranları da yardımcı edinecek degilim |
وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُم مَّوْبِقًا (52)
O gun: "Benim ortaklarım olduklarını sandıklarınızı cagırın" diye buyurur. Onları cagırırlar ama cevap vermezler. Biz aralarına bir ucurum koyarız |
وَرَأَى الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَلَمْ يَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا (53)
Suclular (o gun) atesi gorunce, onun icine duseceklerini iyice anlayacaklar ve ondan kurtulus yolu da bulamayacaklardır |
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا (54)
And olsun ki, Biz bu Kuran'da insanlara her turlu misali gosterip acıkladık. Fakat tartısmaya en cok duskun (varlık) insandır |
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (55)
Insanlara hidayet geldikten sonra onların iman etmelerine ve Rablerinden magfiret dilemelerine alıkoyan tek sey; ancak oncekilerin basına gelen sunnetin kendilerine de gelip catmasını yahut onlara gozleri onunde azabın gelmesini beklemeleridir |
وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ ۚ وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ ۖ وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَمَا أُنذِرُوا هُزُوًا (56)
Peygamberleri ancak mujdeci ve uyarıcı olarak gondeririz. Kafirler, batıl ile hakkı ortadan kaldırmak icin mucadele ederler. Ayetlerimizi ve kendilerine yapılan uyarıları alay konusu yaparlar |
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ فَلَن يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (57)
Kim, kendisine Rabbinin ayetleri hatırlatılıp da onlardan yuz ceviren ve elleriyle yapıp, islediklerini unutandan daha zalimdir? Suphesiz biz, onu anlamamaları icin kalplerine perdeler gerdik, kulaklarına da agırlıklar koyduk. Sen onları hidayete davet etsen de artık ebediyen hidayet bulamazlar |
وَرَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ ۖ لَوْ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ ۚ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن يَجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئِلًا (58)
Rabbin; cok bagıslayıcıdır, merhamet sahibidir. Eger yaptıkları yuzunden onları (dunyada) cezaya carptırsaydı, elbette azaplarını carcabuk verirdi. Fakat, onlar icin belirlenmis bir gun vardır ki (o gun gelince) hicbir kurtulus caresi bulamazlar |
وَتِلْكَ الْقُرَىٰ أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِم مَّوْعِدًا (59)
Iste su ulkeler; zulmettikleri zaman onları helak ettik. Onları helak etmek icin de belli bir zaman tayin etmistik |
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّىٰ أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبًا (60)
Hani Musa, genc arkadasına: "Iki denizin birlestigi yere ulasmaya veya yıllarca yurumeye kararlıyım." demisti |
فَلَمَّا بَلَغَا مَجْمَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَبًا (61)
Onlar, iki denizin birlestigi yere ulastıklarında balıklarını unuttular. O da denizde bir yol tutup gitti |
فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءَنَا لَقَدْ لَقِينَا مِن سَفَرِنَا هَٰذَا نَصَبًا (62)
O yeri gectikleri zaman genc arkadasına: "Kahvaltımızı getir, bu yolculugumuzda bir hayli yorgun dustuk." dedi |
قَالَ أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَمَا أَنسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ ۚ وَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا (63)
Genc, “Gordun mu! Kayaya sıgındıgımız sırada balıgı unutmusum. –Dogrusu onu sana soylememi bana ancak Seytan unutturdu- Balık sasılacak bir sekilde denizde yolunu tutup gitmisti.” dedi |
قَالَ ذَٰلِكَ مَا كُنَّا نَبْغِ ۚ فَارْتَدَّا عَلَىٰ آثَارِهِمَا قَصَصًا (64)
Musa: "Iste, aradıgımız buydu." dedi. Hemen izlerini takip ederek gerisin geriye donduler |
فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا (65)
Orada kendisine tarafımızdan bir rahmet vermis ve nezdimizden bir ilim ogretmis oldugumuz kullarımızdan bir kul buldular |
قَالَ لَهُ مُوسَىٰ هَلْ أَتَّبِعُكَ عَلَىٰ أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا (66)
Musa ona: “Sana ogretilen bilgilerden bana, dogruya iletici bir bilgi ogretmen icin sana tabi olayım mı?” dedi |
قَالَ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا (67)
Adam, soyle dedi: “Dogrusu sen benimle beraber olmaya asla sabredemezsin.” |
وَكَيْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا (68)
“Ic yuzunu kavrayamadıgın bir seye nasıl sabredebilirsin?” |
قَالَ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ صَابِرًا وَلَا أَعْصِي لَكَ أَمْرًا (69)
Insallah, beni sabırlı olarak bulacaksın ve senin emrine karsı gelmeyecegim." dedi |
قَالَ فَإِنِ اتَّبَعْتَنِي فَلَا تَسْأَلْنِي عَن شَيْءٍ حَتَّىٰ أُحْدِثَ لَكَ مِنْهُ ذِكْرًا (70)
O da soyle dedi: “O halde, eger bana tabi olacaksan, ben sana soylemedikce hicbir sey hakkında bana soru sormayacaksın.” |
فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا ۖ قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا (71)
Derken yola koyuldular. Nihayet bir gemiye bindiklerinde (adam) gemiyi deldi. Musa: “Sen onu icindekileri bogmak icin mi deldin? Dogrusu, sen buyuk bir is yaptın.” dedi |
قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا (72)
Adam: “Sen benimle beraberlige asla sabredemezsin, demedim mi?” dedi |
قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ وَلَا تُرْهِقْنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرًا (73)
Musa: “Unuttugum icin beni sorgulama ve bu isimde bana gucluk cıkarma!” dedi |
فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا لَقِيَا غُلَامًا فَقَتَلَهُ قَالَ أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ لَّقَدْ جِئْتَ شَيْئًا نُّكْرًا (74)
Yine yola koyuldular. Nihayet bir erkek cocukla karsılastıklarında, adam (hemen) onu oldurdu. Musa: “Bir cana karsılık olmaksızın masum bir cana mı kıydın? Andolsun cok kotu bir is yaptın!” dedi |
۞ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكَ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا (75)
“Ben sana benimle beraberlige asla sabredemezsin, demedim mi?” dedi |
قَالَ إِن سَأَلْتُكَ عَن شَيْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِي ۖ قَدْ بَلَغْتَ مِن لَّدُنِّي عُذْرًا (76)
“Eger bundan sonra sana bir sey soracak olursam artık benimle arkadaslık etme; o takdirde tarafımdan mazur sayılırsın.” dedi |
فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا أَتَيَا أَهْلَ قَرْيَةٍ اسْتَطْعَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَن يُضَيِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِيهَا جِدَارًا يُرِيدُ أَن يَنقَضَّ فَأَقَامَهُ ۖ قَالَ لَوْ شِئْتَ لَتَّخَذْتَ عَلَيْهِ أَجْرًا (77)
Yine yola koyuldular, sonunda ulastıkları kasaba halkından kendilerine yiyecek istediler. Kasaba halkı onları misafir etmek istemedi. Onlar da orada yıkılmaya yuz tutmus bir duvar buldular. O (Hızır), bunu dogrulttu. Musa: "Eger isteseydin buna karsılık bir ucret alabilirdin." dedi |
قَالَ هَٰذَا فِرَاقُ بَيْنِي وَبَيْنِكَ ۚ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأْوِيلِ مَا لَمْ تَسْتَطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا (78)
Iste bu benimle senin aranda ayrılıs (vaktidir). Simdi sana sabredemedigin seylerin acıklamasını haber verecegim dedi |
أَمَّا السَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِينَ يَعْمَلُونَ فِي الْبَحْرِ فَأَرَدتُّ أَنْ أَعِيبَهَا وَكَانَ وَرَاءَهُم مَّلِكٌ يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْبًا (79)
O gemi, denizde calısan birtakım yoksul kimselere ait idi. Onu kusurlu kılmak istedim. (Cunku) onların onunde, her (saglam) gemiyi gasbetmekte olan bir kral vardı |
وَأَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَن يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا (80)
Gence gelince, onun anne ve babası Mu'min idi. Gencin onları azgınlık ve kufre suruklemesinden korktuk |
فَأَرَدْنَا أَن يُبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيْرًا مِّنْهُ زَكَاةً وَأَقْرَبَ رُحْمًا (81)
Boylece Rablerinin onlara, bu cocugun yerine daha hayırlı ve daha merhametli bir cocuk vermesini diledik |
وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ۚ ذَٰلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا (82)
Duvar ise sehirdeki iki yetim gence aitti. Altında da onlara ait bir hazine vardı. Babaları salih insandı. Rabbin, onların olgunluk cagına ulasmasını ve Rabbinden bir rahmet olarak hazinelerini cıkarmalarını istedi. Ben, bunları kendiligimden yapmadım. Iste bu sabredemedigin seylerin acıklamasıdır |
وَيَسْأَلُونَكَ عَن ذِي الْقَرْنَيْنِ ۖ قُلْ سَأَتْلُو عَلَيْكُم مِّنْهُ ذِكْرًا (83)
Sana Zulkarneyn’i soruyorlar. De ki: Ona dair size bir haber okuyacagım |
إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَآتَيْنَاهُ مِن كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا (84)
Biz onu yeryuzunde kudret sahibi kıldık ve kendisine her konuda (amacına ulasabilecegi) bir yol verdik |
فَأَتْبَعَ سَبَبًا (85)
O da bir yol tuttu |
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِندَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَن تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَن تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا (86)
Nihayet gunesin battıgı yere ulasınca onu kara camurlu bir pınarda batıyor gordu. Onun yanında da bir kavim buldu. Dedik ki: “Ey Zulkarneyn! Onları istersen azaplandırabilirsin yahut onlara guzel muamelede de bulunabilirsin |
قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَىٰ رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُّكْرًا (87)
Dedi ki: “Kim zulmederse onu azaplandıracagız. Sonra o Rabbine dondurulecek, Rabbi de onu siddetli bir azap ile azaplandıracak |
وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاءً الْحُسْنَىٰ ۖ وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا يُسْرًا (88)
Fakat, kim de iman eder ve salih amel islerse, ona da iyi bir mukafat vardır. Ona emrimizden kolay olanı soyleriz |
ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا (89)
Sonra yine (doguya dogru) bir yol tuttu |
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَىٰ قَوْمٍ لَّمْ نَجْعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتْرًا (90)
Gunesin dogdugu yere ulasınca, onu kendileriyle gunes arasına ortu koymadıgımız bir millet uzerine dogar buldu |
كَذَٰلِكَ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَيْهِ خُبْرًا (91)
Iste boyle. Onun yanında olan her seyi busbutun kusatmıstık |
ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا (92)
Sonra bir yol tuttu |
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِن دُونِهِمَا قَوْمًا لَّا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا (93)
Nihayet iki dag arasına ulastıgı zaman, onlerinde hemen hemen hicbir soz anlamayan bir kavme rastladı |
قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَىٰ أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا (94)
Dediler ki: “Ey Zulkarneyn! Ye’cuc ve Me’cuc (adlı kavimler) yeryuzunde bozgunculuk yapmaktadırlar. Onlarla bizim aramıza bir engel yapman karsılıgında sana bir vergi verelim mi?” |
قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ رَدْمًا (95)
“Rabbimin bana verdigi imkan ve kudret, (sizin vereceginiz vergiden) daha hayırlıdır. Simdi siz bana gucunuzle yardım edin de, sizinle onların arasına saglam bir set yapayım” dedi |
آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا سَاوَىٰ بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انفُخُوا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا (96)
“Bana (yeterince) demir madeni getirin” dedi. Iki yamacın arasındaki boslugu (daglarla) bir hizaya getirince; “Korukleyin!” dedi. Demiri eritip kor (gibi) yapınca da; “Bana erimis bakır getirin, bunun uzerine bosaltayım.” dedi |
فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا (97)
Artık onu ne asabildiler, ne de delebildiler |
قَالَ هَٰذَا رَحْمَةٌ مِّن رَّبِّي ۖ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ ۖ وَكَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا (98)
“Iste bu, Rabbimden bir rahmettir. Rabbimin vaadi gelince onu dumduz eder, Rabbimin vaadi haktır.” dedi |
۞ وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ ۖ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا (99)
Gunu gelince biz onları bırakırız, dalga dalga birbirlerine karısırlar. Sur’a uflendigi zaman da hepsini bir araya toplarız |
وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لِّلْكَافِرِينَ عَرْضًا (100)
O gun Cehennem'i kafirlerin karsısına getirir, sunarız |
الَّذِينَ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَن ذِكْرِي وَكَانُوا لَا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعًا (101)
Onlar, gozleri beni anmaktan perdeli olan ve dinleyecek gucleri de olmayan kimselerdi |
أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِن دُونِي أَوْلِيَاءَ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا (102)
Kafirler, beni bırakıp da kullarımı veliler/ilahlar edineceklerini mi sandılar? Biz, Cehennem'i kafirler icin konak olarak hazırladık |
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا (103)
(Ey Muhammed!) De ki: Amelleri bakımından husranda olan kimseleri size haber verelim mi |
الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا (104)
Onlar, dunya hayatındaki butun amelleri bosa gitmisken, kendilerini gercekte guzel is yapmakta sanan kimselerdir |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا (105)
Onlar, Rablerinin ayetleri ve O’na kavusacakları hakkında kafir olanlar, boylece amelleri bosa cıkan, o yuzden de kıyamet gununde amelleri icin bir terazi kurmayacagımız kimselerdir |
ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا (106)
Iste; kafir oldukları, ayetlerimi ve rasullerimi alaya aldıkları icin onların cezası Cehennem'dir |
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا (107)
Gercekten iman edip salih ameller isleyenlerin ise konakları Firdevs Cennetleri'dir |
خَالِدِينَ فِيهَا لَا يَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا (108)
Onlar orada ebedi kalıcıdırlar. Oradan ayrılmak da istemezler |
قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109)
De ki: “Rabbimin sozleri icin deniz(ler) murekkep olsa, buna destek olarak bir o kadar daha katsak Rabbimin sozleri tukenmeden o deniz(ler) tukenir.” |
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (110)
De ki: "Ben de ancak sizin gibi bir insanım! Bana ilahınızın sadece tek ilah oldugu vahyediliyor. Kim Rabbine kavusmayı umuyorsa, salih amel islesin ve Rabbine ibadetinde kimseyi ortak kosmasın |
