طسم (1)
Ta, Sin, Mim |
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2)
Bunlar apacık kitabın ayetleridir |
نَتْلُو عَلَيْكَ مِن نَّبَإِ مُوسَىٰ وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (3)
Iman eden bir toplum icin, Musa ve Firavun'un haberlerinden bir kısmını sana hak olarak okuyacagız |
إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِّنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (4)
Firavun, yeryuzunde ustunluk/buyukluk taslayıp, oranın halkını fırkalara/gruplara ayırdı. Onlardan bir grubu zayıf ve gucsuz bırakıyor, erkek cocuklarını bogazlıyor, kadınlarını sag bırakıyordu. Cunku o, bozgunculardan idi |
وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ (5)
Biz ise, ulkede gucsuz bırakılanlara ihsanda bulunmak ve onları onderler yapmak ve onları (oraya) mirascı kılmak istiyorduk |
وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ (6)
Onları ulkede guc sahibi kılmak, Firavun ile Haman'a ve ordularına, onlardan (Israilogulları'ndan gelecek diye) korktukları seyi gostermek (istiyorduk) |
وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِيهِ ۖ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي ۖ إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ (7)
Musa’nın anasına: ‘Onu emzir, onun adına bir tehlikeden korkarsan onu hemen denize bırak. Korkma ve uzulme. Suphesiz biz onu sana dondurecek ve onu peygamberlerden kılacagız’ diye ilham ettik |
فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا ۗ إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ (8)
Firavun hanedanı onu bulup aldılar. Sonunda onlara dusman ve baslarına dert olacaktı. Cunku Firavun, Haman ve orduları suclu idiler |
وَقَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِّي وَلَكَ ۖ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَىٰ أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (9)
Firavun’un karısı: "Benim ve senin icin goz aydınlıgıdır! Onu oldurmeyin, belki bize faydası dokunur ya da onu evlat ediniriz." dedi. Oysa onlar farkında degillerdi |
وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَىٰ فَارِغًا ۖ إِن كَادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلَا أَن رَّبَطْنَا عَلَىٰ قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (10)
Musa’nın annesi kalbi bombos olarak sabah etti. Eger biz, (vaadimize) iman edenlerden olması icin onun kalbini pekistirmemis olsaydık, neredeyse isi acıga vuracaktı |
وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّيهِ ۖ فَبَصُرَتْ بِهِ عَن جُنُبٍ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (11)
(Annesi) Musa’nın kız kardesine; “Onu takip et!” dedi. O da uzaktan gozetledi. Onlar ise farkında degillerdi |
۞ وَحَرَّمْنَا عَلَيْهِ الْمَرَاضِعَ مِن قَبْلُ فَقَالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَهُمْ لَهُ نَاصِحُونَ (12)
Biz daha onceden (annesine geri verilinceye kadar) ona sutanalarını haram etmistik. Bunun uzerine (kız kardesi) dedi ki: “Sizin icin ona bakacak, hem de ona iyilikte bulunacak bir aile gostereyim mi?” |
فَرَدَدْنَاهُ إِلَىٰ أُمِّهِ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَلِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (13)
Boylece onu; gozu aydın olsun, uzulmesin ve Allah’ın vaadinin hak oldugunu bilsin diye annesine geri dondurduk. Fakat, onların cogu bilmezler |
وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَىٰ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (14)
Musa kemal/olgunluk cagına ulasınca ona, hukum ve ilim verdik. Iyileri iste boyle odullendiririz |
وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَٰذَا مِن شِيعَتِهِ وَهَٰذَا مِنْ عَدُوِّهِ ۖ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيْهِ ۖ قَالَ هَٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ (15)
O halkın haberi olmadıgı bir sırada sehre girdi ve kavga eden iki adam gordu. Birisi kendi tarafından, digeri dusmanlarından idi. Kendi tarafından olan, dusmanına karsı yardım istedi. Musa da ona bir yumruk vurdu, adamı oldurdu. Bu, Seytan'ın isindendir. O, apacık yoldan saptıran bir dusmandır, dedi |
قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (16)
Rabbim! Ben kendime zulmettim, beni bagısla!" dedi. Allah da onu bagısladı. Nitekim O, cokca bagıslayandır, cokca merhamet edendir |
قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِّلْمُجْرِمِينَ (17)
“Rabbim! Bana verdigin nimetle, artık asla gunahkarlara destek olmayacagım.” dedi |
فَأَصْبَحَ فِي الْمَدِينَةِ خَائِفًا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا الَّذِي اسْتَنصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ ۚ قَالَ لَهُ مُوسَىٰ إِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُّبِينٌ (18)
Sehirde korku icinde, etrafı gozetleyerek sabahladı. Bir de ne gorsun; dun kendisinden yardım isteyen adam yine feryat edip yardım istiyordu. Musa ona: "Sen, besbelli azgının/sapkının birisin." dedi |
فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ أَن يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَّهُمَا قَالَ يَا مُوسَىٰ أَتُرِيدُ أَن تَقْتُلَنِي كَمَا قَتَلْتَ نَفْسًا بِالْأَمْسِ ۖ إِن تُرِيدُ إِلَّا أَن تَكُونَ جَبَّارًا فِي الْأَرْضِ وَمَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ (19)
Musa, ikisinin de dusmanı olan kimseyi tutup yakalamak isteyince: "Ey Musa! Dun birisini oldurdugun gibi beni de oldurmek mi istiyorsun?" dedi. "Sen, ıslah edenlerden olmayı degil, ulkede bir zorba olmayı istiyorsun." dedi |
وَجَاءَ رَجُلٌ مِّنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ يَسْعَىٰ قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ إِنِّي لَكَ مِنَ النَّاصِحِينَ (20)
Sehrin oteki ucundan bir adam kosarak geldi: "Musa!" dedi. "Ileri gelenler seni oldurmek icin hakkında gorusuyorlar. Hemen cık git! Ben, senin (iyiligin) icin nasihat edenlerdenim |
فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ ۖ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (21)
Bunun uzerine korku icinde etrafını gozetleyerek oradan cıkıp gitti. "Rabbim!" dedi. "Beni zalim kavimden kurtar |
وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّي أَن يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ (22)
Medyen’e dogru yonelince: “Umarım Rabbim beni dogru yola iletir” dedi |
وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودَانِ ۖ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا ۖ قَالَتَا لَا نَسْقِي حَتَّىٰ يُصْدِرَ الرِّعَاءُ ۖ وَأَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ (23)
Medyen suyuna varınca ust tarafında (davarlarını) sulayan bir grup insan buldu. Onların berisinde ise karısmasın diye (koyunlarını) kollayan iki hanım buldu. “Haliniz nedir” dedi. “Cobanlar gidinceye kadar biz sulamayız. Babamız ise cok yaslı bir ihtiyardır” dediler |
فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ (24)
Bunun uzerine Musa, onların (davarlarını) sulayıp bir golgeye cekilerek: “Rabbim dogrusu bana indirecegin hayra muhtacım” dedi |
فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا ۚ فَلَمَّا جَاءَهُ وَقَصَّ عَلَيْهِ الْقَصَصَ قَالَ لَا تَخَفْ ۖ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (25)
Iki kadından biri utana utana Musa’nın yanına gelerek: “Babam bizim hayvanlarımızı sulamana karsılık ucret vermek icin seni cagırıyor.” dedi. Musa -aleyhisselam- onun yanına varınca basından gecen olayları anlattı. O da: “Artık korkma, o zalim kavimden kurtuldun.” dedi |
قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ ۖ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ (26)
Ikisinden biri dedi ki: “Babacıgım onu ucretle tut. Cunku senin ucretle tuttuklarının en iyisi kudretli ve emin bir kisidir.” |
قَالَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَىٰ أَن تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ ۖ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِندِكَ ۖ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ ۚ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (27)
“Ben, sekiz yıl bana ucretle calısman karsılıgında su iki kızımdan birini sana nikahlamak istiyorum. Eger bunu on yıla tamamlarsan da, bu sendendir. Sana zorluk cıkarmak istemem. Insallah beni, salih kimselerden bulacaksın.” dedi |
قَالَ ذَٰلِكَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ ۖ أَيَّمَا الْأَجَلَيْنِ قَضَيْتُ فَلَا عُدْوَانَ عَلَيَّ ۖ وَاللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٌ (28)
(Musa) "Bu (sekiz ya da on sene), benimle senin arandadır. Bu iki sureden hangisini yerine getirirsem, bana bir haksızlık edilmesin. Allah, soylediklerimize vekildir." dedi |
۞ فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى الْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِن جَانِبِ الطُّورِ نَارًا قَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِّنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (29)
Musa sureyi tamamlayıp ailesi ile yola cıkınca Tur’un yan tarafından bir ates gordu. Ailesine: Siz durun, cunku ben bir ates gordum. Belki atesten size bir haber yahut ısınmanız icin size atesten bir parca getiririm, dedi |
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ مِن شَاطِئِ الْوَادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا مُوسَىٰ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (30)
Oraya varınca o mubarek yerdeki vadinin sag kıyısından o agactan ona soyle seslenildi: “Ey Musa, muhakkak ben alemlerin Rabbi olan Allah’ım |
وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ ۖ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ (31)
“Ve asanı da yere bırak.” Onu ufak bir yılan gibi hareket ediyor gorunce arkasına bakmadan donup kactı. Ey Musa, geri gel ve korkma, cunku sen guven altında olanlardansın |
اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ ۖ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (32)
Elini koynuna sok, kusursuz bembeyaz cıksın. Korkudan dolayı kollarını kendine cek ki (korkun gitsin.) Iste bunlar, Firavun ve cevresine karsı Rabbinin iki delilidir. Onlar, fasık bir toplumdur |
قَالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْسًا فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ (33)
“Rabbim! Ben onlardan bir kisiyi oldurdum. Bu yuzden beni oldurmelerinden korkuyorum.” dedi |
وَأَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَانًا فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُصَدِّقُنِي ۖ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ (34)
Kardesim Harun’un dili benden daha acıktır. Onu da benimle gonder, bana destek olsun ve beni tasdik etsin. Cunku ben, onların beni yalanlamalarından korkuyorum |
قَالَ سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَنَجْعَلُ لَكُمَا سُلْطَانًا فَلَا يَصِلُونَ إِلَيْكُمَا ۚ بِآيَاتِنَا أَنتُمَا وَمَنِ اتَّبَعَكُمَا الْغَالِبُونَ (35)
Buyurdu ki: “Gucunu kardesinle pekistirecegiz ve size oyle bir guc verecegiz ki ayetlerimiz sayesinde size ulasamayacaklar. Siz ve size uyanlar galiplersiniz.” |
فَلَمَّا جَاءَهُم مُّوسَىٰ بِآيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (36)
Musa onlara apacık ayetlerimizle gelince dediler ki: “Bu ancak duzmece bir buyudur. Biz onceki atalarımız arasında da boylesini isitmemisiz.” |
وَقَالَ مُوسَىٰ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَن جَاءَ بِالْهُدَىٰ مِنْ عِندِهِ وَمَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۖ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (37)
Musa dedi ki: “Rabbim kimin nezdinden hidayet geldigini ve yurdun akıbetinin de kimin olacagını bilir. Dogrusu zulmedenler kurtulamazlar.” |
وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ مَا عَلِمْتُ لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرِي فَأَوْقِدْ لِي يَا هَامَانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَل لِّي صَرْحًا لَّعَلِّي أَطَّلِعُ إِلَىٰ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبِينَ (38)
Firavun da: "Ey ileri gelenler! Sizin icin benden baska ilah tanımıyorum. Ey Haman! Camur uzerine benim icin bir ates yak ve bana bir kule yap. Belki Musa’nın ilahına ulasabilirim. Cunku ben onun yalancılardan oldugunu sanıyorum." dedi |
وَاسْتَكْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ (39)
O ve orduları, haksız yere yeryuzunde buyuklenmis ve bize dondurulmeyeceklerini sanmıslardı |
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ (40)
Bu sebeple biz de onu ve askerlerini yakalayıp denize atıverdik. Zalimlerin sonunun nasıl olduguna bir bak |
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنصَرُونَ (41)
Biz onları, atese cagıran onculer kıldık. Kıyamet gunu de kendilerine yardım edilmeyecektir |
وَأَتْبَعْنَاهُمْ فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ هُم مِّنَ الْمَقْبُوحِينَ (42)
Bu dunyada da peslerine lanet taktık. Kıyamet gunu de onlar, kotulenmis/uzaklastırılmıs kimselerden olacaklardır |
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِن بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَىٰ بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (43)
Suphesiz onceki nesilleri helak ettikten sonra, belki hatırlayıp ogut alırlar diye Musa'ya, insanlar icin basiretler, hidayet ve rahmet olmak uzere kitap verdik |
وَمَا كُنتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنَا إِلَىٰ مُوسَى الْأَمْرَ وَمَا كُنتَ مِنَ الشَّاهِدِينَ (44)
Musa’ya emir verdigimizde sen, Tur Dagı'nın batı tarafında bulunmuyordun. Sen buna sahit olanlardan da degildin |
وَلَٰكِنَّا أَنشَأْنَا قُرُونًا فَتَطَاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۚ وَمَا كُنتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَلَٰكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (45)
Fakat biz (Musa’dan sonra) bircok nesiller meydana getirdik. Uzerlerinden uzun zaman gecti. Sen Medyen halkı arasında yasıyor degildin, ayetlerimizi onlardan okuyup ogreniyor da degildin. Fakat (seni peygamber olarak) gonderenler gercekten bizleriz |
وَمَا كُنتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا وَلَٰكِن رَّحْمَةً مِّن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (46)
Biz, Musa'ya seslendigimiz zamanda sen Tur Dagı'nın yanında degildin. Fakat bu, kendilerine senden once bir uyarıcı gelmemis olan bir toplumu belki dusunurler diye uyarman icin Rabbinden bir rahmettir |
وَلَوْلَا أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (47)
Kendi elleriyle yaptıklarından dolayı baslarına bir musibet geldiginde: “Rabbimiz, bize bir peygamber gonderseydin de senin ayetlerine tabi olup Mu'minlerden olsaydık.” derler |
فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِندِنَا قَالُوا لَوْلَا أُوتِيَ مِثْلَ مَا أُوتِيَ مُوسَىٰ ۚ أَوَلَمْ يَكْفُرُوا بِمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ مِن قَبْلُ ۖ قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَقَالُوا إِنَّا بِكُلٍّ كَافِرُونَ (48)
Onlara katımızdan hak gelince, “Musa’ya verilen (mucize)lerin benzeri nicin buna da verilmedi?” dediler. Onlar daha once Musa’ya verilen (mucize)leri inkar etmemisler miydi? Onlar: “Iki sihirbaz birbirlerine destek oluyor.” dediler. “Dogrusu biz hepsini (inkar edici) kafirleriz.” dediler |
قُلْ فَأْتُوا بِكِتَابٍ مِّنْ عِندِ اللَّهِ هُوَ أَهْدَىٰ مِنْهُمَا أَتَّبِعْهُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (49)
De ki: "Eger dogrulardan iseniz, Allah katından bu iki kitaptan daha dogru bir kitap getirin de, ben de ona tabi olayım |
فَإِن لَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا يَتَّبِعُونَ أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَيْرِ هُدًى مِّنَ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (50)
Eger sana cevap veremezlerse, bil ki onlar ancak arzularına tabi oluyorlar. Allah'tan bir hidayet olmaksızın kendi hevesine/arzusuna uyandan daha sapık kim olabilir? Suphesiz Allah, zalim topluma hidayet etmez |
۞ وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (51)
Andolsun, dusunup ogut alsınlar diye o sozu (Kur’an ayetlerini) onlara pes pese ulastırdık |
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ (52)
Daha once kendilerine kitap verdiklerimiz, buna da (Kur'an'a) iman ederler |
وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ (53)
Onlara okundugu zaman derler ki: "Ona iman ettik. Suphesiz o, Rabbimizden gelen haktır. Suphesiz biz, bundan oncede Muslumandık |
أُولَٰئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (54)
Iste onlar; sabrettikleri seylerden oturu, iki defa mukafatlandırılırlar, kotulugu iyilikle savarlar ve kendilerine verdigimiz rızıklardan da infak ederler |
وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ لَا نَبْتَغِي الْجَاهِلِينَ (55)
Onlar, bos soz isittiklerinde ondan yuz cevirir: “Bizim yaptıklarımız bize, sizin yaptıklarınız ise sizedir. Size selam olsun! Biz cahilleri (dost olarak) istemeyiz.” derler |
إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (56)
Suphesiz sen, sevdiklerine hidayet edemezsin. Fakat Allah, diledigine hidayet eder. Hidayete erecek olanları en iyi O bilir |
وَقَالُوا إِن نَّتَّبِعِ الْهُدَىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا ۚ أَوَلَمْ نُمَكِّن لَّهُمْ حَرَمًا آمِنًا يُجْبَىٰ إِلَيْهِ ثَمَرَاتُ كُلِّ شَيْءٍ رِّزْقًا مِّن لَّدُنَّا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (57)
Eger seninle birlikte dogru yolu tutacak olursak, kendi yurdumuzdan cekilip cıkarılırız." dediler. Oysa biz onları, kendi katımızdan bir rızık olarak her seyin urunlerinin toplanıp getirildigi; emin, harem kıldıgımız bir yere (Mekke'ye) yerlestirmedik mi? Fakat onların cogu bilmezler |
وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا ۖ فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَن مِّن بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ وَكُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ (58)
Biz gecimlerinde sımarmıs nice ulkeleri helak ettik. Iste onlardan sonra –cok kısa bir sure dısında- kimsenin oturmadıgı meskenleri. Mirascı olanlar biz olduk biz |
وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ حَتَّىٰ يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا ۚ وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَىٰ إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ (59)
Rabbin, kendilerine ayetlerimizi okuyan bir rasulu memleketlerin anasına (Mekke'ye) gondermedikce, o memleketleri helak edici degildir. Biz, halkı zalim olan beldelerden baskasını helak edici degiliz |
وَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (60)
Size verilen her sey dunya hayatının gecimligi ve susudur. Allah’ın yanında olanlar ise daha iyi ve kalıcıdır. Hala dusunmez misiniz |
أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (61)
Kendisine guzel bir vaadde bulundugumuz ve dolayısıyla ona kavusan kimse, kendisini dunya hayatının gecimliginden yararlandırdıgımız sonra kıyamet gunu (azaba atılmak uzere) getirileceklerden olanla bir midir |
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ (62)
O gun, onlara seslenerek: “Iddia ettiginiz ortaklarım hani nerede?” der |
قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ ۖ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (63)
Haklarında azap sozu gerceklesmis olanlar; “Rabbimiz! Iste azdırdıklarımız onlardır. Kendimiz azdıgımız gibi, onları da azdırdık. Simdi ise onlardan uzaklasarak sana geldik. Zaten onlar, bize de ibadet etmiyorlardı.” dediler |
وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (64)
Ortaklarınızı cagırın." denir. Onları cagırırlar. Fakat onlara cevap veremezler ve azabı gorurler. Ne olurdu (dunyada) hidayete girselerdi |
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ (65)
O gun Allah, onlara seslenerek: “Peygamberlere ne cevap verdiniz?” der |
فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ (66)
O gun (onları azaptan kurtaracak) haberler/mazeretler onlara kapanacaktır. Birbirlerine bir sey de soramayacaklar |
فَأَمَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَن يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (67)
Tevbe ederek iman eden ve salih amel isleyen kimseye gelince, umulur ki o kurtulusa erenlerden olur |
وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (68)
Rabbin, diledigini yaratır ve diledigini de secer. Onların ise secme hakkı yoktur. Allah, onların ortak kostuklarından munezzeh ve yuksektedir/yucedir |
وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (69)
Suphesiz Rabbin; onların iclerinde gizlediklerini de, acıga vurduklarını da bilir |
وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (70)
O, kendisinden baska (hak) ilah olmayan Allah’tır. Dunyada da ahirette de hamd O'na mahsustur. Hukum de O'nundur ve nihayetinde O'na donduruleceksiniz |
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِضِيَاءٍ ۖ أَفَلَا تَسْمَعُونَ (71)
De ki: "Allah, kıyamet gunune kadar geceyi uzerinizde devamlı kılsaydı; Allah’tan baska size bir ısık getirecek ilah kimdir? Hala isitmeyecek misiniz |
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (72)
De ki: "Allah, kıyamet gunune kadar gunduzu uzerinizde devamlı kılsaydı; Allah’tan baska, size dinleneceginiz bir geceyi getirecek ilah kimdir? Hala gormuyor musunuz |
وَمِن رَّحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (73)
Geceyi ve gunduzu sizin icin onda sukun bulasınız ve lutfundan arayısınız diye yaratmıs olması onun rahmetindendir. Olur ki sukredersiniz |
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ (74)
O gun, onlara seslenerek: “Iddia ettiginiz ortaklarım nerede?” der |
وَنَزَعْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (75)
Her toplumdan bir sahit cıkarırız ve: "Haydi! Delillerinizi getirin!" deriz. Iste o zaman hakikatin Allah’a ait oldugunu bilirler. Uydurmus oldukları seyler onlardan kaybolup gider |
۞ إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيْهِمْ ۖ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ (76)
Gercekte Karun Musa’nın kavminden idi, fakat onlara karsı azgınlık etti. Biz ona oyle hazineler vermistik ki, onların anahtarları(nı tasımak) dahi guc sahibi bir topluluga agır gelirdi. Hani Kavmi ona soyle demisti: "Sımarma/boburlenme! Cunku Allah, sımarıkları/boburlenenleri sevmez |
وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ ۖ وَلَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا ۖ وَأَحْسِن كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (77)
Allah’ın sana verdikleriyle ahiret yurdunu kazanmayı arzula. Fakat dunyadaki nasibini de unutma. Allah sana nasıl ihsanda bulunduysa, sen de baskalarına ihsanda bulun. Sakın yeryuzunde fesat cıkarmaya kalkısma! Cunku Allah, bozguncuları sevmez |
قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَىٰ عِلْمٍ عِندِي ۚ أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِن قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا ۚ وَلَا يُسْأَلُ عَن ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ (78)
O da: “Kuskusuz bunlar bana, sahip oldugum bilgim sayesinde verilmistir.” dedi. Allah’ın, ondan daha once kendisinden daha guclu ve daha cok biriktirmis olan nice nesilleri helak ettigini bilmiyor mu? Gunahkarlara sucları sorulmaz |
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ ۖ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ (79)
Kavminin karsısına suslu takılarıyla cıkmıstı. Dunya hayatını isteyenler: "Keske Karun’a verilen gibi bize de verilseydi. O, gercekten buyuk bir pay sahibidir." demislerdi |
وَقَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِّمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ (80)
Kendilerine ilim verilenler ise: "Yazıklar olsun size! Iman eden ve salih amel isleyenler icin Allah’ın sevabı cok daha hayırlıdır. Ona da ancak sabredenler kavusur." demislerdi |
فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِن فِئَةٍ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُنتَصِرِينَ (81)
Sonunda onu da, sarayını da yerin dibine gecirdik. Artık Allah'a karsı ona yardım edecek bir toplulugu olmadı, kendi kendine yardım edebileceklerden de degildi |
وَأَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ ۖ لَوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا ۖ وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (82)
Daha dun onun yerinde olmayı arzu edenler; “Vay! Demek ki Allah, kullarından diledigi kimselere rızkı bol verir ve (diledigine) kısarmıs. Allah, bize lutfetmis olmasaydı, bizi de yerin dibine gecirirdi. Demek ki kafirler iflah olmayacak.” demeye basladılar |
تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا ۚ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (83)
Iste ahiret yurdu. Biz, onu yeryuzunde buyukluk taslamayan ve bozgunculuk cıkarmayanlara has kılarız. Sonuc, Allah’a karsı gelmekten sakınanlarındır |
مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا ۖ وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (84)
Kim bir iyilik getirirse, ona bundan daha hayırlısı vardır. Kim de bir kotuluk getirirse; bilsin ki kotuluk isleyenler ancak yapmakta olduklarının cezasına carptırılırlar |
إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ مَن جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (85)
Kur’an’ı sana farz kılan Allah, suphesiz seni donulecek bir yere dondurecektir. De ki: “Rabbim hidayetle geleni ve apacık bir sapıklık icinde olanı daha iyi bilir.” |
وَمَا كُنتَ تَرْجُو أَن يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِّلْكَافِرِينَ (86)
Sen, bu kitabın sana verilecegini ummuyordun. Ancak o, Rabbinden bir rahmet olarak sana verildi. Oyle ise kafirlere sakın arka cıkma |
وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (87)
Sana indirildikten sonra, sakın seni Allah'ın ayetlerinden alıkoymasınlar. Sen Rabbine cagır ve sakın musriklerden olma |
وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (88)
Sen Allah ile beraber baska bir ilaha ibadet etme. O’ndan baska hicbir (hak) ilah yoktur. O'nun yuzunden (zatından) baska her sey yok olacaktır. Hukum O'nundur ve O'na dondurulursunuz |
