إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (1)
هنگامی که واقعه ی قیامت واقع شود |
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ (2)
که در واقع شدنش هیچ دروغی نیست |
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ (3)
(گروهی را) خوار کننده, (وگروهی را) برافرازنده است |
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا (4)
هنگامی که زمین بشدّت بلرزد |
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا (5)
وکوهها (درهم کوبیده و) متلاشی شود |
فَكَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا (6)
پس چون غبار پراکنده گردد |
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً (7)
وشما سه گروه (تقسیم) شوید |
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (8)
پس (گروه نخست سعاد تمندان) دست راست, (سعاد تمندان) دست راست چه حال دارند؟ |
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (9)
و (گروه دیگر شقاوتمندان) دست چپ, (شقاوتمندان) دست چپ چه حال دارند؟ |
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (10)
و (سومین گروه) پیشگامان پیشرو |
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ (11)
آنها مقربان هستند |
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (12)
در با غهای پر نعمت (بهشت جای دارند) |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ (13)
گروهی از پیشینیان |
وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ (14)
واندکی از آیندگان هستند |
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ (15)
بر تختهایی مرصّع |
مُّتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ (16)
رو به روی هم بر آن تکیه زده اند |
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ (17)
نو جوانانی جاودان پیوسته بر گردشان می چرخند |
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ (18)
با قدحها وکوزه ها و جامهایی از شرابی که (در جویها) جاری است |
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ (19)
(شرابی) که از آن نه سر درد گیرند ونه بیهوش شوند |
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ (20)
و هر میوه ای که خود انتخاب کنند |
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ (21)
و (نیز) گوشت پرنده (از هر نوعی) که میل داشته باشند |
وَحُورٌ عِينٌ (22)
و(همسرانی از) حوریان سیه چشم (دارند) |
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23)
همچون مروارید پنهان در صدف |
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (24)
(اینها) پاداشی است در برابر آنچه که انجام می دادند |
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (25)
در آن (باغها ی بهشتی) نه سخن لغو وبیهوده ای می شنوند ونه گفتار گناه آلود |
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (26)
تنها یک سخن (می شنوند) سلام است, سلام |
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (27)
واصحاب دست راست (سعادتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست راست (سعادتمند)؟؟ |
فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ (28)
در (میان) درختان «سدر» (= کنار) بی خار |
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ (29)
و درختان موز پربار تو برتو |
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ (30)
وسایه ای گسترده |
وَمَاءٍ مَّسْكُوبٍ (31)
و(در کنار) آبی جاری (وروان) |
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32)
ومیوه ای فراوان |
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (33)
نه پایان پذیرد ونه (کسی را از آن) باز دارند |
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ (34)
وبسترهای برافراشته شده (وهمسرانی گرانقدر) |
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً (35)
بی گمان ما آنها را به آفرینش نوینی آفریده ایم |
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا (36)
وآنها را دو شیزه قرار داده ایم |
عُرُبًا أَتْرَابًا (37)
شوهر دوستان هم سن وسال |
لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ (38)
(همه ی اینها) برای اصحاب دست راست (سعادتمند) است |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ (39)
که گروهی از پیشینیان |
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ (40)
وعدّه ای از آیندگان هستند |
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41)
واصحاب دست چپ (شقاوتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست چپ (شقاوتمند)؟ |
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42)
در (میان) باد سوزان وآب جوشان, قرار دارند |
وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ (43)
و(در) سایه ای از دود های متراکم وسیاه |
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44)
نه خنک باشد ونه خوش |
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45)
بی گمان آنها پیش از این (در دنیا) ناز پرورده (ومترف) بودند |
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ (46)
و برگناه بزرگِ (شرک) اصرار می ورزیدند |
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47)
ومی گفتند: «آیا هنگامی که مردیم وخاک واستخوان شدیم, آیا باز هم ما بر انگیخته می شویم؟ |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48)
آیا پدران نخستین ما (نیز بر انگیخته می شوند)؟!» |
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49)
(ای پیامبر) بگو: «بی گمان گذشتگان وآیندگان |
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (50)
(همگی) در موعد روزی معین گرد آورده می شوند» |
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ (51)
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده |
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ (52)
قطعاً از درخت زقوم خواهید خورد |
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (53)
پس شکمها (ی خود) را از آن پر می کنید |
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (54)
آنگاه بر آن از آب جوشان می نوشید |
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (55)
پس مانند شتران (مبتلا به بیماری عطش) از آن (آب جوشان) می نوشید |
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (56)
این پذیرایی آنها در روز قیامت است |
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ (57)
ما شما را آفریدیم, پس چرا (دو باره زنده شدن را) تصدیق نمی کنید؟ |
أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ (58)
آیا نطفه ای را که (در رحم همسرانتان) می ریزید, دیده اید؟ |
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ (59)
آیا شما او را می آفرینید یا ما آفریدگاریم؟ |
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (60)
ما در میان شما مرگ را مقدر کردیم وما ناتوان (از آن) نیستیم |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ (61)
که همانند شما را جای گزین کنیم, وشما را به صورتی که آن را نمی دانید باز آفرینیم |
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ (62)
ویقیناً شما آفرینش نخستین را دانسته اید, پس چرا متذکر نمی شوید؟ |
أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ (63)
آیا چیزی را که می کارید, دیده اید؟ |
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ (64)
آیا شما آن را می رویانید, یا ما می رویانیم؟ |
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ (65)
اگر بخواهیم آن را به کاه درهم کوبیده مبدل می کنیم که تعجب کنید |
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ (66)
(بگوئید:) براستی ما زیان کرده ایم |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (67)
بلکه ما بکلی (از محصول) محروم شده ایم |
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ (68)
آیا آبی را که می نوشید, دیده اید؟ |
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ (69)
آیا شما آن را از ابر نازل کرده اید یا ما نازل می کنیم؟ |
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (70)
اگر بخواهیم آن را تلخ (وشور) قرار می دهیم, پس چرا شکر نمی کنید؟ |
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ (71)
آیا آتشی را که می افروزید, دیده اید؟ |
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ (72)
آیا شما درخت آن را آفریده اید یا ما آفریده ایم؟ |
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ (73)
ما آن (= آتش) را (مایه ی) یاد آوری و وسیله ی زندگی برای مسافران قرار دادیم |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (74)
پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی( ) (و اورا به پاکی یا دکن) |
۞ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ (75)
پس سوگند به جایگاه ستارگان |
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ (76)
و اگر بدانید این سوگندی بزرگ است |
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ (77)
همانا این (کتاب) قرآنی کریم (وگرامی قدر) است |
فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ (78)
در کتاب پوشیده (= لوح محفوظ) است |
لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (79)
که جز پاکان (= فرشتگان) به آن دست نمی زنند |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (80)
از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است |
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ (81)
آیا شما نسبت به این کلام (الهی = قرآن کریم) انکار کننده اید؟! (و از پیروی آن ستی می کنید) |
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ (82)
و (به جای شکر) روزی خود, (رازق) را تکذیب می کنید؟ |
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ (83)
پس چرا هنگامی که (جان) به گلوگاه می رسد |
وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ (84)
وشما در این هنگام نظاره می کنید |
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ (85)
وما از شما به او نزدیکتر هستیم, ولی شما نمی بینید |
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ (86)
پس اگر (در برابر اعمالتان) جزا داده نمی شوید |
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (87)
اگر راست می گویید آن (روح) را باز گردانید |
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ (88)
پس اما اگر (آن شخص) از مقربان باشد |
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ (89)
پس (در) آسایش وریحان وباغ (بهشت) پر نعمت است |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (90)
واما اگر از اصحاب راست (سعادتمند) باشد |
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (91)
پس (به او گفته می شود:) سلام بر تو باد, (که) از اصحاب دست راست (هستی) |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ (92)
واما اگر از تکذیب کنندگان گمراه (دست چپ) باشد |
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ (93)
پس با آب جوشان (دوزخ از او) پذیرایی می شود |
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ (94)
وبه (آتش) جهنم در آورده (وسوزانده) شود |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ (95)
بی گمان این (خبر) حق یقین است |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (96)
پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (واو را به پاکی یادکن) |
