لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
Ek sweer by die Dag van Herrysenis |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
Ek sweer by die siel wat homself beskuldig |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
Dink die mens dat Ons nie sy beendere bymekaar sal versamel nie |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
Ja, seker! Ons het die Mag om hom geheel en al te herstel |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
Nee! Die mens begeer altyd om homself skade aan te doen |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
Hy vra: Wanneer is die Dag van Herrysenis |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
Maar as die oog verblind word |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
en die maan verduister sal wees |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
en die son en die maan bymekaargebring sal word |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
op dié Dag sal die mens sê: Waarheen moet ons vlug |
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
Nee! Daar is geen skuiling nie |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
Slegs by u Heer sal daar op daardie Dag ’n rusplek wees |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
Die mens sal op dié Dag ingelig word oor wat hy vooruitgestuur of agtergelaat het |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
Nee, die mens is getuie teen homself |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
hoewel hy verontskuldiging sal aanbied |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
O Moegammad, beweeg nie u tong daartoe om haastige woorde te sê nie |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
Voorwaar, die versameling en verkondiging daarvan rus op Ons |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
Daarom, wanneer Ons dit voordra, volg dan die voordrag |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
Daarna rus die verklaring daarvan op Ons |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20)
Nee, maar julle het die teenswoordige lewe lief |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21)
en julle gee die Hiernamaals prys |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ (22)
Op dié Dag sal sommige gesigte helder wees |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23)
en opsien na hulle Heer |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24)
En ander se gesigte sal op dié Dag somber wees |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25)
wetende dat ’n vreeslike ramp spoedig oor hulle sal kom |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26)
Nee! As die siel van die sterwende tot die keel sal opstyg |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27)
en daar gesê word: Wie sal saam daarmee opstyg |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)
en hy besef dat dit waarlik die skeiding is |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)
en kwelling by kwelling gevoeg word |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)
tot u Heer is die versameling op daardie Dag |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31)
Want die mens het die Waarheid nie aangeneem nie, nóg het hy gebid |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32)
dog hy het die profeet verloën en homself afgewend |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33)
daarna het hy trots na sy volk teruggekeer |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34)
Wee u! Wee dus oor u |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35)
Nogmaals, wee u, en nog eens wee |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى (36)
Dink die mens dat hy doelloos gelaat sal word |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ (37)
Was hy nie ’n klein sperm, in water uitgestort nie |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38)
Daarna was hy ’n bloedstolsel, en daarna het Hy hom gevorm en vervolmaak |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (39)
Toe het Hy van die embrio twee soorte gemaak: die manlike en vroulike geslag |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40)
Is Hy dan nie by magte om die dooie te laat herlewe nie |
