حم (1)
Ha, Mim |
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2)
Apacık kitaba andolsun ki |
إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (3)
Dusunup anlayasınız diye gercekten Biz, onu arabca bir Kur´an kılmısızdır |
وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ (4)
O nezdimizdeki ana kitabdadır. Sanı yucedir, hikmet doludur |
أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ (5)
Haddi asan bir kavimsiniz diye, sizi o Kur´an´la uyarmaktan vaz mı gecelim |
وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ (6)
Daha oncekilere nice peygamberler gondermistik |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (7)
Kendilerine bir peygamber gelmeyedursun mutlaka onunla alay ederlerdi |
فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَىٰ مَثَلُ الْأَوَّلِينَ (8)
Biz, bunlardan daha guclu olanları helak ettik. Oncekilerin misali gecti |
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (9)
Andolsun ki; onlara: Gokleri ve yeri kim yarattı? diye sorsan, muhakkak: Onları Aziz, Alim yaratmıstır, diyeceklerdir |
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (10)
O ki; yeri, sizin icin bir besik kılmıs, dogru gidesiniz diye orada yollar var etmistir |
وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ (11)
O ki; gokten bir olcuye gore su indirmistir. Iste Biz, onunla olu bir memleketi dirilttik, siz de boylece cıkarılacaksınız |
وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ (12)
Ve O ki; butun ciftleri yaratmıstır. Sizin icin bineceginiz gemiler ve davarlar var etmistir |
لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (13)
Ta ki bunların uzerine oturunca, Rabbınızın nimetini anarak: Bunları bize musahhar kılan ne yucedir, yoksa biz bunlara guc yetiremezdik, diyesiniz |
وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ (14)
Ve biz, suphesiz Rabbımıza donecegiz |
وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ (15)
Ama onlar; kullarından bir kısmını, O´nun bir parcası saydılar. Insan, gercekten apacık bir nankordur |
أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ (16)
Yoksa; Allah, yarattıkları arasından kızları kendisine alıp ogulları size mi ayırdı |
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (17)
Ama Rahman´a isnad edilen kız evladla onlardan birisi mujdelenince; yuzu kapkara kesilir de ofkesinden yutkunur durur |
أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ (18)
Yoksa sus icinde yetistirilip de mucadelede acık olmayanı mı |
وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ (19)
Onlar; Rahman´ın kulları olan melekleri de disi saydılar. Yaratılıslarını mı gormusler. Onların sehadetleri yazılacak ve onlar sorguya cekileceklerdir |
وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُم ۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (20)
Ve derler ki: Eger Rahman dilemis olsaydı; biz, onlara ibadet etmezdik. Onların bu konuda bir bilgileri yoktur. Onlar, yalnız yalan soyleyip dururlar |
أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ (21)
Yoksa; daha once onlara bir kitab verdik de ona mı tutunuyorlar |
بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ (22)
Hayır, dediler ki: Dogrusu biz, atalarımızı bir ummet uzerinde bulduk ve biz de onların izlerinden gitmekteyiz |
وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ (23)
Senden once de hangi kasabaya bir uyarıcı gonderdiysek; o kasabanın varlıklıları sadece dediler ki: Dogrusu biz, babalarımızı bir ummet uzerinde bulduk ve biz de onların izlerine uymaktayız |
۞ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءَكُمْ ۖ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ (24)
Sayet size atalarınızı uzerinde buldugunuz seyden daha dogrusunu getirmissem; yine mi bana uymazsınız? deyince, dediler ki: Dogrusu sizin gonderildiginiz seyi, biz inkar ediyoruz |
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (25)
Biz de onlardan intikam aldık. Yalanlayanların sonunun nasıl olduguna bir bak |
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ (26)
Hani Ibrahim; babasına ve kavmine demisti ki: Suphesiz ben, sizin taptıgınız seylerden uzagım |
إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ (27)
Beni yaratan mustesna. Suphesiz ki O; beni hidayete iletecektir |
وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (28)
Ve onu; belki donerler diye ardından gelenler icin kalıcı bir kelime kıldı |
بَلْ مَتَّعْتُ هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ (29)
Hayır. Ben, onları da, atalarını da hakkı acıklayan bir peygamber gelene kadar gecindirdim |
وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ (30)
Hak kendilerine geldiginde ise: Bu bir buyudur. Dogrusu biz, onu inkar ediyoruz, dediler |
وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَٰذَا الْقُرْآنُ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ (31)
Ve dediler ki: Bu Kur´an, o iki kasabanın birinden buyuk bir adama indirilmeli degil miydi |
أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا ۗ وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (32)
Yoksa Rabbının rahmetini onlar mı paylastırıyorlar? Dunya hayatında onların gecimlerini aralarında Biz paylastırdık. Birbirlerine is gordurebilmeleri icin kimini kimine derecelerle ustun kıldık. Rabbının rahmeti, onların biriktirdikleri seylerden daha hayırlıdır |
وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَٰنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ (33)
Sayet insanlar, tek bir ummet haline gelmeyecek olsaydı; Rahman´ı inkar edenlerin evlerinin tavanlarını ve uzerinde yukseldikleri merdivenleri gumusten yapardık |
وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ (34)
Evlerinin kapılarını ve uzerlerine yaslanacakları kerevetleri de |
وَزُخْرُفًا ۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ (35)
Altına bogardık. Bunların hepsi sadece dunya hayatının gecimligidir. Ahiret ise; Rabbının katında muttakiler icindir |
وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ (36)
Kim, Rahman´ın zikrinigormezlikten gelirse; Biz, ona seytanı musallat ederiz |
وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ (37)
Suphesiz ki onlar da bunları yoldan cıkarırlar. Bunlar ise dogru yolda olduklarını sanırlar |
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ (38)
Nihayet Bize gelince der ki: Keski benimle senin aranda Dogu ile Batı arasındaki kadar uzaklık olsaydı. Sen, ne kotu arkadas imissin |
وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (39)
Zulmettiginiz icin, bugun pismanlıgın hic bir faydası yoktur. Muhakkak ki azabda ortaksınız |
أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (40)
Sen mi duyuracaksın o sagırlara? Korleri ve apacık sapıklıkta olanları sen mi hidayete eristireceksin |
فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ (41)
Seni onlardan uzaklastırsak da; muhakkak ki Biz, onlardan intikam alırız |
أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ (42)
Yahut da onlara vaadettigimizi sana gosteririz. Cunku Biz, onlara karsı gucu yetenleriz |
فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (43)
Sen; sana vahyolunana sarıl. Muhakkak ki sen, dosdogru bir yol uzerindesin |
وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ (44)
Dogrusu bu; sana ve kavmine bir oguttur. Ondan sorguya cekileceksiniz |
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (45)
Senden once gonderdigimiz peygamberlerimize sor: Biz, Rahman´dan baska ibadet edecek tanrılar kılmıs mıyız |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (46)
Andolsun ki; Biz, Musa´yı da ayetlerimizle Firavun´a ve erkanına gondermistik. Ve demisti ki: Suphesiz ben, alemlerin Rabbının elcisiyim |
فَلَمَّا جَاءَهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ (47)
Onlara ayetlerimizle varınca, onlar bunlara guluvermislerdi |
وَمَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا ۖ وَأَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (48)
Onlara biri digerinden daha buyuk olmayan hic bir ayet gostermedik. Dogru yola donmeleri icin onları azaba ugrattık |
وَقَالُوا يَا أَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ (49)
Ve dediler ki: Ey sihirbaz; sana verdigi ahde gore Rabbına bizim icin dua et. Muhakkak biz, hidayete eristirilmis olacagız |
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ (50)
Azabı uzerlerinden kaldırınca, hemen sozlerinden caydılar |
وَنَادَىٰ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَٰذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (51)
Firavun, kavmine seslendi ve dedi ki: Ey kavmim; Mısır mulku ve altımdan akan su ırmaklar benim degil mi? Hala gormuyor musunuz |
أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ (52)
Ben, acıkca soyleyemeyecek derecede zavallı olan su adamdan daha hayırlı degil miyim |
فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ (53)
Ona altın bilezikler verilmeli veya beraberinde kendisine yardım edecek melekler gelmeli degil miydi |
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (54)
Firavun, kavmini kucumsedi, ama onlar yine de kendisine itaat ettiler. Cunku onlar, fasık olan bir kavim idi |
فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (55)
Bizi ofkelendirince; onlardan intikam aldık ve hepsini suda bogduk |
فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِّلْآخِرِينَ (56)
Ve onları, sonradan geleceklere bir gecmis ve ornek kıldık |
۞ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ (57)
Meryem´in oglu misal olarak verilince; senin kavmin hemen bagrıstı |
وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ ۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ (58)
Ve: Bizim tanrılarımız mı, yoksa o mu daha iyidir? dediler. Sana boyle demeleri, sadece tartısmaya girismek icindir. Hayır, onlar kavgacı bir kavimdir |
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ (59)
O; kendisine nimet verdigimiz ve Israilogullarına ornek kıldıgımız bir kuldur |
وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ (60)
Sayet dileseydik; sizden, yeryuzunde sizin yerinizi tutacak melekler var ederdik |
وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (61)
Suphesiz ki o, saatın bilgisidir. O´ndan hic suphe etmeyin ve Bana tabi olun. Iste dogru yol |
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (62)
Sakın seytan sizi cevirmesin. Suphesiz ki o, size apacık bir dusmandır |
وَلَمَّا جَاءَ عِيسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (63)
Isa huccetlerle gelince; demisti ki: Size hikmetle ve ihtilafa dustugunuz seylerin bir kısmını acıklamak icin geldim. Oyleyse Allah´tan korkun ve bana itaat edin |
إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (64)
Muhakkak ki Allah, benim de Rabbımdır, sizin de Rabbınızdır. Oyleyse O´ na ibadet edin. Iste dogru yol |
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ (65)
Ama aralarında hizibler birbirleriyle ihtilafa dustuler. Acıklı bir gunun azabından vay o zulmedenlerin haline |
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (66)
Onlar, farkında degillerken kendilerine ansızın o saatın gelmesini mi bekliyorlar |
الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ (67)
O gun; muttakilerin dısında, dostlar birbirlerine dusman olurlar |
يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ (68)
Ey kullarım; bugun size korku yoktur. Ve siz, uzulecek de degilsiniz |
الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ (69)
Onlar ki; ayetlerimize iman etmis ve musluman olmuslardır |
ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ (70)
Siz ve esleriniz, agırlanmıs olarak cennete girin |
يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (71)
Onlara altın kadehler ve tepsiler dolastırılır. Canların istedigi ve gozlerin hoslandıgı her sey oradadır. Ve siz, orada ebediyyen kalacaksınız |
وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (72)
Iste o cennet, islediklerinize karsılık size miras kılındı |
لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِّنْهَا تَأْكُلُونَ (73)
Orada sizin icin meyveler vardır. Ve onlardan yersiniz |
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (74)
Muhakkak ki mucrimler; ebediyyen kalacakları cehennem azabındadırlar |
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (75)
Azablarına ara verilmeyecek ve orada tamamen umitsiz kalacaklardır |
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ (76)
Biz onlara zulmetmedik, ama onlar zalimlerin kendileridir |
وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ (77)
Ey nobetci; Rabbın hic olmazsa bizi olume mahkum etsin, diye cagırısırlar. O da: Siz, boyle kalacaksınız, der |
لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (78)
Andolsun ki; size hak ile geldik. Fakat cogunuz hakkı hos gormuyordunuz |
أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ (79)
Yoksa bir ise mi karar verdiler? Dogrusu Biz de kararlıyız |
أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ (80)
Yoksa kendilerinin sırlarını ve gizli konusmalarını isitmiyoruz mu sanıyorlar? Hayır, oyle degil, yanlarındaki elcilerimiz yazmaktadır |
قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ (81)
De ki: Eger Rahman´ın cocugu olsaydı; o takdirde ben, kulluk edenlerin ilkiydim |
سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (82)
Goklerin ve yerin Rabbı, Ars´ın Rabbı onların tavsiflerinden munezzehtir |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (83)
Bırak onları, kendilerine vaadedilen gune ulasıncaya kadar dalsınlar, oyalanıp dursunlar |
وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (84)
Gokte de ilah, yerde de ilah O´dur. Ve O; Hakim´dir, Alim´dir |
وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (85)
Goklerin, yerin ve ikisi arasında bulunanların mulku kendisine ait olan ne yucedir. Kıyamet saatının bilgisi O´nun katındadır ve O´na donduruleceksiniz |
وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (86)
O´ndan baska tapındıkları seyler, sefaat edemezler. Ancak hak ile sehadet edenler bunun dısındadır ve onlar bilirler |
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (87)
Andolsun ki; onlara, kendilerini kimin yarattıgını sorsan elbette; Allah, diyeceklerdir. O halde neye cevriliyorlar |
وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ (88)
Onun: Ey Rabbım, demesi hakkı icin, muhakkak ki bunlar inanmayan bir kavimdir |
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (89)
Simdilik sen, onlardan yuz cevir ve; selam, de. Yakında bileceklerdir |
