الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ (1)
الر (الف . لام . را) این آیات کتاب و قرآن روشنگر است |
رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِينَ (2)
چه بسا کسانی که کافر شدند دوست دارند (و آرزو می کنند) که ای کاش مسلمان بودند |
ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (3)
بگذار آنها بخورند ، و بهره گیرند ، و آرزوها (ی دراز) سرگرم (وغافل) شان سازد ، پس بزودی خواهند دانست |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَّعْلُومٌ (4)
و ما (اهل) هیچ دیار (و شهر) ی را هلاک نکردیم؛ مگر اینکه (مهلت و) اجلی معین (و معلوم) داشت |
مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (5)
هیچ امتی براجل خود پیش نمی گیرد ، و از آن عقب نخواهد افتاد |
وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ (6)
و (کافران) گفتند:« ای کسی که قرآن بر تو نازل شده است ، بی تردید تو دیوانه ای |
لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (7)
اگر از راستگویانی چرا فرشتگان را برای ما نمی آوری ؟» |
مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُّنظَرِينَ (8)
ما فرشتگان را جز به حق نازل نمی کنیم ، و (هر گاه نازل شوند) آنگاه به آنها مهلت داده نمی شود ، (و کارشان یکسره می شود) |
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (9)
همانا ما قرآن را نازل کردیم و قطعاً ما نگهبان آن هستیم |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ (10)
و یقیناً ما پیش از تو (پیامبرانی) در (میان) گروها (و امتها) ی نخستین فرستاده ایم |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (11)
هیچ پیامبری به (سوی) آنها نمی آمد مگر آن که مسخره اش می کردند |
كَذَٰلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (12)
این چنین آن (تکذیب و استهزاء) را در دلهای مجرمان راه می دهیم |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ (13)
آنها به آن (قرآن) ایمان نمی آورند ، و به راستی سنت (و روش) پیشینیان (نیز چنین) گذشته است |
وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ (14)
و اگر دری از آسمان به روی آنها بگشاییم که پیوسته در آن بالا روند ، |
لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ (15)
باز هم می گویند: « یقیناً ما را چشم بندی کرده اند ، بلکه ما گروهی سحر شده ایم ! » |
وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ (16)
و به راستی ما در آسمان برجهایی قرار دادیم ، و آنها را برای بینندگان آراستیم |
وَحَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ (17)
وآن را از هر شیطان رانده شده ای حفظ کردیم |
إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ (18)
مگر آن کسی که دزدانه گوش فرا دهد ، پس (در آن صورت) شهابی آشکار دنبالش کند |
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ (19)
و زمین را گستردیم ، و در آن کوههای استواری افکندیم ، و از هر چیز سنجیده (و مناسب) در آن رویاندیم |
وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ (20)
و برای شما (انواع) وسایل زندگی ، و (همچنین برای) کسانی که روزی دهنده ی آنها نیستید ، در آن قرار دادیم |
وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ (21)
و هیچ چیز نیست مگر آنکه گنجینه هایش نزد ماست ، و ما جز به اندازه ای معین آن را نازل نمی کنیم |
وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ (22)
و ما بادها را بارور کننده ی (ابر ها و گیاهان) فرستادیم ، پس از آسمانها آبی نازل کردیم و با آن (آب) شما را سیراب ساختیم ، در حالی که شما خازن (و نگهدارنده ی) آن نیستید |
وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ (23)
و یقیناً ماییم که زنده می کنیم و می میرانیم ، و ما وارث (همه ی جهانیان) هستیم |
وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ (24)
و به یقین (حال) گذشتگان شما را دانسته ایم ، و به یقین (حال) آیندگان را (هم به خوبی) دانسته ایم |
وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (25)
و (ای پیامبر!) بی گمان پروردگار تو ،(همه ی) آنها را (در قیامت) محشور می کند ، همانا او حکیم داناست |
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (26)
و به راستی ما انسان را از گِل خشکیده ای ، که از گِل بویناک تیره ای (گرفته شده) بود آفریدیم |
وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ (27)
و جن را پیش از آن از آتش سوزان آفریدیم |
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (28)
و (به یاد آور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: « همانا من آفریننده ی بشری از گِل خشکیده ای که از گِل بویناک تیره ای (گرفته شده) ، هستم |
فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (29)
پس چون (او را آفریدم و) به او سامان دادم ، و از روح خود در آن دمیدم ، (همگی) برای او سجده کنید » |
فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (30)
پس همه ی فرشتگان با همدیگر سجده کردند |
إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (31)
جز ابلیس ، که سر پیچی کرد از آنکه با سجده کنندگان باشد |
قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (32)
(خداوند) فرمود : « ای ابلیس! تو را چه شده که با سجده کنندگان (همراه) نیستی؟!» |
قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (33)
گفت :«من هرگز برای بشری که او را از گِل خشکیده ای که از گل بویناک تیره ای (گرفته شده) آفریده ای ، سجده نخواهم کرد » |
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (34)
(خداوند) فرمود:« از آن (بهشت) بیرون شو ، بی گمان تو رانده شده ای ، |
وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (35)
و همانا تا روز قیامت بر تو لعنت خواهد بود » |
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (36)
(ابلیس) گفت :«پروردگارا ! مرا تا روزی که (مردم) برانگیخته می شوند مهلت ده » |
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ (37)
(خداوند) فرمود:« یقیناً تو از مهلت یافتگانی ، |
إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38)
تا (آن) روز وقت مقرر (ومعین شده) » |
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (39)
گفت :« پروردگارا ! به سبب اینکه مرا گمراه ساختی ، قطعاً من (گناه و بدیها) در زمین در نظرشان زینت می دهم ، و همگی آنها را گمراه خواهم کرد ، |
إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (40)
مگر بندگان مخلص تو را از (میان) آنها » |
قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (41)
(خداوند) فرمود: « این (اخلاص) راه مستقیم است که به من می رسد |
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ (42)
یقیناً تو را بر بندگانم تسلطی نیست ، مگر (بر آن) گمراهانی که از تو پیروی می کنند |
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (43)
و بی گمان جهنم میعاد گاه برای همه ی آنهاست |
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ (44)
برای آن هفت در هست ،برای هر دری گروهی از آنها تقسیم (ومعین) شده اند» |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (45)
یقیناً پرهیز گاران درباغها (ی بهشت) و در(کنار) چشمه ها هستند |
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ (46)
(به آنها گفته می شود:) به سلامت و ایمنی به آن (باغها) وارد شوید |
وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (47)
آنچه در دلهایشان از کینه (و حسد) بود ، بیرون کشیدیم ، برادرانه بر تختها روبرروی یکدیگر قرار دارند |
لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ (48)
در آنجا هیچ خستگی و رنجی به آنها نمی رسد ، و هیچ گاه از آنجا بیرونشان نرانند |
۞ نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (49)
(ای پیامبر!) بندگانم را خبر ده که یقیناً من آمرزنده ی مهربانم |
وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ (50)
و آنکه عذاب من همان عذاب درد ناک است |
وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ (51)
و آنها را از مهمانان ابراهیم خبر ده |
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ (52)
چون بر او وارد شدند ، و سلام گفتند. (ابراهیم) گفت: « همانا ما از شما می ترسیم » |
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (53)
گفتند:« نترس ، بی گمان ما تو را به پسری دانا بشارت می دهیم » |
قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَىٰ أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ (54)
(ابراهیم) گفت: « آیا به من (این) بشارت می دهید با اینکه پیری به من رسیده است ؟ پس به چه چیز بشارت می دهید ؟! » |
قَالُوا بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ (55)
گفتند :« تو را به حق بشارت دادیم ، پس از نا امیدان نباش » |
قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ (56)
(ابراهیم) گفت: «و چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نا امید می شود؟! » |
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (57)
(آنگاه) گفت :«پس ای فرستادگان (خدا) مقصود شما چیست ؟ » |
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (58)
گفتند:« همانا ما به سوی قوم گنهکار فرستاده شده ایم (تا آنها را هلاک کنیم) |
إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ (59)
جز خاندان لوط که ما حتماً همه ی آنها را نجات خواهیم داد |
إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (60)
مگر همسر او که مقدر داشتیم او قطعاً از بازماندگان (و هلاکت شوند گان) باشد » |
فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ (61)
پس هنگامی که که فرستادگان (خدا) نزد خاندان لوط آمدند |
قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (62)
(لوط) گفت:«همانا شما گروهی نا شناس هستید ! » |
قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ (63)
(فرشتگان) گفتند :« بلکه ، ما (همان) چیزی را برای تو آورده ایم که آنها در آن تردید داشتند |
وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (64)
و ما حق را برای تو آورده ایم ، و ما قطعاً راستگویانیم |
فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (65)
پس پاسی از شب گذشته خانواده ات با خود بردار، (و از این جا) ببر ، و (خودت) به دنبال آنها برو ، و کسی از شما پشت سرش ننگرد ، و به آن جایی که فرمان یافته اید بروید |
وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ (66)
و ما این امر را به او(= لوط) وحی کردیم که همانا صبحگاهان همه ی آنها ریشه کن خواهند شد |
وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (67)
و اهل شهر شادی کنان (به طرف خانه ی لوط) آمدند |
قَالَ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ ضَيْفِي فَلَا تَفْضَحُونِ (68)
(لوط) گفت:« به راستی اینها میهمانان من هستند ، پس مرا رسوا (و شرمنده) نکنید ، |
وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ (69)
و از خدا بترسید و مرا خوار نسازید » |
قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ (70)
(آنها ) گفتند:«مگر ما تو را از (مهمانی وحمایت) مردمان نهی نکرده بودیم ؟!» |
قَالَ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (71)
(لوط) گفت:«اینها دختران(قوم) من هستند ، (با آنها ازدواج کنید) اگر انجام دهنده ی کاری (مشروع) هستید» |
لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (72)
سوگند به جان تو (ای پیامبر) که آنها در مستی خود سر گردانند |
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ (73)
پس هنگام طلوع آفتاب صیحه (= بانگ مرگبار) آنها را فرو گرفت |
فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ (74)
آنگاه بالای آن (آبادیها) را پایین قرار دادیم . (و زیررو کردیم) و بر(سر) آنان سنگهای از سنگ گل بارانیدیم |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ (75)
بی گمان در این (سر گذشت) نشانه های برای هوشیاران است |
وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقِيمٍ (76)
و همانا آن (شهرهای ویرانه) بر سر راه (کاروانیان) پا برجاست |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ (77)
بی گمان در این نشانه ای برای مؤمنان است |
وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ (78)
و بی شک اصحاب أیکه (= قوم شعیب) ستمکار بودند |
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ (79)
پس (ما) از آنها انتقام گرفتیم ، و (شهرهای ویرانه شده) این دو (قوم) بر سر راه آشکار است |
وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ (80)
و به راستی اصحاب حجر (= قوم ثمود) پیامبران را تکذیب کردند |
وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (81)
و (ما) آیات خود را به آنها دادیم ، پس آنها از آنان روی گردان بودند |
وَكَانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ (82)
آنها با خاطری مطمئن و آسوده از کوهها خانه هایی (برای خود) می تراشیدند |
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ (83)
پس صبحگاهان صیحه(= بانگ مرگبار) آنها را فرو گرفت |
فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (84)
و آنچه را به دست آورده بودند (عذاب الهی را) از آنها دفع نکرد |
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ (85)
و (ما) آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است ، جز به حق نیافریدیم ، و قیامت قطعاً خواهد آمد ، پس (ای پیامبر) بطرز شایسته ای گذشت کن (و از آنها صرف نظر فرما) |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (86)
بی گمان پروردگار تو ، همان آفریننده ی داناست |
وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ (87)
و به راستی (ما) به تو سبع المثانی (= سوره ی فاتحه) و قرآن عظیم دادیم |
لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ (88)
(پس) هرگز چشم خود را به (سوی) آنچه (از نعمتها ومتاع دنیوی) که گروههایی از آنان را از آن بهرمند ساخته ایم ، ندوز، وبر آنها غمگین نباش ، و بال (شفقت) خود را برای مؤمنان فرود آر (و نسبت به آنها فروتن باش) |
وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ (89)
و بگو: «همانا من هشدار دهند ه ی آشکارم » |
كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ (90)
(و آنها را از عذابی بترسان) همانگونه که برتقسیم کنندگان (آیات الهی) نازل کردیم |
الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ (91)
(همان) کسانی که قرآن را تقسیم (و بخش،بخش) کردند |
فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (92)
پس سوگند به پروردگارت ، قطعاً (در قیامت) از همه آنها سؤال خواهیم کرد |
عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (93)
از آنچه می کردند |
فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (94)
پس (ای پیامبر!) به آنچه مأمور شده ای آشکارا ابلاغ کن ، و از مشرکان روی بگردان |
إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ (95)
بی گمان ما (شر) مسخره کنندگان را از تو دفع خواهیم کرد |
الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (96)
کسانی که معبود دیگری با خدا قرار می دهند ، پس بزودی خواهند دانست |
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ (97)
و به راستی ما می دانیم که سینه تو (ای پیامبر) از آنچه آنها می گویند تنگ می شود (و تو را آزرده و نا راحت می کند) |
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ (98)
پس به ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از سجده کنندگان باش |
وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّىٰ يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (99)
و پروردگارت را عبادت کن تا هنگامی که یقین (= مرگ) به سراغت آید |
