اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ (1)
Insanların hesab (gorme) zamanı yaklastı. Onlar ise hala gaflet icinde, yan cizip aldırmıyorlar |
مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ (2)
Rablerinden kendilerine gelen her yeni hatırlatmayı hep eglenerek dinliyorlar |
لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ (3)
Kalbleri hep eglencede (gaflette), hem o zalimler aralarında su gizli fısıltıyı yaptılar: "Bu, ancak sizin gibi bir insan. Artık goz gore gore sihre mi gidip uyarsınız |
قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (4)
Peygamber: "Benim Rabbim gokte ve yerde (soylenen) her sozu bilir. O, her seyi isitir, her seyi bilir" dedi |
بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5)
Onlar: "Hayır, bunlar karısık ruyalardır; yok, onu kendisi uydurdu, yok o bir sairdir. Boyle degilse onceki peygamberler gibi, o da bize bir mucize getirsin" dediler |
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ (6)
Onlardan once yok ettigimiz hicbir memleket halkı iman etmedi. Simdi bunlar mı iman edecekler |
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (7)
(Ey Muhammed!) Biz, senden once de ancak kendilerine vahyettigimiz birtakım erkek(peygamber)ler gonderdik. Bilmiyorsanız kitap ehli olanlara sorun |
وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ (8)
Biz onları yemek yemez birer cesed kılmadık ve onlar olumsuz de degillerdi |
ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ (9)
Sonra biz onlara verdigimiz sozu yerine getirdik; hem onları, hem de diledigimiz kimseleri kurtardık, asırı gidenleri yok ettik |
لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (10)
(Ey Kureys toplulugu!) And olsun, size oyle bir kitab indirdik ki, butun san ve serefiniz ondadır. Hala akıllanmayacak mısınız |
وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ (11)
Biz halkı zalim olan nice memleketleri kırıp gecirdik ve onlardan sonra baska milletler var ettik |
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ (12)
Onlar azabımızın siddetini hissettikleri zaman oradan kacmaya koyuluyorlardı |
لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ (13)
Kosup kacmayın; size nimet verilen yere, yurtlarınıza donun ki, sorguya cekileceksiniz" dedik |
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (14)
Onlar da: "Vay bizlere! Biz gercekten zalimler idik" dediler |
فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ (15)
Biz, onları bicilmis bir ekin ve bir yıgın kul haline getirinceye kadar hep sozleri bu feryad olmustur |
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (16)
Biz gok ile yeri ve aralarındaki seyleri, bos bir eglence icin yaratmadık |
لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ (17)
Eger bir eglence edinmek isteseydik, elbette onu katımızdan edinirdik. Yapacak olsaydık oyle yapardık |
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ (18)
Hayır, biz hakkı batılın basına carparız da onun beynini parcalar. Bir de bakarsın (batıl) o anda yok olup gitmistir. Allah'a yakıstırdıgınız vasıflardan oturu size yazıklar olsun |
وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ (19)
Goklerde ve yerde olan butun varlıklar O'nundur. Katında olanlar O'na kulluk etmekten ne cekinirler, ne de yorulurlar |
يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ (20)
Gece gunduz (hep Allah'ı) tesbih ederler, usanmazlar |
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ (21)
Yoksa (Mekke musrikleri) birtakım ilahlar edindiler de yerden oluleri onlar mı diriltecekler |
لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (22)
Eger yer ile gokte Allah'tan baska ilahlar olsaydı, bunların ikisi de muhakkak fesada ugrar yok olurdu. O halde Ars'ın Rabbi olan Allah, onların vasfetmekte oldukları seylerden (butun noksanlıklardan) beridir, munezzehtir |
لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ (23)
O, yaptıgından sorumlu olmaz, onlar ise sorumlu tutulacaklardır |
أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ (24)
Yoksa O'ndan baska ilahlar mı edindiler? De ki: "Kesin delilinizi getirin. Iste benimle beraber olanların kitabı ve benden oncekilerin kitabı." Hayır, onların cogu gercegi bilmezler de onun icin yuz cevirirler |
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25)
Senden once hicbir peygamber gondermedik ki, ona soyle vahyetmis olmayalım: "Gercek su ki benden baska ilah yoktur. Onun icin bana ibadet edin |
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ (26)
Boyle iken dediler ki: "Rahman cocuk edindi." Allah bundan munezzehtir. Dogrusu melekler (Allah'ın cocukları degil.) ikram olunmus kullardır |
لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ (27)
Onlar Allah'ın sozunun onune gecmezler, hep O'nun emriyle hareket ederler |
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ (28)
Allah, onların onlerindekini de, arkalarındakini de (yaptıklarını ve yapacaklarını) bilir. Onlar, Allah'ın hosnud oldugu kimseden baskasına sefaat etmezler. Hepsi de O'nun korkusundan titrerler |
۞ وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَٰهٌ مِّن دُونِهِ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (29)
Iclerinden kim: "Ben, O'ndan baska bir ilahım" derse, biz ona cehennemi ceza olarak veririz. Zalimleri biz boyle cezalandırırız |
أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ (30)
O kafir olanlar, gormediler mi ki, goklerle yer bitisik bir halde iken biz onları ayırdık. Hayatı olan her seyi sudan yarattık. Hala inanmıyorlar mı |
وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَّعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (31)
Yeryuzunde, insanlar sarsılmasın diye sabit daglar yarattık, rahat gidebilsinler diye dagların aralarında genis yollar var ettik |
وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ (32)
Gokyuzunu de korunmus bir tavan yaptık. Kafirler ise, gokyuzunun alametlerinden (Allah'ın kudret ve azametine delalet eden delillerinden) yuz ceviriyorlar |
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (33)
Geceyi, gunduzu, gunesi ve ayı yaratan O'dur. Bunların her biri kendi dairesinde dolasmaktadır |
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ (34)
Ey Muhammed! Senden once de hicbir insanı olumsuz kılmadık, sen olursun de onlar baki kalır mı? Senin olmenle rahata kavusacaklarını mı sanıyorlar |
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (35)
Her nefis olumu tadacaktır. Sizi bir imtihan olarak kotuluk ve iyilikle deneyecegiz. Hepiniz de sonunda bize donduruleceksiniz |
وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ (36)
O inkarcılar seni gordukleri zaman, seni alaya alıyorlar ve "Ilahlarınızı diline dolayan bu mudur?" diyorlar. Halbuki onlar Rahman'ın kitabını inkar ediyorlar |
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (37)
Insan aceleci olarak yaratılmıstır. Size yakında (azaba dair) alametlerimi gosterecegim. Simdi siz acele etmeyin |
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (38)
Dogru sozlu iseniz (bildirin) bu vaad ne zamandır?" derler |
لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (39)
Bu kafirler atesi yuzlerinden ve sırtlarından men edemeyecekleri ve yardım da goremeyecekleri zamanı, bir bilseler |
بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ (40)
Dogrusu bu azap onlara ansızın gelecek de kendilerini sasırtacaktır. Artık ne geri cevrilmesine gucleri yetecek, ne de kendilerine muhlet verilecektir |
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (41)
Yemin olsun ki, senden once bircok peygamberle alay edildi de iclerinden alay edenleri, o alay ettikleri sey (azap) kusatıverdi |
قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ (42)
De ki: "Geceleyin ve gunduzun sizi Rahman'dan kim koruyabilir?" Ama onlar Rablerinin kitabından yuz cevirmektedirler |
أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ (43)
Yoksa kendilerini bize karsı savunacak tanrıları mı var? O tanrılar kendilerine bile yardım edemezler, katımızdan da dostluk gormezler |
بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (44)
Dogrusu biz o kafirleri ve atalarını yasattık, hatta o omur onlara uzun geldi. Fakat simdi memleketlerini her yandan eksilttigimizi gormuyorlar mı? O halde ustun gelen onlar mıdır |
قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ ۚ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ (45)
De ki: "Ben sizi ancak vahiyle korkutup uyarıyorum," uyarıldıkları zaman sagırlar cagrıyı duymazlar |
وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (46)
Yemin olsun ki, Rabbinin azabından az bir sey onlara dokunursa, muhakkak "Vay bizlere, biz gercekten zalimlerdik" diyeceklerdir |
وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا ۖ وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا ۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَاسِبِينَ (47)
Biz kıyamet gunu icin dogru teraziler kurarız; hicbir kimse hicbir haksızlıga ugratılmaz. Yapılan amel, bir hardal tanesi agırlıgınca da olsa, onu getirir (tartıya koyarız.). Hesap gorenler olarak da biz kafiyiz |
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ (48)
Yemin olsun ki, Musa ve Harun'a egriyi dogrudan ayıran kitabı, takva sahibleri icin bir ısık ve ogut olarak verdik |
الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ (49)
Onlar gormedikleri halde Rablerinden korkarlar, kıyamet saatinden de titrerler |
وَهَٰذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ ۚ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ (50)
Iste bu (Kwr'an) da indirdigimiz kutsal bir kitaptır. Simdi siz bunu mu inkar ediyorsunuz |
۞ وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ (51)
And olsun ki biz daha once Ibrahim'e de rusdunu vermistik (akla uygun olanı gostermistik). Biz onu biliyorduk |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَٰذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ (52)
O zaman o, babasına ve kavmine: "Bu tapınıp durdugunuz heykeller nedir?" demisti |
قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِينَ (53)
Onlar: "Biz atalarımızı bunlara tapar bulduk" dediler |
قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (54)
Ibrahim: "And olsun ki sizler de, atalarınız da apacık bir sapıklık icindesiniz" dedi |
قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ (55)
Onlar: "Sen bize gercegi mi getirdin (Sen ciddi mi soyluyorsun), yoksa saka mı ediyorsun?" dediler |
قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ (56)
O soyle dedi: "Hayır Rabbiniz goklerin ve yerin Rabbidir ki onları O yaratmıstır. Ben de buna sahidlik edenlerdenim |
وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ (57)
Allah'a yemin ederim ki, siz arkanızı donup gittikten sonra, ben putlarınıza elbette bir tuzak kuracagım |
فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ (58)
Derken o, bunları parca parca etti. Yalnız kendisine basvursunlar diye onların buyugunu saglam bıraktı |
قَالُوا مَن فَعَلَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ (59)
(Kavmi) "Tanrılarımıza bunu kim yaptı? Dogrusu o zalimlerden biridir." dediler |
قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ (60)
(Bazıları) "Ibrahim denen bir gencin, onları diline doladıgını duymustuk" dediler |
قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ (61)
O halde onu insanların gozleri onune getirin, olur ki (aleyhinde) sahidlik ederler" dediler |
قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ (62)
(Ibrahim gelince ona) "Ey Ibrahim! bunu tanrılarımıza sen mi yaptın?" dediler |
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ (63)
Ibrahim: "Belki onu su buyukleri yapmıstır, konusabiliyorlarsa onlara sorun" dedi |
فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ (64)
Bunun uzerine vicdanlarına donup (kendi kendilerine) dediler ki: "Dogrusu siz haksızsınız |
ثُمَّ نُكِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَٰؤُلَاءِ يَنطِقُونَ (65)
Sonra yine (eski) kafalarına donduler: "And olsun ki (ey Ibrahim!) bunların konusmayacagını (sen de) bilirsin." dediler |
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ (66)
(Ibrahim) dedi: "O halde, Allah'ı bırakıp da size hicbir fayda ve zarar veremeyecek olan putlara mı tapıyorsunuz |
أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (67)
Size de, Allah'ı bırakıp taptıklarınıza da yazıklar olsun, siz hala akıllanmayacak mısınız |
قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (68)
Onlar: "Bir sey yapacaksanız, sunu yakın da tanrılarınıza yardım edin" dediler |
قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (69)
Biz: "Ey ates! Ibrahim'e karsı serin ve zararsız ol" dedik |
وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ (70)
Ona duzen kurmak istediler, fakat biz kendilerini daha fazla husrana ugrattık |
وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ (71)
Onu da, Lut'u da, alemler icin bereketli ve kutsal kıldıgımız yere ulastırıp kurtardık |
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ (72)
Ona (Ibrahim'e) Ishak'ı, ustelik bir de Yakub'u ihsan ettik ve herbirini salih kimseler kıldık |
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ ۖ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ (73)
Onları buyrugumuz altında (insanlara) dogru yolu gosterecek onderler kıldık. Kendilerine hayırlı isler yapmayı, namaz kılmayı, zekat vermeyi vahyettik. Onlar bize kulluk eden kimselerdir |
وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ ۗ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ (74)
Biz Lut'a da bir hukum, bir ilim verdik. Onu cirkin isler isleyen kasabadan kurtardık. Dogrusu onlar kotu, fasık bir kavimdi |
وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (75)
Onu ise rahmetimizin icine aldık. Cunku o salihlerdendi |
وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76)
Nuh da daha onceleri bize yalvarmıstı; biz de onun duasını kabul ettik, kendisini ve ailesini buyuk sıkıntıdan kurtardık |
وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (77)
Ayetlerimizi yalanlayan kavminden onun ocunu aldık. Suphesiz onlar kotu bir kavimdiler. Biz de hepsini (suda) bogduk |
وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ (78)
Davud ve Suleyman'ı da (hatırla). Hani onlar ekin hakkında hukum veriyorlardı. Hani milletin koyunları (geceleyin) icinde yayılmıstı, biz onların hukmune sahittik |
فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ ۚ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا ۚ وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ ۚ وَكُنَّا فَاعِلِينَ (79)
Biz onu(n hukmunu) hemen Suleyman'a bildirmistik; (zaten) herbirine hukum ve ilim vermistik. Davud'la beraber tesbih etsinler diye, dagları ve kusları buyruk altına aldık. (Butun bunları) yapan bizdik |
وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ ۖ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ (80)
Ona, sizi savasta korumak icin zırh yapma sanatını ogrettik, artık sukreder misiniz |
وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ (81)
Bereketli kıldıgımız yere dogru, Suleyman'ın emriyle yuruyen siddetli ruzgarı, onun buyruguna verdik. Biz her seyi biliyorduk |
وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ (82)
Onun icin dalgıclık yapan ve bundan baska isler de goren seytanlardan da onun buyrugu altına verdik. Onların hepsini biz gozetiyorduk |
۞ وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (83)
Eyyub da: "Basıma bir bela geldi, (sana sıgındım), sen merhametlilerin en merhametlisisin" diye Rabbine nida etti |
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ ۖ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَىٰ لِلْعَابِدِينَ (84)
Biz de onun duasını kabul ettik de basına gelenleri kaldırdık. Katımızdan bir rahmet ve kulluk edenlere bir hatıra olmak uzere, ona tekrar ailesini ve kaybettikleriyle bir mislini daha verdik |
وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ (85)
Ismail, Idris ve Zulkifl'i de (hatırla). Onların hepsi de sabredenlerdendi |
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ (86)
Onları da rahmetimizin icine aldık. Onlar gercekten salih olanlardandı |
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ (87)
Zunnun'u (balık sahibi Yunus'u) da hatırla. Hani o, ofkelenerek gitmisti de, bizim kendisini hicbir zaman sıkıstırmayacagımızı sanmıstı. Fakat sonunda karanlıklar icinde: "Senden baska ilah yoktur, sen munezzehsin, Suphesiz ben haksızlık edenlerden oldum" diye seslenmisti |
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَكَذَٰلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ (88)
Biz de duasını kabul ile icabet ettik, kendisini uzuntuden kurtardık. Iste biz iman edenleri boyle kurtarırız |
وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ (89)
Zekeriya da hani Rabbine: "Rabbim! Beni tek basıma bırakma, sen varislerin en hayırlısısın" diye nida etmisti |
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا ۖ وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ (90)
Biz de duasını kabul ile icabet ettik de kendisine Yahya'yı ihsan ettik. Ve esini (dogum yapmaya) elverisli hale getirdik. Dogrusu onlar iyiliklerde yarısıyorlar, umarak ve korkarak bize yalvarıyorlardı. Bize karsı derin saygı duyuyorlardı |
وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ (91)
Irzını koruyan Meryem'e ruhumuzdan uflemis, onu ve oglunu, alemler icin bir mucize kılmıstık |
إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (92)
Dogrusu bu sizin ummetiniz (tevhid dini olan muslumanlık), bir tek ummettir (bir tek din olarak sizin dininizdir). Ben de sizin Rabbinizim. O halde bana kulluk edin |
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (93)
Ama insanlar din konusunda aralarında boluklere ayrıldılar ama, hepsi bize doneceklerdir |
فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ (94)
Inanmıs olarak yararlı is isleyenin emegi inkar edilmeyecektir. Biz suphesiz onu yazmaktayız |
وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (95)
Yok ettigimiz bir memleket (ahalisinin ahiretteki cezasını da cekmek uzere) bize donmemesi gercekten imkansızdır |
حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ (96)
Nihayet Ye'cuc ve Me'cuc(un seddi) acıldıgı zaman, ki onlar her dere ve tepeden akın edip cıkarlar |
وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَٰذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ (97)
Ve gercek vaad yaklastıgında, iste o zaman kafir olanların gozleri beleriverir. "Eyvah bizlere! Dogrusu biz bundan gaflet icindeydik, hayır biz zalim kimselerdik." derler |
إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (98)
Siz ve Allah'dan baska taptıklarınız, cehennemin yakıtısınız; oraya gireceksiniz |
لَوْ كَانَ هَٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ (99)
Eger onlar ilah olsalardı, oraya girmeyeceklerdi. Hepsi orada temelli kalacaktır |
لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ (100)
Orada onların bir inlemeleri vardır. Bunlar orada (sagır olup) bir sey de isitemezler |
إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ (101)
Suphesiz katımızdan kendileri icin guzel seyler takdir edilmis olanlar, iste oradan (cehennemden) uzak tutulanlardır |
لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ (102)
Bunlar onun (cehennemin) ugultusunu bile duymazlar. Canlarının istedigi seyler icinde temelli kalırlar |
لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (103)
O en buyuk korku bunları uzmez; kendilerini melekler: "Size soz verilen gun iste bugundur" diye karsılarlar |
يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَيْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ (104)
Gogu, kitab durer gibi durdugumuz zaman, yaratmaya ilk basladıgımız gibi, katımızdan verilmis bir soz olarak onu tekrar var edecegiz. Dogrusu biz bunları yaparız |
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ (105)
And olsun ki, Tevrat'tan sonra Zebur'da da yeryuzune ancak iyi kullarımın mirascı oldugunu yazmıstık |
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ (106)
Suphesiz bu Kur'an'da kulluk eden kimseler icin kafi bir ogut vardır |
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ (107)
(Ey Muhammed!) biz seni ancak alemlere rahmet olarak gonderdik |
قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (108)
De ki, bana ancak soyle vahyolunuyor: "Ilahınız ancak tek bir ilahtır. Simdi siz artık musluman oluyor musunuz |
فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ (109)
Eger (yine de) yuz cevirirlerse, de ki: "Size dupeduz acıkladım; tehdit olundugunuz seyin yakın mı, uzak mı oldugunu bilmem |
إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ (110)
Suphesiz Allah acıga vurulan sozu de bilir, gizlediklerinizi de bilir |
وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (111)
Bilmem belki bu gecikme sizi denemek ve bir sureye kadar gecindirmek icindir |
قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ (112)
(Hz. Peygamber soyle) dedi: "Ey Rabbim! Aramızda gercekle hukmet ve Rabbimiz O Rahman'dır ki, isnad ettiginiz (yalan) vasıflarınıza karsı yardımına sıgınılacak olan ancak O'dur |
