المص (1)
අලිෆ්. ලාම්. මීම්. සාද් |
كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2)
(නබියේ! මෙම) ධර්මය ඔබ කෙරෙහි පහළ කර ඇත්තේය. මේ ගැන ඔබගේ පපුවෙහි කිසිම අපහසුතාවයක් නොවේවා!මෙමගින් ඔබ (මිනිසුන්ට) බිය ගන්වා අනුතුරු ඇඟවීම සඳහාද, විශ්වාසය තැබූවන්ට එක් හොඳ ඔවදනක් වශයෙන්ද (පහළ කරනු ලැබ ඇත්තේය) |
اتَّبِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (3)
(මිනිසුනේ!) ඔබ වෙනුවෙන් ඔබගේ දෙවියන් විසින් පහළ කරනු ලැබූ දැය අනුගමනය කරනු. ඔහු මිස, (වෙන කිසිවෙකුත් ඔබට) ආරක්ෂකයන් (වශයෙන් පත් කරගෙන, ඔවුන්ව) අනුගමනය නොකරනු. (එහෙත් මෙමගින්) ඔබ හොඳ වැටහීමක් ලබා ගැනීම ඉතාමත් අල්පය |
وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ (4)
(පාපතරයන් වාසය කළ) බොහෝ නගරයන් අපි විනාශ කර ඇත්තෙමු. රාත්‍රියෙහි හෝ නැතහොත් ඔවුන් (ඒවායෙහි සිටි අය) නිදා සිටියදී දහවලෙහි හෝ අපගේ දඬුවම ඔවුන් වෙත පැමිණ සේන්දු විය |
فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا إِلَّا أَن قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5)
ඔවුන් වෙත අපගේ දඬුවම පැමිණි අවස්ථාවේදී “නියත වශයෙන්ම අපිම අපට නපුරක් කර ගත්තෙමු” යයි පැවසීම මිස, වෙන කිසිවක් ඔවුන් පැවසුවේ නැත |
فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ (6)
එබැවින් (මේ ගැන අපගේ ධර්මය වන) දූත මෙහෙවර කවුරුන් වෙත යවා ඇත්තෙමුද, ඔවුන්වද නියත වශයෙන්ම අපි විභාග කරන්නෙමු. තවද (අපගේ) දූතයින්වද නියත වශයෙන්ම අපි විභාග කරන්නෙමු |
فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ (7)
(ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් ගැන අපි) හොඳින් දැන (විනිශ්චය කාලයේදී) නියත වශයෙන්ම අපි ඔවුන්ට පවසන්නෙමු. නියත වශයෙන්ම අපි (කුමන වේලාවකදී හෝ කුමන ස්ථානයකදී හෝ) සැඟවී සිටියේ නැත |
وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (8)
(සෑම කෙනෙකුගේම පින් පව්ද) එදින බර කිරීම නියතයි. එබැවින් කවුරුන්ගේ (පින් වල) බර වැඩි වූවේද, ඔවුන්ම නියත වශයෙන්ම ජයග්‍රහණය කරන්නාහ |
وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُم بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ (9)
කවුරුන්ගේ (පින් වල) බර (අඩු වී) ලෙහෙසි වන අන්දමට ඇත්තේද, ඔවුන් අපගේ ආයාවන්ට වෙනස්කම් කළ බැවින් තමන්ට තමන්ම නපුරක් කර ගත් අය බවට පත් වන්නාහ |
وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (10)
(මිනිසුනේ!) නියත වශයෙන්ම අපි ඔබට භූමියෙහි සියලූම සැප පහසුකම් ලබා දී එහි ඔබට ජීවනෝපායද ඇති කළෙමු. (මෙසේ තිබියදී) ඔබ ස්තූති කිරීමද ඉතාමත් අල්පය |
وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ (11)
නියත වශයෙන්ම අපි ඔබව උත්පාදනය කිරීමට (අදහස් කර) ඔබව (ඔබගේ මුල් පියා වන ආදම්ව) නිර්මාණය කළෙමු. පසුව අපි මලායිකාවරුන්ට “ආදම්ට සුජූද් කරනු” යයි කීවෙමු. ඉබ්ලිස් හැර, (අනිත් මලායිකාවරුන් සියල්ල ඔහුට) හිස නවා සුජූද් කළහ. ඔහු සුජූද් කරන්නන්ගෙන් කෙනෙකු වූවේ නැත |
قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ ۖ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ (12)
(එබැවින් දෙවියන් ඉබ්ලීස්ට) “මා ඔබට නියෝග කළ අවස්ථාවේදී ඔබ හිස නවා සුජූද් නොකර සිටීමට ඔබව වළක්වා හැරියේ කුමක්ද?”යි විමසුවේය. එයට (ඉබ්ලීස්) “මා ඔහුට වඩා ශ්‍රේෂ්ඨයෙකි. (මන්දයත්) ඔබ මාව ගින්නෙන් උත්පාදනය කර ඇත්තෙහිය. (කිරි මැටි වලට වඩා ගින්දර උසස්ය)” යයි (ආඩම්බරයෙන් යුතුව) පැවසුවේය |
قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ (13)
(එයට දෙවියන්) “මෙයින් ඔබ බැස යනු. ඔබ ආඩම්බර වීමට මෙහි ඉඩක් නැත. එබැවින් ඔබ පිටමං වනු. (ඔබගේ උඞගුකමේ හේතුවෙන්) නියත වශයෙන්ම ඔබ අවමන් වූවන්ගෙන් කෙනෙකු බවට පත් වූවෙහිය” යයි පැවසුවේය |
قَالَ أَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (14)
(එයට ඉබ්ලීස් වන) ඔහු “(මරණයට පත් වුවන්ව) නැගිට්ටවන දින දක්වා ඔබ මා හට කාල අවකාශයක් ලබා දෙනු” යයි ඉල්ලා සිටියේය |
قَالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ (15)
(එයට) දෙවියන් “නියත වශයෙන්ම ඔබ (ඒ අන්දමටම) කාල අවකාශයක් ලබා දුන් (කෙනෙකු බවට) සිටින්නෙහිය” යයි කීවේය |
قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ (16)
(එයට ඉබ්ලීස්) “ඔබ මාව අවමන් කළ බැවින් (ආදම්ගේ පරම්පරාවේ දරුවන් වන) ඔවුන් ඔබගේ ඍජු මාර්ගයෙහි නොයා (වළක්වා හැරීමට මාර්ගය අවහිර කර එහි) වාඩි වී සිටින්නෙමි” |
ثُمَّ لَآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ (17)
“නියත වශයෙන්ම ඔවුන්ට ඉදිරියෙන් හා පසුපසින්ද ඔවුන්ගේ දකුණු පැත්තේ හා වම් පැත්තෙන්ද ඔවුන් වෙත පැමිණ (ඔවුන්ව මාර්ගය වැරද) යවමින්ම සිටින්නෙමි. එබැවින් ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකුව (ඔබට) කෘතඥ වන්නන් බවට ඔබ නොදකින්නෙහිය” යයිද කීවේය |
قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَّدْحُورًا ۖ لَّمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمْ أَجْمَعِينَ (18)
(එයට දෙවියන්) “නින්දාවට ලක් වූවෙකු වශයෙන්ද, එළවා දමනු ලැබූවෙකු වශයෙන්ද ඔබ මෙතැනින් පිටමං වනු. නියත වශයෙන්ම (ඔබවද) ඔවුන්ගෙන් ඔබව අනුගමනය කරන්නන්වද ආදී ඔබ සියල්ලන් මගින් නියත වශයෙන්ම නිරය පුරවන්නෙමි” යයි පැවසුවේය |
وَيَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلَا مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ (19)
(පසුව දෙවියන් ආදම්ට) “ඕ ආදම්! ඔබත් ඔබගේ භාර්යයාවද මෙම උයනෙහි වාසය කරනු. ඔබ දෙදෙනා ඔබ කැමති ස්ථානයන්ට (ගොස් කැමති දැයක්) ආහාරයට ගනු. එහෙත් මෙම ගසට ළං නොවනු. (එසේ ගියහොත්) එමගින් ඔබට, ඔබම හානියක් කර ගත් අය බවට පත් වන්නෙහුය” (යයිද පැවසුවේය) |
فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِن سَوْآتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَٰذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ (20)
එහෙත් ඒ දෙදෙනාට සඟවා තිබූ ඔවුන්ගේ රහස් දැය ඔවුන්ට එළිදරව් කිරීම පිණිස, (ඉබ්ලීස් වන) ෂෙයිතාන් (වැරදි සිතුවිල්ලක්) ඔවුන්ගේ සිත් තුළ හොල්මන් කිරීමට සලස්වා ඔවුන්ට “(එහි පලතුරු ආහාරයට ගතහොත්) ඔබ දෙදෙනා මලායිකාවරුන් වශයෙන් හෝ නැතහොත් මරණයක් නොමැත්තන් වශයෙන් හෝ බවට පත් වන්නෙහුය යන්න මිස, (වෙන කිසිවක් සඳහා හෝ) ඔබගේ දෙවියන් මෙම ගස ඔබට වැළැක්වූයේ නැත” යයි පැවසූ අතර |
وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ (21)
“නියත වශයෙන්ම මා ඔබට හොඳක්ම අදහස් කරන්නෙමි” යයි ඒ දෙදෙනා වෙත දිව්රීමෙන් අනතුරුව |
فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ ۚ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۖ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَا إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُّبِينٌ (22)
ඔවුන්ව රවටා (එම ගසේ පලතුරු අනුභව කිරීම සඳහා ඒ දෙසට ඔවුන්ව) යාමට සැලැස්සුවේය.ඒ දෙදෙනාම එම ගසේ (පලතුරු) සුවය විඳිනවාත් සමගම ඒ දෙදෙනාගේ රහස් ස්ථානයන්ද දක්නට විය. (එවිට) එම උයනේ ගස්වල කොළ වලින් තමන්ගේ (විලි) වසා ගැනීමට ඔවුන් උත්සාහ කළහ. ඒ අවස්ථාවේදී ඔවුන්ගේ දෙවියන් “මෙම ගසෙන් ඔබව මා වැළැක්වූයේ නැද්ද? නියත වශයෙන්ම ෂෙයිතාන් ඔබ දෙදෙනාට ප්‍රකට සතුරෙකු යයිද මා ඔබට කීවේ නැද්ද?”යි ඒ දෙදෙනාගෙන් විමසුවේය |
قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (23)
(එයට ඔවුන්) “අපගේ දෙවියනේ!අපට, අපිම හානියක් කර ගත්තෙමු. ඔබ අපට සමාව දී අපට දයාව පහළ නොකළහොත් නියත වශයෙන්ම අපි පරාජිතයින් බවට පත් වන්නෙමු” යයි (ප්‍රාර්ථනා කර) පැවසූහ |
قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (24)
(එයට දෙවියන් “මෙයින්) ඔබ පිටමං වනු. ඔබගෙන් කෙනෙකු අනිත් කෙනාට සතුරෙකු බවට පත් වන්නෙහිය. භූමියෙහිම ඔබට වාසස්ථානය ඇත. (එහි) එක් (නියමිත) කාලයක් දක්වා සැප සම්පත් විඳිය හැකිය” යයි පැවසුවේය |
قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ (25)
(තවද) “එහිම ඔබ ජීවත් වී සිටින්නෙහුය. එහිම ඔබ මරණයට පත් වන්නෙහුය. (පසුව දිනකදී) එතැනින්ම ඔබව නැගිටවනු ලබන්නෙහුය” යයිද පැවසුවේය |
يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (26)
ආදම්ගේ දරුවනි!ඔබගේ රහස් ස්ථානයන් වසා ගත හැකි ඇඳුම්ද, අලංකාරයද නියත වශයෙන්ම අපි ඔබට දයාව පහළ කර ඇත්තෙමු. එහෙත් (පාපයන් වසා ගත හැකි භය භක්තිය නමැති) පරිශුද්ධ භාවයේ ඇඳුමම ඉතාමත් උසස්ය. මෙයද අල්ලාහ්ගේ සාධකයන්ගෙන් වූ දැය වන්නේය. (මෙමගින්) ඔවුන් හොඳ වැටහීමක් ලබා ගනිත්වා |
يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ (27)
ආදම්ගේ දරුවනි! ෂෙයිතාන් ඔබගේ දෙමව්පියන්ව (ඔවුන් ඉතාමත් සැප පහසුවෙන් වාසය කළ) උයනෙන් පිටමං කර (දුක් කරදර වලට ඇතුළු කළ) ආකාරයටම, ඔබවත් දුක් ගැහැට වලටඇතුළු නොකෙරෙත්වා!ඔවුන්ගේ රහස් ස්ථානයන් ඔවුන්ට පෙන්වීම පිණිස ඔහු ඔවුන්ගේ ඇඳුම් ගලවා දැමුවේය. නියත වශයෙන්ම ඔහුද, ඔහුගේ වාර්ගිකයින්ද, ඔබ ඔවුන්ව දැක ගැනීමට නොහැකි වන සේ (සැඟවී සිටිමින්) ඔබව (මාර්ගය වැරද යාමට සැලැස්වීමට අවස්ථාවක්) බලමින් සිටින්නාහ. නියත වශයෙන්ම විශ්වාසය නොතැබූවන්ටම එම ෂෙයිතාන්වරුන්ව අපි මිතුරන් බවට පත් කර ඇත්තෙමු |
وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (28)
(විශ්වාසය නොතැබූ) ඔවුන් යම්කිසි අවමන් ගෙන දෙන කාරණාවක් කළහොත් (කරන විට, එය දුටු කවුරුන් හෝ ඔවුන්ට අනතුරු ඇඟවුවහොත්) ඔවුන් ‘අපගේ මුතුන් මිත්තන්ද, මේ ආකාරයෙන්ම කරනු අපි දුටුවෙමු. තවද මෙසේ (කරන මෙන්ම) අල්ලාහ්ද අපට නියෝග කර ඇත්තේය” යයි පවසන්නාහ. (එයට නබියේ!ඔවුන්ට) “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් අවමන් ගෙන දෙන කාරණාවන් කරන මෙන් නියෝග කරන්නේම නැත. අල්ලාහ් කෙරෙහි ඔබ නොදන්නා දැය (බොරුවට) කිව හැකිද?”යි පවසනු |
قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ ۖ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۚ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ (29)
(තවද) “මගේ දෙවියන් සාධාරණයම නියෝග කර ඇත්තේය. සලාත් කරන සෑම ස්ථානයකදීම ඔබ, ඔබගේ මුහුණු ඔහු දෙසටම හැරී සලාත් කරනු. ඔබ ඔහුටම සම්පූර්ණයෙන්ම අවනත වී මිශ්‍ර නොවුන සිතැතින් ඔහුගෙන්ම ප්‍රාර්ථනා කරනු. ඔහු, ඔබව (නොමැතිවම තිබී) ඉකුත් කළ ආකරයටම (ඔබ මරණයට පත් වූ පසුද පණ දී ඔහු වෙතම) ඔබව මුදවා ගනු ලබන්නෙහුය” යයිද කියනු මැනව |
فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ (30)
(ඔබගෙන්) සමහරෙකුව ඔහු ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කර තිබියදී අනිත් අය කෙරෙහි දුර්මාර්ගයම නියම කිරීමේ හේතුව නියත වශයෙන්ම ඔවුන් අල්ලාහ්ව හැර, ෂෙයිතාන්වරුන්වම (තමන්ගේ) මිතුරන් වශයෙන් ඇර ගත් අතර, තමන් නියත වශයෙන්ම ඍජු මාර්ගයෙහි සිටින බවද සිතාගෙන සිටීම නිසාය |
۞ يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ (31)
ආදම්ගේ දරුවනේ! සලාත් කරන සෑම තැනදීම (ඇඳුම්වලින්) අලංකාරවත් කර ගනු. (දෙවියන් ඔබට අනුමැතිය දුන් දැය) ඔබ (ඕන තරම්) අනුභව කරනු. පානය කරනු. එහෙත් (ඒවායෙන්) ප්‍රමාණය ඉක්මවා (පුහු) වියදම් නොකරනු. මන්දයත් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ප්‍රමාණය ඉක්මවා (පුහු) වියදම් කරන්නන්ව ප්‍රිය කරන්නේ නැත |
قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (32)
(නබියේ!) අල්ලාහ් තම වහලූන් වෙනුවෙන් ලබා දී ඇති (ඇඳුම්) අලංකාරයද, පරිශුද්ධ වූ (උසස්) ආහාරයද (අනුමැතිය නැතැයි) වළක්වන්නා කවරෙක්ද?”යි විමසා, “එය මෙලොව ජීවිතයෙහි විශ්වාසය තැබූවන්ට (අනුමැතිය ඇති දැයයි!එහෙත්) විනිශ්චය දිනදී (ඔවුන්ට පමණක්ම) අයත්ය” යයිද පවසනු මැනව!දැන ගත හැකි ජනතාවට (අපගේ) ආයාවන් මෙසේ විවරණය කරන්නෙමු |
قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَن تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَن تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (33)
(නබියේ!) ඔබ මෙසේ පවසනු: “නියත වශයෙන්ම මගේ දෙවියන් (අනුමැතිය නැතැයි) වළක්වනු ලැබූ දැය නම්, ප්‍රසිද්ධියේ හෝ රහසින් හෝ අවමානය ගෙන දෙන ක්‍රියාවන්ද, අනිත් පාපයන්ද, අසාධාරණයේ (කෙනෙකු කෙරෙහි අනිත් කෙනා) අපරාධ කිරීමද, යම්කිසි සාක්ෂියක් නොමැතිව තිබියදී අල්ලාහ්ට ඔබ සාමානයන් තැබීමද, ඔබ නොදන්නා දැය අල්ලාහ් කෙරෙහි (බොරු ගොතා) පැවසීමද වන්නේය” |
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (34)
සෑම සමූහයකටම - (ඔවුන් ජීවත් වීමටද, විනාශ වීමටද) එක් නියමිත කාලයක් ඇත. ඔවුන්ගේ නියමිත කාලය පැමිණෙන විට තත්පරයක් හෝ ප්‍රමාද වන්නේද නැත; කළින් වන්නේද නැත |
يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي ۙ فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (35)
ආදම්ගේ දරුවනේ! (මගේ) දූතයින් ඔබගෙන්ම නියම වී, ඔබ වෙතම පැමිණ, මගේ ආයාවන් ඇත්තෙන්ම ඔබට සමුදීරණය කර පෙන්වන විට, (ඒවාට සවන් දීමට ඔබගෙන්) කවුරුන් (අල්ලාහ්ට බිය වී පාපයන්ගෙන්) ඈත් වී පිළිසකර කර ගන්නෝද, ඔවුන්ට කිසිම බියක්ද නැත; ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත |
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (36)
(එහෙත්) කවුරුන් අපගේ ආයාවන් බොරු කර, ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කර, උඞගු වන්නෝද, ඔවුන් නිරා වාසීන්ය! එහි ඔවුන් (සදහටම) රැඳී සිටිනු ඇත |
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (37)
කවුරුන් අල්ලාහ් කෙරෙහි බොරු ගොතා මනක්කල්පිත කර පවසන්නෝද, නැතහොත් ඔහුගේ ආයාවන් බොරු කරන්නෝද, ඔහුට වඩා අපරාධකරුවා කවරෙක්ද? (මෙලොවදී ඔවුන් ජීවත් වන තුරු) ඔවුන්ට නියම කර ඇති (ආහාර, වස්තුව ආදී) දැය ඔවුන්ට ලැඛෙමින්ම පවතී. (ඔවුන්ගේ කාලය අවසන් වී) ඔවුන්ගේ පණ අත්පත් කිරීමට අපගේ මලායිකාවරුන් ඔවුන් වෙත පැමිණෙන අවස්ථාවේදී, (ඔවුන්ට) “ඔබ ආරාධනා කරමින් තිබූ අල්ලාහ් නොවන දැය කොහේද?”යි ඔවුන් විමසනු ඇත. එයට ඔවුන් “(ඒවා සියල්ල) අපව අත්හැර දමා (දිව ගොස්) සැඟවී ගියහ” යයි කියා, ඇත්තෙන්ම අපි (සත්‍යය) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් වශයෙන් සිටි බවද, තමන්ට විරුද්ධවම සාක්ෂි දරන්නාහ |
قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِن لَّا تَعْلَمُونَ (38)
(එයට දෙවියන් ඔවුන්ට) “ජින්වරුන්ගෙන්ද, මිනිසුන්ගෙන්ද, ඔබටපෙර ඉකුත් වූ (ඔබ මෙන් පාපතරයන් වන) සමූහය සමග ඔබත් එකතු වී නිරයට යනු” යයි පවසන්නේය. ඔවුන්ගේ සෑම සමූහයක්ම (නිරයට) ගිය විට, (පෙර එහි පැමිණ සිටි) තමන්ගේ වාර්ගිකයින්ව මුමුනා ශාප කරන්නාහ. (මෙසේ) මොවුන් සියල්ලන්ම නිරය අත් කර ගත් පසු (ඔවුන්ගෙන්) පසු පැමිණෙන්නන් (තමන්ට) පෙර පැමිණියන්ව ගෙනහැර දක්වා “අපගේ දෙවියනේ!මොවුන් අපිව මාර්ගය වැරද යාමට සැලැස්වූහ. එබැවින් ඔවුන්ට (අපට වඩා) දෙගුණයකින් නිරා දඬුවම දෙනු මැනව!” යයි පවසන්නාහ. එයට ඔහු “ඔබගෙන් සියල්ලන්ටම දෙගුණයක් (දඬුවම්) ඇත. එහෙත් (මීට හේතුව) ඔබ දැන ගන්නේ නැත” යයි පවසන්නේය |
وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (39)
ඔවුන්ගෙන් පෙර පැමිණි අය, පසු පැමිණි අයට “අපට වඩා ඔබට කිසිම උසස්භාවයක් නොමැත. එබැවින් ඔබ සොයා ගත් (නපුරු) වින්නැහියේ හේතුවෙන් (ඔබත් දෙගුණයක) දඬුවම් විඳිනු” යයි පවසන්නාහ |
إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (40)
නියත වශයෙන්ම කවුරුන් අපගේ ආයාවන් බොරු කර ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ආඩම්බරකමක් වශයෙන් ගත්තෝද, ඔවුන්ට (දෙවියන්ගේ වරප්‍රසාදයන්ට හිමි) අහස්හි ෙදාරටු විවර කරනු නොලැබේ. ඉඳිකටුවේ සිදුර තුළින් ඔටුවෙකු රිංගන තුරු ඔවුන් ස්වර්ගය අත් කර ගන්නේ නැත. වැරදිකරුවන්ට මේ අන්දමටම අපි ඵලවිපාක දෙන්නෙමු |
لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (41)
නිරයම ඔවුන්ගේ තොටිල්ලයි. තවද (එහි ගින්නම) ඔවුන්ගේ පොරවනයයි. අපරාධකරුවන්ට මේ අන්දමටම අපි ඵලවිපාක දෙන්නෙමු |
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (42)
කවුරුන් විශ්වාසය තබා (තමන් විසින් හැකි පමණින්) දැහැමි ක්‍රියාවන් කරන්නෝද, ඔවුන්ගෙන් කිසිවෙකුත් ඔවුන්ගේ ශක්ති ප්‍රමාණයට වැඩියෙන් අපි බල කරන්නේ නැත. මෙවැන්නන්ම ස්වර්ගවාසීන්ය. එහි ඔවුන් සදාකල් රැඳී සිටින්නාහ |
وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَن تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (43)
තවද (මෙලොව කෙනෙකු ගැන තවත් කෙනෙකුට තිබූ) වෛරයද ඔවුන්ගේ සිත්වලින් පහ කර හරින්නෙමු. (එබැවින් කෙනෙකුට කෙනෙකු ඉතාමත් සමීප මිතුරන් බවට පත් වනු ඇත). ඔවුන්ගේ අසළින් දිය දහරා සදාකල් ගලා බසින්ම තිඛෙණු ඇත. තවද ඔවුන් “මෙම (ස්වර්ගය අත් කර ගත හැකි) ඍජු මාර්ගයෙහි අපව ඇතුළු කළ අල්ලාහ්ටම සියලූ ප්‍රශංසා අයත්ය. අල්ලාහ් අපව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු නොකර සිටියේ නම් නියත වශයෙන්ම අපි ඍජු මාර්ගය අත් කර ගන්නේ නැත. අපගේ දෙවියන්ගේ දූතයින් (සැකයෙන් තොර) සත්‍යය (ධර්මය)ම (අපට) ගෙනැවිත් (දැනුම්) දුන්නාහ” යයි පවසන්නාහ. (එයට ප්‍රතිඋපකාරයක් වශයෙන්) “ඔබ කරමින් සිටි (දැහැමි) ක්‍රියාවන්හි හේතුවෙන්ම මෙම ස්වර්ගය ඔබ සතු කර ගත්තෙහුය” යයි කියනු ලැබේ |
وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (44)
(එදින) ස්වර්ගවාසීන් නිරාවාසීන්ට “අපගේ දෙවියන් අපට ලබා දුන් පොරොන්දු ඇත්තෙන්ම අපි දුටුවෙමු. ඔබත් ඔබගේ දෙවියන් ඔබට ලබා දුන් පොරොන්දු ඇත්තෙන්ම ඔබ දුටුවෙහුද?”යි (ශබ්ද නගා) විමසනු ඇත. එයට ඔවුන් “එසේය, (ලබා ගත්තෙමු)” යයි පවසනු ඇත. ඒ අතර ඔවුන් මධ්‍යයේ ‘මුඅස්සින්’ කෙනෙකු මෙසේ පවසන්නේය: “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්ගේ ශාපය (සීමාව ඉක්මවා ගිය) අපරාධකරුවන් කෙරෙහි අත් වේවා!” |
الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ (45)
“(මන්දයත්) ඔවුන් අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙන් වළක්වා එය ඇද කිරීමට කැමත්තක් දැක්වූහ. තවද ඔවුන් පරලොවද ප්‍රතික්ෂේප කරමින් සිටියහ” |
وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ (46)
(නිරාවාසීන්ද, ස්වර්ගවාසීන්ද ආදී) මේ දෙපක්ෂයටම අතරේ එක් තාප්පයක් ඇත. එහි මුදුනේ සමහර මිනිසුන් සිටිනු ඇත. (නිරාවාසීන් හා ස්වර්ගවාසීන් ආදී) සෑම කෙනෙකුම ඔවුන්ගේ (මුහුණු වල ඇති) සළකුණු මගින්ම මොවුන්ව හඳුනා ගන්නාහ. මොවුන් ස්වර්ගවාසීන්ට “(දෙවියන්ගේ) ශාන්තිය හා සමාදානයද ඔබ කෙරෙහි අත් වේවා!” යයි ශබ්ද නගා පවසන්නාහ. (මුදුනේ සිටින) මොවුන් (මෙතෙක්) ස්වර්ගයෙහි ඇතුළු වූවේ නැත. එහෙත් ඔවුන් (එහි අතුළු වීමට ඉමහත්) ආශාවෙන් බලාගෙන සිටින්නාහ |
۞ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (47)
මොවුන්ගේ බැල්ම නිරාවාසීන් දෙසට හරවනු ලැබුවහොත් (ඔවුන් විඳින දඬුවම දැක තිගැස්සී) “අපගේ දෙවියනේ! එම අපරාධකාර ජනතාව සමග (නිරයෙහි) අපිවද ඔබ එක්කාසු කර නොදමනු (මැනව!)” යයි (ප්‍රාර්ථනා කරමින්) පවසන්නාහ |
وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُم بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ (48)
එම මුදුනේ සිටින්නන් සමහර මිනිසුන්ගේ (මුහුණු වල) ඇති සළකුණු මගින් (ඔවුන් දඬුවමට ලක් වනු ඇතැයි) ඔවුන්ව හඳුනාගෙන “ඔබ (ලොවෙහි හරි හම්භ කර) එක්කාසු කර තිබූ දැයද, ඔබ ආඩම්බර බස් ෙදාඩවමින් සිටි දැයද, ඔබට ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දුන්නේ නැත නොවෙද!” යයිද |
أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ (49)
(ස්වර්ගයේ සිටින මොවුන්ව ගෙනහැර දක්වා) “මොවුන් කෙරෙහි අල්ලාහ් දයාව නොදක්වනු ඇත යයි (නිරාවාසීන් වන) ඔබ දිව්රා කියමින් සිටියා නොවෙද!ඔවුන් (මෙන්න ස්වර්ගයෙහි සිටින) මොවුන් නොවෙද?” යයිද පවසන්නාහ. (පසුව මුදුනේ සිටින්නන් හට) “ඔබ ස්වර්ගයට ඇතුළු වනු. ඔබට කිසිම බියක්ද නැත. ඔබ දුක් වන්නේද නැත” (යයි දෙවියන් පවසන්නේය) |
وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ (50)
පසුව නිරාවාසීන්, ස්වර්ගවාසීන්ට “අප වෙත වතුර ටිකක් ලබා දෙනු. නැතහොත් දෙවියන් ඔබට (ආහාරයට) ලබා දී ඇති දැයෙන් (පොඩියක් හෝ අපටත් දෙනු මැනව!)” යයි (ඉතා බැගෑපත්ව) ඉල්ලා සිටිනු ඇත. එයට ඔවුන් “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (ඔබ වැනි) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට මේ දෙකම වළක්වා හැරියේය” යයි පිළිතුරු දෙනු ඇත |
الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (51)
ඔවුන් තමන්ගේ ධර්මය පුහු දැයක් වශයෙන්ද, සෙල්ලමක් වශයෙන්ද ඇර ගත් නිසාද, මෙලොව ජීවිතය ඔවුන්ව රවටා දැමූ නිසාද, ඔවුන් අපගේ ආයාවන් ප්‍රතික්ෂේප කර, මෙදින ඔවුන් (අපිව) හමු වීම අමතක කර දැමුවා සේම, අපිත් අද දින ඔවුන්ව අමතක කර දමන්නෙමු |
وَلَقَدْ جِئْنَاهُم بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (52)
නියත වශයෙන්ම අපි ඔවුන්ට එක් ධර්මයක් දී තිබුණෙමු. එහි සෑම දැයක්ම ඥානයට අනුව විවරණය කර ඇත්තෙමු. (තවද එය) විශ්වාසය තැබූ ජනතාවට ඍජු මාර්ගය වශයෙන්ද වරප්‍රසාදයක් වශයෙන්ද ඇත්තේය |
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (53)
(මක්කාවාසීන් වන) මොවුන් (තමන්ට අනතුරු අඟවමින් තිබුණු) දඬුවම් (දිනය) පැමිණීම මිස, (වෙන කිසිවක්) බලාපොරොත්තු වන්නෙහුද? එම දඬුවම් දින පැමිණි විට, මෙයට පෙර එය (සම්පූර්ණයෙන්ම) අමතක කර දමා තිබූ මොවුන් “නියත වශයෙන්ම අපගේ දෙවියන්ගේ දූතයින් (අප වෙත) සත්‍යය (ධර්මය) ගෙන ආවාහ. (අද) අප වෙනුවෙන් මැදිහත්වී කතා කරන්නන් කිසිවෙකුත් ඇත්තේද? එසේ නම්, ඔවුන් ඔබ වෙනුවෙන් මැදිහත් වී කතා කරත්වා!නැතහොත් අපිව (ලොවට) ආපසු යවන්නද? එසේ නම්, (පෙර) අපි කරමින් සිටි දැයෙන් වැළකී වෙනත් (දැහැමි දැයම) කරන්නෙමු” යයි පවසන්නාහ. නියත වශයෙන්ම මොවුන් තමන්ට තමන්ම හානියක් කර ගත්හ. තවද මොවුන් (තමන්ගේ දෙවිවරුන්ව) බොරුවට මනක්කල්පිත කරමින් සිටි දැය සියල්ලද, (මේ අවස්ථාවේදී) මොවුන්ගෙන් ඈත් වී සැඟවී යනු ඇත |
إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (54)
නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් වන අල්ලාහ් අහස්ද, භූමියද දින හයකින් උත්පාදනය කර, අර්ෂ් මත තම රාජධානිය ස්ථාවර කර තැබුවේය. ඔහුම රාත්‍රියෙන් දහවල වසා දමන්නේය. (දහවලෙන් රාත්‍රිය වසා දමන්නේය). එය ඉතාමත් ත්‍රීව්‍ර වශයෙන්ම එකකට පිටුපසින් එකක් වශයෙන් පිළිවෙලින් සිදු වෙමින් පවතින්නේය. සූර්යයාද, චන්ද්‍රයාද, තාරකාවන්ද ඔහුගේ නියෝගයන්ට ඇතුළත් වන්නේය. උත්පාදනයන්ද, එහි පාලනයද ඔහුටම අයත් දැය නොවෙද? සකල ලෝකයන්ම උත්පාදනය කර, පෝෂණය කර, සංවර්ධණය කරන අල්ලාහ් ඉමහත් භාග්‍යවන්තයෙකි |
ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (55)
(එබැවින් විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබ ඉතාමත් යටත් පහත්වද, ගුප්ත වශයෙන්ද, (සිටින එවැනි) ඔබගේ අල්ලාහ් වෙතම (ඔබට අවශ්‍ය දැය ඉල්ලා) ප්‍රාර්ථනා කරනු. නියත වශයෙන්ම ඔහු සීමාව ඉක්මවූවන්ව ප්‍රිය කරන්නේ නැත |
وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ (56)
(මිනිසුනේ! සමාදානයද, සාමයද ඇති වී) රට පිළිසකර වූ පසු එහි අපරාධයන් කරමින් නොහැසිරෙනු. (දෙවියන්ගේ දඬුවමට) බිය වී (ඔහුගේ වරප්‍රසාදයන්) ආශා කර, ඔහු වෙත ප්‍රාර්ථනා කරමින් සිටිනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්ගේ දයාව දැහැමි දැය කරන්නන්ට ඉතාමත් සමීපයෙන් ඇත්තේය |
وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (57)
ඔහුම ඔහුගේ වරප්‍රසාදයන්ට පෙර ශුභාරංචි වශයෙන් සිසිල් සුළඟ යවන්නේය. එය (කළුවර වී ඇති වන) ඝන වලාකුළු ඔසවා ගත් පසු එය, අපි (වියළී) මැරී ගිය භූමිය දෙසට පදවාගෙන ගොස් එයින් වැස්ස වැසීමට සලස්වන්නෙමු. පසුව එමගින් සියලූම වර්ගයේ පලතුරුද ඉකුත් කරන්නෙමු. මෙසේ මරණයට පත් වූවන්වද (ඔවුන්ගේ සමාධිවලින්) අපි ඉකුත් කරන්නෙමු. (මෙය දැනගෙන) ඔබ හොඳ වැටහීමක් ලබා ගනිත්වා |
وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدًا ۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (58)
(එකම අන්දමේ වර්‍ෂාව ලැබුණද) සාරවත් භූමිය තම දෙවියන්ගේ නියෝගයට අනුවම තම පැළෑටි, ගස් වැල් ආදියද ඉකුත් කරන්නේය. එහෙත් කර්කෂක භූමියෙහි ඉතා ස්වල්පයෙන් මිස, පැළ වන්නේ නැත. ස්තූතිය දක්වන ජනතාවට මෙසේ විවිධ අන්දමට (අපගේ) ආයාවන් විවරණය කරන්නෙමු |
لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (59)
නියත වශයෙන්ම අපි නූහ්, ඔහුගේ ජනතාවට (අපගේ) දූතයෙකු වශයෙන් යැව්වෙමු. ඔහු (ඔවුන්ට) “මගේ ජනතාවෙනි! ඔබ අල්ලාහ්ව නමදිනු. ඔහු හැර වෙනත් හිමියෙකු ඔබට නැත. (මෙයට ඔබ වෙනස්කම් කළහොත්) නියත වශයෙන්ම මා ඔබට (පැමිණිය හැකි) ඉමහත් වූ දින දඬුවමට බිය වන්නෙමි” යයි පැවසුවේය |
قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (60)
එයට ඔහුගේ ජනතාවගේ ප්‍රධානීන් (ඔහුට) “ඔබ ඇත්තෙන්ම ප්‍රකට වූ දුර්මාර්ගයෙහි සිටිනු අපි දකින්නෙමු” යයි පැවසුහ |
قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلَالَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (61)
එයට ඔහු (ඔවුන්ට) “මගේ ජනතාවෙනි!මා කිසිම දුර්මාගයක නැත. එහෙත් නියත වශයෙන්ම මා සකල ලෝකයන් සියල්ල උත්පාදනය කර, පෝෂණය කරන දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන්ම පැමිණ සිටින එක් දූතයෙකි” යයි පැවසුවේය |
أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (62)
(තවද) “මා මගේ දෙවියන්ගේ පුවත්ම ඔබට ගෙනහැර දක්වා ඔබට හොඳ ඔවදන් දෙන්නෙමි. ඔබ නොදන්නා දැය මා අල්ලාහ් වෙතින් දැන ගන්නෙමි” |
أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُوا وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (63)
“ඔබගෙන් වූ එක් මිනිසෙකු කෙරෙහි ඔබගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් ඔබට හොඳ ඔවදන් පැමිණීම ගැන ඔබ පුදුම වන්නෙහුද? ඔබට බිය ගන්වා අනතුරු ඇඟවීම සඳහාද, ඔබ පරිශුද්ධවන්තයන් බවට පත් කිරීම සඳහාද (එය පැමිණ ඇත්තේය. එබැවින්) ඔබ (දෙවියන්ගේ) වරප්‍රසාදයන් ලබා ගත හැකිය” (යයිද පැවසුවේය) |
فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا عَمِينَ (64)
පසුව ඔහුව, ඔවුන් බොරුකාරයා යයිම පැවසූහ. එබැවින් ඔහුවද, ඔහුට පක්ෂපාතී අයවද නැවෙහි (පටවා) බේරාගෙන අපගේ ආයාවන් බොරු යයි කී අයව, (විශාල ජල ගැල්මෙන්) ගිල්වා දැමුවෙමු. නියත වශයෙන්ම ඔවුන් (සත්‍යය දැක ගත නොහැකි) අන්ධයින් වශයෙන්ම සිටියහ |
۞ وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ (65)
ආද් (නමැති) ජනතාවට ඔවුන්ගේ සහෝදර හුද් ව (අපගේ දූතයා වශයෙන් යැවුවෙමු). ඔහු (ඔවුන්ට) “මගේ ජනතාවෙනි!ඔබ අල්ලාහ් එක් කෙනෙකුවම නමදිනු. ඔහු හැර ඔබට වෙන දෙවියෙකු නැත. (එබැවින්) ඔබ, (ඔහුට) බිය විය යුතු නොවේද?”යි පැවසුවේය |
قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ (66)
එයට ඔහුගේ ජනතාවගෙන් වූ ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ගේ ප්‍රධානීන්, (ඔහුට) “නියත වශයෙන්ම අපි ඔබව මෝඩකමෙහි (ගැලී) සිටින්නෙකු වශයෙන්ම දකින්නෙමු. තවද නියත වශයෙන්ම අපි ඔබව බොරුකාරයින්ගෙන් කෙනෙකු වශයෙන්ම සළකන්නෙමු” යයි පැවසූහ |
قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (67)
එයට ඔහු “මගේ ජනතාවෙනි!මෝඩකමක් මා වෙත නැත. නමුත් නියත වශයෙන්ම මා සකල ලෝකයන් සියල්ල උත්පාදනය කර, පෝෂණය කරන දෙවියන්ගේ දූතයෙකි!” යයි පැවසුවේය |
أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ (68)
“(තවද) මගේ දෙවියන්ගේ පුවත්ම මා ඔබට ගෙනහැර දක්වන්නෙමි. ඇත්තෙන්ම මා (ඔබගෙන්) විශ්වාසයට හිමි (සත්‍යය) උපදේශකයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නෙමි” |
أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِن بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (69)
“ඔබට බිය ගන්වා අනගුරු ඇඟවීම පිණිස ඔබගෙන් කෙනෙකු කෙරෙහි ඔබගේ දෙවියන් වෙතින් ඔබ වෙනුවෙන් හොඳ ඔවදන් පැමිණීම ගැනද ඔබ පුදුම වන්නේ? නුහ්ගේ ජනතාවගෙන් පසු ඔහු ඔබව (භුමියෙහි අධිපතීන් බවට පත් කර, දේහයෙන්ද, ශක්තියෙන්ද (අන් අයට වඩා) ඔබට අධික වශයෙන්ම ලබා දීම ගැනද සිතා බලනු. අල්ලාහ්ගේ මෙම වරප්‍රසාදයන් සියල්ල ඔබ සිතා බලනු. (එයින්) ඔබ ජයග්‍රහණය කළ හැකිය” (යයි පැවසුවේය) |
قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا ۖ فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (70)
එයට ඔවුන් “අපගේ මුතුන් මිත්තන් නමදිමින් සිටි දෙවිවරුන්ව ප්‍රතික්ෂේප කර දමා අල්ලාහ් එක් කෙනෙකුවම නමදින මෙන් සැලැස්වීමටද, ඔබ අප වෙත පැමිණියේ? (අපි එසේ නොකරන්නෙමු. ඇත්තෙන්ම) ඔබ සත්‍යය ප්‍රකාශ කරන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නෙහි නම්, ඔබ අපට බිය ගන්වන දැය අප වෙත ගෙන එනු” යයි පැවසූහ |
قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ ۖ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ ۚ فَانتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ (71)
එයට ඔහු “ඔබ දෙවියන්ගේ කෝපයද, දඬුවමද, ඔබට (නියම කරනු ලැබීය. ඒවා) නියත වශයෙන්ම අනිවාර්යයෙන්ම පැමිණෙන්නේය. ඔබත් ඔබගේ පෙර සිටියවුන්ද (දෙවිවරුන් යයි) තබා ගෙන සිටි දැය (පුහු) නාමයන් ගැනද ඔබ මා සමග තර්ක කරමින් සිටින්නේ? එයට යම්කිසි සාක්ෂ්‍යක්ද අල්ලාහ් (ඔබට) පහළ කර තැබුවේ නැත. එබැවින් (ඔබට පැමිණෙන්නට යන දඬුවම) ඔබ බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනු. නියත වශයෙන්ම මමද ඔබ සමග බලාපොරොත්තු-වෙන් සිටින්නෙමි” යයි පැවසුවේය |
فَأَنجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۖ وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ (72)
එබැවින් ඔහුවද, ඔහුට පක්ෂපාතී අයවද අපගේ දයාවෙන් අපි බේරාගෙන අපගේ ආයාවන් බොරු කර, විශ්වාස නොකර සිටි අයව සහමුලින්ම කපා දමන්නෙමු |
وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ ۖ هَٰذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً ۖ فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّهِ ۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (73)
සමූද් (නමැති) ජනතාව වෙත ඔවුන්ගේ සහෝදර සාලිහ් ව (අපගේ දූතයා වශයෙන් යැවුවෙමු). ඔහු (ඔවුන්ට) “මගේ ජනතාවෙනි!අල්ලාහ් එක් කෙනෙකුවම නමදිනු. ඔබට ඔහු හැර වෙන කිසිම දෙවියෙක් නැත. (මේ වෙනුවෙන්) ඔබගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් පැහැදිලි සාධකයක් ඔබ වෙත පැමිණ ඇත්තේය. මෙය අල්ලාහ්ගේ ඔටුවෙකි. (මෙය) ඔබට එක් සාධකයක් වශයෙන්ද ඇත්තේය. එබැවින් ඌව අල්ලාහ්ගේ භූමියෙහි (ඕනෑම තැනක කිසිම බාධාවකින් තොරව ඕනෑ තරම්) ආහාර ගැනීමට ඉඩ හරිනු. ඌට කිසිම හානියක් නොකරනු. (එසේ කළහොත්) වේදනා ගෙන දෙන දඬුවම ඔබව අල්ලා ගනු ඇත”යි පැවසුවේය |
وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِن بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَكُمْ فِي الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (74)
“තවද ආද් (නමැති) ජනතාවගෙන් පසු (ඔවුන්ගේ) භූමියෙහි ඔබව පදිංචි කරවා (එයට) ඔබව අධිපතීන් බවට පත් කිරීම ගැන ඔබ සිතා බලනු. ඔබ එහි තැනිතලා භූමියෙහි මාලිගාවන් ඉදි කරද, කඳු හාරා නිවාස තනා ගන්නෙහුය. එබැවින් අල්ලාහ්ගේ මෙම වරප්‍රසාදයන් සියල්ල ඔබ සිතා බලනු. තවද භූමියෙහි අපරාධ කරමින් නොසැරිසරනු” (යයිද පැවසුවේය) |
قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِن قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ ۚ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ (75)
එයට ඔහුගේ ජනතාවගෙන් වූ උඞගුකමෙන් යුත් ප්‍රධානීන්, තමන්ට වඩා දුබලයන් යයි අදහස් කරමින් සිටි විශ්වාසවන්තයින්ගෙන් “නියත වශයෙන්ම මෙම සාලිහ් ඔහු දෙවියන් විසින් එවන ලද එක් දූතයෙකු යයි ඔබ ස්ථීර වශයෙන් දන්නෙහුද?”යි විමසූහ. එයට ඔවුන් “නියත වශයෙන්ම අපි ඔහු ගෙන ආ දූත මෙහෙවර විශ්වාස කරන්නෙමු” යයි පැවසූහ |
قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنتُم بِهِ كَافِرُونَ (76)
එයට උඞගු වූ ඔවුන් (එම විශ්වාසවන්තයින්ට) “ඔබ විශ්වාස කළ දැය නියත වශයෙන්ම අපි ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෙමු” යයි පැවසූ අතර |
فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَقَالُوا يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ (77)
තම දෙවියන්ගේ අණ නොතකා එම ඔටුවාව කුර්බාන් කර, (සාලිහ් නබිට) “ඕ සාලිහ්! ඇත්තෙන්ම ඔබ (දෙවියන්ගේ) දූතයන්ගෙන් කෙනෙකු වශයෙන් සිටින්නෙහි නම්, ඔබ අපට බිය ගන්වන එය (එම දඬුවම) අප වෙත ගෙන එනු” යයි පැවසුවේය |
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (78)
එබැවින් (කළින් ඔවුන්ට අනතුරු අඟවනු ලැබූ) භූමි කම්පාව ඔවුන්ව අල්ලා ගන්නා ලදී. එබැවින් ඔවුන් තමන්ගේ නිවෙස්වල (මැරී) වැටී සිටියදී සූර්යයා උදා විය |
فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ (79)
(ඒ අවස්ථාවේදී සාලිහ් නබි) ඔවුන්ගෙන් ඈත් වී (ඔවුන්ට) “මගේ ජනතාවෙනි! නියත වශයෙන්ම මා ඔබට මගේ දෙවියන්ගේ දූත මෙහෙවරම ගෙනහැර දක්වා ඔබට හොඳ ඔවදන් දුන්නෙමි. එහෙත් ඔබ නම්, හොඳ ඔවදන් දෙන්නන්ව ප්‍රිය කළේ නැත” යයි පැවසුවේය |
وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ (80)
ලුත්වද (අපගේ දූතයා වශයෙන් ඔහුගේ ජනතාවට අපි යැව්වෙමු). ඔහු තම ජනතාවට “ඔබට පෙර ලොවෙහි කිසිවෙකුත් නොකළ අවමන් ගෙන දෙන ක්‍රියාවක්ම ඔබ කරන්නෙහුද?” |
إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (81)
“නියත වශයෙන්ම ඔබ කාන්තාවන්ව අත්හැර දමා පිරිමින් වෙත කාමාශාව සන්සිඳවා ගැනීමට යන්නෙහුය. කිමෙක්ද!ඔබ ඉතාමත් සීමාව ඉක්මවා ගිය ජනතාවක් වශයෙන් සිටින්නෙහුය” යයි පැවසුවේය |
وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوهُم مِّن قَرْيَتِكُمْ ۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ (82)
එයට ඔහුගේ ජනතාව (තම වාර්ගකයින්ට, ලුත් නබිවද, ඔහුට පක්ෂපාතී අයවද ගෙනහැර දක්වමින්) “ඔවුන්ව ඔබගේ රටින්ම පිටමං කර හරිනු. නියත වශයෙන්ම ඔවුන් ඉතාමත් පරිශුද්ධවන්තයින් බවට පත් විය හැකිය යයි උත්සාහ කරන්නාහ” යයිම පිළිතුරු දුන්හ |
فَأَنجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (83)
එබැවින් ඔහුගේ බිරිඳ හැර ඔහුවද, (අනිත්) ඔහුගේ පවුලේ උදවියද, බේරා ගත්තෙමු. (ඔහුගේ බිරිඳ වන) ඇය, (ඔහුව අනුගමනය නොකර) පසු බැස්සවුන් සමග එක්කාසු වූවාය |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (84)
ඔවුන් කෙරෙහි අපි (ගල්) වරුසාවක් වසින්නට සලස්වා, (ඔවුන්ව විනාශ කර) දැමුවෙමු. එබැවින් (මෙම) වැරදිකරුවන්ගේ අවසානය කෙසේ තිබුණේදැයි යන්න (නබියේ!) ඔබ අවධානය කර බලනු මැනව |
وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ ۖ فَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (85)
මදියන් (නමැති නගර)වාසීන් වෙත ඔවුන්ගේ සහෝදර ෂුඅයිබ් (අපගේ දූතයා වශයෙන් යැවුවෙමු). ඔහු (ඔවුන්ට) “මගේ ජනතාවෙනි!අල්ලාහ් එක් කෙනෙකුවම නමදිනු. ඔහු හැර ඔබට වෙන කිසිම දෙවියෙකු නැත. ඔබගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් නියත වශයෙන්ම ඔබට පැහැදිලි වූ සාධකයක් පැමිණ ඇත්තේය. මිම්ම පූරණ වශයෙන් මැන, බර නියම ආකාරයට කිරිනු. (ඔබ දිය යුතු) මිනිසුන්ගේ භාණ්ඩ වලින් කිසිවක් ඔවුන්ට අඩු කර නොදමනු. භූමියෙහි (සාමය හා සමාදානයද ඇති වී) පිළිසකර වූ පසු එහි ආරවුල් ඇති නොකරනු. ඔබ විශ්වාසවන්තයින් නම්, මේවායින්ම ඔබට හොඳක් අත් වනු ඇත” යයි පැවසුවේය |
وَلَا تَقْعُدُوا بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَتَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ كُنتُمْ قَلِيلًا فَكَثَّرَكُمْ ۖ وَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (86)
තවද “ඔබ සෑම මාර්ගයකම වාඩි වී සිටිමින් අල්ලාහ් මත විශ්වාසය තැබූවන්ව බිය ගන්වා ඔහුගේ මාර්ගයෙහි ඔවුන් යාම බාධා කර, එහි ඇදයක් ඇති නොකරනු. ඉතා සුළුතරයක ජනතාවක් වශයෙන් සිටි ඔබව අධික ගණනයක් බවට පත් කිරීම ගැනද සිතා (අල්ලාහ්ට ස්තූති කරමින්) සිටිනු. (භූමියෙහි) අපරාධ කරමින් ඇවිද සිටියවුන්ගේ අවසානය කෙසේ වූවේදැයි යන්නද ඔබඅවධානය කර බලනු මැනව!” |
وَإِن كَانَ طَائِفَةٌ مِّنكُمْ آمَنُوا بِالَّذِي أُرْسِلْتُ بِهِ وَطَائِفَةٌ لَّمْ يُؤْمِنُوا فَاصْبِرُوا حَتَّىٰ يَحْكُمَ اللَّهُ بَيْنَنَا ۚ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (87)
“(මගේ ජනතාවෙනි!) ඔබගෙන් එක් සමුහයක් පමණක් අපි පහළ කළ ධර්මය විශ්වාස කර, තවත් සමුහයක් විශ්වාස නොකර සිටියහොත් (ඒ ගැන ඔබ කණගාටු නොවනු). අප අතරේ අල්ලාහ් තීන්දුවක් දෙන තුරු ඔබ ඉවසා සිටිනු. විනිශ්චය දෙන සියල්ලන්ගෙන් ඔහු ඉතාමත් උසස්ය” (යයිද පැවසුවේය) |
۞ قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِن قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّكَ يَا شُعَيْبُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَكَ مِن قَرْيَتِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۚ قَالَ أَوَلَوْ كُنَّا كَارِهِينَ (88)
(ෂුඅයිබ් නබිව අපි අපගේ දූතයා වශයෙන් යැවූ අවස්ථාවේදී) ඔහුගේ ජනතාවගෙන් උඞගු වූ ප්‍රධානීන් (ඔහුට) “ඕ ෂුඅයිබ්!ඔබ අපගේ ධර්මයට නොහැරුණහොත් නියත වශයෙන්ම අපි ඔබවද, ඔබ සමග වූ විශ්වාසවන්තයින්වද, අපගේ රටින් එළවා දමන්නෙමු” යයි පවැසූහ. එයට ඔහු, (ඔවුන්ට “ඔබගේ ධර්මය) අපි පිළිකුල් කළා වුවද?”යි විමසුවේය |
قَدِ افْتَرَيْنَا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا إِنْ عُدْنَا فِي مِلَّتِكُم بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْهَا ۚ وَمَا يَكُونُ لَنَا أَن نَّعُودَ فِيهَا إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّنَا ۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا ۚ عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْنَا ۚ رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ (89)
(තවද) “ඔබගේ ධර්මයෙන් අල්ලාහ් අපිව බේරා ගත්තායින් පසු, ඒ දෙසට අපි හැරුණහොත් නියත වශයෙන්ම අපි අල්ලාහ් කෙරෙහි බොරුව නිර්මාණය කළ අය බවට පත් වන්නෙමු. අපගේ දෙවියන් වන අල්ලාහ් අදහස් කළහොත් මිස, අපි එයින් මිදීමටම නොහැක. අපගේ දෙවියන්ගේ අධ්‍යාපන දැනුම සියල්ල වට කරගෙන ඇත්තේය. අල්ලාහ්වම අපි විශ්වාස කළෙමු” (යයි පවසා, දෙවියන්ට) “අපගේ දෙවියනේ!අපටද අපගේ ජනතාවටද අතරේ ඔබ සාධාරණ තීන්දුවක් දෙනු. නියත වශයෙන්ම ඔබම විනිශ්චය දීමෙහි ඉතාමත් ශ්‍රේෂ්ඨවන්තයා” (යයිද ප්‍රාර්ථනා කළේය) |
وَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْبًا إِنَّكُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ (90)
ඔහුගේ ජනතාවගෙන් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ගේ ප්‍රධානීන් (අනිත් අයට) “ඔබ ෂුඅයිබ්ව අනුගමනය කළහොත් නියත වශයෙන්ම ඔබ පරාජිතයින්ය” යයි පැවසූහ |
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (91)
එබැවින් ඔවුන්ව (ඉතාමත් දරුණු) භූමිකම්පාව අල්ලා ගත්තේය. ඔවුන් තමන්ගේ නිවෙස්වල වැටී සිටියදී හිරු උදා විය |
الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۚ الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَانُوا هُمُ الْخَاسِرِينَ (92)
(ෂුඅයිබ්ව බොරු කළ අය තමන්ගේ ගමෙහි කිසි කලෙක වාසය නොකළාක් මෙන් කිසිම සළකුණක් නොමැතිව විනාශ වී ගියහ). කවුරුන් ෂුඅයිබ්ව බොරු කළෝද, ඔවුන්ම සම්පූර්ණයෙන් පරාජිතයින්ය. (ෂුඅයිබ්ව අනුගමනය කළ අය නොව) |
فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ ۖ فَكَيْفَ آسَىٰ عَلَىٰ قَوْمٍ كَافِرِينَ (93)
(එසේම) ෂුඅයිබ් ඔවුන්ගෙන් ඈත් වී (ඔවුන්ට) “මගේ ජනතාවෙනි!නියත වශයෙන්ම මා මගේ දෙවියන්ගේ පුවත් ඔබට ගෙනහැර දක්වා ඔබට හොඳ ඔවදන්ම දුන්නෙමි. එබැවින් (එය) ප්‍රතික්ෂේප කළ ජනතාව වෙනුවෙන් මා කෙසේ නම් දුක් වන්නද?”යි කීවේය |
وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ (94)
මා නබිව යැවූ සෑම රටකම මිනිසුන්ව (ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කර හැරියහොත්) ඔවුන් යටහත් පහත්ව පැමිණීම පිණිස දුක් ගැහැට මගින් අපි ඔවුන්ව නොඅල්ලා සිටියේ නැත |
ثُمَّ بَدَّلْنَا مَكَانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَوا وَّقَالُوا قَدْ مَسَّ آبَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَالسَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (95)
පසුව අපි ඔවුන්ගේ දුක් කරදර වෙනුවට යහපතක් ලබා දුන්නේ නම්, (එමගින්) ඔවුන්ගේ සංඛ්‍යාව වැඩි වී (උඞගු වී) “අපගේ මුතුන් මිත්තන්ටද මෙවැනි දුක් ගැහැට ඇති වී ඇත” යයි (තමන් විඳ ගත් දඬුවම අමතක කර දමා) කියන්නට වූහ. එමගින් ඔවුන් (පොඩියක් හෝ) වටහා නොගත් ආකාරයකට අපි ඔවුන්ව (දඬුවම මගින්) හදිසියේම අල්ලා ගත්තෙමු |
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِن كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (96)
ඒ රටවල්වල සිටි අය විශ්වාසය තබා (අල්ලාහ්ට) බිය වී කටයුතු කළේ නම්, ඔවුන් වෙනුවෙන් අහස්හිද, භූමියෙහිද ඇති භාග්‍යයන්(හි ඇති ෙදාරටු) විවෘත කර ඇත්තෙමු. එහෙත් ඔවුන් නම්, (නබිවරුන්ව විශ්වාස නොකර) බොරු කළහ. එබැවින් ඔවුන් සොයා ගත් (පාපයන්හි) හේතුවෙන් අපි (දඬුවම මගින්) ඔවුන්ව අල්ලා ගත්තෙමු |
أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَن يَأْتِيَهُم بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ (97)
(නබියේ!) ඒ රටවැසියන් (තම නිවෙස්හි) රාත්‍රියෙහි නිදා ගෙන සිටියදීම අපගේ දඬුවම ඔවුන්ව පැමිණ ළඟා නොවනු ඇතැයි ඔවුන් බිය නොවී සිටියෙහුද |
أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَن يَأْتِيَهُم بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ (98)
(නැතහොත් එම රටවැසියන් දුකක් නැතිව) දහවලෙහි සෙල්ලම් කරමින් සිටියදීම අපගේ දඬුවම ඔවුන්ට පැමිණ ළඟා නොවනු ඇතැයි ඔවුන් බිය නොවී සිටියෙහුද |
أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ (99)
ඔවුන් අල්ලාහ්ගේ ග්‍රහණයෙන් බිය නැති වී ගියෙහුද? (සම්පූර්ණයෙන්ම) පරාජය අත් විය හැකි ජනතාව හැර කිසිවෙකුත් අල්ලාහ්ගේ ග්‍රහණයට බිය නොවී නොසිටින්නාහ |
أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ أَهْلِهَا أَن لَّوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ (100)
භූමියෙහි (විනාශ වී ගිය) පෙර විසූ අයගෙන් පසු, එය අයිති කර ගත් මොවුන්වද අපි අදහස් කළෙමු නම්, මොවුන්ගේ පාපයන්හි හේතුවෙන් (ඒ ආකාරයෙන්ම විනාශ කර) දඬුවම් කරන්නෙමු යන කාරණාව මොවුන්ට ඍජු මාර්ගය පෙන්වූවේ නැද්ද? අපි මොවුන්ගේ හෘදයන් මත මුද්‍රා තබා හැරියෙමු. එබැවින් මොවුන් (හොඳ ඔවදන් වලට) සවන් නොදෙන්නාහ |
تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِن قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ (101)
(නබියේ!) මෙම රටවල්වල ඉතිහාසය ඔබට පවසන්නෙමු. (මේවායේ වාසය කළ) ඔවුන්ට (දෙවියන් විසින්) යවනු ලැබූ දූතයින් ඔවුන් වෙත නියත වශයෙන්ම පැහැදිලි සාධකයන්ම ගෙන ආවාහ. එහෙත් ඔවුන් නම්, කළින් බොරු කළ එකක් (පසුව කිසි කලෙකත්) විශ්වාසය නොතැබූ අය වශයෙන්ම සිටියහ. මෙසේම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ගේ හෘදයන්හි අල්ලාහ් මුද්‍රා තබා හරින්නේය |
وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِم مِّنْ عَهْدٍ ۖ وَإِن وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ (102)
ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකුට කිසිම පොරොන්දුවක් (ඉටු කරන ගතිගුණයක්) ඇතැයි මා දුටුවේ නැත. තවද අපි ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකුව පාපතරයන් වශයෙන්ම දුටුවෙමු |
ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (103)
ඔවුන්ගෙන් පසුවද මූසාව සාධකයන් සමග ෆිර්අවුන් වෙතද, ඔහුගේ ප්‍රධානීන් වෙතද යැවුවෙමු. එහෙත් ඔවුන් නම්, එම සාධකයන් අවතක්සේරු කර, (ප්‍රතික්ෂේප කර) දැමූහ. (මෙවැනි) අපරාධකරුවන්ගේ අවසානය කෙසේ වූයේදැයි යන්න (නබියේ!) ඔබ අවධානය කර බලනු මැනව |
وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (104)
මූසා (ෆිර්අවුන්ට) “ඕ ෆිර්අවුන්!නියත වශයෙන්ම මා සකල ලෝකවාසීන් සියල්ලගේ දෙවියන් විසින් (ඔබ වෙත) එවන ලද එක් දූතයෙකි” යයි කීවේය |
حَقِيقٌ عَلَىٰ أَن لَّا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ قَدْ جِئْتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (105)
තවද “මා අල්ලාහ් කෙරෙහි සත්‍යය හැර (වෙන කිසි බොරුවක්) නොකියා සිටීම (මා කෙරෙහි) අනිවාර්යය වී ඇත. ඔබ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් ඇත්තෙන්ම පැහැදිලි ප්‍රාතිහාර්යයන් මා ඔබ වෙත ගෙනැවිත් ඇත්තෙමි. එබැවින් (ඔබ වහලූන් බවට පත් කරගෙන සිටින) ඉස්රායීල පරම්පරාවේ දරුවන්ව මා සමග යවනු” (යයිද කීවේය) |
قَالَ إِن كُنتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (106)
එයට ඔහු “ඔබ ප්‍රාතිහාර්යයන් ගෙනැවිත් ඇත්තේය යයි (ඇත්තෙන්ම ඔබ) ඇත්ත කියන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේ නම්, එය ගෙන එනු” යයි කීවේය |
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ (107)
එබැවින් (මූසා) තම සැරයැටිය වීසි කළේය. එවෙලේම එය විශාල පිඹුරෙකු බවට පත් විය |
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ (108)
තවද ඔහු තමන්ගේ අත, (කමිස සාක්කුව තුළට ඇතුළු කර) පිටතට ගත්තේය. එය බලන්නෙකුට ඉතාමත් සුදු පැහැයෙන්ද, (ඉතාමත් දීප්තියෙන් බැබලෙන්නක් වශයෙන්ද) තිබුණි |
قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (109)
(මෙය දුටු) ෆිර්අවුන්ගේ ජනතාවගේ ප්‍රධානීන් (ෆිර්අවුන්ට) “නියත වශයෙන්ම මොහු සූනියමෙහි ඉතාමත් බලසම්පන්න-යෙකු වශයෙන් සිටින්නේය” යයි පැවසූහ |
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُمْ ۖ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (110)
(එයට ෆිර්අවුන්) “ඔහු ඔබව, ඔබගේ භූමියෙන් පිටමං කර දැමීමට අදහස් කරන්නේය. එබැවින් ඔබගේ අදහස කුමක්ද?”යි (විමසුවේය) |
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَأَرْسِلْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (111)
එයට ඔවුන් “ඔහුටද ඔහුගේ සහෝදරයාටද කාල අවකාශයක් ලබා දී, විවිධ නගරයන්ටද කැඳවන්නන් යවනු” |
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ (112)
“ඔවුන් සූනියමෙහි නිපුනත්වයෙන් යුත් අය සියල්ලන්ව ඔබ වෙත කැඳවාගෙන එනු ඇතැ”යි පැවසූහ |
وَجَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالُوا إِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ (113)
(එසේ යැවීමෙන් විවිධ දිශාවන්හි සිටි) සූනියම්කරුවන්, ෆිර්අවුන් වෙත පැමිණ “අපි (මූසාව) පරාජය කළහොත් නියත වශයෙන්ම අපට (එයට සරිලන) ත්‍යාගයන් කිසිවක් ඇත්තේද?”යි විමසූහ |
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ (114)
එයට ඔහු “එසේය!(ඔබට ත්‍යාගයන් ඇත). තවද නියත වශයෙන්ම ඔබ (අපගේ රාජ සභාවේද අපට) ඉතාමත් සමීපයන් වශයෙන් සිටින්නෙහුය” යයි කීවේය |
قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ (115)
(පසුව එම සූනියම්කරුවන් මූසාට) “ඕ මූසා!(පළමුවෙන් ඔබගේ සැරයැටිය) ඔබ වීසි කරන්නෙහිද? නැතහොත් අපි වීසි කරන්නද?”යි විමසූහ |
قَالَ أَلْقُوا ۖ فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ (116)
එයට මූසා “ඔබ (පළමුවෙන්) වීසි කරනු” යයි පවැසුවේය. එසේ ඔවුන් වීසි කර, ජනතාවගේ ඇස් බැඳ, ඔවුන්ව තිග්ගැස්සෙන සේ පත් කර, ඉමහත් වූ සූනියමක් පෙන්වූහ |
۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ (117)
ඒ අතර අපි “ඕ මුසා!ඔබ, ඔබගේ සැරයටිය වීසි කරනු” යයි ඔහුට වහී මගින් දැනුම් දුන්නෙමු. (එසේ ඔහු වීසි කළ විට), එවෙලේම එය (විශාල නාගයෙක් බවට පත් වී) ඔවුන් (සූනියම මගින්) මනක්කල්පිත කළ සියල්ල ගිල දැමුවේය |
فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (118)
මෙසේ ඔවුන් කළ සියල්ල නිෂ්ඵල වී සත්‍යය තහවුරු විය |
فَغُلِبُوا هُنَالِكَ وَانقَلَبُوا صَاغِرِينَ (119)
එබැවින් (උඞගු වූ) ඔවුන්ව එහිදීම පරාජය කරනු ලැබූහ. එබැවින් ඔවුන් අවමානයට ලක් වූහ |
وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ (120)
තවද එම සූනියම්කරුවන් හිස නවා සුජූද් කර |
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (121)
“සකල ලෝකවාසීන් සියල්ල උත්පාදනය කර, පෝෂණය කරන්නා වන |
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (122)
මූසා, හාරූන්ගේ දෙවියන්ව අපි විශ්වාස කළෙමු” යයි පැවසූහ |
قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (123)
එයට ෆිර්අවුන් (ඔවුන්ට) “ඔබට මා අනුමැතිය ලබා දීමට පෙරම ඔබ (මූසා, හාරූන් ආදීන්ගේ දෙවියන් වන) ඔහුව විශ්වාස කළෙහුය. නියත වශයෙන්ම මෙම නගරවාසීන්ව එයින් පිටමං කර හැරීමට ඔබ (මූසා සමග එක්කාසු වී) කළ කුමන්ත්‍රණයකි මේ. .(මෙම කුමන්ත්‍රණයේ ඵලවිපාක) ඉතාමත් ඉක්මනින් ඔබ දැන ගන්නෙහුය” |
لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (124)
“නියත වශයෙන්ම මා ඔබගේ අත් පා මාරුවෙන් මාරුවට කපා, ඔබ සියල්ලන්ව කුරුසයෙහි තබා ඇණ ගසන්නෙමි” යයි කීවේය |
قَالُوا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ (125)
එයට ඔවුන් “(එසේ වුවහොත්) නියත වශයෙන්ම අපි අපගේ දෙවියන් වෙතම ආපසු හැරී යන්නෙමු. (ඒ ගැන අපට කිසිම දුකක් නැත)” යයි පැවසූහ |
وَمَا تَنقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا ۚ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (126)
තවද “අප වෙත පැමිණි අපගේ දෙවියන්ගේ සාධකයන් අපි විශ්වාස කළා මිස, වෙන කිසිම වැරැද්දක් ඔබ අප වෙතින් දකින්නෙහිද?”යි (පවසා), “අපගේ දෙවියනේ!අප කෙරෙහි ඉවසීම පහළ කරනු මැනව!(ඔබට) සම්පූර්ණයෙන්ම අවනත වූවන් වශයෙන් (අපව පත් කර), අපව ඔබ අත්පත් කර ගනු මැනව!” (යයිද ප්‍රාර්ථනා කළහ) |
وَقَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (127)
එයට ෆිර්අවුන්ගේ ජනතාවගෙන් වූ ප්‍රධානීන් (ෆිර්අවුන්ට) “මූසාද ඔහුගේ ජනතාවද භූමියෙහි අපරාධ කර ඔබවද, ඔබ (විසින් ඇති කරන ලද) දෙවිවරුන්වද ප්‍රතික්ෂේප කර දමන මෙන් ඔබ ඔවුන්ව අත්හැර දමන්නෙහිද?”යි විමසූහ. එයට ඔහු “(නොඑසේය!) ඔවුන්ගේ පිරිමි දරුවන්ව කපා දමා, (ඔවුන්ව අවමන් කර දමනු පිණිස) ඔවුන්ගේ ගැහැනු දරුවන්ව (පමණක්) පණ පිටින් ජීවත් වන්නට ඉඩ හරින්නෙමු. නියත වශයෙන්ම අපි ඔවුන් කෙරෙහි ආධිපත්‍යය තබා ඇත්තෙමු. (එබැවින් අපි කැමති අන්දමටම ඕන දැයක් කළ හැකිය)” යයි ඔහු කීවේය |
قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (128)
(එයට) මූසා තම ජනතාවට “ඔබ අල්ලාහ් වෙතින් උදව් උපකාර ඉල්ලා (ෆිර්අවුන්ගෙන් ඔබට ඇති වන දුක් ගැහැට) ඉවසා දරා ගනු. නියත වශයෙන්ම මෙම භූමිය අල්ලාහ්ටම අයිතිය!මෙය තම වහලූන්ගෙන් තමන් අදහස් කරන අයට අයිති කර දෙනු ඇත. (හොඳ) අවසානය (අල්ලාහ්ට) බිය වන්නන්ටය” යයි පැවසුවේය |
قَالُوا أُوذِينَا مِن قَبْلِ أَن تَأْتِيَنَا وَمِن بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (129)
(එයට මූසාගේ ජනතාව ඔහුට) “ඔබ අප වෙත පැමිණීමට පෙරද, අපිව හිංසා පිඩා කරනු ලැබුවෙමු. ඔබ පැමිණි පසුවද (හිංසා පීඩා කරනු ලබමින්ම සිටින්නෙමු. ඔබගේ පැමිණීමෙන් අපට කිසිම ප්‍රයෝජනයක් ඇති වූයේ නැත)” යයි පැවසූහ. (එයට මූසා) “ඔබගේ දෙවියන් ඔබගේ සතුරන්ව විනාශ කර දමා, (ඔවුන්ගේ) භූමියට ඔබව අධිපතියන් බවට පත් කළ හැකිය; (එයද) ඔබ කෙසේ හැසිරෙන්නේදැයි යන්න අවධානය කර බැලීම සඳහා” යයි පැවසුවේය |
وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (130)
පසුව ෆිර්අවුන්ගේ ජනතාව සාගතයෙන් පීඩාවට පත් කර, (ඔවුන්ගේ ගොවිතැන්) අස්වැන්න අඩු කර (දඬුවම්) කළෙමු. (මෙමගින්) ඔවුන්ට හොඳ වැටහීමක් අත් කර ගැනීමට ඉඩ තිබුණි |
فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَٰذِهِ ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُوا بِمُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ ۗ أَلَا إِنَّمَا طَائِرُهُمْ عِندَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (131)
එහෙත් ඔවුන්ට (යම්කිසි) යහපතක් සිදු වන විට “මෙය අපට (ලැඛෙන්නට තිබුණු) බැවින් (එය අපට) ලැබුණි” යයිද, ඔවුන්ට යම්කිසි විපතක් ඇති වූ විට, “(මෙය අපට පැමිණිය යුතු දැයක් නොව, එහෙත්) මූසලකමෙන් යුත් එම මූසාගෙන්ද, ඔහුගේ ජනතාවගෙන්ම පැමිණියේය” යයිද පැවසූහ. ඔවුන්ට සිදු වූ (මෙම) දුර්භාග්‍යය අල්ලාහ්ගේ සිතුවිල්ලක් යන්න (ඔවුන්) දැන ගත යුතු නොවේද? එහෙත් ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකු දැන ගත්තේ නැත |
وَقَالُوا مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِنْ آيَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ (132)
තවද ඔවුන් (මූසාට) “ඔබ අපිව වසඟ කර ගැනීම සඳහා කොපමණදෝ (පුදුමාකාර) ප්‍රාතිහාර්යයන් ඔබ අප ඉදිරියේ ගෙන ආවද, අපි ඔබව විශ්වාස නොකරන්නෙමු” යයි පැවසූහ |
فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آيَاتٍ مُّفَصَّلَاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُّجْرِمِينَ (133)
එබැවින් ඔවුන් කෙරෙහි (වැස්ස සමග එන) සුළි සුළඟ, පළඟැටියන්, උකුනන්, ගෙම්බන්, ලේ ආදී පැහැදිලි මෙම ප්‍රාතිහාර්යයන් (එකක් පසුපසින් එකක් වශයෙන්) අපි යැවුවෙමු. (මින්) පසුවද ඔවුන් උඞගු වී වැරදි කරන ජනතාවක් වශයෙන්ම සිටියහ |
وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ ۖ لَئِن كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (134)
ඔවුන් කෙරෙහි (මේවායේ යම්කිසි) දඬුවමක් පැමිණෙන සෑම විටම ඔවුන් (මූසාට) “ඕ මූසා!(ඔබගේ ප්‍රාර්ථනාව බාර ගන්නා බවට) ඔබට ඔහු ලබා දුන් පොරොන්දුවට අනුව (මෙම අමාරුකම පහ කරන මෙන්) ඔබගේ දෙවියන්ගෙන් අප වෙනුවෙන් ඔබ ප්‍රාර්ථනා කරනු. අපගෙන් මෙම දඬුවම ඔබ පහ කළහොත් නියත වශයෙන්ම අපි ඔබව විශ්වාස කර, ඉස්රායීල් පරම්පරාවේ දරුවන්වද, නියත වශයෙන්ම අපි ඔබ සමග යවන්නෙමු” යයි පැවසූහ |
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَىٰ أَجَلٍ هُم بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ (135)
අපි ඔවුන්ගේ දඬුවම පහ කළ සෑම විටම (ඔවුන් තමන්ගේ පොරොන්දුවට වෙනස්කම් කරමින්ම සිටියහ!මෙසේ ඔවුන්ට සිදු වූ අවසාන) වාරය ඔවුන් අත් කර ගන්නා තුරු (නැවත නැවතත්) වෙනස්කම් කරමින්ම සිටියහ |
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ (136)
එබැවින් ඔවුන් අපගේ ප්‍රාතිහාර්යයන් ගණනයට නොගෙන (එසේ) ඒවා බොරු කරමින් සිටි හේතුවෙන්, ඔවුන්ව මුහුදෙහි ගිල්වා දමා ඔවුන්ගෙන් අපි පළි ගත්තෙමු |
وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۖ وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَىٰ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُوا ۖ وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا كَانُوا يَعْرِشُونَ (137)
එබැවින් කවුරුන්ව මොවුන් දුබළයන් යයි (අවමානයෙන් යුතුව) අදහස් කරමින් සිටියෝද, එම ජනතාවටම ඉතාමත් භාග්‍යයෙන් පිරි (ඔවුන්ගේ) භූමියෙහි නැගෙනහිර පැත්තද, බස්නාහිර පැත්තද ආදී සියල්ලද අයිති කර දුන්නෙමු. එබැවින් ඉස්රායීල් පරම්පරාවේ දරුවන් (ෆිර්අවුන්ට ඇති වූ අමාරුකම්) ඉවසීමෙන් යුතුව විඳ දරා ගත් හේතුවෙන් (ඔවුන්ට) ඔබගේ දෙවියන් දුන් පොරොන්දුව ඉතාමත් හොඳ අන්දමටම ඉටු කරනු. ෆිර්අවුන්ද, ඔහුගේ ජනතාවද නිර්මාණය කර තිබූ දැයද, ඉදි කර තිබූ අති විශාල මාලිගාවන්ද අපි සමතලා කර දැමුවෙමු |
وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلَىٰ قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلَىٰ أَصْنَامٍ لَّهُمْ ۚ قَالُوا يَا مُوسَى اجْعَل لَّنَا إِلَٰهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ ۚ قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (138)
අපි ඉස්රායීල පරම්පරාවේ දරුවන්ව මුහුද පසුකර (කැ`දවාගෙන) ගිය අවස්ථාවේදී, තමන්ගේ පිළිරූ ආරාධනා කරමින් සිටි එක් සමුහයක් අසළින් ඔවුන් ගමන් කරමින් සිටි විට, (එය අවධානයෙන් යුතුව බැලු ඔවුන් මුසාට) “ඕ මූසා! ඔවුන් තබාගෙන ඇති පිළිරුවක් වැනි පිළිරුවක් අපටත් (අපි නැමදුම් කිරීමට) ඇති කර තබනු” යයි පැවසූහ. . එයට ඔහ ු (මුසා) “නියත වශයෙන්ම ඔබ දැනුමක් නැති (අඥානයින් වශයෙන්) සිටින්නෙහුය” යයි පැවසුවේය |
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ مُتَبَّرٌ مَّا هُمْ فِيهِ وَبَاطِلٌ مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (139)
(තවද පිළිරූ ආරාධනා කරන ජනතාව ගෙනහැර දක්වමින්) “නියත වශයෙන්ම මොවුන් (අනුගමනය කළ) ධර්මය විනාශ විය හැකිය. ඔවුන් කරන දැය සියල්ල අනවශ්‍ය දැයයි. (කිසිම ප්‍රයෝජනයක් ගෙන දෙන්නේ නැත” යයි පැවසුවේය) |
قَالَ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِيكُمْ إِلَٰهًا وَهُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (140)
(තවද) “අල්ලාහ් නොවන දැයද මා ඔබට දෙවියන් බවට පත් කර තබන්නේ? ඔහුම ඔබව සකල ලෝකවාසීන් සියල්ලන්ටම වඩා උසස් කර තැබුවේය” යයිද ඔහු පැවසුවේය |
وَإِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۖ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (141)
(ඉස්රායීල පරම්පරාවේ දරුවනේ!) ඔබට ඉතාමත් දරුණු වේදනා කරමින් සිටි ෆිර්අවුන්ගේ සමුහයෙන් අපි ඔබව බේරා ගැනීම ගැන ඔබ සිතා බලනු. ඔවුන් ඔබගේ පිරිමි දරුවන්ව මරා දමා ඔබගේ ගැහැනු දරුවන්ව (පමණක්) පණ පිටින් ජීවත් වීමට ඉඩ හැර තිබුණි. මෙයින් ඔබට ඔබගේ දෙවියන් විසින් ඉමහත් පිරික්සුමක් ඇති වී තිබුණි |
۞ وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ (142)
මූසාට අපි රාත්‍රීන් තිහක් පොරොන්දු වී තිබුණෙමු. පසුව ඒ සමග (රාත්‍රීන්) දහයක් එක්කාසු කළෙමු. එබැවින් ඔහුගේ දෙවියන්ගේ වාරය රාත්‍රීන් හතළිහක් වශයෙන් පූරණය විය. ඒ සමගම මූසා තම සහෝදර හාරූන්ට “ඔබ ඔබගේ ජනතාව අතරේ මගේ ස්ථානයේ සිටිමින් ඔවුන්ව දැහැමියන් බවට පිළිසකර කරනු මැනව!තවද අපරාධකාරයින්ගේ මාර්ගය ඔබ අනුගමනය නොකරනු” යයි පැවසුවේය |
وَلَمَّا جَاءَ مُوسَىٰ لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ ۚ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَٰكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي ۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقًا ۚ فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ (143)
අපි (සඳහන් කළ ස්ථානයට) සඳහන් කළ වේලාවට මූසා පැමිණි අවස්ථාවේදී, ඔහුගේ දෙවියන් ඔහු සමග කතා බහ කළේය. (එවිට මූසා තම දෙවියන්ට) “මගේ දෙවියනේ!මා ඔබව (මගේ දෑසෙන්) බැලීමට (ආශා කරන්නෙමි). ඔබ, ඔබව මා හට පෙන්වනු (මැනව!)” යයි කීවේය. (එයට දෙවියන්, “කෙළින්ම) මාව දැකීමට ඔබට කිසි කලෙකත් නොහැකිය. එහෙත් මෙම කන්ද ඔබ බලනු. එය තමන්ගේ ස්ථානයෙහි ස්ථාවරව සිටියහොත් පසුව ඔබ මාව දකින්නෙහිය” යයි පැවසුවේය. ඔහුගේ දෙවියන් එම කන්ද මත දිස්වූ වහාම එය සුණු විසුණු වී ගියේය. මූසා තිගැස්සී (සිහි මූර්ඡා වී) ඇද වැටුනේය. ඔහුට සිහිය පැමිණි පසු (දෙවියන්ට) “ඔබ ඉතාමත් පරිශුද්ධවන්තයෙකි. මා (ඔබව බැලීමට ඉල්ලීමේ වරදින් ඈත් වී) ඔබ වෙතින් සමාව ඇයද සිටින්නෙමි. තවද (ඔබව) විශ්වාස කරන්නන්ගෙන් මා පළමුවැන්නා වන්නෙමි” යයි කීවේය |
قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ (144)
(එයට දෙවියන්) “ඕ මූසා!මගේ දූතයා වශයෙන් යැවීමටද, මා සමග කතා බහ කිරීමටද (මේ කාලයේ වාසය කරන) මිනිසුන් සියල්ලන්ගෙන්ම නියත වශයෙන්ම මා ඔබව තෝරාගෙන ඇත්තෙමි. එබැවින් මා ඔබට ලබා දෙන දැය (තදින්) අල්ලා ගෙන (ඒ වෙනුවෙන්) ස්තූති කරමින් සිටිනු මැනව!” යයි කීවේය |
وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا ۚ سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ (145)
(අපි ඔහුට ලබා දුන් ගල්)- ලෑල්ලෙහි හොඳ ඔවදන් සියල්ලද, සෑම නියෝගයෙහිම විස්තරයද ඔහු වෙනුවෙන් අපි ලියා “ඔබ මෙය තදින් අල්ලා ගෙන, එහි ඇති හොඳ දැය, ඇර ගන්නා මෙන් ඔබගේ ජනතාවට ඔබ අණ කරනු මැනව!(ඔබට වෙනස්කම් කරන) පාපතරයන් රැඳී වාසය කරන ස්ථානය ඉතාමත් ඉක්මනින් මා ඔබට පෙන්වන්නෙමි” යයිද (අපි කීවෙමු) |
سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِن يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَّا يُؤْمِنُوا بِهَا وَإِن يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَإِن يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ (146)
අසාධාරණයේ භූමියෙහි උඞගුකමින් හැසිරෙන්නන් මගේ නියෝගයන් ප්‍රතික්ෂේප කරන ලෙසට පත් කරන්නෙමි. එබැවින් ඔවුන් සාධකයන් සියල්ල (තම දෑසින්) දුටුවද, ඒවා විශ්වාසම නොකරන්නාහ. එසේම ඍජු මාර්ගය ඔවුන් දුටුවද, ඔවුන් එය (තමන්) යා යුතු මාර්ගය වශයෙන් බාර නොගන්නාහ. එහෙත් වැරදි මාර්ගය දුටුවහොත් නම්, එයම (තමන්) යා යුතු මාර්ගය වශයෙන් බාර ගන්නාහ. නියත වශයෙන්ම ඔවුන් අපගේ ආයාවන් බොරු කර, ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කර, නොසැලකිලිමත්ව සිටීමම මෙයට හේතුව වේ |
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (147)
එබැවින් කවුරුන් අපගේ ආයාවන්ද, පරලොවදී (අපිව) හමු වීමද, බොරු කරන්නෝද, ඔවුන්ගේ (හොඳ) ක්‍රියාවන් සියල්ල විනාශ කර දමනු ඇත. (අපගේ ආයාවන් බොරු කර) ඔවුන් කරමින් සිටි (නපුරු) අපරාධයන්ට මිස, (වෙන කිසි දැයකට) ඵලවිපාක දෙනු ලබන්නෙහුද |
وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَىٰ مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ ۚ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا ۘ اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمِينَ (148)
(තම දෙවියන් සමග කතා බහ කිරීමට මූසා ගිය) පසු මූසාගේ ජනතාව තමන්ගේ ආභරණ මගින් (තනන ලද) වසු පැටවෙකුගේ පිළිරුව (දෙවියෙකු වශයෙන්) ඇර ගත්හ. එයට (ගවයෙකුගේ ශබ්දයක් වැනි) ශබ්දයක්ද තිබුණි. එහෙත් (එය පණ නැති නිකම්ම නිකම් පිළිරුවකි). නියත වශයෙන්ම ඔවුන් සමග කතා කරන්නේ නැත. ඔවුන්ට කිසිම මාර්ගයක් දැනුම් දෙන්නේ නැත යන්නද ඔවුන් අවධානය කළ යුතු නොවෙද? (එහෙත්) ඔවුන් එය (දෙවියෙකු වශයෙන්) ගෙන, එමගින් තමන්ට තමන්ම) හානියක් කර ගත් අය බවට පත් වූහ |
وَلَمَّا سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قَالُوا لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (149)
ඔවුන් නියත වශයෙන්ම මාර්ගය වැරද ගියෙමු යන්න දැක පසුතැවිලි වූ අවස්ථාවේදී, “අපගේ දෙවියන් අපට දයාව පහළ කර, අපව (අපගේ වැරදි වලට) සමාව නොදුන්නහොත් නියත වශයෙන්ම අපි පරාජිතයින් බවට පත් වන්නෙමු” යයි පැවසූහ |
وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِي ۖ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ ۖ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ ۚ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (150)
(මෙයට සවන් දුන්) මූසා කෝපයෙන් යුතුවද, ශෝකයෙන් යුතුවද, තම ජනතාව වෙත ආපසු හැරී පැමිණි අවස්ථාවේදී, (ඔවුන්ට) “මා නොසිටි අවස්ථාවේදී ඔබ කළ මෙම කාරණාව ඉතාමත් නපුරුය. ඔබගේ දෙවියන්ගේ නියෝගය (වන දඬුවම) ඔබ ඉක්මන් කරන්නෙහුද?”යි විමසා (දෙවියන්ගේ අණ ලියන ලද ගල්) ලෑල්ල වීසි කර දමා, තම සහෝදරයාගේ හිස (කෙස්) වලින් අල්ලා තමන් දෙසට ඇද්දේය. (එයට) ඔහු “මගේ මවගේ පුතුනේ!මෙම ජනතාව නියත වශයෙන්ම මාව ඛෙලහීන කර, මාව මරා දමන්නටද ඉදිරිපත් වූහ. (එයින් මා කිසිවක් කර කියා ගත නොහැකි විය. එබැවින් මාව අවමන් කර) මගේ සතුරන් සිනහවීමට ඔබ ඉඩ නොතබනු (මැනව!) මෙම අපරාධකාර ජනතාව සමග මාව එක්කාසු නොකරනු (මැනව!)” යයි කීවේය |
قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ ۖ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (151)
(පසුව මූසා දෙවියන්ට) “මගේ දෙවියනේ!මටත් මගේ සහෝදරයාටත් ඔබ වරදට සමාව ලබා දෙනු මැනව!ඔබගේ දයාවෙහිද අපව එක්කාසු කර ගනු මැනව!ඔබ දයාව දක්වන්නන්ගෙන් ඉතාමත් උසස් දයාළුවෙකි” යයි (ප්‍රාර්ථනා කරමින්) කීවේය |
إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ (152)
(පසුව දෙවියන් මූසාට මෙසේ කීවේය): “කවුරුන් වසු පැටවා (දෙවියෙකු වශයෙන්) ඇර ගත්තෝද, ඔවුන්ව නියත වශයෙන්ම ඔවුන්ගේ දෙවියන්ගේ කෝපයද, අවමානයද මෙලොව ජීවිතයේදීම ඉතාමත් ඉක්මනින් පැමිණ සේන්දු වනු ඇත. බොරුව මනක්කල්පිත කරන්නන්ට මේ අන්දමටම අපි ඵලවිපාක දෙන්නෙමු” |
وَالَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِهَا وَآمَنُوا إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (153)
“(එහෙත් මෙවැනි) පාපයන් කරමින් සිටිය අයගෙන්ද කවුරුන් ඉන් පසුව පසුතැලි වී එයින් ඈත් වී (ඇත්තෙන්ම) විශ්වාස කරන්නෝද, (ඔවුන්ගේ පාපයන්ට) ඉන් පසුව නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් සමාව දී දයාව පහළ කරන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය” |
وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ ۖ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ (154)
මූසාගේ කෝපය සන්සිඳී ගිය පසු ඔහු (එම ගල්) ලෑලි ඇර ගත්තේය. ඒවායේ ඇඳ තිබූ දැයෙන් තමන්ගේ දෙවියන්ට බිය වන්නන්ට ඍජු මාර්ගයද, වරප්‍රසාදයන්ද තිබුණි |
وَاخْتَارَ مُوسَىٰ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَاتِنَا ۖ فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِيَّايَ ۖ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا ۖ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاءُ وَتَهْدِي مَن تَشَاءُ ۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۖ وَأَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ (155)
මූසා අපි සඳහන් කළ වේලාවට (තූර් නමැති කන්දට තමන් සමග යාම) සඳහා තම ජනතාවගෙන් පිරිමි හැත්තෑ දෙනෙකු තෝරා ගත්තේය. ඔවුන්ව භූමි කම්පාව අල්ලා ගත් විට, (සිහි මූර්ඡා වී වැටුණු) ඔහු (තම දෙවියන්ට) “මගේ දෙවියනේ!(අපව විනාශ කර දැමිය යුතුය යයි) ඔබ අදහස් කළේ නම්, මීට පෙරම මාවද මොවුන්වද විනාශ කර දමන්නට ඉඩ තිබුණා නොවෙද? අපගෙන් වූ අඥානයන් සමහරෙක් කළ (වරදට) අප සියල්ලන්වම ඔබ විනාශ කර දමන්නෙහුද? මෙය ඔබගේ පිරික්සුම මිස, වෙන කිසිවක් නැත. මෙමගින් ඔබ අදහස් කරන්නන්ව මාර්ගය වැරද යාමට සලස්වන්නේය. ඔබ අදහස් කරන්නන්ව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේය. ඔබයි අපගේ ආරක්ෂකයා. එබැවින් ඔබ අපට සමාව දී අපට ඔබ දයාව පහළ කරනු මැනව!සමාව ලබා දෙන්නන් සියල්ලන්ගෙන්ම ඔබම ඉතාමත් ශ්‍රේෂ්ඨය” යයිද (ප්‍රාර්ථනා කර) කීවේය |
۞ وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ ۚ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ ۖ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ ۚ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ (156)
තවද “(දෙවියනේ!) මෙලොව ඔබ අපට යහපතක්ම මනක්කල්පිත කරනු මැනව!(එසේම) පරලොවදීද (එසේ කරනු මැනව!) නියත වශයෙන්ම අපි ඔබ දෙසටම මුහුණ ලා සිටින්නෙමු” (යයිද ප්‍රාර්ථනා කළේය). ඔහු (දෙවියන්) “මා අදහස් කරන්නන්ට මගේ දඬුවම පැමිණ සේන්දු වනු ඇත. එහෙත් මාගේ වරප්‍රසාදයන් සියල්ලද මා තුළ ගැබ් වී ඇත. එබැවින් කවුරුන් (මා හට) බිය වීද, සකාත් ගෙවමින්ද සිටින්නෝද ඔවුන්ටද, කවුරුන් අපගේ ආයාවන් (ඇත්තෙන්ම) විශ්වාස කරන්නෝද ඔවුන්ටද, (මගේ වරප්‍රසාදයන් වන) එය, මා මනක්කල්පිත කරන්නෙමු” යයි පැවසුවේය |
الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (157)
(එබැවින් ඔවුන්ගෙන්) කවුරුන් ලියන්නට දැනුමක් නැති (අපගේ) දුතයා වන මෙම නබිව අනුගමනය කරන්නෝද, ඔවුන් තමන් වෙත ඇති තව්රාතයෙහිද, ඉන්ජීල්හිද මොහු ගැන ලියනු ලැබ ඇති දැය දකින්නෙහුය. (මෙම දුතයා නම්), ඔවුන්ව දැහැමි කාරණාවන් (කරන මෙන්) අණ කර, පාපතර ක්‍රියාවන්ගෙන් ඔවුන්ව ඈත් කරනු ඇත. හොඳ දැයම ඔවුන්ට අනුමත කර තබනු ඇත. නපුරු දැය ඔවුන්ට වළක්වා හරිනු ඇත. තවද ඔවුන්ගේ අමාරුකම් ඔවුන්ගෙන් පහ කර, ඔවුන් කෙරෙහි වූ බැමි බන්ධනයන්ද, (දෙවියන්ගේ විවිධ දැඩි නියෝගයන්ද දෙවියන්ගේ අනුමැතියෙන්) පහ කර හරිනු ඇත. එබැවින් ඔවුන්, ඔහුව (ඇත්තෙන්ම) විශ්වාස කර, ඔහුව ශක්තිමත් කර, ඔහුට උදව් උපකාර කර, ඔහු කෙරෙහි පහළ කරන ලද ආලෝකය (මෙම ධර්මය) අනුගමනය කරන්නෝද, ඔවුන්ම ජයග්‍රාහකයින්ය |
قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (158)
(නබියේ!) ඔබ මෙසේ පවසනු: “මිනිසුනේ!(ඔබ කුමන දේශයක අය වුවද, කුමන සමූහයක අය වුවද), ඇත්තෙන්ම මා ඔබ සියල්ලන්ටම අල්ලාහ් විසින් එවන ලද එක් දූතයෙකි. අහස්හිද, භූමියෙහිද රාජ්‍යය ඔහුටම අයත්ය!(නැමදුමට හිමි) දෙවියා ඔහු මිස, වෙන කිසිවෙකුත් නැත. ඔහුම පණ දෙන්නේය. මරණයටද පත් කරන්නේය. එබැවින් එම අල්ලාහ්වද, ලියන්නට දැනුමක් නැති නබි වන ඔහුගේ දූතයාවද ඔබ විශ්වාස කරනු මැනව!ඔහු පවා අල්ලාහ්වද, ඔහුගේ ආයාවන්ද විශ්වාස කරන්නේය. එබැවින් ඔබ ඍජු මාර්ගය අත් කර ගැනීම පිණිස ඔහුවම ඔබ අනුගමනය කරනු |
وَمِن قَوْمِ مُوسَىٰ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ (159)
මූසාගේ ජනතාවගෙන් එක් සමුහයක් සිටින්නාහ. ඔවුන් (තමන් සත්‍ය මාර්ගයෙහි යන අතර ජනතාවටද) සත්‍ය මාර්ගය දැනුම් දී එමගින් සාධාරණයද කරන්නාහ |
وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ ۖ فَانبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ ۚ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (160)
මූසාගේ ජනතාව සමුහයන් ෙදාළහකට ඛෙදුවෙමු. මූසා වෙත ඔහුගේ ජනතාව බීමට ජලය ඉල්ලු විට, අපි (ඔහුට) “ඔබගේ සැරයටිය මගින් මෙම ගලට ගසනු මැනව!” යයි ඔහුට වහී දැනුම් දුන්නෙමු. (එසේ ඔහු ගැසූ විට), එයින් උල්පත් ෙදාළහක් ගලා බසින්නට විය. (සමූහයන් ෙදාළහෙන්) සෑම සමුහයම (එයින්) තමන් පානය කළ යුතු තොටුපළ (විශේෂයෙන්) දැන ගත්හ. තවද ඔවුන් කෙරෙහි වලාකූළු සෙවන දෙන සේ සැලැස්සුවෙමු. ඔවුන් වෙනුවෙන් මන්නු, සල්වා ද පහළ කර, “ඔබට ලබා දී ඇති මෙම ආහාරයන් (දිනපතා) අනුභව කරමින් සිටිනු. (එයින් කිසිවක් හෙටට යයි එක්කාසු කර නොතබනු” යයිද පැවසුවෙමු. එසේ තිබියදී ඔවුන් අපට වෙනස්කම් කළහ. මෙබැවින්) ඔවුන් අපට කිසිම හානියක් කර දැමුවේ නැත. එහෙත් ඔවුන් තමන්ට තමන්ම අපරාධ කර ගත්හ |
وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَٰذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ ۚ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ (161)
(තවද ඔවුන්ට) “ඔබ මෙම ගමෙහි වාසය කරනු. මෙහි ඔබ කැමති ඕනෑම ස්ථානයක (කැමති ආහාර ද්‍රව්‍යයක්) ආහාරයට ගනු. තවද හිත්තතුන් (අපගේ පව් බර පහ කරනු මැනව!) යයි පවසමින්ම එහි ෙදාරටුවෙන් හිස නවා ඇතුළු වනු. අපි ඔබගේ වැරදිවලට ක්ෂමා කර හරිමු. හොඳක් කරන්නන්ට පසුවත් අධික වශයෙන්ම (අපි හොඳ ඵලවිපාක) ලබා දෙන්නෙමු” යයි ඔවුන්ට කියනු ලැබීමට |
فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَظْلِمُونَ (162)
ඔවුන්ගෙන් සීමාව ඉක්මවූවන් නම්, ඔවුන්ට කියනු ලැබූ (වදන වන හිත්තතුන් යන්න) වෙනස් කර, (හිත්තතුන් - ගෝදම්බු විශේෂයක් යයි) පැවසූහ. එබැවින් (මෙසේ) ඔවුන් සීමාව ඉක්මවා යාමේ හේතුවෙන් අපි ඔවුන් කෙරෙහි අහසින් දඬුවම පහළ කර තැබුවෙමු |
وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَيَوْمَ لَا يَسْبِتُونَ ۙ لَا تَأْتِيهِمْ ۚ كَذَٰلِكَ نَبْلُوهُم بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (163)
(නබියේ!) මුහුදු වෙරළේ සිට එක් රටක (ජනතාව) ගැන ඔබ ඔවුන්ගෙන් විමසනු. (විවේක දින වන) සෙනසුරාදා දින (මාළු දඩයම් නොකළ යුතුය යයි තහනම් කර තබියදී) ඔවුන් සීමාව ඉක්මවා (මාළු දඩයම්) කරමින් සිටියහ. මන්දයත් සෙනසුරාදා දිනයන්හි (එම මුහුදේ) මාළු ඔවුන් ඉදිරියට පැමිණ, (ජලයේ උඩ මට්ටමෙහි) තමන්ගේ හිස දිගු කරමින් සිටියේය. සෙනසුරාදා නොවන දිනයන්හි ඔවුන් වෙත (එසේ) උන් පැමිණෙන්නේ නැත. ඔවුන් පාපයන් කරමින් සිටි හේතුවෙන් ඔවුන්ව මෙසේ (ඉතාමත් දරුණු) පිරික්සුමට ලක් කළෙමු |
وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (164)
(මෙය එම රටේ සිටි හොඳ අය ඔවුන්ට හොඳ ඔවදන් දී වළක්වා දැමූහ. මෙය දුටු) ඔවුන්ගෙන් එක් සමුහයක් (මොවුන්ට) “අල්ලාහ් කවුරුන්ව විනාශ කර දැමිය යුතුය යයි හෝ නැතහොත් දරුණු දඬුවමට ඇතුළු කළ යුතුය යයි හෝ (අදහස් කර) සිටින්නේද, එම ජනතාවට ඔබ කුමක් නිසා හොඳ ඔවදන් දෙන්නෙහුද”යි විමසූහ. එයට ඔවුන් “මෙබැවින් අපි ඔබගේ දෙවියන් වෙත අපගේ වගකීමෙන් මිදෙන්නට (අපි හොඳ ඔවදන් දෙන්නෙමු) යයිද (එබැවින් මාළු අල්ලන) ඔවුන් (එයින්) ඈත් විය හැකිය” යයිද (පිළිතුරු) දුන්හ |
فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (165)
ඔවුන්ට අනතුරු අඟවනු ලැබූ දැය ඔවුන් (කිසි ගණනයට නොගෙන) අමතක කර දමා, (පසුවද මාළු ඇල්ලීමට ඉදිරිපත් වූ) බැවින් පාපයෙන් ඈත් වී පැමිණි අයව අපි බේරාගෙන, සීමාව ඉක්මවුවන්ව ඔවුන් කරමින් සිටි පාපයන්හි හේතුවෙන් දරුණු දඬුවම මගින් අපි අල්ලා ගත්තෙමු |
فَلَمَّا عَتَوْا عَن مَّا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (166)
එබැවින් තහනම් කරනු ලැබූ සීමාව ඔවුන් ඉක්මවා යාම නිසා ඔවුන්ට “ඔබ දීනවූ වඳුරන් බවට පත් වනු” යයි අපි (ශාප කර) පැවසුවෙමු |
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (167)
(නබියේ!) ඔවුන්ට දරුණු වද හිංසා ගෙන දිය හැකි අයම ඔවුන් කෙරෙහි (ආධිපත්‍යය පවත්වන මෙන්) අවසාන දින දක්වා ඔහු යවනු ඇතැයි ඔබගේ දෙවියන් (ඔවුන්ට) නිවේදනයක් නිකුත් කිරීම ගැන (ඔබ ඔවුන්ට) මතක් කර දෙනු මැනව!නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් දඬුවම් දීමෙහි ඉතාමත් තීව්‍රවන්තයෙකි. නමුත් නියත වශයෙන්ම ඔහු ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු වශයෙන්ද, කරුණාවන්තයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِّنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُم بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (168)
ඔවුන්ව මෙලොවෙහි විවිධ සමුහයන් වශයෙන් (භූමියෙහි බොහොමයක් ප්‍රදේශයන්ට සීසීකඩ කර) හැරියෙමු. ඔවුන්ගෙන් හොඳ අයද සිටින්නාහ; මෙසේ නොමැතිව ඔවුන්ගෙන් (නපුරු) අයද සිටින්නාහ. ඔවුන් (පාපයෙන්) මිදීම පිණිස හොඳ දැය මගින්ද, නපුරු දැය මගින්ද අපි ඔවුන්ව පිරික්සුවෙමු |
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِن يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِم مِّيثَاقُ الْكِتَابِ أَن لَّا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (169)
ඔවුන්ගෙන් පසු ඔවුන්ගේ ස්ථානය (පොඩියක් හෝ සුදුසු කමක් නැති) බොහොමයක් දෙනා අත් කර ගත්හ. ඔවුන් (තමන්ම) ධර්මයට අයිතිකරුවන් යයි (පවසා), මෙම අල්ප (ලොවෙහි) වස්තූන් ලබාගෙන, (එයට සරිලන ආකාරයට ධර්ම ආයාවන් පෙරළන්නාහ. තවද මෙම අදහස ගැන) “අපිව ක්ෂමා කරනු ලබන්නෙමු” යයිද පවසන්නාහ. (ධර්මයෙහි මොවුන් පෙරළු දැය පසුවත්, පෙර මෙන් පෙරළීම ස`දහා) මේ ආකාරයටම සුළු වස්තූන් පසුවත්, ඔවුන් වෙත පැමිණෙන විට, එයත් ලබා ගන්නාහ. ඔවුන් අල්ලාහ් කෙරෙහි සත්‍යය මිස, (බොරු) නොපැවසිය යුතුය යයි (ඔවුන්ගේ) ධර්මය මගින් ඔවුන්ගෙන් පොරොන්දු ලබා නොගත්තෙහිද? එහි ඇති දැය ඔවුන් සමුදීරණය කරමින්ද සිටින්නාහ. (එහෙත් එහි ඇති දැය ගණනයට ගනු ලබන්නේ නැත). භය භක්තිකයින්ට පරලොව නිවසම ඉතාමත් උසස්ය. (ධර්මය හිමි යුදෙව්වනි!මෙතරම් දැයක්වත්) ඔබ වටහා ගත යුතු නොවේද |
وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ (170)
කවුරුන් මෙම ධර්මය (පොඩියක් හෝ වෙනස් නොකර) තදින් අල්ලාගෙන, සලාතයද නොකඩවා ඉටු කරමින් සිටින්නෝද, එවැනි හොඳ අයගේ ඵලවිපාක නියත වශයෙන්ම අපි නිෂ්ඵල කරන්නේ නැත |
۞ وَإِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَظَنُّوا أَنَّهُ وَاقِعٌ بِهِمْ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (171)
තමන් මත වැටේවි යයි ඔවුන් අදහස් කරමින් සිටින සේ (සිනායි) කන්ද ඔවුන්ට ඉහළින් මුදුන් වහලයක් මෙන් නවතා තබා, (ඔවුන්ට) “අපි ඔබට ලබා දුන් (ධර්මය) තදින් අල්ලා ගනු. එහි ඇති දැය (සෑමවිටම) අවධානයෙන් යුතුව තබනු. (එමගින්) ඔබ පරිශුද්ධවන්තයින් බවට පත් විය හැකිය” (යයි අපි ඔවුන්ට පැවසීම නබියේ!ඔබ ඔවුන්ට මතක් කර දෙනු) |
وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَن تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَٰذَا غَافِلِينَ (172)
(නබියේ!) ඔබගේ දෙවියන් ආදම්ගේ පරම්පරාවේ දරුවන් වන ඔවුන්ගේ පිට කොන්දෙන් ඔවුන්ගේ පරම්පරා දරුවන්ව ඉකුත් කර, ඔවුන් තමන්වම ඔවුන්ට සාක්ෂියක් වශයෙන්ද තබා (ඔවුන්ට) “මා ඔබගේ දෙවියන් නොවෙද?”යි විමසූ විට, “ඇත්තය!(ඒ ආකාරයටම) අපි සාක්ෂි දරන්නෙමු” යයි ඔවුන්ගේ පැවසීම (ඔබ ඔවුන්ට) මතක් කර දෙනු. මන්දයත් “(මෙය කිසිවෙකුත් මතක් කර නොදුන් බැවින්) නියත වශයෙන්ම අපි මෙය (අමතක කර) දමා නොසැලකිලිමත්ව සිටියෙමු” යයි පරලොව දිනදී ඔවුන් නොකියා සිටීම සඳහාද |
أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِّن بَعْدِهِمْ ۖ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ (173)
නැතහොත් “(බොරු දෙවිවරුන්ව) සමානයන් කළේ (අපි නොව). අපට පෙර ඉකුත් වී ගිය අපගේ මුතුන් මිත්තන්ය. අපි නම්, ඔවුන්ගෙන් පසු පැමිණි (ඔවුන්ගේ) පරම්පරාවේ දරුවන්ය. එබැවින් (ඔවුන්ව අපි අනුගමනය කළෙමු). ඔවුන් කළ නොමනා ක්‍රියාවන් සඳහා ඔබ අපව විනාශ කර දැමිය හැකිදැ?”යි ඔවුන් නොකියා සිටීම පිණිසම (මෙය අපි මතක් කර දෙන්නෙමු යයි නබියේ!ඔබ පවසනු මැනව) |
وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ وَلَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (174)
ඔවුන් (පාපයන්ගෙන්) මිදීම සඳහා (අපගේ) ආයාවන් මෙසේ (පැහැදිලිව) විවරණය කර කීවෙමු |
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ (175)
(නබියේ!) ඔබ ඔවුන්ට “(බල්ආම් ඉබ්නු බාඌරා නමැති) කෙනෙකුගේ ඉතිහාසය සමුදීරණය කර පෙන්වනු. ඔහුට අපි අපගේ සාධකයන් ලබා දී (ගෞරව කර තබා) තිබුණෙමු. එහෙත් ඔහු (නයා තමාගේ හැව අරින්නාක් මෙන්) එයින් සම්පූර්ණයෙන්ම පිට වී ගියේය. එබැවින් ෂෙයිතාන් ඔහු පිටුපසින් යන්නට වූවේය. (ඔහුගේ කුමන්ත්‍රණ වලට පැටළී) ඔහු මාර්ගය වැරද ගියවුන්ගෙන් කෙනෙකු බවට පත් වූවේය |
وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ ۚ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ۚ ذَّٰلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (176)
අපි අදහස් කර තිබුණේ නම්, (අපගේ) සාධකයන්ගේ හේතුවෙන් ඔහුව අපි ඉහළට ඔසවා ඇත්තෙමු. එහෙත් ඔහු මෙලොව (සුවය) දෙසට ඇල වී තම (ශරීර) සුවය ආශාවෙන් අනුගමනය කර හැරියේය. ඔහුගේ උදාහරණය එක් බල්ලෙකුගේ උදාහරණයට සම වන්නේය. ඔබ ඌව එළවා දැමූවද, දිව එළියට දමා ගන්නේය. ඌව (නොඑළවා) අත්හැර දැමූවද, දිව එළියට දමාගෙන ඉන්නේය. මෙයම අපගේ ආයාවන් බොරු කරන, (අනිත්) මිනිසුන්ටද උදාහරණයක් වන්නේය. එබැවින් ඔවුන් කල්පනා කර ගවේෂණය කිරීම පිණිස, එම ඉතිහාසය (විටින් විට) පවසනු මැනව |
سَاءَ مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَأَنفُسَهُمْ كَانُوا يَظْلِمُونَ (177)
අපගේ ආයාවන් බොරු කළ ජනතාවගේ මෙම උදාහරණය ඉතාමත් නපුරුය. ඔවුන් තමන්ට තමන්ම හානියක් කර ගත්හ |
مَن يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِي ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (178)
අල්ලාහ් කවුරුන්ව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේද, ඔහුම ඍජු මාර්ගය අත් කර ගත් අයෙකි. කවුරුන්ව දුර්මාර්ගයෙහි අත්හැර දැමුවේද, ඔවුන් සම්පූර්ණයෙන්ම පරාජිතයින්ය |
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَّا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (179)
නියත වශයෙන්ම මිනිසුන්ගෙන්ද, ජින්වරුන්ගෙන්ද, බොහොමයක් දෙනාව නිරය සඳහාම අපි උත්පාදනය කර ඇත්තෙමු. (ඔවුන් කෙබන්ඳන්දයත් නම්), ඔවුන්ට හෘදයන් ඇත. එහෙත් එමගින් (හොඳ ඔවදන්) ඔවුන් වටහා නොගන්නාහ. ඔවුන්ට ඇස්ද ඇත. එහෙත් එමගින් (මෙලොව ඇති සාධකයන්) ඔවුන් නොබලන්නාහ. ඔවුන්ට කණ් ඇත. එහෙත් එමගින් ඔවුන් (හොඳ ඔවදන්වලට) සවන් නොදෙන්නාහ. මොවුන් සතුන් මෙන් සිටින්නාහ. තවද ඒවාටත් වඩා මාර්ගය වැරද ගියවුන් වශයෙන්ම සිටින්නාහ. මෙවැන්නන්ම (අපගේ ආයාවන්) නොසළකා හැරියවුන් වන්නාහ |
وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا ۖ وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ ۚ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (180)
අල්ලාහ්ටම ඉතාමත් අලංකාරවත් ශුද්ධ වූ නාමයන් අයත්ය. එබැවින් ඒවා මගින්ම ඔබ ඔහුව ආරාධනා කරනු. ඔහුගේ ශුද්ධ වූ නාමයන්ගෙන් වැරදි කරන්නන්ව අත්හැර දමනු. ඔවුන් තම අපරාධයන්ට සරිලන ඵලවිපාක ඉතාමත් ඉක්මනින් අත් කර ගනු ඇත |
وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ (181)
අපි උත්පාදනය කළ අයගෙන් සමහරෙක් ඇත. ඔවුන් සත්‍ය මාර්ගය (අනුගමනය කරන අතර අනිත් ජනතාවටද) දැනුම් දී එමගින්ම සාධාරණයද ඉටු කරන්නාහ |
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ (182)
කවුරුන් අපගේ ආයාවන් බොරු කරන්නෝද ඔවුන්ව, ඔවුන් වටහා නොගන්නා සේ අපි අඩියෙන් අඩියට (පහත් තත්වයකට) බස්සවා (නිරයෙහිද ඇතුළු කර) හරින්නෙමු |
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (183)
(මෙලොවදී) මා ඔවුන්ට (දීර්ඝ) කාල අවකාශයක් ලබා දෙන්නෙමි. නියත වශයෙන්ම අපගේ සැලැස්ම ඉතාමත් ස්ථීරය. (වෙනස් කළ නොහැකිය) |
أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا ۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (184)
(අපගේ දූතයා වන) ඔවුන්ගේ (මෙම) මිතුරාට කිසිම පිස්සුවක් නැත යන්න ඔවුන් කල්පනා කර, වටහා ගත යුතු නොවේද? ඔහු ප්‍රසිද්ධියේ බියගන්වා අනතුරු අඟවන්නෙකු මිස, වෙන කිසිවක් නැත |
أَوَلَمْ يَنظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ وَأَنْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (185)
අහස්හි හා භූමියෙහි රාජ්‍යයද, අල්ලාහ් උත්පාදනය කළ දැයද ඔවුන් බැලූවේ නැද්ද? ඔවුන්ගේ (මරණ) මංචකය ළඟා වී තිබිය හැකිය යන්නද (ඔවුන් සිතුවේ නැද්ද?) මෙයින් (මෙම ධර්මයෙන්) පසු කුමන පුවතක් නම් ඔවුන් විශ්වාස කරයිද |
مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُ ۚ وَيَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (186)
කවුරුන්ව අල්ලාහ් වැරදි මාර්ගයෙහි අත්හැර දමන්නේද, ඔහුට ඍජු මාර්ගය පෙන්වන්නෙකු (වෙන) කිසිවෙකුත් නැත. ඔවුන් තම දුර්මාර්ගයෙහිම වැටී දඟලන ලෙසට ඔහු අත්හැර දමන්නේය |
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي ۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ۚ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً ۗ يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (187)
(නබියේ! විනිශ්චය) කාලය ගැන එය කවදා එන්නේදැයි ඔවුන් ඔබගෙන් විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “එහි විනාශය මගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙහිම ඇත්තේය. එය පැමිණෙන වේලාව ඔහු මිස, වෙන කිසිවෙකුටත් පැහැදිලි කිරීමක්ද කළ නොහැකිය. (ඒ අතරම) අහස්හිද, භූමියෙහිද ඉමහත් වූ සිදුවීම් සිදු වනු ඇත. හදිසියේ මිස, (එය) ඔබ වෙත පැමිණෙන්නේ නැත”. එය සම්පූර්ණයෙන්ම දැන ගත් කෙනෙකු වශයෙන් ඔබව ඔවුන් සළකා, (ඒ ගැන) ඔබගෙන් විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “එහි දැනුම අල්ලාහ්ගේ සන්නිධානයෙහිම ඇත්තේය. මිනිසුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකු (එය) දැන නොගන්නාහ” |
قُل لَّا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188)
(තවද) ඔබ මෙසේ පවසනු: “අල්ලාහ් අදහස් කළහොත් මිස, මා හට කිසිම හොඳක් හෝ නරකක් හෝ කර ගැනීමට මට ශක්තියක් නැත. මා ගුප්ත දැය දැන ගත හැකි නම්, හොඳ දැයම අධික වශයෙන් සොයාගෙන ඇත්තෙමි. කිසිම නරකක් මා හට ළඟා වී නොමැත. මා (පාපතරයන්ට) බිය ගන්වා අනතුරු අඟවන්නෙකු හා විශ්වාසවන්තයින්ට ශුභාරංචි දෙන්නෙකු මිස, වෙන කිසිවක් නැත” |
۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189)
එකම මිනිසෙකුගෙන් ඔබව උත්පාදනය කළ තැනැත්තා ඔහුය. ඔහු සමග (සුවසේ) එකට එකතු වී වාසය කිරීම සඳහා ඔහුගේ බිරිඳව ඔහුගෙන්ම උත්පාදනය කළේය. ඔහුව ඔහු (තම දේහය මගින්) වසා ගත් විට, ඇය (ලූහු ගැබ්බරක් මගින්) පහසු බරක් ඉසුළුවාය. පසුව එය (ඔසවා)ගෙන ඇවිද්දාය. ඇය බර වැඩි වන විට, “ඔබ අපට හොඳ දරුවෙකු ලබා දුන්නහොත් නියත වශයෙන්ම (ඔබට) ස්තූතිය දක්වමින් සිටින්නෙමු” යයි ඒ දෙදෙනා තමන්ගේ දෙවියන් වන අල්ලාහ් වෙතින් ප්‍රාර්ථනා (කරමින්) සිටියහ |
فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190)
(මෙවැනි ප්‍රාර්ථනාවට අනුව ආදම්ගේ දරුවන් වන) ඔවුන්ට (දෙවියන්) හොඳ දරුවෙකු ලබා දුන්නේ නම්, (ඔවුන්ගෙන් සමානයන් තබන්නන්) එය ඔවුන්ට ලබා දීමෙහි (ඔවුන්ගේ දෙවිවරුන්ද, සහායට සිටියහ යයි ඒවා දෙවියන්ට) එක්කාසු කරන්නාහ. (ඔවුන් කියන) සමානයන් හා සහායයන්ගෙන් අල්ලාහ් ඉතාමත් උසස්ය |
أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191)
යම්කිසි වස්තුවක් උත්පාදනය කිරීමට ශක්තියක් නොමැති දැය ඔවුන් (ඔහුට) සමානයන් වශයෙන් තබන්නෙහුද? ඒවාද (ඔහු විසින්) උත්පාදනය කරනු ලැබූ දැයයි |
وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ (192)
ඒවා මොවුන්ට කිසිම උදව්වක් කිරීමට ශක්තියක් නොමැති දැය වශයෙන් තිඛෙණ අතර තමන්ට තමන්ම උදව්වක් කර ගැනීමටද ශක්තියක් නොමැති දැය වශයෙන් ඇත්තේය |
وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنتُمْ صَامِتُونَ (193)
ඔබ ඒවා ඍජු මාර්ගයට ආරාධනා කළා වුවද, ඔබව ඒවා අනුගමනය කරන්නේ නැත. ඔබ ඒවාට ආරාධනා කිරීමද, නැතහොත් ආරාධනා නොකර කට පියාගෙන සිටීමද, ඔබට එක සමානය |
إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (194)
නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් මිස, කුමන දැයක් ඔබ (දෙවිවරුන් යයි) ආරාධනා කරන්නෙහුද, ඒවා ඔබ මෙන් වහලූන්ය!(ඔබගේ ඉල්ලීම් ඒවා ඉටු කරන්නාහ යයි පැවසීමෙහි) ඔබ ඇත්ත කියන්නන් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම්, ඒවා ඔබ ආරාධනා කර බලනු. ඔබට ඒවා පිළිතුරු දෙත්වා |
أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ (195)
(පිළිරූ ආරාධනා කරන්නෙනි!ඔබ නමදින) ඒවාට කකුල් ඇත නොවෙද; ඒවා මගින් ඇවිදින්නෙහුද? ඒවාට අත් තිඛෙනවා නොවෙද; ඒවා මගින් අල්ලා ගන්නෙහුද? ඒවාට ඇස් තිඛෙනවා නොවෙද; ඒවා මගින් බලන්නෙහුද? ඒවාට කණ් තිඛෙනවා නොවෙද; ඒවා මගින් අසන්නෙහුද? (එසේ නම්) “ඔබ සමානයන් තබා නමදින (එම) දෙවිවරුන්ව (ඔබට උදව්වට) කැඳවාගෙන (ඔබ සියල්ල ඒකරාශී වී අපට යම්කිසි අවහිරයක් කිරීමට) මා වෙත කුමන්ත්‍රණ කර බලනු. (මෙයින්) ඔබ පොඩියක් හෝ ප්‍රමාද නොවනු” යයි (නබියේ!) ඔබ පවසනු මැනව |
إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ ۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ (196)
(තවද) “නියත වශයෙන්ම මගේ ආරක්ෂකයා අල්ලාහ්ය. ඔහුම මෙම ධර්මය පහළ කළේය. ඔහු හොඳ වහලූන්ව ආරක්ෂා කරන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَا أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ (197)
එබැවින් (සමානයන් තබා නමදින්නෙනි!) අල්ලාහ් හැර කුමක් (දෙවියන් යයි) ඔබ ආරාධනා කරන්නෙහුද, ඒවා ඔබට කිසිම උදව්වක් කිරීමට ශක්තියක් නොමැත්තක් වශයෙන් සිටින අතර, තමන්ට තමන්ම උදව් කර ගැනීමටද ශක්තියක් නොමැත්තක් වශයෙන් ඇත්තේය |
وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَسْمَعُوا ۖ وَتَرَاهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ وَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (198)
ඔබ ඒවා ඍජු මාර්ගයෙහි ආරාධනා කළා වුවද, (ඔබ කියන දැය) ඒවා සවන් දෙන්නේ නැත. (නබියේ!) ඒවා ඔබව බලන්නාක් මෙන් ඔබට හැෙඟන්නේය. (ඇත්තෙන්ම) ඒවා ඔබව බලන්නේම නැත |
خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ (199)
(නබියේ!) ඔබ සමාව අත් කරගෙන හොඳ දැය (නොකඩවා ඉටු කරන මෙන්) අණ කරමින් සිටිනු මැනව!තවද අඥානයින්ව ප්‍රතික්ෂේප කර දමනු |
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (200)
ෂෙයිතාන් යම්කිසි (වැරදි) සිතුවිල්ලක් ඔබගේ මනසෙහි හොල්මන් කිරීමට සලස්වා, (නුසුදුසු කාරණාවක් කිරීමට කරන මෙන් ඔබව) පෙළඹුවහොත් එවෙලේම ඔබ (ඔබව) ආරක්ෂා කරන මෙන් අල්ලාහ්ගෙන් ඉල්ලා සිටිනු. නියත වශයෙන්ම ඔහු සවන් දෙන්නෙකු හා (සියල්ල) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ (201)
නියත වශයෙන්ම කවුරුන් (අල්ලාහ්ට) බිය වන්නෝද, ඔවුන් තුළ ෂෙයිතාන්ගේ (වැරදි) සිතුවිලි හොල්මන් කළහොත් ඔවුන් (අල්ලාහ්ව) සිතන්නාහ. ඒ අතර ඔවුන්ගේ (ඥාන) ඇස් ඇරී අවදිය අත් කර ගන්නාහ |
وَإِخْوَانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لَا يُقْصِرُونَ (202)
එහෙත් ෂෙයිතාන්ගේ සහෝදරයින් නම්, ඔවුන්ව දුර්මාර්ගයටම ඇදගෙන යනු ඇත. (ඔවුන්ට විපත් ඇති කිරීමෙහි) කිසිම අඩුපාඩුවක් කරන්නේ නැත |
وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بِآيَةٍ قَالُوا لَوْلَا اجْتَبَيْتَهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ مِن رَّبِّي ۚ هَٰذَا بَصَائِرُ مِن رَّبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (203)
(ඔවුන්ගේ කැමැත්තට අනුව) යම්කිසි ආයාවක් ඔබ ඔවුන් වෙත නොගෙනාවහොත්, (එයට පිළිතුරු වශයෙන් තමන්ගේ කැමැත්තට අනුව මනක්කල්පිතව එක් ආයාවක් නිර්මාණය කර) “මෙය ඔබගේ වදනක් වශයෙන් ගත යුතු නොවේද?”යි (සමච්චලයෙන් මෙන්) පවසන්නාහ. එයට (නබියේ!) ඔබ මෙසේ පවසනු: “මගේ දෙවියන් විසින් මා හට වහී මගින් දැනුම් දෙනු ලැබූ දැයම මා අනුගමනය කරන්නෙමු. මෙයද ඔබගේ දෙවියන් විසින් (ඔබට) පහළ කරන ලද ඥානාලෝකයක් වශයෙන්ද, විශ්වාසය තැබූ ජනතාවට ඍජු මාර්ගයක් වශයෙන්ද, (දෙවියන්ගේ) වරප්‍රසාදයක් වශයෙන්ද ඇත්තේය |
وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (204)
(මිනිසුනේ!) ශුද්ධ වූ කුර්ආනය සමුදීරණය කරනු ලැබුවහොත් කට පියාගෙන, හොඳින් සවන් දෙනු. (එමගින්) ඔබ (දෙවියන්ගේ) දයාව අත් කර ගත හැකිය |
وَاذْكُر رَّبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ الْغَافِلِينَ (205)
(නබියේ!) ඔබ මනසෙහි ඉතාමත් යටහත් පහත්වද, බියෙන්ද, (සුමුදුවද) දැඩි කටහඞක් නොමැතිවද, උදේ සවස ඔබ දෙවියන්ගේ ශුද්ධ වූ නාමය සුවිශුද්ධ කරමින් සිටිනු මැනව!(ඔහුව) අමතක කර දමා සිටින්නන්ගෙන් ඔබත් (එක තත්පරයක් හෝ) නොසිටිනු (මැනව) |
إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ ۩ (206)
(මලායිකාවරුන් මෙන්) කවුරුන් නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් වෙත සිටින්නෝද, ඔවුන් ඔහුව නැමදීමෙහි දෙගිඩියාවක් දක්වන්නේ නැත. එහෙත් (‘ඔබ ඉතාමත් පරිශුද්ධවන්තයෙකි, ඔබ ඉතාමත් පරිශුද්ධවන්තයෙකි’ යයි) ඔහුව (සෑමවිටම) සුවිශුද්ධ කරමින්ද, ඔහුට හිස නවා සුජූද් කරමින් (නමදිමින්)ද සිටින්නාහ |
