الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (1)
සියලූ ප්‍රශංසා අල්ලාහ්ටම අයිතිය! ඔහුම අහස්ද, භූමියද උත්පාදනය කළේය. අන්ධකාරයන්ද, දීප්තිමත් ආලෝකයන්ද ඇති කළේද ඔහුය. එහෙත් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් (අල්ලාහ් වන) තමන්ගේ දෙවියන්ට (බොරු දෙවිවරුන්ව) සම කරන්නාහ |
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن طِينٍ ثُمَّ قَضَىٰ أَجَلًا ۖ وَأَجَلٌ مُّسَمًّى عِندَهُ ۖ ثُمَّ أَنتُمْ تَمْتَرُونَ (2)
ඔහුම ඔබව කිරිමැටියෙන් උත්පාදනය කර, (ඔබට හිමි) ජීවිත කාලයද (සඳහන් කර), මනක්කල්පිත කළ තැනැත්තාය. ඔහු වෙත (ඔබගේ විනිශ්චය සඳහාද) එක් නියමිත කාලයක් ඇත. එහෙත් ඔබ (ඔහුගේ දේවත්වය) සැක කරන්නෙහුය |
وَهُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ (3)
අහස්හිද භූමියෙහිද, (නැමදුමට හිමි තැනැත්තා) ඔහුය. ඔහු ඔබගේ රහස්ද, ඔබගේ එළිදරව් දැයද හොඳින් දන්නේය. (හොඳ හෝ නරක හෝ කර), ඔබ සොයා ගන්නා සියල්ලද හොඳින් දන්නේය |
وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4)
(මෙසේ තිබියදී ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් නම්), තමන්ගේ දෙවියන්ගේ ආයාවන්ගෙන් කුමක් ඔවුන් වෙත පැමිණියද, එය ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප නොකර සිටින්නේ නැත |
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5)
නමුත් ඔවුන් වෙත පැමිණ තිඛෙන මෙම සත්‍ය (ධර්මය)ද ඔවුන් බොරු කරන්නාහ. එහෙත් මෙම කාරණාවන් ගැන (ඒවා බොරු දැය යයි) ඔවුන් සමච්චල් කරමින් සිටින්නේද, ඒවා (ඇත්තෙන්ම) ඔවුන් වෙත අනිවාර්යයෙන්ම පැමිණෙන්නේය |
أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِم مِّدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6)
ඔවුන්ට පෙර කොපමණදෝ සමූහයන්ව අපි විනාශ කර ඇත්තෙමු යන්න ඔවුන් දුටුවේ නැද්ද? භූමියෙහි ඔබට අපි කර නොදුන් සැප පහසුකම් ඔවුන්ට අපි කර දී ඇත්තෙමු. අහස්හි සිට ඔවුන් වෙනුවෙන් ඝන වර්ෂාව වසින්නට සලස්වා, ඔහුගේ (පාලනය) යටතේ දිය දහරාද සදාකල් ගලා බසිමින් සිටින සේ සැලැස්සුවෙමු. (එහෙත් ඔවුන් පාපයෙහිම ගැලී ගියහ). එබැවින් ඔවුන්ගේ පාපයන්හි හේතුවෙන් ඔවුන්ව විනාශ කර දැමුවෙමු. ඔවුන්ගෙන් පසු වෙනත් සමූහයක් උත්පාදනය කළෙමු |
وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (7)
කඩදාසියෙහි ලියන ලද ධර්මයක්ම අපි ඔබ කෙරෙහි පහළ කර, එය ඔවුන් තමන්ගේ අත්වලින් ස්පර්ශ කර බලා තිබුණද “මෙය ප්‍රකට සූනියමක් මිස, වෙන කිසිවක් නැත” යයිම නියත වශයෙන්ම මෙම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් පවසා ඇත්තාහ |
وَقَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنزَلْنَا مَلَكًا لَّقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنظَرُونَ (8)
තවද (‘මොහු සත්‍ය දූතයෙකි’ යයි සාක්ෂි දරන්නට) ‘එක් මලායිකාවරයෙකු යැවිය යුතු නොවේද?’යි ඔවුන් පැවසූහ. (ඔවුන් කැමති වන අන්දමටම) අපි එක් මලායිකාවරයෙකු යවා තිබුනේ නම්, (ඔවුන්ගේ) කාරණාව අවසන් වී තිඛෙන්නට ඉඩ තිබුණි! පසුව (එහි) ඔවුන්ට කිසිම කාල අවකාශයක්ද නොලැඛෙන්නට ඉඩ තිබුණි. (එවෙලේම ඔවුන් විනාශ වී යන්නට ඉඩ තිබුණි) |
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَّجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِم مَّا يَلْبِسُونَ (9)
(නැතහොත් අපගේ) දූතයාව මලායිකාවරයෙකු වශයෙන්ම යැවුවා වුවද, (ඔවුන්ට, ඔවුන්ව දකින්නට ඇති ශක්තියක් නොමැති බැවින්) ඔහුවත් එක් මිනිසෙකුගේ හැඩරුවෙන්ම යවන්නෙමු. (ඒ අවස්ථාවේදීද) දැන් ඇති සැකයම ඔවුන්ට අපි ඇති කළ අයෙකුම වන්නෙමු |
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (10)
(නබියේ!) ඔබට පෙර පැමිණි (අපගේ අනිත්) දූතයින්ද, නියත වශයෙන්ම (මේ අන්දමටම) සමච්චලයට ලක් කරනු ලැබූහ. අවසානයේදී ඔවුන් (කුමන දඬුවමක් ගැන) සමච්චල් කරමින් සිටියෝද, එය ඔවුන්ව වට කර ගත්හ |
قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (11)
(නබියේ! ඔබ ඔවුන්ට) “ඔබ භූමියෙහි ඒ මේ අත මං මුළා වී ඇවිද, (ඔබ මෙන්) බොරු කරමින් සිටි අයගේ අවසානය කුමක් වූයේදැයි ඔබ අවධානය කර බලනු” යයි පවසනු (මැනව) |
قُل لِّمَن مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُل لِّلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (12)
(තවද) “අහස්හිද, භූමියෙහිද ඇති සියල්ල කවුරුන් හට අයිතිද?”යි ඔබ (ඔවුන්ගෙන්) විමසනු. (මෙයට ඔවුන් දෙන පිළිතුර කුමක්ද? ඔබම ඔවුන්ට “මේ සියල්ල) අල්ලාහ්ටම අයත්ය!” යයි පවසනු මැනව! ඔහු කරුණාව තමන් කෙරෙහි අනිවාර්යය කරගෙන සිටින්නේය. (එබැවින් ඔබගේ වැරැද්දට මෙතෙක් ඔබට දඬුවම් නොදී සිටින්නේය. එහෙත්) නියත වශයෙන්ම ඔබ සියල්ල විනිශ්චය දිනදී ඒකරාශී කරනු ඇත. එහි කිසිම සැකයක් නැත. ඔවුන් (සත්‍යය ප්‍රතික්ෂේප කර) තමන්ට තමන්ම පාඩුව ඇති කර ගත්තෝද, ඔවුන් (මෙය) විශ්වාස කරන්නේම නැත |
۞ وَلَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (13)
(අහස්හිද, භූමියෙහිද), රාත්‍රියෙහිද, දහවලෙහිද, ජීවත් වන සියල්ල ඔහුට අයිති දැයයි! ඔහු සවන් දෙන්නෙකු වශයෙන්ද, (සියල්ල) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (14)
(නබියේ!) ඔබ මෙසේ කියනු: අහස්ද, භූමියද උත්පාදනය කළ අල්ලාහ් මිස, (අන් කිසිවක් මාව) ආරක්ෂා කරන්නෙකු වශයෙන් මා ඇර ගන්නෙමිද? ඔහුම (අපට) ආහාර ලබා දෙන්නේය. ඔහුට ආහාර දෙනු ලබන්නේ නැත”. (තවද) ඔබ මෙසේ පවසනු: “සම්පූර්ණයෙන්ම ඔහුට අවනත වූවන්ගෙන් පළමුවැන්නා වශයෙන් මා සිටින්නෙකු බවටද, ‘(දෙවියන්ට) සමානයන් තබා නමදින්නන්ගෙන් (ඔබත් කෙනෙකු බවට) පත් නොවනු (මැනව!)’ යයිද මා හට අණ කරනු ලැබ ඇත්තෙමි” |
قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (15)
(නබියේ! තවද) ඔබ මෙසේ පවසනු (මැනව!): “මගේ දෙවියන්ට මා වෙනස්කම් කළහොත් ඉමහත් වූ දින දඬුවම වෙනුවෙන් මා බිය වන්නෙමි” |
مَّن يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (16)
“එදින කවුරුන්ගේ දඬුවම වළක්වනු ලබන්නේද, ඔහුට නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් දයාව පහළ කරම හැරියේය. මෙය පැහැදිලි ජයග්‍රහණයකි” |
وَإِن يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِن يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (17)
(නබියේ!) අල්ලාහ් ඔබට යම්කිසි විපතක් කළහොත් එය පහ කරන්නෙකු ඔහු මිස, වෙන කිසිවෙකුත් නැත. (එසේම) ඔබට යම්කිසි යහපතක් සිදු වන්නේ නම්, (එය වළක්වා හැරිය හැකි කෙනෙකු කිසිවෙකුත් නැත). ඔහු සියලූ දැය කෙරෙහි ඉතාමත් බලසම්පන්නයෙකි |
وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (18)
ඔහු තම වහලූන් යටහත් කර පාලනය කරන්නේය. තවද ඔහු ඉතාමත් ඥානවන්තයෙකු වශයෙන්ද, (සියල්ල) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَٰذَا الْقُرْآنُ لِأُنذِرَكُم بِهِ وَمَن بَلَغَ ۚ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَىٰ ۚ قُل لَّا أَشْهَدُ ۚ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ (19)
(නබියේ!) “සාක්ෂිවලින් ඉතාමත් ලොකු කුමක්ද?”යි ඔබ (ඔවුන්ගෙන්) විමසනු. (ඔවුන්ට කුමක් නම් කිව හැකිද? ඔබම ඔවුන්ට) “අල්ලාහ්ම (අති විශාලය. ඔහුම) මටත් ඔබටත් අතරේ සාක්ෂි වශයෙන්ද සිටින්නේය. මෙම කුර්ආනය මගින් ඔබටද (එය) අත් කර ගත් අයටද, මා බිය ගන්වා අනතුරු අඟවන්නෙකු වශයෙන්ම මෙය මට වහී මගින් දැනුම් දෙනු ලැබ ඇත්තේය” (යයි පවසා) “නියත වශයෙන්ම නැමදුමට හිමි වෙනත් කෙනෙකු අල්ලාහ් සමග සිටින්නේය යයි (ඇත්තෙන්ම) ඔබ ස්ථීර වශයෙන් කියන්නෙහුද?” යයිද (ඔවුන්ගෙන්) ඔබ විමසනු. (මෙයට ඔවුන් දෙන පිළිතුර කුමක්ද? “එසේ) මා සාක්ෂි දරන්නේ නැත!” යයි ඔබ පවසා, ‘නියත වශයෙන්ම නැමදුමට හිමි තැනැත්තා ඔහු පමණි. (ඔහුට) ඔබ සමානයන් තැබීමෙන් මා ඈත් වූවෙකි” යයිද පවසනු මැනව |
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمُ ۘ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20)
කවුරුන් හෝ තමන්ගේ දරුවන්ව (සැකයෙන් තොරව) දැන ගන්නාක් මෙන් ධර්මය දෙනු ලැබූවන් (කුර්ආනය වන) මෙයද (‘මෙය දෙවියන්ගේ ධර්මයක්ම’ යයි) හොඳින් දැන ගන්නාහ. (එහෙත් ඔවුන්ගෙන්) කවුරුන් (මෙය සඟවා) තමන්ට තමන්ම පාඩුවක් ඇති කර ගත්තෝද, ඔවුන් (මෙම ධර්මයද, අපගේ දූතයා වන මොහුවද) විශ්වාස කරන්නේ නැත |
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (21)
අල්ලාහ් ගැන මනක්කල්පිතව බොරු ගොතා කියන්නෙකුට වඩා හෝ නැතහොත් ඔහුගේ ආයාවන් බොරු කරන්නන්ට වඩා හෝ අපරාධකරුවන් කවරෙකුද? නියත වශයෙන්ම මෙම අපරාධකරුවන් ජයග්‍රහණය නොකරන්නාහ |
وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا أَيْنَ شُرَكَاؤُكُمُ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ (22)
අපි මොවුන් සියල්ල ඒකරාශී කරන දින (මොවුන්ගෙන්) සමානයන් තබා නමදින්නන්ට “ඔබගේ දෙවිවරුන් යයි කුමක් (මනක්කල්පිත) කරමින් සිටියෙහුද, ඒවා කොහිද?”යි අපි විමසන්නෙමු |
ثُمَّ لَمْ تَكُن فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا وَاللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ (23)
(ඒ අවස්ථාවේදී) ඔවුන් “අල්ලාහ්ම අපගේ දෙවියන්ය. අපි (ඔහුට කිසිම දැයක්) සමානයන් වශයෙන් තැබුවේ නැත!” යයි (බොරුවට) ප්‍රශංසා කිරීම මිස, වෙන කිසි (පිළිතුරක්) නොමැත |
انظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ ۚ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24)
තමන් ගැනම ඔවුන් කෙසේ නම් බොරු පවසන්නෙහුදැයි යන්න (නබියේ!) ඔබ අවධානය කරනු. (දෙවියන්ට සමානයන් වූ දැය යයි) ඔවුන් බොරුවට මනක්කල්පිත කරමින් සිටි සියල්ල ඔවුන්ගෙන් ඈත් වනු ඇත |
وَمِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ ۖ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِن يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَّا يُؤْمِنُوا بِهَا ۚ حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (25)
(නබියේ! ඔබව අනුගමනය කරන්නන් මෙන් භාවිතා කරමින් ඔබ පවසන දැය ඇසීමට) ඔබට සවන් දෙන අයද ඔවුන්ගෙන් ඇත. එහෙත් ඔවුන් (තම නපුරු ක්‍රියාවන්ගේ හේතුවෙන්) ඒවා වටහා නොගන්නා අන්දමට ඔවුන්ගේ හෘදයන්හි තිරයක්ද, ඔවුන්ගේ කණ්හි බිහිරිභාවයද අපි ඇති කර දැමුවෙමු. එබැවින් (මෙවැන්නන් සත්‍යයට අයත්) සාධකයන් සියල්ල (ප්‍රත්‍යක්ෂ ලෙස) දුටුවද, ඒවා ඔවුන් (පොඩියක් හෝ) විශ්වාස නොකරන්නාහ. (නබියේ!) ඔවුන් ඔබ වෙත පැමිණියද, ඔබ සමග තර්ක කර “මේවා ආදි කාලයේ විසූ අයගේ ප්‍රබන්ධ කතා මිස, වෙන කිසිවක් නැත” යයිම එම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් පවසන්නාහ |
وَهُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَيَنْأَوْنَ عَنْهُ ۖ وَإِن يُهْلِكُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (26)
තවද ඔවුන් (අනිත් අයවද) මෙයින් (මෙයට සරිලන සේ) වළක්වා තමන්ද මෙය අත්හැර දමා දුවන්නාහ. (මෙමගින්) ඔවුන් තමන්වම විනාශ කර ගන්නාහ. (මෙය) ඔවුන් වටහා ගන්නේම නැත |
وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقَالُوا يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (27)
(නිරා) ගින්න ඉදිරියේ ඔවුන්ව නවතා තබනු ලබන විට, (නබියේ!) ඔබ (ඔවුන්ව) බලන්නෙහි නම් “අපව (ලොවට) ආපසු යවන්නට නොහැකිද? (එසේ වුවහොත්) අපගේ දෙවියන්ගේ ආයාවන් අපි බොරු කරන්නේම නැත. විශ්වාසවන්තයින්ගෙන් වූ අය බවට පත් වන්නෙමු” යයි ඔවුන් ෙදාඩවනු ඇත |
بَلْ بَدَا لَهُم مَّا كَانُوا يُخْفُونَ مِن قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (28)
(මෙයද ඔවුන් සිත ඇතිවම පවසන දැයක්) නොව! මෙයට පෙර (ඔවුන් තමන් තුළ) සඟවා තැබූ දැය (ප්‍රතික්ෂේපය)ම ඔවුන්ගෙන් එළිදරව් විය. (මන්දයත්) ඔවුන් (මෙලොවට) ආපසු හරවා යැවූවද, ඔවුන්ට තහනම් කරනු ලැබ ඇති දැය දෙසටම නැවතත් යනු ඇත. නියත වශයෙන්ම ඔවුන් බොරුකාරයින් වශයෙන්ම සිටින්නාහ |
وَقَالُوا إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (29)
තවද “මෙලොවෙහි අපි ජීවත් වනවා මිස, (මරණයට පත් වූවායින් පසු වෙනත් ජීවිතයක්) නැත. එබැවින් (මරණයෙන් පසු) අපිට පණ දී නැගිට්ටවනු නොලබන්නෙමු” යයිද ඔවුන් පවසන්නාහ |
وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ قَالَ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۚ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (30)
(මෙසේ පවසන) ඔවුන් (පණ දී) තමන්ගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙහි නවතා තබනු ලබන විට, (නබියේ! ඔවුන්ව) ඔබ දකින්නෙහි නම්, (ඒ අවස්ථාවේදී, දෙවියන් ඔවුන්ට “විනිශ්චය දිනය වන) මෙය ඇත්ත නොවෙද?”යි විමසනු ඇත. (එයට) ඔවුන් “අපගේ දෙවියන් මත සත්තකින්ම! ඇත්තය” යයි පවසන්නාහ. (එයට) ඔවුන් “(මෙය) ඔබ ප්‍රතික්ෂේප කරමින් සිටි බැවින් (නිරා) දඬුවම ඔබ (පොඩියක්) විඳ බලනු” යයි පවසනු ඇත |
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (31)
(එබැවින්) කවුරුන් (විනිශ්චය කාලයෙහි) අල්ලාහ්ගේ හමු වීම බොරු කරන්නෝද, ඔවුන් නියත වශයෙන්ම පරාජිතයින් බවට පත්ව ගියහ. (බලාපොරොත්තු නොවූ අන්දමට) හදිසියේ ඔවුන්ට විනිශ්චය කාලය පැමිණියහොත්, ඔවුන් තමන්ගේ පාපයන්හි බර තමන්ගේ පිට කොන්ද මත ඔසවා ගත් අය වශයෙන් “මෙය (මෙම දිනය) අපි විශ්වාස නොකළ (වැරැද්දෙන්) අපට ඇතිවූ ශෝකය!” යයි ෙදාඩවන්නාහ. ඔවුන් ඔසවාගෙන ඇති දැය ඉතාමත් නපුරු ඒවා නොවෙද |
وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۖ وَلَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (32)
මෙලොව ජීවිතය පුහු දැය හා විනෝද කෙළියක් මිස, වෙන කිසිවක් නැත! එහෙත් භය භක්තිකයින්ට නියත වශයෙන්ම පරලොව නිවසම ඉතාමත් ශ්‍රේෂ්ඨය. (මෙතරම් දැයක්වත්) ඔබ වටහා ගත යුතු නොවේද |
قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ ۖ فَإِنَّهُمْ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (33)
(නබියේ! ඔබව බොරුකාරයෙකු යයි) ඔවුන් පැවසීම ඇත්තෙන්ම ඔබට දුකක් ගෙන දෙන්නේය යන්න නියත වශයෙන්ම අපි දනිමු. නියත වශයෙන්ම ඔවුන් ඔබව බොරු කළේ නැත. නමුත් මෙම අපරාධකරුවන් අල්ලාහ්ගේ ආයාවන්වම (බොරු කර), ප්‍රතික්ෂේප කරන්නාහ |
وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا كُذِّبُوا وَأُوذُوا حَتَّىٰ أَتَاهُمْ نَصْرُنَا ۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ۚ وَلَقَدْ جَاءَكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ (34)
ඔබට පෙර විසූ (අපගේ) දූතයින් බොහොමයක් දෙනාද, (මෙසේ) බොරුකාරයින් යයිම කියනු ලැබූහ. ඔවුන්ට අපගේ උදව්ව පැමිණෙන තෙක් ඔවුන් බොරුකාරයින් යයි දුක් වේදනා ගෙන දීම ඔවුන් ස්ථීරවත්ව ඉවසා විඳ දරා ගත්හ. (එබැවින් නබියේ! ඔබත් ඒ අන්දමටම ඉවසා සිටිනු). අල්ලාහ්ගේ පොරොන්දු කිසිවෙකුටත් වෙනස් කළ නොහැක. (ඔබට පෙර සිටි අපගේ) දූතයින්ගේ (මෙවැනි) පුවත්, නියත වශයෙන්ම ඔබ වෙත පැමිණ ඇත්තේය |
وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُم بِآيَةٍ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَىٰ ۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ (35)
(නබියේ!) ඔවුන් (ඔබව) ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ඔබට ඉතාමත් අමාරුකමක් බවට හැඟුණහොත්, ඔබට හැකි නම් භූමිය හාරා ගුහාවක් නිර්මාණය කර (ගියහොත් හෝ) නැතහොත් අහස්හි එක් ඉනිමගක් තබා (නැග ගෙන හෝ ඔවුන්ගේ කැමැත්තට අනුව) එක් සාධකයක් ඔබ ඔවුන්ට ගෙන එනු! (ඒ අවස්ථාවේ වුවද, ඔවුන් ඔබව ප්‍රතික්ෂේප කරමින්ම සිටිනු ඇත!) එහෙත් අල්ලාහ් අදහස් කළහොත් ඔවුන් සියල්ලන්වම ඍජු මාර්ගයෙහි ඒකරාශී කර දමනු ඇත. එබැවින් නියත වශයෙන්ම ඔබ අඥානයින් සමග එක්කාසු නොවනු |
۞ إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ ۘ وَالْمَوْتَىٰ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ (36)
ඔවුන් (ඔබට) සවන් දිය හැකි (පණ ඇති) අය වශයෙන් සිටින්නෝද, ඔවුන්ම (ඔබව) බාර ගනු ඇත. (මොවුන් සවන් දිය නොහැකි මිය ගිය අය මෙන්ම සිටින්නාහ), එබැවින් මිය ගිය අයව (විනිශ්චය දිනදීම) අල්ලාහ් පණ දෙන්නේය. පසුව ඔහු වෙතම ගෙන එනු ලබන්නාහ |
وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ ۚ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَن يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (37)
“(අපගේ කැමැත්තට අනුව) එක් සාධකයක් ඔහුගේ දෙවියන් ඔහු වෙත පහළ කළ යුතු නොවේද?”යි ඔවුන් පවසන්නාහ. (එයට නබියේ!) ඔබ මෙසේ පවසනු: “(එවැනි) සාධකයක් පහළ කර තැබීමට නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ශක්තිසම්පන්නයෙකි. (ඒ අන්දමට පහළ කරද ඇත්තේය). එහෙත් ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකු (එය) වටහා ගන්නේ නැත” |
وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُم ۚ مَّا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِن شَيْءٍ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ (38)
භූමියෙහි බඩගා ඇවිදිය හැකි දැයද, තමන්ගේ තටු මගින් (අහසෙහි) පියාඹිය හැකි දැයද, ඔබ මෙන් (ජීවය ඇති) ඔබ වැනි උත්පාදනයන්ම මිස, වෙන කිසිවක් නැත. (මෙවායෙන්) කිසිවක් (අපගේ සටහන්) පුස්තකයෙහි (ලව්හුල් මහ්ෆූල්හි) සඳහන් නොකර මා අත්හැර දැමුවේ නැත. පසුව (දිනකදී) මේවාද තම දෙවියන් වෙත ගෙන එනු ලැබේ |
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ ۗ مَن يَشَإِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ وَمَن يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (39)
කවුරුන් අපගේ ආයාවන් බොරු කරන්නෝද, ඔවුන්අන්ධකාරයන්හි (දඟලන) බිහිරන් වශයෙන්ද, ගොළුවන් වශයෙන්ද සිටින්නාහ. අල්ලාහ් තමන් අදහස් කළ අයව දුර්මාර්ගයෙහි යාමට අත්හැර දමන්නේය. ඔහු අදහස් කළ අයව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේය |
قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (40)
(නබියේ! ඔවුන්ට) මෙසේ පවසනු: “ඔබට අල්ලාහ්ගේ දඬුවම පැමිණියහොත්, නැතහොත් ඔබට විනිශ්චය කාලය පැමිණියහොත්, අල්ලාහ් නොවන (මේ) දැයද ඔබ, (ඔබගේ උදව්වට) ආරාධනා කරන්නේය යන්න ඔබ සිතා බැලූවෙහුද? (මෙම පිළිරූ ඔබගේ දෙවිවරුන් යයි පවසන) ඔබ ඇත්ත කියන්නන් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම්, (ඒවාවම ඔබගේ උදව්වට ආරාධනා කරනු)” |
بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ (41)
“එසේ නොව! (ඒ අවස්ථාවේදී) ඔහුවම ආරාධනා කරන්නෙහුය. ඔබ සමානයන් වශයෙන් තැබූ සියල්ල අමතක කර දමා, ඔබ කුමක් (කුමන දඬුවමක් පහ කිරීම) සඳහා ඔහුව ආරාධනා කරන්නෙහුද, එය ඔහු අදහස් කළහොත් පහ කරද හරිනු ඇත” |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُم بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (42)
(නබියේ!) ඔබට පෙර විසූ විවිධ සමුහයන්ටද අපි (අපගේ) දූතයින්ව නියත වශයෙන්ම යවා තැබුවෙමු. (එහෙත් එම දූතයින්ව ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කර දැමූහ. එබැවින්) ඔවුන් යටහත් පහත්ව එනු පිණිස අසනීපය මගින්ද, දුගීභාවය මගින්ද අපි ඔවුන්ව අල්ලා ගත්තෙමු |
فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (43)
අපගේ දඬුවම ඔවුන් වෙත පැමීණීමට පෙරම ඔවුන් යටහත් විය යුතු නොවේද? නමුත් ඔවුන්ගේ හෘදයන් ඝන වී ගියේය. හැරත් ඔවුන් කරමින් සිටි දැයම ෂෙයිතාන් ඔවුන්ට අලංකාරවත් ලෙස පෙන්වා හැරියේය |
فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ (44)
ඔවුන්ට දෙනු ලැබූ හොඳ ඔවදන් ඔවුන්ට අමතක වී ගිය විට, (ඔවුන්ව පිරික්සුමට ලක් කිරීම පිණිස) සෑම දැයකම ෙදාරටු අපි ඔවුන්ට විවර කර හැරියෙමු. (ඔවුන්ට අවශ්‍ය සෑම දැයක්ම ඕනෑ තරම් ලැඛෙමින් පැවතුණි). ඔවුන්ට දෙනු ලැබූ දැය මගින් ඔවුන් සතුටට පත් වෙමින් සිටියදී, (අපගේ දඬුවම මගින්) අපි ඔවුන්ව හදිසියේම අල්ලා ගත්තෙමු. ඒ අවස්ථාවේදී ඔවුන් (විශ්වාසය බිඳී ගොස්) ක්‍රියා විරහිත වී ගියහ |
فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (45)
එබැවින් අපරාධ කරමින් සිටි එම ජනතාවගේ මුල් කැඩී බිඳී ගියේය. සියලූ ප්‍රශංසා අල්ලාහ්ටමය! ඔහුම සකල ලෝකවාසීන්ගේම ආරක්ෂකයාය |
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَكُمْ وَأَبْصَارَكُمْ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُم مَّنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِهِ ۗ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ (46)
“අල්ලාහ් ඔබගේ සවනේන්ද්‍රියද, බැල්මද, උදුරාගෙන ඔබගේ හෘදයන් කෙරෙහි මුද්‍රා තබා දැමුවහොත් අල්ලාහ් මිස, කුමන හිමියෙක් නම් ඒවා ඔබට ලබා දෙන්නෙහිද යන්න ඔබ සිතා බැලූවෙහිද?”යි (නබියේ!) ඔබ (ඔවුන්ගෙන්) විමසනු. (අපගේ බලමහිමයට අයත්) සාධකයන් කෙසේ නම් (විවිධ ආකාරයෙන්) අපි විවරණය කරන්නෙමුද යන්න ඔබ අවධානය කර බලනු. (මෙසේ තිබියදී) පසුවත් ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කරමින්ම සිටින්නාහ |
قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ (47)
(නබියේ! ඔවුන්ගෙන්) ඔබ මෙසේ විමසනු: “හදිසියේ හෝ අනතුරු ඇඟවීමකින් යුතුව හෝ අල්ලාහ්ගේ දඬුවම ඔබ වෙත පැමිණියහොත්, (කුමක් සිදු වේද යන්න) ඔබ සිතා බැලූවෙහුද? (ඒ අවස්ථාවේදී මෙම) අපරාධකාර ජනතාව හැර, (වෙන කිසිවෙකුත්) විනාශ කරනු ලබන්නෙහුද?” |
وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ ۖ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (48)
(හොඳක් මගින්) ශුභාරංචි පවසන්නන් වශයෙන්ද, (පාපය ගැන) බියගන්වා අනතුරු අඟවන්නන් වශයෙන්ද මිස, (අපගේ) දූතයින්ව අපි යැවුවේ නැත. එබැවින් ඔවුන් (මෙම නබිවරයාව ඇත්තෙන්ම) විශ්වාස කර, (දැහැමි ක්‍රියාවන් කර තමන්ව) පිළිසකර කර ගන්නෝද, ඔවුන්ට කිසිම බියක් නැත. ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත |
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (49)
නමුත් (ඔබගෙන්) කවුරුන් අපගේ ආයාවන් බොරු කරන්නෝද ඔවුන්ව, ඔවුන් කරන (මෙම) පාපයන්හි හේතුවෙන් දඬුවම අල්ලා ගනු ඇත |
قُل لَّا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ ۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ (50)
(නබියේ! ඔවුන්ට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “අල්ලාහ්ගේ නිධානයන් මා වෙත ඇත්තේය යයි මා ඔබට පැවසුවේ නැත. ගුප්ත දැය මා දන්නෙකු නොව. ඇත්තෙන්ම මා එක් මලායිකාවරයෙකු යයිද මා ඔබ වෙත පැවසුවේ නැත. එහෙත් මා හට වහී මගින් දැනුම් දෙනු ලැබූ දැය මිස, (වෙන කිසිවක්) මා අනුගමනය කරන්නේ නැත”. (තවද නබියේ!) ඔබ මෙසේ විමසනු: “අන්ධයාද, ඇස් පෙනුම ඇත්තාද සම වන්නේද? (මෙතරම් දැයක්වත්) ඔබ සිතා බැලිය යුතු නොවේද?” |
وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (51)
(නබියේ!) කවුරුන් (පරලොවදී) තමන්ගේ දෙවියන් වෙත (විනිශ්චය සඳහා) ඒකරාශී කරනු ලබන්නෙමු යයි බිය වන්නෙහුද, ඔවුන් (පාපයෙන් ඈත් වී) පරිශුද්ධවන්තයින් බවට පත් වීම පිණිස, ඔවුන්ට ඔබ අනුතුරු අඟවනු. ඔවුන්ට (එදින) උදව් කරන්නෙකුද, ඔවුන් වෙනුවෙන් මැදිහත් වන්නෙකුද, ඔහු මිස (වෙන කිසිවෙකුත්) නැත |
وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِم مِّن شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ (52)
(නබියේ!) තම දෙවියන්ගේ ශුද්ධ වූ සොම්නස තකා උදේ සවස ප්‍රාර්ථනා කරමින් සිටින්නන්ව ඔබ එළවා නොදමනු. ඔවුන්ගේ ගණනයෙන් කිසිවක් ඔබගේ වගකීමක් වන්නේ නැත. ඔබගේ ගණනයෙන් කිසිවක් ඔවුන්ගේ වගකීමක් වන්නේද නැත. එබැවින් ඔබ ඔවුන්ව එළවුවහොත් ඔබත් අපරාධකරුවන්ගෙන් කෙනෙකු බවට පත් වන්නෙහිය |
وَكَذَٰلِكَ فَتَنَّا بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لِّيَقُولُوا أَهَٰؤُلَاءِ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّن بَيْنِنَا ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ (53)
(නබියේ!) මෙසේම ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් සමහරෙකු මගින් පිරික්සීමෙන් “අප අතරේ (දුප්පතුන් වන) මොවුන් කෙරෙහිම අල්ලාහ් දයාව පහළ කළේය !” යයි (ධනවතුන්) පැවසීමට උත්සුක වූහ. ස්තූති කරන්නන්ව අල්ලාහ් හොඳින් දන්නෙකු නොවෙද |
وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (54)
(නබියේ!) අපගේ ආයාවන් විශ්වාස කළ අය, ඔබ වෙත පැමිණියහොත් (ඔබ ඔවුන්ට “සලාමුන් අලෙයිකුම්) ඔබ කෙරෙහි ශාන්තිය හා සමාදානය පවතින බව ඔබගේ දෙවියන් (ඔබට) දයාව පහළ කිරීම තමන් වෙත අනිවාර්යය කර ගත්තේය. නියත වශයෙන්ම ඔබගෙන් කවුරුන් හෝ නොදැනුවත්කමේ හේතුවෙන් (යම්කිසි) පාපයක් කිරීමෙන් අනතුරුව, පසුව ඒ වෙනුවෙන් පසුතැවිලි වී (එයින් ඈත් වී) පිළිසකර කර ගතහොත් (ඔවුන්ගේ වැරදි වලට සමාව දෙනු ඇත. මන්දයත්) නියත වශයෙන්ම ඔහු ඉතාමත් සමාව දෙන්නෙකු හා දයාබරවන්තයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය” යයි පවසනු (මැනව) |
وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ وَلِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ (55)
වැරදිකරුවන්ගේ මාර්ගය (මෙය යයි සැකයෙන් තොරව) පැහැදිලි වී යාම සඳහා (අපගේ) ආයාවන් මෙසේ විවරණය කර ඇත්තෙමු |
قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ ۚ قُل لَّا أَتَّبِعُ أَهْوَاءَكُمْ ۙ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ (56)
(නබියේ! ඔවුන්ට) “අල්ලාහ් හැර කුමක් ඔබ (දෙවිවරුන් යයි) ආරාධනා කරන්නෙහුද, ඔවුන්ව නැමදිය යුතු නැතැයි නියත වශයෙන්ම මා වළක්වනු ලැබ ඇත්තෙමි” යයි පවසනු (මැනව!). “(එබැවින්) ඔබගේ කැමැත්ත මා අනුගමනය නොකරන්නෙමි. එසේ වුවහොත් නියත වශයෙන්ම මමද මාර්ගය වැරද යනු ඇත. ඍජු මාර්ගය අත්කර නොගන්නෙමි” යයිද කියනු |
قُلْ إِنِّي عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَكَذَّبْتُم بِهِ ۚ مَا عِندِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ ۚ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ ۖ يَقُصُّ الْحَقَّ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الْفَاصِلِينَ (57)
(තවද) ඔබ මෙසේ කියනු: “නියත වශයෙන්ම මා දෙවියන්ගේ පැහැදිලි සාධකයන් මතම සිටින්නෙමි. එහෙත් ඔබ එය බොරු කරන්නෙහුය. කුමක් වෙනුවෙන් ඔබ ඉක්මන් වූවෙහුද, එය (දඬුවම) මා වෙත නැත. (එහි) බලය සියල්ල අල්ලාහ්ටම මිස, (වෙන) කිසිවෙකුටත් නැත. ඔහු සත්‍යයම පවසන්නේය. ඔහු විනිශ්චය දීමෙහි ඉතාමත් ශ්‍රේෂ්ඨයෙකි” |
قُل لَّوْ أَنَّ عِندِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ لَقُضِيَ الْأَمْرُ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۗ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِالظَّالِمِينَ (58)
(තවද) “ඔබ ඉක්මන් කරන දැය මා වෙත තිබුණේ නම් ඔබටත් මටත් අතර ඇති කාරණාව (දැනටමත්) තීන්දුවක් ලැබී තිඛෙන්නට ඉඩ ඇත. අල්ලාහ් අපරාධකරුවන්ව හොඳින් දැනුවත්වම සිටින්නේය” යයිද පවසනු |
۞ وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (59)
ගුප්ත දැයෙහි යතුරු ඔහු වෙතම ඇත්තේය. ඒවා (ඒවායෙහි ඇති දැය) ඔහු මිස, වෙන කිසිවෙකුත් දන්නේ නැත. ගොඩ බිමෙහිද, මුහුදෙහිද ඇති දැයද ඔහු හොඳින් දන්නේය. ඔහු නොදැනුවත්ව කිසිම කොළයක් හෝ බිම හැළෙන්නේ නැත. භූමියේ (ගැඹුරෙහි) ඝන අන්ධකාරයෙහි (වැළලී) ඇති (අබ ඇටයක් වැනි කුඩා) බීජයක් වුවද, තෙත්වද, වියළී යාමද (ඔහුගේ) පැහැදිලි (සටහන්) පුස්තකයෙහි නොමැත්තේ නොවේ |
وَهُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُم بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُم بِالنَّهَارِ ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ لِيُقْضَىٰ أَجَلٌ مُّسَمًّى ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (60)
(මිනිසුනේ!) රාත්‍රියෙහි (ඔබ නිදා සිටින විටදී) ඔහුම (ඔබගේ හැඟීම් පහ කර) ඔබව මිය ගියාක් (මෙන්) බවට පත් කරන්නේය. ඔබ දහවලෙහි කරන දැයද, ඔහු හොඳින් දන්නේය. (ඔබට) නියමිත කාලය පූරණය වීම සඳහා මින් පසුව (හැඟීම් ඇති කර) ඔබව නැගිට්ටවන්නේය. පසුව ඔබ ඔහු වෙතම ආපසු යන්නෙහුය. ඔබ (මෙහිදී) කරමින් සිටි දැය (එහිදී) ඔබට දැනුම් දෙනු ඇත |
وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۖ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا يُفَرِّطُونَ (61)
ඔහු තම වහලූන්ව යටහත් පහත් කර පාලනය කරන්නේය. තවද ඔබට ආරක්ෂකයින්වද ඇති කරන්නේය. ඔවුන් ඔබගෙන් සෑම කෙනෙකුවම මරණයට පත් කිරීමේ (කාලය) ළඟා වනතුරු ආරක්ෂා කර, පසුව ඔහුව අපගේ (දේව) දූතයින් මරණයට පත් කරන්නාහ. ඔවුන් (නියමිත කාලයට පෙර හෝ පසුව හෝ පණ අත්පත් කර), කිසිම වැරැද්දක් කරන්නේ නැත |
ثُمَّ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۚ أَلَا لَهُ الْحُكْمُ وَهُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ (62)
(මින්) පසුව ඔවුන් තමන්ගේ සත්‍ය හාම්පුතා වන අල්ලාහ් වෙතම ගෙන එනු ලබන්නාහ. (ඒ අවස්ථාවේදී) විනිශ්චය ලබා දීමේ බලය ඔහුටම අයත්ය (යන්න ඔවුන් දැන ගත යුතුය). තවද ඔහු ගණනය කිරීමෙහිද ඉතාමත් තීව්‍රය |
قُلْ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً لَّئِنْ أَنجَانَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (63)
“ඔබ ගොඩ බිමෙහිද, මුහුදෙහිද ඇති අන්ධකාරයන්හි පැටලී (ඉතාමත් අධික අමාරුකමෙහි ඇතුළු වූ අවස්ථාවෙහිදී) ‘අපව එයින් මුදා ගතහොත් නියත වශයෙන්ම අපි ස්තූති කරන්නන් බවට පත් වන්නෙමු’ යයි රහසින්ද යටහත් පහත්වද ඔබ ඔහු වෙත ප්‍රාර්ථනා කළ අවස්ථාවේදී ඔබව බේරා ගන්නේ කවරෙක්ද?”යි (නබියේ!) ඔබ (ඔවුන්ගෙන්) විමසා |
قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُم مِّنْهَا وَمِن كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِكُونَ (64)
“මෙයින්ද අන් සියලූම අමාරුකම් වලින් ඔබව ඛෙරා ගන්නා අල්ලාහ්ය. (මෙසේ සියල්ල තිබියදීද) පසුවත් ඔබ (ඔහුට) සමානයන් තබනවා නොවෙද!”යි ඔබ විමසනු මැනව |
قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَىٰ أَن يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِكُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُم بَأْسَ بَعْضٍ ۗ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ (65)
(නබියේ! ඔවුන්ට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “ඔබගේ (හිස් වලට) උඩින් හෝ නැතහොත් ඔබගේ පාදයන්ට යටින් හෝ ඔබට (යම්කිසි) වේදනාවක් ඇති කිරීමට හෝ නැතහොත් ඔබව විවිධ සමුහයන් බවට පත් කර, ඔබ අතරේ සමහරෙක්, සමහරෙකු සමග යුද්ධ කරන මෙන් (පත් කර, එමගින් ඇති වන අමාරුකම ඔබ විඳින ලෙසට) පත්කිරීමටද ඔහු බලසම්පන්නයෙකු වශයෙන්ම සිටින්නේය”. ඔවුන් වටහා ගැනීම සඳහා අපි (අපගේ) ආයාවන් කෙසේ නම් විවිධ අන්දමින් (පැහැදිලි කර) පවසන්නෙමුදැයි ඔබ අවධානය කර බලනු |
وَكَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَهُوَ الْحَقُّ ۚ قُل لَّسْتُ عَلَيْكُم بِوَكِيلٍ (66)
(නබියේ! ශුද්ධ වූ කුර්ආනය වන) මෙය සම්පූර්ණයෙන්ම සත්‍යයව තිබියදී, ඔබගේ ජනතාව මෙයද බොරු කරන්නෙහුය. (එබැවින් ඔවුන්ට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “අපි ඔබගේ වගකීම (ආරක්ෂාව) බාර ගන්නෙකු නොව” |
لِّكُلِّ نَبَإٍ مُّسْتَقَرٌّ ۚ وَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (67)
“සෑම කාරණාවකටම එක් නියමිත කාලයක් ඇත. (මා පවසන සත්‍යය) පසුව (දඬුවම පැමිණෙන විට) ඔබ දැන ගන්නෙහුය” |
وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَىٰ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (68)
(නබියේ!) අපගේ ආයාවන් ගැන (පුහු) විවාදයන්හි ගැලී සිටින්නන්ව ඔබ දුටුවහොත් ඔවුන් එයින් වැළකී වෙනත් කාරණාවෙහි ඇතුළු වන තුරු ඔබ ඔවුන්ව ප්‍රතික්ෂේප කර දමනු. (මෙම නියෝග) ෂෙයිතාන් ඔබට අමතක කර දමා (ඔවුන් සමග ඔබත් එකතු) වුවහොත් එය මතකයට පැමිණි පසු එම අපරාධකාර ජනතාවත් සමග වාඩි වී නොසිටිනු |
وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَلَٰكِن ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (69)
(පුහු විවාදයෙහි ගැලී සිටින) ඔවුන්ගේ (ක්‍රියාවන්ගේ) ගණනයෙන් කිසිවක් පරිශුද්ධවන්තයින්ගේ වගකීමක් වන්නේ නැත. එහෙත් ඔවුන් (මෙයින් වැළකී) භය භක්තියෙන් යුතු අය වශයෙන් ඔවුන්ට හොඳ ඔවදන් දීම (මොවුන් කෙරෙහි) අනිවාර්යය යුතුකමක් වන්නේය |
وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَّا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (70)
(නබියේ!) කවුරුන් මෙලොව ජීවිතයෙන් මත් වී තමන්ගේ ධර්මය පුහු සෙල්ලමක් වශයෙන්ද, (විහිළුවක් වශයෙන්ද) ඇර ගත්තෝද, ඔවුන්ව (ඔවුන්ගේ ගමනෙහි) අත්හැර දමනු. එහෙත් ‘සෑම ආත්මයක්ම තම (නපුරු) ක්‍රියාවන්ගේ හේතුවෙන් (විනිශ්චය දිනදී) විපතට ඇතුළු වනු ඇත’ යන සත්‍යය ඔබ (ඔවුන්ට) මතක් කර දෙනු. (එදින) එයට මැදිහත් වී කතා කරන්නන් හෝ උදව් කරන්නන් හෝ අල්ලාහ් මිස, කිසිවෙකුත් ඇත්තේ නැත. (පාපතරයන් තමන්ගේ දඬුවමට) වන්දි වශයෙන් (සරිලන) සියල්ලම ලබා දුන්නද, එය බාර ගනු ලබන්නේ නැත. ඔවුන් තමන්ගේ (නපුරු) ක්‍රියාවන්හි හේතුවෙන්ම විපතට ඇතුළු වූහ. ඔවුන්ගේ ප්‍රතික්ෂේපයේ හේතුවෙන් ඉතාමත් වේදනා ගෙනදෙන දඬුවමත් සමග (බීමට) උතුරණ පානයක්ද ලබන්නාහ |
قُلْ أَنَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (71)
(නබියේ!) ඔබ මෙසේ පවසනු: “අපට කිසිම හොඳක්ද, නරකක්ද කිරීමට ශක්තියක් නැති අල්ලාහ් නොවන දැයද අපි ආරාධනා කරන්නේ? අල්ලාහ් අපව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කිරීමෙන් පසුවද, (අපි) අපගේ පස්ස පැත්තට හැරෙන්නෙමුද? (එසේ තිබියදී) කෙනෙකුට ඍජු මාර්ගයෙහි ආරාධනා කළ හැකි මිතුරන් තිබී, ඔහුව ඔවුන් තමන් වෙත එන මෙන් ආරාධනා කරමින් සිටියදී, ඔහු (එම මාර්ගයෙහි නොගොස්) ෂෙයිතාන්වරුන්ගේ උගුලෙහි පැටළී භූමියෙහි ඒ මේ අත මං මුළා වී හැසිරෙන්නෙකු බවට පත් වූවේද, ඔහුට සම වන කෙනෙකු බවට පත් වන්නෙමු”. (තවද) ඔබ මෙසේද පවසනු: “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයම ඍජු මාර්ගයයි. ලෝකවාසී සියල්ලන්ගේ දෙවියන් වන ඔහුටම සම්පූර්ණයෙන්ම හිස නැවිය යුතුය යයි අපට අණ කරනු ලැබ ඇත්තෙමු” |
وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (72)
“තවද සලාතය නොකඩවා සලාත් කරන ලෙසටද, ඔහුටම බිය විය යුතුය ලෙසටද (අණ කරනු ලැබ ඇත්තෙමු). ඔහු වෙතම ඔබව ඒකරාශී කරනු ලබන්නෙහුය” (යයිද පවසනු මැනව) |
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (73)
අහස්ද, භූමියද උත්පාදනය කළ අය, ඇත්තෙන්ම ඔහුම, (යම් කිසිවක් උත්පාදනය කිරීමට අදහස් කර) “වනු!” යයි ඔහු කියන දවසේ, එවෙලේම එය සිදු වන්නේය. ඔහුගේ වචනය සත්‍යයයි. සූර් පිඹිනු ලබන දිනදී, බලය ඔහුටම අයත් වනු ඇත. ගුප්ත දැයද, එළිදරව් දැයද ඔහු හොඳින් දන්නේය. ඔහු ඥානවන්තයෙකු වශයෙන්ද, (සියල්ල) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
۞ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً ۖ إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (74)
ඉබ්රාහීම් තමන්ගේ පියා වන ආසර්ට “පිළිරූ, දෙවිවරුන් වශයෙන් ඇර ගත්තෙහිද? නියත වශයෙන්ම ඔබද, ඔබගේ ජනතාවද ප්‍රකට දුර්මාර්ගයෙහි සිටිනු මා දකින්නෙමි” යයි පැවසුවේය |
وَكَذَٰلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ (75)
ඉබ්රාහීම් ස්ථීර වනු පිණිස, අහස්හිද, භූමියෙහිද ඇති (අපගේ) උත්පාදනයන් අපි ඔහුට මේ අන්දමට පෙන්වමින් සිටියෙමු |
فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَىٰ كَوْكَبًا ۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّي ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِينَ (76)
(දිනක්) අන්ධකාරයෙන් පිරි රාත්‍රියෙහි (බැබලෙමින් තිබූ) එක් තාරකාවක් දැක ඔහු, “මෙය මගේ දෙවියන් (වන්නෙහිද?)”යි (තම ජනතාවගෙන්) විමසීමෙන් අනතුරුව, එය සැඟවී ගිය විට “සැඟවෙන දැය (දෙවියන් බවට පත් කර ගැනීමට) මා කැමති නොවන්නෙමි” යයි පැවසුවේය |
فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَٰذَا رَبِّي ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِي رَبِّي لَأَكُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّينَ (77)
පසුව පායන ලද සඳ දුටු විට “මෙය මගේ දෙවියන් (වන්නේද?)”යි විමසීමෙන් අනතුරුව, එයද සැඟවුනු විට (එයද ප්‍රතික්ෂේප කර) “මගේ දෙවියන් මාව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු නොකළහොත් මාර්ගය වැරද ගිය ජනතාවගෙන් කෙනෙකු බවට මමද පත් වන්නෙමි” යයි පැවසුවේය |
فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَٰذَا رَبِّي هَٰذَا أَكْبَرُ ۖ فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ (78)
පසුව පායන ලද, (දීප්තිමත් ආලෝකයෙන් පිරි) සූර්යයා දුටු විට “මෙය ඉතාමත් විශාලව ඇත්තේය. මෙය මගේ දෙවියන් (වන්නේද?)”යි විමසීමෙන් අනතුරුව, එයද සැඟවුනු විට, ඔහු (තම ජනතාවට) “මගේ ජනතාවෙනි! ඔබ (දෙවියන්ට) සමානයන් වශයෙන් තබන (මේවා) සෑම දැයකින්ම නියත වශයෙන්ම මා ඈත් වුනෙමි” යයි පැවසීමෙන් අනතුරුව |
إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا ۖ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ (79)
“අහස්ද, භූමියද කවුරුන් නිර්මාණය කළේද, ඔහු (එම කෙනා) දෙසම නියත වශයෙන්ම මා සම්පූර්ණයෙන්ම බලන්නෙමි. මා (ඔහුට කිසිවක්) සමානයන් තබන්නෙකු නොව” (යයි පැවසුවේය) |
وَحَاجَّهُ قَوْمُهُ ۚ قَالَ أَتُحَاجُّونِّي فِي اللَّهِ وَقَدْ هَدَانِ ۚ وَلَا أَخَافُ مَا تُشْرِكُونَ بِهِ إِلَّا أَن يَشَاءَ رَبِّي شَيْئًا ۗ وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا ۗ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ (80)
(මේ සම්බන්ධයෙන්) ඔහු සමග ඔහුගේ ජනතාව තර්ක කළහ. (එයට) ඔහු (ඔවුන්ට) මෙසේ පැවසීය: “ඔබ (උත්පාදකයා වන) අල්ලාහ් ගැනද මා සමග තර්ක කරන්නේ? නියත වශයෙන්ම ඔහු මා හට ඍජු මාර්ගය දැනුම් දුන්නේය. මගේ දෙවියන් යම් කිසිවක් කැමති වුවහොත් මිස, ඔබ සමානයන් තබා නමදින දැය (මා හට කිසිම විපතක් කිරීමට නොහැකිය. එබැවින් ඒවාට) මා බිය නොවන්නෙමි. මගේ දෙවියන් සියල්ල (තම) ඥානයෙන් වට කරගෙන දැන ගන්නේය. (මෙතරම් දැයක්වත්) ඔබ සිතා බැලිය යුතු නොවේද?” |
وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُم بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا ۚ فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (81)
“ඔබට කිසිම සාධකයක් ඔහු නොදී තිබියදී ඔබ අල්ලාහ්ට සමානයන් තැබීම ගැන (පොඩියක් හෝ) ඔබ බිය නොවී සිටියදී, ඔබ සමානයන් තබන දැයට මා කෙසේ නම් බිය වන්නේද? බිය නොවී සිටින (අප) දෙපක්ෂයෙන්ම ඉතාමත් සුදුස්සා කවුරුන්දැයි යන්න ඔබ බුද්ධිමතුන් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම් (පවසනු)” |
الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ (82)
“කවුරුන් ඇත්තෙන්ම විශ්වාසය තබා, තමන්ගේ විශ්වාසය සමග කිසිම අපරාධයක් කළවම් නොකළෝද, ඔවුන්ට නියත වශයෙන්ම ආරක්ෂාව ඇත. ඔවුන්ම ඍජු මාර්ගයෙහිද සිටින්නාහ” (යයි පැවසුවේය) |
وَتِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَىٰ قَوْمِهِ ۚ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاءُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (83)
(ඉහත සඳහන්) මේවා අපගේ සාධාරණ තර්කයයි. ඉබ්රාහීම් තම ජනතාව (විවාදයෙන්) ජයග්‍රහණය කිරීම සඳහා අපි මේවා ඔහුට (උගන්වා) දුන්නෙමු. අපි අදහස් කරන්නන්ගේ පදවි උසස්කර හරින්නෙමු. (නබියේ!) නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් ඉතාමත් ඥානයෙන්ද, බුද්ධියෙන්ද පිරි කෙනෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۚ كُلًّا هَدَيْنَا ۚ وَنُوحًا هَدَيْنَا مِن قَبْلُ ۖ وَمِن ذُرِّيَّتِهِ دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَارُونَ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (84)
අපි (ඉබ්රාහීම් වන) ඔහුට ඉස්හාක්වද, (ඔහුගේ පුත්) යාකූබ්වද, (පරම්පරා දරුවන් වශයෙන්) ලබා දී දයාව පහළ කළෙමු. මොවුන් සියල්ල අපි ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කළෙමු. මීට පෙර නූහ්ද, ඔහුගේ පරම්පරා දරුවන් වශයෙන් දාවූද්, සුලෙයිමාන්, අයියූබ්, යූසුෆ්, මූසා, හාරූන් ආදීන්වද අපි ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කළෙමු. හොඳක් කරන්නන්ට මේ අන්දමටම අපි (හොඳ) ඵලවිපාක දෙන්නෙමු |
وَزَكَرِيَّا وَيَحْيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلْيَاسَ ۖ كُلٌّ مِّنَ الصَّالِحِينَ (85)
සැකරීයියා, යහ්යා, ඊසා, ඉල්යාස් (ආදීන්වද, ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කළෙමු). මොවුන් සියල්ලන්ම දැහැමි ගතිගුණ ඇත්තන් වන්නාහ |
وَإِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطًا ۚ وَكُلًّا فَضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ (86)
ඉස්මායීල්, අල්යසඋ (එලිසේ), යූනුස්, ලුත් (මොවුන්වද ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කළෙමු). මොවුන් සියල්ලන්වම ලොවෙහි ඇති සියල්ලන් කෙරෙහිද උසස් කර තැබුවෙමු |
وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ ۖ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (87)
මොවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන්ගෙන්ද, මොවුන්ගේ පරම්පරා දරුවන්ගෙන්ද, (බොහොමයක් දෙනාව උසස් කර තැබූ අතර) මොවුන් සියල්ලන්වම තෝරාගෙන, ඍජු මාර්ගයෙහිද ඇතුළු කළෙමු |
ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (88)
(මොවුන් සියල්ල ගමන් කළ) මෙයම අල්ලාහ්ගේ ඍජු මාර්ගය වන්නේය. තම වහලූන්ගෙන් ඔහු අදහස් කළ අයව, එහි ඇතුළු කරන්නේය. ඔවුන් (මෙයින් වැළකී අල්ලාහ්ට) සමානයන් තැබුවහොත් නම්, ඔවුන් කරමින් සිටි (දැහැමි) කාරණාවන් සියල්ල ඔවුන්ගෙන් විනාශ වී යනු ඇත |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ۚ فَإِن يَكْفُرْ بِهَا هَٰؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ (89)
මොවුන්ටම ධර්මයද, පාලන බලයද, නබිත්වයද අපි දී තිබුණෙමු. එබැවින් ඒවා (මක්කාවාසීන් වන) මොවුන් ප්‍රතික්ෂේප කර දැමුවා වුවද, (මොවුන් වෙනුවට) ඒවා ප්‍රතික්ෂේප නොකරන (දෙවියන්ට අවනත වන මුස්ලිම්වරුන් වන) ජනතාව, නියත වශයෙන්ම ඇති කර හරින්නෙමු |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ ۖ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ ۗ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْعَالَمِينَ (90)
(නබියේ!) මොවුන් සියල්ලන්වම අල්ලාහ් ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේය. එබැවින් ඔවුන්ගේ ඍජු මාර්ගය ඔබත් අනුගමනය කර, (පසුව) ඔබ මෙසේ කියනු: “මේ සඳහා (මෙම කුර්ආනය ඔබට දැනුම් දීමට) මා ඔබගෙන් කිසි කුලියක් ඉල්ලූවේ නැත. ලෝකවාසී සියල්ලන්ටම මෙය එක්තරා හොඳ ඔවදනක් වන්නේය” |
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ عَلَىٰ بَشَرٍ مِّن شَيْءٍ ۗ قُلْ مَنْ أَنزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاءَ بِهِ مُوسَىٰ نُورًا وَهُدًى لِّلنَّاسِ ۖ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطِيسَ تُبْدُونَهَا وَتُخْفُونَ كَثِيرًا ۖ وَعُلِّمْتُم مَّا لَمْ تَعْلَمُوا أَنتُمْ وَلَا آبَاؤُكُمْ ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ (91)
අල්ලාහ්ගේ සුදුසුකම දැන ගත හැකි අන්දමට ඔවුන් දැන ගත්තේ නැත. මන්දයත් ‘මිනිසුන්ගෙන් කිසිවෙකුටත් (ධර්මයෙහි) කිසිවක් අල්ලාහ් පහළ කළේ නැත’ යයි ඔවුන් පවසන්නාහ. (එබැවින් නබියේ! ඔවුන්ට) මෙසේ කියනු: “මිනිසුන්ට දීප්තිමත් ආලෝකයද, ඍජු මාර්ගයද ලබා දිය හැකි දැයක් වන මූසා ගෙන ආ (තව්රාත් නමැති) ධර්මය පහළ කළේ කවරෙක්ද? ඔබ එම ධර්මය වෙන් වෙන් වශයෙන් වූ පිටු වලට වෙන් කර, (ඒවායෙන් සමහරක්) එළිදරව් කරන්නෙහුය. (ඔබගේ ප්‍රතිපත්ති වලට වෙනස් වූ) වැඩි හරියක් දැය ඔබ සඟවා දමන්නෙහුය. (එමගින්ම) ඔබද, ඔබගේ මුතුන් මිත්තන්ද, නොදැනුවත්ව තිබූ දැය ඔබට දැනුම් දෙන ලදී. (මෙවැනි ධර්මයක් ඔබට පහළ කළේ කවරෙක්ද?” මෙයට ඔවුන් දෙන පිළිතුර කුමක්ද? ඔබම ඔවුන්ට) “අල්ලාහ්ම (පහළ කළේය)” යයි පවසා, ඔවුන් (තමන්ගේ) පුහු තර්කයෙහිම සෙල්ලම් කරමින් සිටින ලෙසටද අත්හැර දමනු මැනව |
وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُّصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا ۚ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَهُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (92)
(නබියේ!) මෙය එක්තරා ධර්මයකි. මෙය අපිම (ඔබ කෙරෙහි) පහළ කළෙමු. (මෙය) ඉතාමත් භාග්‍යයෙන් පිරි එකක් වශයෙන්ද, තමන්ට පෙර ඇති දැය සත්‍යය කර තබන්නක් වශයෙන්ද ඇත්තේය. එබැවින් ඔබ (මෙමගින් මව්රැටියන් වන) මක්කාවාසීන්ටද, ඒ වටා ඇති අයටද, බිය ගන්වා අනතුරු අඟවනු මැනව! කවුරුන් පරලොව විශ්වාස කරන්නෝද, ඔවුන් මෙ(ම ධර්ම)යද, (අනිවාර්යයෙන්ම) විශ්වාස කරන්නාහ. හැරත් ඔවුන් තමන්ගේ සලාතය නොකඩවා කිරීමෙහි ස්ථීරව සිටිනු ඇත |
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَمَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثْلَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (93)
(නබියේ!) මනක්කල්පිතව අල්ලාහ් මත බොරු ගොතා කියන්නන්ට වඩා, නැතහොත් වහී මගින් ඔහුට කිසිවක් දැනුම් නොදී තිබියදී “මටත් වහී පහළ විය” යයි පවසන්නාට වඩා, නැතහොත් “අල්ලාහ් පහළ කළ මෙ(ම ධර්ම)ය වැන්නක් මමත් පහළ කරන්නෙමි” යයි පවසන්නාට වඩා අපරාධකාරයා කවරෙක්ද? මෙම අපරාධකාරයින් මරණ මංචකයෙහි සිටින අවස්ථාවේදී ඔබ ඔවුන්ව දකින්නෙහි නම්, මලායිකාවරුන් තමන්ගේ අත් දිගු කර, (ඔවුන්ට) “ඔබගේ පණ ලබා දෙනු. අද දින අවමන් ගෙන දෙන දඬුවමම ඔබට ඵලවිපාක වශයෙන් දෙනු ලබනු ඇත. ඔබ සත්‍යය නොවන දැය අල්ලාහ් කෙරෙහි (බොරු) කියා ඔහුගේ ආයාවන්ද උ~ගුකම මගින් ඔබ ප්‍රතික්ෂේප කිරීමම මෙයට හේතු වේ” (යයි පවසනු ඔබ දකින්නෙහිය) |
وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَىٰ كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُم مَّا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ ۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمْ شُفَعَاءَكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاءُ ۚ لَقَد تَّقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمْ تَزْعُمُونَ (94)
හැරත් (දෙවියන් පරලොවදී ඔවුන්ට) “පළමු වාරයේදී අපි ඔබව උත්පාදනය කළ අන්දමටම (ඔබ සමග කිසිවක් නොමැතිව) ඔබ නියත වශයෙන්ම තනියෙන්ම අප වෙත පැමිණ සේන්දු වී ඇත්තෙහුය. අපි ඔබට ලබා දී තිබුණු දැයද, ඔබගේ පිට කොන්ද පැත්තෙන් අත්හැර දැමුවා නොවෙද! (ඔබව උත්පාදනය කිරීමෙහිද, පෝෂණය කිරීමෙහිද, දෙවියන්ට) සහායකයන් වශයෙන් ඔබ කවුරුන්ව සිතාගෙන සිටින්නෙහුද, ඔවුන් ඔබට මැදිහත් වී කතා කිරීමට ඔබ සමග දකින්නට නැත නොවෙද! (ඔවුන්ටද), ඔබටද අතරේ තිබුණු සම්බන්ධතාවයන් සියල්ල පහ වී ඔබගේ විශ්වාසයන් සියල්ල වැරද ගියේය” (යයි පවසනු ඇත) |
۞ إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَىٰ ۖ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ (95)
බීජද, ඇටද, නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්ම පැලී (පැළවෙන්නට) සලස්වන්නේය. මරණයට පත් වූ දැයෙන් පණ ඇති දැය ඔහු ඉකුත් කරන්නේය. පණ ඇති දැයෙන් මළ දැයද ඔහුම ඉකුත් කරන්නේය. (මේ අන්දමට කරන) ඔහුම, ඔබගේ අල්ලාහ්ය. එබැවින් ඔබ (ඔහු අත්හැර දමා) කොහේ නම් දුවන්නෙහුද |
فَالِقُ الْإِصْبَاحِ وَجَعَلَ اللَّيْلَ سَكَنًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْبَانًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (96)
ඔහුම (සූර්යයා) පායන්නට සලස්වන්නෙකි. ඔහුම (ඔබව නිදන්නට සලස්වා ඔබ) සුවය ලබා ගැනීම සඳහා රාත්‍රිය ඇති කරන්නේය. (ඔබ කාලයේ) ගණනය දැන ගැනීම සඳහා සූර්යයාවද, චන්ද්‍රයාවද, (ඇති කළේය). මේවා සියල්ලට බලසම්පන්නයෙකු වන අතර ඉතාමත් දැනුවත් කෙනෙකුද (වන අල්ලාහ්ගේ) සිතුවිල්ලකි |
وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِهَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (97)
ඔබ වෙනුවෙන් තාරකාවන් උත්පාදනය කළේද ඔහුමය. ගොඩ බිමෙහිද, මුහුදෙහිද, ඇති අන්ධකාරයන්හි ඒවා මගින් ඔබ මාර්ගය දැන යන්නෙහුය. (සත්‍යය) දැන ගත හැකි ජනතාවට (අපගේ) ආයාවන් නියත වශයෙන්ම (මෙසේ) විවරණය කරන්නෙමු |
وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ (98)
(මිනිසුනේ!) ඔබ සියල්ලන්වම එකම ආත්මයකින් උත්පාදනය කර, පසුව (ඔබගේ පියා වෙත) රැඳී සිටීමට සලස්වා (ඔබගේ මවගේ ගර්භයෙහි) බාර දෙන්නේද ඔහුය! සිතා වටහා ගත හැකි ජනතාවට (අපගේ) ආයාවන් නියත වශයෙන්ම විවරණය කළෙමු |
وَهُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاكِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَجَنَّاتٍ مِّنْ أَعْنَابٍ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ ۗ انظُرُوا إِلَىٰ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَيَنْعِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكُمْ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (99)
ඔහුම වලාකුළෙන් වැස්ස පහළ කර තබන්නේය. එමගින්ම සියලූම වර්ගයේ පැළෑටි අපි පැළවීමට සලස්වා, එයින් සාරවත් තලයන්ද අපි ඉකුත් කළෙමු. එයින් ඝනට වැඩුණු ධාන්‍යයෙන් (පිරි කරල්ද) අපි ඉකුත් කරන්නෙමු. ඉඳි ගසේ අතුවලින් නැමී එල්ලෙන පලතුරු වලූද ඇත්තේය. (ඒවාද අපිම ඉකුත් කරන්නෙමු). මිදි වතුද (බැලු බැල්මට) එකම ආකාරයටද, (රසයෙන්) විවිධවද ඇති දෙළුම්, සෙයිතූන් (ඔලිව්), ආදියද (අපිම ඉකුත් කළෙමු). ඒවායේ පලතුරු බලනු මැනව! ඒවා (මල් පිපී) ගෙඩි හට ගැනීමද, පසුව ඉදී, ඉදුණු පලතුරු බවට පෙරළෙන අන්දමද (අවධානයෙන් යුතුව බලනු මැනව!) විශ්වාසය තබන ජනතාවට නියත වශයෙන්ම මෙහි සාධකයන් බොහොමයක් ඇත |
وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ الْجِنَّ وَخَلَقَهُمْ ۖ وَخَرَقُوا لَهُ بَنِينَ وَبَنَاتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَصِفُونَ (100)
(මේ සියල්ල මෙසේ තිබියදී) ඔවුන් ජින්වරුන්ගෙන් බොහොමයක් අල්ලාහ්ට සමානයන් බවට පත් කරන්නාහ. එහෙත් එම ජින්වරුන්වද, ඔහුම උත්පාදනය කරන්නේය. මොවුන් (තමන්ගේ) නොදැනුවත්කමින් අල්ලාහ්ට පිරිමි, ගැහැනු, පරම්පරා දරුවන්වද ආරෝපණය කරන්නාහ. එබැවින් මොවුන් (මෙසේ) වර්ණනා කිරීමෙන් ඔහු ඉතාමත් පරිශුද්ධවන්තයෙකු හා ශ්‍රේෂ්ඨයෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ ۖ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (101)
පෙර නිදසුණක් නොමැතිවම අහස්ද, භූමියද, ඔහු උත්පාදනය කළේය. ඔහුට කෙසේ නම් දරුවන් ඇති වන්නේද? ඔහුට බිරිඳක් ඇත්තේ නැත! සියල්ල ඔහුම උත්පාදනය කර ඇත්තේය. හැරත් ඔහු සියල්ලම හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (102)
මෙවැනි අල්ලාහ්ම ඔබව පෝෂණය කර, වර්ධනය කරන දෙවියන්; නැමදුමට හිමි තැනැත්තා ඔහු මිස, වෙන කිසිවෙකුත් නැත. ඔහුම සියල්ලෙහි උත්පාදනය කළ දෙවියාය. එබැවින් ඔහුවම (ඔහු එක් කෙනෙකුවම) ඔබ (සියල්ලන්ම) නමදිනු. සියලූ කාරණාවන් අවධානය කරමින් සිටින්නාද ඔහුමය |
لَّا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (103)
කිසිවෙකුගේ බැල්ම ඔහුට ළඟා වන්නේ නැත. ඔහුම සියල්ල බලන්නේය. ඔහු (කිසිවෙකුගේ බැල්මට හසු නොවන) සූක්ෂම හා පැහැදිලිමත් වූවෙකි. (සියල්ලන්වම) දන්නෙකි |
قَدْ جَاءَكُم بَصَائِرُ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُم بِحَفِيظٍ (104)
ඔබගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් (සත්‍යයෙන් පිරි බොහෝ) සාධකයන් ඔබ වෙත පැමිණ ඇත. කවුරුන් (ඒවා අවධානය කර) බලන්නෙහිද, (එය) ඔහුටම හොඳකි. ඔහු (ඒවා නොබලා) ඇස් පියා ගන්නේද, (එය) ඔහුටම නපුරක් වන්නේය. (නබියේ! ඔබ ඔවුන්ට) “මා ඔබව බේරා ගන්නෙකු නොව” (යයි පවසනු මැනව) |
وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105)
‘(මෙය) ඔබ හොඳින් (අපට) කියවා පෙන්වා දැනුම් දුන්නෙහිය’ යයි ඔවුන් පැවසීම සඳහාද, දැන ගත හැකි ජනතාවට අපි මෙය පැහැදිලි කර දීමටද, (අපගේ) ආයාවන් මෙසේ බොහොම වාර ගණනින් (විටින් විට) විස්තර කරන්නෙමු |
اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106)
(නබියේ!) ඔබගේ දෙවියන් විසින් ඔබට වහී මගින් දැනුම් දෙනු ලැබූ දැයම ඔබ අනුගමනය කරනු. ඔහු හැර වෙනත් හිමියෙකු ඇත්තේම නැත. එබැවින් (ඔහුට) සමානයන් තබන්නන්ව ඔබ ප්‍රතික්ෂේප කර හරිනු මැනව |
وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ (107)
අල්ලාහ් අදහස් කර තිබුණි නම්, ඔවුන් සමානයන් තබා ඇත්තේම නැත. ඔවුන් කෙරෙහි ආරක්ෂකයින් වශයෙන් අපි ඔබව ඇති කළේ නැත. ඔබ ඔවුන්ව අවධානය කළ යුතු හා වගකිව යුත්තෙකුද නොව |
وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (108)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) අල්ලාහ් නොවන කුමක් හෝ ඔවුන් (දෙවිවරුන් යයි) ආරාධනා කරන්නෙහුද, ඒවාට ඔබ ෙදාස් නොකියනු. එමගින් ඔවුන් නොදැනුවත්කමේ හේතුවෙන් සීමාව ඉක්මවා අල්ලාහ්ටද බැණ වදිනු ඇත. මෙසේම සෑම සමූහයන්ටම ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් අපි අලංකාරවත් කර තබා ඇත්තෙමු. පසුව ඔවුන් තමන්ගේ දෙවියන් වෙතම යන්නෙහුය. ඔවුන් කරමින් සිටි ක්‍රියාවන් ගැන (ඒවායෙන් හොඳ කුමක්ද, පාපය කුමක්ද යන්න) ඔහු, ඔවුන්ට දැනුම් දී හරිනු ඇත |
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَّيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِندَ اللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109)
(ඔවුන් කැමති ප්‍රකාර) යම්කිසි සාධකයක් තමන් වෙනුවෙන් ලැඛෙන විට “නියත වශයෙන්ම අපි එය විශ්වාස කරමු” යයි ඔවුන් අල්ලාහ් කෙරෙහි ස්ථීර වූ දිව්රුමක් කර, පවසන්නාහ. (එයට නබියේ! ඔබ ඔවුන්ට) “නියත වශයෙන්ම සාධකයන් සියල්ල අල්ලාහ්ගේ සන්නිධානයෙහිම ඇත්තේය. (ඒවා ඔහු කැමති ආකාරයටම ඉකුත් කරන්නේය. ඔබ කැමති ආකාරයට නොව)” යයි පවසනු මැනව! (එසේම) ඔවුන් වෙත (ඔවුන් කැමති ප්‍රකාර) නියත වශයෙන්ම එය පැමිණෙන විට, එය ඔවුන් විශ්වාස කරන්නේම නැත යන්න (විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබ දන්නෙහුද |
وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110)
පෙර ඔවුන් මෙය (මෙම ධර්මය) විශ්වාස නොකර සිටි ආකාරයටම (මේ අවස්ථාවේදීද, විශ්වාස නොකර සිටීම සඳහා) අපි ඔවුන්ගේ හෘදයන්ද, බැල්මද පෙරළා, ඔවුන්ගේ දුර්මාර්ගයෙහිම ඔවුන්ව මං මුළාවී හැසිරෙන ලෙසට අත්හැර දමා ඇත්තෙමු |
۞ وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَّا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111)
ඇත්තෙන්ම (ඔවුන් කැමති ප්‍රකාර) අපි ඔවුන් වෙත (කෙළින්ම) මලායිකාවරුන්ව පහළ කර තැබුවා වුවද, මිය ගිය අයව (නැගිටුවා) ඔවුන් වෙත කතා කරන සේ ඇති කළා වුවද, (ගුප්තව ඇති) සියල්ල ඔවුන්ගේ (ඇස්) ඉදිරියේ ගෙනැවිත් සේන්දු කළා වුවද, අල්ලාහ් අදහස් කළහොත් මිස, ඔවුන් විශ්වාසම නොකරන්නාහ. ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකු (දැනුමක් නැති) මෝඩයින් වශයෙන්ම සිටින්නාහ |
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ۚ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (112)
මෙසේම සෑම නබිවරයාටම මිනිසුන්ගෙන්ද, ජින්වරුන්ගෙන්ද ඇති ෂෙයිතාන්වරුන්ව අපි සතුරන් බවට පත් කර තිබුණෙමු. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් සමහරෙකුව රවටනු පිණිස අලංකාරවත් (බොරු) වදන් (කණ්හි) රහසින් පවසා (විසුරුවා හරිමින්) සිටියහ. ඔබගේ දෙවියන් අදහස් කර තිබුනේ නම්, මෙසේ ඔවුන් කර තිඛෙන්නට ඉඩ නැත. එබැවින් (නබියේ!) ඔබ ඔවුන්වද, ඔවුන්ගේ බොරු කියමන්ද හැර දමනු |
وَلِتَصْغَىٰ إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُم مُّقْتَرِفُونَ (113)
පරලොව විශ්වාස නොකරන්නන්ගේ සිත් එයට සවන් දී, එය ඔවුන් බාර ගැනීම සඳහාද, ඔවුන් කරන (නපුරු) ක්‍රියාවන් මොවුන්ද කිරීම සඳහාම (මෙසේ මොවුන්ව ඔවුන් රවටමින් සිටියහ) |
أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا ۚ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِّن رَّبِّكَ بِالْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (114)
“අල්ලාහ් නොවන කෙනෙකුවද (අපටද, ඔබටද අතරේ තීන්දුවක් දීමට) ප්‍රධානියෙකු වශයෙන් මා ඇර ගන්නේ? ඔහුම (සෑම දැනුමක්ම ඇති) පැහැදිලි මෙම ධර්මය ඔබට පහළ කර ඇත්තේය” (යයි නබියේ! ඔබ පවසනු. මෙයට පෙර) කවුරුන් හට අපි ධර්මය දී ඇත්තෙමුද, ඔවුන් මෙය ඇත්තෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් වෙතින් සත්‍යය මගින්ම පහළ කරනු ලැබ ඇත්තේය යන්න ස්ථීර වශයෙන් දැන ගන්නාහ. එබැවින් සැක සිතන්නන්ගෙන් ඔබත් කෙනෙකු බවට (කිසි විටෙකත්) පත් නොවනු |
وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا ۚ لَّا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (115)
(නබියේ!) ඔබ දෙවියන්ගේ පොරොන්දුව සත්‍යයෙන්ද, සාධාරණත්වයෙන්ද පූරණය විය. ඔහුගේ පොරොන්දු වෙනස් කරන්නන් කිසිවෙකුත් නැත. ඔහු (සියල්ල) සවන් දෙන්නෙකු වශයෙන්ද, හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (116)
මෙම භූමියෙහි සිටින්නන්ගෙන් අනේක අයවළුන්ව ඔබ අනුගමනය කරන්නෙහි නම්, ඔවුන් ඔබව අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙන් හරවා යවනු ඇත. (සාධකයන් කිසිත් නැති) පුහු සිතුවිලි මිස, (සත්‍යය) ඔවුන් අනුගමනය නොකරන්නාහ. තවද (තනිකර බොරු) සිතුවිල්ලෙහිම ඔවුන් ගිලී සිටින්නාහ |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَن يَضِلُّ عَن سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (117)
(නබියේ!) නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් තම මාර්ගයෙන් බේරී ගිය අය කවුරුන්දැයි යන්න හොඳින් දන්නේය. (එසේම) ඍජු මාර්ගයෙහි සිටින්නන්වද ඔහු හොඳින් දන්නේය |
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كُنتُم بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ (118)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබ ඇත්තෙන්ම අල්ලාහ්ගේ ආයාවන් විශ්වාස කළ අය වශයෙන් සිටින්නෙහු නම්, (ඛෙල්ල කපන විට) අල්ලාහ්ගේ නාමය කියනු ලැබූ දැයම අනුභව කරනු |
وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا لَّيُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِم بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِينَ (119)
(ඔබට අනුමැතිය දෙනු ලැබූ දැයෙහි ඛෙල්ල කපන විට) අල්ලාහ්ගේ නාමය කියනු ලැබූ දැය ඔබ ආහාරයට නොගෙන සිටීමට ඔබට කුමන (බාධාවක්ද)? ඔබට බල කරනු ලැබුවොත් මිස, (අනුභවයට) ඔබට තහනම් කරනු ලැබූ දැය කුමක්ද යන්න ඔහු ඔබට විස්තර කර, පවසා ඇත්තේය. (ඒවා හැර, ඔබට අනුමැතිය දෙනු ලැබූ දැයෙන් අල්ලාහ්ගේ නාමය පවසා කුර්බාන් කළ සියල්ල ඔබට ආහාරයට ගත හැකිය). එහෙත් වැඩි දෙනෙකු නොදැනුවත්කමේ හේතුවෙන් තමන්ගේ කැමැත්තට අනුවම (ජනතාවට) මාර්ගය වැරද යාමට සලස්වන්නේය. (නබියේ!) නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් සීමාව ඉක්මවූවන්ව හොඳින් දන්නේය |
وَذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِمَا كَانُوا يَقْتَرِفُونَ (120)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබ ප්‍රසිද්ධියේ කරන පාපයන්ද, රහසේ කරන පාපයන්ද, අත්හැර දමනු. මන්දයත් කවුරුන් පාපයන් උපයා ගන්නෝද, ඔවුන් තමන් සොයා ගත් (නපුරු) අපරාධයන්ට සරිලන ඵලවිපාක (පරලොවදී) ලබා දෙනු ලබන්නාහ |
وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ ۗ وَإِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰ أَوْلِيَائِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ ۖ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ (121)
(විශ්වාසවන්තයිනි! ඛෙල්ල කපන අවස්ථාවේදී) අල්ලාහ්ගේ නාමය කියනු නොලැබූ දැය ඔබ ආහාරයට නොගනු. නියත වශයෙන්ම එය විශාල පාපයකි. (මෙහි) ඔබ සමග තර්ක කරන මෙන් නියත වශයෙන්ම ෂෙයිතාන්වරු තමන්ගේ මිතුරන්ව පොළඹවන්නාහ. ඔබ ඔවුන්ට අවනත වුවහොත් නියත වශයෙන්ම ඔබත් (ඔවුන් මෙන්) සමානයන් තබා නමදින්නෙකි |
أَوَمَن كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (122)
(පහත වැටී) මරණයට පත් වූවන් වශයෙන් සිටින්නන්ගෙන් කවුරුන්ව අපි පණ දී මිනිසුන් අතරේ සැරිසැරීමට හැකි දීප්තිමත් ආලෝකය ලබා දී ඇත්තෙමුද, ඔහු අන්ධකාරයෙහි පැටළී ඒවායෙන් එළියට ඒමට නොහැකිව සිටින්නෙකුට සම වන්නේද? මෙසේම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට ඔවුන්ගේ (නපුරු) ක්‍රියාවන් අලංකාරවත් කරනු ලැබීය |
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكَابِرَ مُجْرِمِيهَا لِيَمْكُرُوا فِيهَا ۖ وَمَا يَمْكُرُونَ إِلَّا بِأَنفُسِهِمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (123)
තවද සෑම රටකම තැනින් තැන සිටින (විශාල) පාපතරයන්ව අපි ප්‍රධානීන් බවට පත් කර ඇත්තෙමු. එහි ඔවුන් අපරාධ (කිරීමට කුමන්ත්‍රණ) කරමින් සිටිනු ඇත. එහෙත් ඔවුන් තමන්ටම මිස, (වෙන කිසිවෙකුටත්) කුමන්ත්‍රණ කර හැරීමට නොහැකිය. (මෙය) ඔවුන් වටහා නොගන්නාහ |
وَإِذَا جَاءَتْهُمْ آيَةٌ قَالُوا لَن نُّؤْمِنَ حَتَّىٰ نُؤْتَىٰ مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ ۘ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغَارٌ عِندَ اللَّهِ وَعَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُوا يَمْكُرُونَ (124)
ඔවුන් වෙත යම්කිසි සාධකයක් පැමිණියහොත් “අල්ලාහ්ගේ දූතයින්ට දෙනු ලැබූ (නබිත්වය) මෙන් දැයක් අපට ලබා දෙනු ලබන තුරු අපි (එය) විශ්වාස කරන්නේම නැත” යයි පවසන්නාහ. ඔහුගේ දූත මෙහෙවර කොහේ (කවුරුන් හට) ලබා දෙන්නේද යන්න අල්ලාහ්ම හොඳින් දන්නේය. වැරදි කරන මොවුන්ව -මොවුන් කරන කුමන්ත්‍රණයේ හේතුවෙන් අල්ලාහ් වෙතින් අවමානයද, දරුණු දඬුවමද ඉතාමත් සීඝ්‍රයෙන් පැමිණ සේන්දු වනු ඇත |
فَمَن يُرِدِ اللَّهُ أَن يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ ۖ وَمَن يُرِدْ أَن يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاءِ ۚ كَذَٰلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ (125)
අල්ලාහ් කවුරුන් හට ඍජු මාර්ගය පෙන්වීමට අදහස් කරන්නේද, ඔහුගේ හෘදය ඉස්ලාමය දෙසට (යාමට) ඔහු විස්තීරණය කර හරින්නේය. කවුරුන්ව (ඔහුගේ) දුර්මාර්ගයේම අත්හැර දමන්නට අදහස් කරන්නේද, ඔහුගේ හෘදය (බල කිරීමකින්) අහසට නගින්නෙකුගේ (හෘදය) මෙන් ඉතාමත් අමාරුවෙන් හකුළුවා යන බවට පත් කර හරින්නේය. මෙසේ විශ්වාස නොකළ අයට අල්ලාහ් දඬුවම් ලබා දෙන්නේය |
وَهَٰذَا صِرَاطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيمًا ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (126)
(නබියේ!) මෙයම ඔබ දෙවියන්ගේ ඍජු මාර්ගය වන්නේය. මතක් කර කියනු ලබන ජනතාවට අපි (අපගේ) ආයාවන් නියත වශයෙන්ම විවරණය කරන්නෙමු |
۞ لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِندَ رَبِّهِمْ ۖ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (127)
ඔවුන් වෙනුවෙන් ඔවුන්ගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙහි ශාන්තිය හා සමාදානයෙන් පිරි නිවෙස් ඇත. ඔවුන් කරමින් සිටි (හොඳ) ක්‍රියාවන්හි හේතුවෙන් ඔහු ඔවුන්ව ආරක්ෂා කරන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الْإِنسِ ۖ وَقَالَ أَوْلِيَاؤُهُم مِّنَ الْإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنَا ۚ قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (128)
(දෙවියන්) ඔවුන් සියල්ලන්වම ඒකරාශී කරන (විනිශ්චය) දිනදී (ජින්වරුන්ට) “ඕ ජින් වාර්ගිකයිනි! ඔබ මිනිසුන්ගෙන් බොහොමයක් දෙනාව (වැරද යාමට සලස්වා) ඔබ සමග එක්කාසු කර ගත්තා (නොවෙද?”යි විමසනු ඇත. එයට) මිනිසුන්ගෙන් වූ ඔවුන්ගේ මිතුරන් “අපගේ දෙවියනේ! අපගෙන් සමහරෙක් (වෙනස්කම් කළ) සමහරෙකු මගින් ප්‍රයෝජන අත් කරගෙන ඇත්තාහ. අපට ඔබ ඇති කළ කාලය අපි අත්කර ගත්තෙමු. (අපට කුමන නියෝගයක්ද)?”යි විමසන්නාහ. (එයට දෙවියන්) “ඔබට නිරයම වාසස්ථානය වේ. (ඔබගෙන්) අල්ලාහ් (සමාව දීමට) අදහස් කරන්නන් හැර, (අන් සියල්ලන්ම සදහටම) එහි රැඳී සිටිනු ඇත” යයි පවසන්නේය. (නබියේ!) නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් ඉතාමත් ඥානවන්තයෙකු හා හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (129)
මෙසේ මෙම අපරාධකාරයින් කළ (නපුරු) වින්නැහියේ හේතුවෙන් ඔවුන්ගෙන් සෑම කෙනෙකුම (අපරාධකාරයින් වන) අනිත් අය සමග (නිරයෙහි) එකට එක්කාසු කර හරින්නෙමු |
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (130)
(දෙවියන් පරලොවදී මිනිසුන්ටද, ජින්වරුන්ටද) “මිනිසුනි! හා ජින් සමූහයිනි! ඔබගෙන් ඉකුත් වූ (මාගේ) දූතයින් ඔබ වෙත පැමිණ මාගේ ආයාවන් ඔබට සමුදීරණය කර පෙන්වා, ඔබ (මාව) හමු වන මෙම දිනය ගැනද ඔබට බිය ගන්වා අනතුරු ඇඟවූවේ නැද්ද?”යි (විමසනු ඇත). එයට ඔවුන් “(අපගේ දෙවියනේ! ඇත්තය). මෙලොව ජීවිතය අපව රවටා දැමීය” යයි තමන්ට විරුද්ධවම සාක්ෂි දරණ අතර ඇත්තෙන්ම තමන් ප්‍රතික්ෂේප කරමින් සිටි බවද, තමන්ට තමන්ම විරුද්ධව ඔවුන් සාක්ෂි දරණු ඇත |
ذَٰلِكَ أَن لَّمْ يَكُن رَّبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا غَافِلُونَ (131)
(නබියේ! මෙසේ නබිවරුන්ව යැවීමේ) හේතුව නම්, කිසිම රටවැසියෙකු අප්‍රවේසමෙන් සිටින අවස්ථාවකදී (ඔවුන්ට අනතුරු නොඅඟවා) අපරාධයේ ඔවුන්ව විනාශ කර දමන්නෙකු වශයෙන් ඔබගේ දෙවියන් නොසිටි නිසාය |
وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (132)
(නබියේ! ඔවුන්) සියල්ලන්ටම ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන්ට සරිලන පදවීන් ඇත. ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් ගැන ඔබගේ දෙවියන් නොසලකිලිමත්ව නැත |
وَرَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ ۚ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِن بَعْدِكُم مَّا يَشَاءُ كَمَا أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ (133)
(නබියේ!) ඔබගේ දෙවියන් (කිසිම) අවශ්‍යතාවයක් නොමැත්තෙකු වශයෙන්ද, කරුණාවන්තවද සිටින්නේය. (මිනිසුනේ!) ඔහු කැමති වුවහොත් ඔබව ඉකුත් කර, තමන් අදහස් කරන කවුරුන්ව හෝ ඔබගේ ස්ථානයෙහි තැන්පත් කර හරිනු ඇත. මෙසේම (ඉකුත්ව ගිය) අනිත් ජනතාවගේ පරම්පරා දරුවන්ගෙන් ඔබව උත්පාදනය කර ඇත්තේය |
إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَآتٍ ۖ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ (134)
ඔබට ලබා දී ඇති පොරොන්දු සියල්ල නම්, නියත වශයෙන්ම එන්නේය. එය ඔබට වැළැක්විය නොහැක |
قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (135)
(නබියේ! ඔවුන්ට) ඔබ මෙසේ කියනු: “මගේ ජනතාවෙනි! ඔබ ඔබගේ සිතූ මතේ (ඔබගේ) කාරණාවන් කරමින් සිටිනු. නියත වශයෙන්ම මමද (මගේ සිතූ මතයට මගේ) කාරණාවන් කරමින් සිටින්නෙමි. මෙලොව අවසානය කා හට පක්ෂක්ග්‍රාහීව ඇත්තේද යන්න පසුව ඔබ දැනගන්නෙහුය. නියත වශයෙන්ම අපරාධකරුවන් ජයග්‍රහණය කරනු නොලබන්නාහ” |
وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَائِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَائِهِمْ ۗ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (136)
ගොවිතැන (එළු, බැටළු, ගව, ඔටුවන් වැනි) සතුන් ආදිය අල්ලාහ් උත්පාදනය කළ දැයෙන් එක් කොටසක් තමන්ගේ කැමැත්තට අනුව සඳහන් කර, මෙය අල්ලාහ්ට යයිද, (තවත් කොටසක්) මෙය අපගේ දෙවිවරුන්ට යයිද පවසන්නාහ. ඔවුන් තමන්ගේ දෙවිවරුන්ට යයි සඳහන් කළ කොටසින් කිසිවක් අල්ලාහ්ට අත් වන්නේ නැත. එහෙත් අල්ලාහ්ට යයි සඳහන් කළ දැය (හොඳ දැයක් වශයෙන් තිබුණහොත්) ඔවුන්ගේ දෙවිවරුන්ටම අත් වන්නේය! ඔවුන් කරන මෙම තීරණය ඉතාමත් නපුරුය |
وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ شُرَكَاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ ۖ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (137)
මෙසේම සමානයන් තබා නමදින්නන්ගෙන් බොහොමයක් දෙනා (තමන්ම) තමන්ගේ දරුවන්ව මරා දැමීම ඔවුන් අලංකාරවත් ලෙස දකින සේ ඔවුන්ගේ දෙවිවරුන් ඇති කර, ඔවුන්ව පාතාලයෙහි තල්ලූ කර, ඔවුන්ගේ ධර්මයද අවුල් කර දැමූහ. අල්ලාහ් අදහස් කර තිබුනේ නම්, ඔවුන් මෙසේ කරන්නට ඉඩ නොතිබිණි. එබැවින් (නබියේ!) ඔබ ඔවුන්වද ඔවුන්ගේ බොරු කියමන්ද වීසි කර දමනු |
وَقَالُوا هَٰذِهِ أَنْعَامٌ وَحَرْثٌ حِجْرٌ لَّا يَطْعَمُهَا إِلَّا مَن نَّشَاءُ بِزَعْمِهِمْ وَأَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَامٌ لَّا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ ۚ سَيَجْزِيهِم بِمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (138)
(තවද ඔවුන් තමන්ගේ) ගමේ සතුන්ගෙන්ද, ගොවිතැනෙන්ද (සමහර දැය සඳහන් කර බාරහාර සඳහා) “මෙය තහනම් කරනු ලැබ ඇත්තේය. අපගේ ප්‍රතිපත්තීන්ට අනුව අපි අදහස් කරන (පූජකයින් ආදී) අයට මිස, (වෙන කිසිවෙකුත්) එය අනුභව නොකළ යුතුය” යයි (තමන්ගේ මූඩ ප්‍රතිපත්තීන්ට අනුව) ඔවුන් පවසන්නාහ. තවද (ඒ ආකාරයටම වෙනත්) සමහර ගමේ සතුන්ගේ පිට කොඳු තහනම් කරනු ලැබ ඇත්තේය. (ඒවා මත නැගීමද, බර පැටවීමද නොකළ යුතුය) යයිද, වෙනත් ගමේ සතුන්ව (සඳහන් කර උන්ගේ ඛෙල්ල කපන විට) ඒවා කෙරෙහි අල්ලාහ්ගේ ශුද්ධ වූ නාමය නොපැවසිය යුතුය යයිද, (අල්ලාහ් නියෝග කර ඇත්තේය යයි) අල්ලාහ් මත බොරු ගොතා මනක්කල්පිත (කර) පවසන්නාහ. ඔවුන්ගේ මෙම බොරු කියමනට සරිලන ඵලවිපාක (දෙවියන්) නියත වශයෙන්ම ඔවුන්ට දෙනු ඇත |
وَقَالُوا مَا فِي بُطُونِ هَٰذِهِ الْأَنْعَامِ خَالِصَةٌ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَىٰ أَزْوَاجِنَا ۖ وَإِن يَكُن مَّيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكَاءُ ۚ سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (139)
තවද ඔවුන් (වෙනත් සමහර දැය ගැන සඳහන් කර) “මෙම ගමේ සතුන්ගේ කුසෙහි ඇති දැය අපගේ පිරිමින්ට පමණක් අයිති දැයයි. අපගේ ගැහැනුන්ට ඒවා තහනම් කරනු ලැබ ඇත්තේය. ඒවා මැරී ප්‍රසූත වුවහොත් ඒවායෙන් ඔවුන්ට පංගුවක් ඇත. (එවිට ගැහැනුන්ටද ආහාරයට ගත හැකිය)” යයිද පවසන්නාහ. එබැවින් ඔවුන්ගේ මෙම කියමනට අයත් දඬුවම (අල්ලාහ්) ඔවුන්ට අනිවාය්‍යයෙන්ම ලබා දෙන්නේය. නියත වශයෙන්ම ඔහු ඥානයෙන් පිරි කෙනෙකු හා (සියල්ලන්වම) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلَادَهُمْ سَفَهًا بِغَيْرِ عِلْمٍ وَحَرَّمُوا مَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِرَاءً عَلَى اللَّهِ ۚ قَدْ ضَلُّوا وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (140)
කවුරුන් දැනුමක් නොමැතිව මෝඩකමින් තමන්ගේ දරුවන්ව මරා දැමුවෝද ඔවුන්ද, ඔවුන්ට අල්ලාහ් තමන්ට (ආහාරයට ගැනීමට) ලබා දී තිබුණු (හොඳ) දැය (අනුමත නැතැයි) අල්ලාහ් මත බොරු ගොතා වළක්වා දැමුවෝද ඔවුන්ද, නියත වශයෙන්ම පාඩුවක් අත් කර ගත්හ. (එබැවින්) ඔවුන් නියත වශයෙන්ම නපුරු මාර්ගයෙහිම ගියහ. ඍජු මාර්ගයෙහි ගිය අය නොවන්නාහ |
۞ وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ ۚ كُلُوا مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ ۖ وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ (141)
(පන්දළමෙහි) විහිදී තිඛෙන වැල්ද, විහිදී නොයන පැළෑටීන්ද ඇති උයන් වතුද, ඉඳි ගස්ද, ආහාරයට ගත හැකි විවිධ (ගස්වැල්, පලා වර්ගද), ධාන්‍ය වර්ගද, (බැලු බැල්මට) එක සමානවද, (රසයෙන්) විවිධ වූ ඔලිව්ද, දෙළුම් (හා තවද විවිධ වර්ගයේ පලතුරු) ආදියද, ඔහුම උත්පාදනය කර ඇත්තේය. එබැවින් ඒවා ප්‍රයෝජනවත් වන්නේ නම්, ඒවා (ඕනෑ තරම්) ආහාරයට ගනු. ඒවා අස්වැන්න නෙලා ගන්නා කාලයෙහි (දෙවියන්ට ස්තූති කිරීම පිණිස) එහි ඔහුගේ කොටසද, (දුප්පතුන්ට) දෙනු. සීමාව ඉක්මවා (පුහු) වියදම් නොකරනු. මන්දයත් සීමාව ඉක්මවා (පුහු) වියදම් කරන්නන්ව නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ප්‍රිය කරන්නේ නැත |
وَمِنَ الْأَنْعَامِ حَمُولَةً وَفَرْشًا ۚ كُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (142)
ගමේ සතුන්ගෙන් (සමහරක් ඔබගේ) බර ඔසවාගෙන යාමටද, (වෙනත් සමහරක් ඔබගේ) ආහාරය සඳහාද, (ඔහුම උත්පාදනය කර ඇත්තේය. එබැවින්) අල්ලාහ් ඔබට ලබා දී ඇති මෙවායෙන් (ආහාරයට ගත හැකි දැය) ඔබ අනුභව කරනු. (මෙහිදී) ෂෙයිතාන්ගේ පා සටහන් අනුගමනය නොකරනු. නියත වශයෙන්ම ඔහු ඔබට ප්‍රකට සතුරෙකු වන්නේය |
ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ ۖ مِّنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَمِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ ۗ قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الْأُنثَيَيْنِ ۖ نَبِّئُونِي بِعِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (143)
(නබියේ! එම මෝඩයින්ට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “(ආහාරයට ගත හැකි එළු, ගව, ඔටුවන් වැනි සතුන්) වර්ගයන් අටක් ඇත. (ඒවා නම්) බැටළුවන්ගෙන් (ගැහැනු පිරිමි) දෙවර්ගයකි; එළුවන්ගෙන් (ගැහැනු පිරිමි) දෙවර්ගයක් (ඇත). මෙම දෙවර්ගයෙන් පිරිමිද, නැතහොත් ගැහැනුද; නැතහොත් මේ දෙවර්ගයෙන් ඇති ගැහැනු සතුන්ගේ ගර්භයන්හි ඇති දැයද (දෙවියන්) තහනම් කර ඇත්තේ? ඇත්තෙන්ම ඔබ ඇත්ත කියන්නන් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම්, සාධකයන් සමග (මෙය) ඔබ මා හට දැනුම් දෙනු” |
وَمِنَ الْإِبِلِ اثْنَيْنِ وَمِنَ الْبَقَرِ اثْنَيْنِ ۗ قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الْأُنثَيَيْنِ ۖ أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ وَصَّاكُمُ اللَّهُ بِهَٰذَا ۚ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا لِّيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (144)
“ඔටුවන්ගෙන්ද (ගැහැනු පිරිමි) දෙවර්ගයකි. ගවයන්ගෙන්ද දෙවර්ගයක් (ඇත). මේ දෙවර්ගයේ ඇති පිරිමි සතුන්වද, නැතහොත් මේ දෙවර්ගයේ ඇති ගැහැනු සතුන්වද, නැතහොත් මේ දෙවර්ගයේ ගැහැනු සතුන්ගේ ගර්භයන්හි ඇති දැයද, (දෙවියන් විසින්) තහනම් කර ඇත්තේ?” යයි (නබියේ!) ඔබ විමසනු (මැනව!). “මෙසේ (තහනම් කර) අල්ලාහ් ඔබට (අණ කරනු ලැබුවේය යයි පවසනවා නොවෙද? එසේ ඔහු) නියෝග කළ අවස්ථාවේදී ඔබත් ඒ ඉදිරියේ සිටියෙහුද?” (යයිද නබියේ! ඔබ ඔවුන්ගෙන් විමසනු මැනව!). මනක්කල්පිතව අල්ලාහ් මත බොරු ගොතා කිසිම සාක්ෂියක් නොමැතිව (බුද්ධියක් නැති) ජනතාව, මාර්ගය වැරද යවන්නන්ට වඩා අපරාධකරුවන් කවරෙක්ද? නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (මෙවැනි) අපරාධකාර ජනතාව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේ නැත |
قُل لَّا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (145)
(නබියේ!) ඔබ මෙසේ පවසනු: “මිනිසා ආහාරයට ගත හැකි දැයෙන් කිසිවක් තහනම් කර හැරියේ යයි මා හට දැනුම් දෙන ලද වහී හි මා දුටුවේ නැත. එහෙත් මැරුණු දැය, වෑහෙන ලේ, ඌරන්ගේ මස් මාංශ ආදිය නියත වශයෙන්ම අපිරිසිදුව ඇති බැවින් මේවාද; අල්ලාහ් නොවන දැයෙහි නාමයන් පැවසීම පාපයක් වශයෙන් ඇති බැවින් එයද, (තහනම් කරනු ලැබ ඇත්තේය)”. තවද සීමාව ඉක්මවා පාපයක් කිරීමේ අදහසක් නොමැතිව කවුරුන්ව හෝ බල කරනු ලැබ, (මේවා ආහාරයට) ගතහොත් (එය ඔවුන් කෙරෙහි වරදක් වන්නේ නැත). නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු හා දයාබරවන්තයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ ۖ وَمِنَ الْبَقَرِ وَالْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا إِلَّا مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَا أَوِ الْحَوَايَا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ۚ ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِبَغْيِهِمْ ۖ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (146)
(නබියේ!) නියපොතු ඇති සතුන්, (වෙන් නොවුන කුර ඇති ඔටුවන්, ගිනි කුකුලන්, පාත්තයින් ආදී) සියල්ල (ආහාරයට නොගත යුතුය යයි) යුදෙව්වන්ට අපි තහනම් කර තිබුණෙමු. තවද එළු, ගව ආදියෙහිද, ඒවායේ පිට කොන්දෙහිද, නැතහොත් කුසෙහි හෝ නැතහොත් ඉළඇට සමග මුහු වී හෝ ඇති දැය හැර, (අනිත් කොටස්වල ඇති) මේදයද, අපි ඔවුන්ට තහනම් කර තිබුණෙමු. ඔවුන් (අපට) වෙස්කම් කිරීම නිසා දඬුවම් වශයෙන් මෙසේ ඔවුන්ට (තහනම් කර) දඬුවම් කර තිබුණෙමු. නියත වශයෙන්ම අපිම ඇත්ත කියන්නෙමු. (මෙයට වෙනස්ව පවසන යුදෙව්වන් බොරුකාරයින්ය) |
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (147)
(නබියේ! මින්) පසුවද ඔවුන් ඔබව බොරුකාරයා යයි පැවසුවහොත් (ඔවුන්ට) “ඔබගේ දෙවියන් ඉතාමත් විවෘත කරුණාවන්තයෙකි. එහෙත් වැරදි කරන ජනතාවට ඔහු දඬුවම් දීම කිසිවෙකුට වැළැක්විය නොහැක” යයි පවසනු |
سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكْنَا وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِن شَيْءٍ ۚ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ حَتَّىٰ ذَاقُوا بَأْسَنَا ۗ قُلْ هَلْ عِندَكُم مِّنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا ۖ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ (148)
“අල්ලාහ් අදහස් කළේ නම් අපිද, අපගේ මුතුන් මිත්තන්ද, (අල්ලාහ්ට කිසිවක්) සමානයන් වශයෙන් නොතබන්නෙමු. (ආහාරයට ගත හැකි) කිසිවක් (අනුමැතිය නැතැයි) අපි වළක්වා හරින්නේද නැත” යයි සමානයන් තබා නමදින්නන් වන මොවුන් පවසන්නට ඉඩ ඇත. (නබියේ! මොවුන් සමච්චල් කරන) මේ අන්දමටම, මොවුන්ට පෙර විසූ අයද අපගේ දඬුවම විඳින තුරු (නබිවරුන්ව) බොරුකාරයින් කරමින්ම සිටියහ. (එබැවින් ඔබ ඔවුන්ට “මෙයට) ඔබ වෙත කිසියම් සාක්ෂියක් ඇත්තේද? (එසේ තිබුණහොත්) එය මා වෙත ගෙන එනු. ඔබ තමන් විසින්ම මනක්කල්පිත කර ගත් (ඔබගේ) පුහු සිතුවිල්ලෙහි ගැලී සිටින්නන් මිස, වෙන කිසිවක් නැතැයි කියනු මැනව |
قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ ۖ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ (149)
(තවද නබියේ!) ඔබ මෙසේ පවසනු: “(ඉවත දැමිය නොහැකි) පූරණ වූ සාධකයන් අල්ලාහ්ටම අයත්ය! (ඔවුන්ගේ සාධාරණය සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදිය). ඔහු අදහස් කර සිටියේ නම්, ඔබ සියල්ලන්වම ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්ට ඉඩ තිබුණි” |
قُلْ هَلُمَّ شُهَدَاءَكُمُ الَّذِينَ يَشْهَدُونَ أَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ هَٰذَا ۖ فَإِن شَهِدُوا فَلَا تَشْهَدْ مَعَهُمْ ۚ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَهُم بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (150)
(තවද ඔවුන්ට) “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් මෙය තහනම් කර තිබුනේ යයි ඔබ ස්ථීර කිරීමට ඔබගේ සාක්ෂීන් කැඳවාගෙන එනු” යයි ඔබ පවසනු. (එසේ ඔවුන්ව කැඳවාගෙන විත්) ඔවුන්ද (ඒ අන්දමටම බොරු) සාක්ෂි පැවසුවා වුවද, (ඒ වෙනුවෙන්) ඔබත් ඔවුන් සමග එකතු වී (එසේ) නොපැවසිය යුතුය. තවද අපගේ ආයාවන් බොරු යයි කියන්නන්ගේ කැමැත්ත ඔබ අනුගමනය නොකරනු. කවුරුන් අවසාන දිනය විශ්වාස නොකළෙහුද, ඔවුන්ම තමන්ගේ දෙවියන්ට (බොහොමයක් දෙවිවරුන්ව) සමානයන් කරන්නාහ |
۞ قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ ۖ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۖ وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُم مِّنْ إِمْلَاقٍ ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ ۖ وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ ۖ وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (151)
(නබියේ! ඔවුන්ට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “එනු! ඔබගේ දෙවියන් ඔබට තහනම් කරනු ලැබූ දැයද, (නියෝග කර ඇති දැයද), මා ඔබට සමුදීරණය කර පෙන්වන්නෙමි. (ඒවා නම්), ඔහුට කිසිවක් ඔබ සමානයන් නොකරනු. (ඔබගේ) දෙමව්පියන්ට (ආදරයෙන් යුතුව) ස්තූති කරනු. දුගීභාවයට (බියෙන්) ඔබගේ දරුවන්ව ඔබ ඝාතනය නොකරනු. (මන්දයත්) ඔබටත් ඔවුන්ටත් අපිම ආහාර ලබා දෙන්නෙමු. රහසින් හෝ ප්‍රසිද්ධියේ හෝ ඇති අවමන් ගෙන දෙන කාරණාවන් කිසිවකටත් ළං නොවනු. (ඝාතනය නොකළ යුතුය යයි) අල්ලාහ් තහනම් කරන ලද කිසිම මිනිසෙකු අසාධාරණයේ ඝාතනය නොකරනු. ඔබ (වැරදි නොකරන ලෙසට) වටහා ගනු පිණිස, මේවා (දෙවියන්) ඔබට (විස්තර කර) දේශනා කරන්නේය |
وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۖ وَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۖ وَبِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (152)
“අනාථයින්ගේ දේපළ -ඔවුන් වැඩි වියට පත් වන තුරුසාධාරණ ක්‍රමයකින් මිස, අත නොතබනු. මිම්ම (නියමිත මිම්මක් මගින්) පූරණ වශයෙන් මනිනු. බර සාධාරණ ලෙස කිරිනු. කිසිම ආත්මයක් එහි ශක්තියට වඩා අපි බල කරන්නේම නැත. ඔබ කුමක් පැවසුවා වුවද, (එමගින් බලපෑමට ලක් වන්නන් ඔබගේ) ඥාතීන් වුවද (කම් නැත), සාධාරණයම පවසනු. ඔබ අල්ලාහ් වෙත දුන් පොරොන්දුව පූරණ වශයෙන් ඉටු කරනු. ඔබ හොඳ හැඟීමක් ලබා ගැනීම පිණිසම මේවා ඔහු ඔබට ඔවදන් වශයෙන් දෙන්නේය |
وَأَنَّ هَٰذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (153)
“නියත වශයෙන්ම මෙයයි මගේ ඍජු මාර්ගය වන්නේ; එයම ඔබ අනුගමනය කරනු. වෙනත් මාර්ග අනුගමනය නොකරනු. ඒවා ඔහුගේ මාර්ගයෙන් ඔබව වෙන් කර හරිනු ඇත. ඔබ පරිශුද්ධ වීම සඳහා දෙවියන් මේවා ඔබට හොඳ ඔවදන් වශයෙන් දෙන්නේය” (යයිද පවසනු මැනව) |
ثُمَّ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِي أَحْسَنَ وَتَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَّعَلَّهُم بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (154)
හොඳක් කළ අය කෙරෙහි (අපගේ වරප්‍රසාදයන්) පූරණ කර තැබීම පිණිස පසුවත් අපි මූසාට එක් ධර්මයක් ලබා දුන්නෙමු. (එහි) සෑම කාරණාවක්ම පැහැදිලිව විවරණය කරනු ලැබ ඇත්තේය. තවද (එය) ඍජු මාර්ගයක් වශයෙන්ද, (දෙවියන්ගේ) වරප්‍රසාදයක් වශයෙන්ද ඇත්තේය. ඔවුන් තමන්ගේ දෙවියන්ව හමු වන්නෙමු යයි ස්ථීර වීම පිණිසම (එය ලබා දුන්නෙමු) |
وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (155)
(මිනිසුනේ!) මෙයද ධර්ම ග්‍රන්ථයක් වේ. මෙය අපිම පහළ කළෙමු. (මෙය) ඉතාමත් භාග්‍යයෙන් යුක්තය. එබැවින් මෙයම ඔබ අනුගමනය කරනු. තවද (ඔහුට) බිය වී (පාපයන්ගෙන් ඈත්) වනු. එමගින් ඔහුගේ දයාවට ඇතුළු වන්නෙහුය |
أَن تَقُولُوا إِنَّمَا أُنزِلَ الْكِتَابُ عَلَىٰ طَائِفَتَيْنِ مِن قَبْلِنَا وَإِن كُنَّا عَن دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِينَ (156)
(සමානයන් තබා නමදින අරාබිවරුනි! “යුදෙව්වන් හා ක්‍රිස්තියානුවන් ආදී) සමුහයන් දෙක කෙරෙහි (පමණක්ම) අපට පෙර ධර්මය පහළ කරනු ලැබීය. එබැවින් (ඔවුන්ගේ භාෂාව අපට නොදන්නා බැවින්) අපි එය කියවීමටද (කියවනු ඇසීමටද) නොහැකිව නොසැලකිලිමත් වූවෙමු” යයි ඔබ නොකියා සිටීමටද |
أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّا أَهْدَىٰ مِنْهُمْ ۚ فَقَدْ جَاءَكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ ۚ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَصَدَفَ عَنْهَا ۗ سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يَصْدِفُونَ (157)
නැතහොත් “ඇත්තෙන්ම අප වෙනුවෙන් එක් ධර්මයක් පහළ කරනු ලැබ තිබුණේ නම්, නියත වශයෙන්ම අපි ඔවුන්ට වඩා ඉතාමත් දැහැමියන් වශයෙන් කටයුතු කර ඇත්තෙමු” යයි ඔබ නොකියා සිටීම පිණිසද, (අරාබි බසින් මෙම ධර්මය පහළ කළෙමු. එබැවින්) ඔබ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් ඉතාමත් පැහැදිලි (ආයාවන්ගෙන් පිරි) ධර්මය ඔබ වෙත පැමිණ ඇත්තේය. (එය) ඍජු මාර්ගයක් වශයෙන්ද, (දෙවියන්ගේ) වරප්‍රසාදයක් වශයෙන්ද ඇත්තේය. එබැවින් කවුරුන් අල්ලාහ්ගේ (මෙවැනි) ආයාවන් බොරු කර, ඒවායෙන් ඈත් වන්නේද, ඔහුට වඩා අපරාධකරුවා කවරෙක්ද? අපගේ ආයාවන්ගෙන් (මෙසේ) ඈත් වූවන්ට -ඔවුන් ඈත් වීමේ හේතුවෙන්- අපි දරුණු දඬුවම් ඵලවිපාක වශයෙන් දෙන්නෙමු |
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ (158)
(පණ උදුරා ගැනීමට) මලායිකාවරුන් ඔවුන් වෙත පැමිණීම හෝ නැතහොත් ඔබ දෙවියන්ගේ (දඬුවම) පැමිණීම හෝ නැතහොත් ඔබගේ සාධකයන්ගෙන් සමහරක් පැමිණීම හෝ මිස, (වෙන කිසිවක්) ඔවුන් බලාපොරොත්තු වන්නෙහුද? ඔබ දෙවියන්ගේ සාධකයන් පැමිණෙන (අවසාන) දිනදී, පෙර විශ්වාස නොකර සිට, නැතහොත් විශ්වාස කර සිටියදීද කිසිම හොඳ ක්‍රියාවක් නොකර සිටීමෙන් අනතුරුව (එදින) ඔවුන් තබන විශ්වාසය කිසිම ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දෙන්නේ නැත. එබැවින් (ඔවුන්ට “එම විශාල සාධකයන්) ඔබත් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනු. නියත වශයෙන්ම අපිත් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින්නෙමු” යයි (නබියේ!) ඔබ පවසනු මැනව |
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (159)
කවුරුන් තම ධර්මය (තමන්ගේ කැමැත්තට අනුව කිහිප වතාවක්) පෙරළා (ඔවුන්ද) විවිධ සමූහයන්ට වෙන් වී ගියෝද, ඔවුන් සමග ඔබට කිසිම සම්බන්ධයක් නැත. ඔවුන්ගේ කාරණාවන් සියල්ල අල්ලාහ්ගේ සන්නිධානයේම ඇත්තේය. ඔවුන් කරමින් සිටි (මෙම නපුරු) දැය ගැන පසුව ඔහු ඔවුන්ට දැනුම් දෙනු ඇත |
مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ۖ وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (160)
කවුරුන් හෝ එක් දැහැමි දැයක් කළහොත් ඔහුට එවැනි දහ ගුණයක් (පින්) ඇත. කවුරුන් හෝ එක් පාපයක් කළහොත් එවැනිම දැයක් මිස, (අධික වශයෙන්) ඔහුට ඵලවිපාක දෙනු ලබන්නේ නැත. (වැරැද්දට අධික වශයෙන් දඬුවම් ලබා දී හෝ නැතහොත් පින් ඇති දැයට සරිලන ඵලවිපාක අඩු කර හෝ) ඔවුන්ට අපරාධයක් කරනු නොලබන්නාහ |
قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِّلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (161)
“නියත වශයෙන්ම මගේ දෙවියන් මාව ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කර හැරියේය. (එය) ඉතාමත් ස්ථීර වූ ධර්මය වන්නේය. (තවද මෙය) ඉබ්රාහීම්ගේ ඍජු මාර්ගය වන්නේය. ඔහු සමානයන් තබා නමදින්නන්ගෙන් (කෙනෙකු වශයෙන්) සිටියේ නැත” යයි (නබියේ!) ඔබ පවසනු මැනව |
قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (162)
(තවද) ඔබ මෙසේ පවසනු: “නියත වශයෙන්ම මගේ සලාතයද, මගේ පරිත්‍යාගයද, මගේ ජීවිතයද, මගේ මරණයද, ලෝකවාසීන්ව උත්පාදනය කර, පෝෂණය කර, සංවර්ධනය කරන අල්ලාහ්ටම අයත්ය” |
لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ (163)
“ඔහුට කිසිම සමානයක් නැත. (සහායයෙකුද නැත). මේ ආකාරයටම මා අණ කරනු ලැබ ඇත්තෙමි. එබැවින් (ඔහුට අවනත වූ) මුස්ලිම්වරුන්ගෙන් පළමුවැන්නා වන්නෙමි” (යයිද පවසනු මැනව) |
قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ ۚ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (164)
(තවද) “අල්ලාහ්ම සියල්ල උත්පාදනය කර, පෝෂණය කරමින් සිටියදී ඔහු මිස, වෙන කිසිවෙකුත් මා හට දෙවියන් වශයෙන් මා ඇර ගන්නෙමිද? පාපයන් කරන සෑම ආත්මයක්ම තමන්ටම නපුර සොයා ගන්නේය. එබැවින් එක් ආත්මයක (පාපයන්හි) බර, වෙනත් ආත්මයක් උසුලන්නේ නැත. (මරණයට පත් වීමෙන්) පසු ඔබ සියල්ලන්ම ඔබ දෙවියන් වෙතම යන්නෙහුය. ඔබ අදහස් උදහස් වලින් භේද බින්න වී සිටීම ගැන (ඒවායෙන් කුමක් වැරදිද, කුමක් හරිද යන්න ඒ අතරතුරදී) ඔහු ඔබට දැනුම් දෙනු ඇත |
وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (165)
ඔහුම (තම) නියෝජිතයින් වශයෙන් භූමියෙහි ඔබව පත් කර ඇත්තේය. තවද ඔබගෙන් සමහරෙකුව අනිත් අයට වඩා පදවිවලින් උසස් කර ඇත්තේය. (මෙමගින්) ඔබට ලබා දී ඇති දැයෙන් (ඔබ කෙසේ නම් කටයුතු කරන්නේදැයි) ඔබව පිරික්ෂා කරන්නේය. (නබියේ!) නියත වශයෙන්ම ඔබගේ දෙවියන් දඬුවම් කිරීමෙහි ඉතාමත් තීව්‍රවන්තයෙකි. එහෙත් නියත වශයෙන්ම ඔහු ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු හා ඉමහත් දයාබරවන්තයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
