وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (1)
سوگند به (فرشتگان) صف کشیده |
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (2)
پس سوگند به (فرشتگان) باز دارنده، |
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (3)
و به تلاوت کنندگان ذکر (= قرآن)، |
إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (4)
که همانا معبود شما یکی است |
رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (5)
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها |
إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (6)
بی گمان ما آسمان دنیا(= پایین) را به زیور ستارگان بیاراستیم |
وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ (7)
و از هر شیطان سر کشی حفظ کردیم |
لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ (8)
(تا) به (سخنان) عالم بالا گوش فرا ندهند، و از هر سوء (بوسیله شهاب) زده (ورانده) می شوند |
دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (9)
(آنها به سختی) عقب رانده می شوند، و برای آنها عذاب دایمی است |
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10)
مگر کسی که ناگهان چیزی را برباید، پس شهابی درخشان او را دنبال می کند |
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ (11)
پس (ای پیامبر) از آنها بپرس که آیا آفرینش آنها سخت تر است، یا (آفرینش) آنچه ما آفریده ایم، ما آنها را از گل چسپنده ای آفریدیم |
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12)
بلکه تو (از انکار آنها) در شگفت شدی، و آنها مسخره می کنند |
وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13)
و هنگامی که پند داده شوند، پند نمی پذیرند |
وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14)
و هنگامی که معجزه ای ببینند (آن را) مسخره می کنند |
وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (15)
و می گویند:« این جز جادویی آشکار نیست، |
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16)
آیا هنگامی که مردیم و به خاک و استخوانها (ی پوسیده ، مبدل) شدیم، (دوباره) بر انگیخته خواهیم شد؟ |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17)
آیا نیاکان نخستین ما(نیز بر انگیخته می شوند؟!)» |
قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ (18)
بگو:« آری، و شما خوار و زبون (زنده) می شوید» |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ (19)
پس آن تنها یک بانگ (سهمناک) است، ناگهان آنها (از قبرها بیرون می آیند و) می نگرند |
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (20)
و گویند:« وای بر ما این (همان) روز جزا است!» |
هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (21)
(آری) این (همان) روز داوری است، که شما آن را تکذیب می کردید |
۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (22)
(به فرشتگان فرمان داده می شود) گرد آورید کسانی را که ستم کردند، و (همپایگان و) همراهانشان و آنچه را می پرستیدند |
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (23)
به جای خدا، پس (همه ی) آنها را به راه دوزخ هدایت کنید |
وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ (24)
و آنها را نگاهدارید که يقينا باز خواست خواهند شد |
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25)
شما را چه شده است که یکدیگر را یاری نمی دهید؟ |
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26)
بلکه آنها امروز (همه) تسلیم (و فرمانبردار) هستند |
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (27)
آنها سؤال کنان رو به یکدیگر کنند، |
قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (28)
(به سردمداران) گویند:« به راستی که شما (برای گمراه کردن ما) از (راه) خیر خواهی به نزد ما می آمدید» |
قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (29)
(سرد مداران در پاسخ) گویند:« بلکه، شما خودتان مؤمن نبودید (تقصیر ما چیست؟) |
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (30)
و ما هیچ گونه تسلطی بر شما نداشتیم، بلکه شما خود گروهی سر کش بودید |
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (31)
پس فرمان پروردگارمان بر ما ثابت شد،البته ما چشنده ی (عذاب) خواهیم بود |
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (32)
پس شما را گمراه کردیم، بی گمان ما(نیز) خود گمراه بودیم» |
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33)
پس مسلماً در آن روز همه آنها (= پیروان و سردمداران) در عذاب شریک خواهند بود |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (34)
بی شک ما با مجرمان این گونه رفتار می کنیم |
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35)
آنها (در دنیا چنان) بودند که چون به آنها گفته می شد: «معبودی (به حق) جز الله نیست» سر کشی (و تکبر) می کردند |
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ (36)
و می گفتند: « آیا ما معبودانمان را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه رها کنیم؟!» |
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37)
(چنین نیست) بلکه (پیامبر خدا) حق را آورد، و پیامبران (پیشین) را تصدیق کرد |
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (38)
مسلماً شما عذاب دردناک را خواهید چشید |
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (39)
و جز به آنچه می کردید، کیفر داده نمی شوید |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (40)
مگر بندگان مخلص خدا، |
أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ (41)
(که) آنها رزق و روزی معین دارند |
فَوَاكِهُ ۖ وَهُم مُّكْرَمُونَ (42)
(انواع) میوه ها، و آنان گرامی داشتگانند |
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43)
در باغهایی پر نعمت (بهشت)، |
عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (44)
بر تختها رو به روی یکدیگر (نشسته اند) |
يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ (45)
گرداگرشان جامی از (شراب) روان می گردانند |
بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ (46)
(شرابی) سفید (و) لذتبخش برای نوشندگان است |
لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ (47)
نه در آن تبهکاری (و فساد) است، و نه آنها از آن (شراب) مست شوند |
وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48)
و نزدشان (همسرانی) سیه چشم، دیده فرو هشته (که تنها به شوهران خود نظر دارند) خواهند بود |
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ (49)
گویی آنها بیضه های (شتر مرغ) در پرده پوشیده اند |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (50)
پس آنها سؤال کنان رو به یکدیگر کنند |
قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (51)
یکی از آنها گوید:« به راستی من (در دنیا) همنشینی داشتم |
يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (52)
که (پیوسته) می گفت: آیا (واقعاً) تو از باور کنندگان (بعث و قیامت) هستی؟ |
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ (53)
آیا وقتی که مردیم و خاک و استخوانها(ی پوسیده) شدیم، (زنده می شویم و) کیفرمان می دهند؟!» |
قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ (54)
(او به دوستان بهشتی اش) گوید:« آیا شما می توانید (به دوزخیان) بنگرید (و از او خبری بگیرید)؟!» |
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ (55)
پس (چشم برگرداند و) نگریست، ناگاه او را در میان دوزخ دید |
قَالَ تَاللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرْدِينِ (56)
گوید: به خدا سوگند، نزدیک بود که مرا به هلاکت افکنی |
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (57)
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من (نیز) از احضار شدگان (دوزخ) بودم |
أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ (58)
(سپس به دوستان بهشتی خود گوید:) آیا ما (هرگز) نمی میریم (و در بهشت جاودان هستیم) |
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (59)
جز همان مرگ نخستین خود، (دیگر مرگی به سراغمان نخواهد آمد) و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد؟ |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (60)
بی گمان این همان کامیابی بزرگ است |
لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (61)
(آری) عمل کنندگان باید برای چنین (پاداشی) عمل کنند |
أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62)
آیا برای پذیرایی این (نعمتهای بهشتی) بهتر است یا درخت زقوّم؟ |
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ (63)
همانا ما آن را ابتلای برای ستمکاران قرار دادیم |
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (64)
به راستی آن درختی است که از قعر جهنم می روید |
طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (65)
شکوفه اش همانند سرهای شیاطین است |
فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66)
پس آنها (= جهنمیان) از آن می خورند، و شکمها را از آن پر می کنند |
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ (67)
آنگاه برروی آن (خوراک) آمیزه ای از آب گرم (سوزان) دارند |
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ (68)
سپس باز گشت آنها به سوی جهنم است |
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (69)
بی گمان آنها نیاکان خود را گمراه یافتند |
فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70)
پس اینها در دنبال آنان شتابان می روند |
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (71)
و به راستی پیش از آنها بیشتر پیشینیان گمراه شدند |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ (72)
و به تحقیق ما هشدار دهندگانی در میان آنها فرستادیم |
فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ (73)
پس بنگر عاقبت هشدار یافتگان چگونه بود |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (74)
مگر بندگان مخلص خدا |
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ (75)
و یقیناً نوح ما را ندا داد، پس (ما) چه خوب اجابت کننده ای هستیم |
وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76)
و او وخاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم |
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ (77)
و تنها فرزندانش را باقی گذاشتیم |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (78)
و برای او در میان امتهای بعد (نام نیک) بر جای نهادیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ (79)
در میان جهانیان سلام بر نوح باد |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (80)
بی گمان ما این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (81)
یقیناً او از بندگان مؤمن ما بود |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (82)
آنگاه دیگران (= تکذیب کنندگان) را غرق کردیم |
۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ (83)
و همانا ابراهیم از پیروان او بود |
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (84)
چون با قلب سلیم (خالی از شرک و شک و شهوت) به پیشگاه پروردگارش آمد |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ (85)
چون به پدر وقومش گفت:« چه چیزی را می پرستید؟ |
أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ (86)
آیا به جای خدا، معبودهای دروغین می خواهید؟ |
فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (87)
پس شما نسبت به پروردگار جهانیان چه گمان می برید؟!» |
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ (88)
پس (ابراهیم) یک نگاه به ستارگان نگریست |
فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ (89)
آنگاه گفت: « من بیمارم (و با شما به جشن نمی آیم)» |
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ (90)
پس آنها پشت کنان از او دور شدند (و رفتند) |
فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (91)
آنگاه پنهانی نزد معبودانشان رفت و گفت:« آیا (چیزی) نمی خورید؟ |
مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ (92)
شما را چه شده است که سخن نمی گویید» |
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ (93)
پس به سوی آنان روی آورد (و) ضربه ای محکم (با دست راست) بر آنها زد (و بجز بت بزرگ همه بتها را درهم شکست) |
فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ (94)
پس آنها (= قومش) شتابان به سوی او روی آوردند |
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ (95)
(ابراهیم) گفت: «آیا چیزی را می پرستید که خود تراشیده اید؟ |
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ (96)
در حالی که خداوند شما را و آنچه را که انجام می دهید (و می سازید) آفریده است؟!» |
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ (97)
(بت پرستان) گفتند:« بنای (بلندی) برایش بسازید، و او را در (خرمن) آتش بیفکنید» |
فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ (98)
پس آنها در حق او نیرنگ و مکر ورزیدند و ما آنها را (مغلوب و) پست ساختیم.(و آتش به فرمان خدا سرد شد) |
وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ (99)
و(ابراهیم) گفت:« من به سوی پروردگارم می روم، (او) مرا هدایت خواهد کرد |
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ (100)
پروردگارا! به من (فرزندی) از صالحان عطا فرما» |
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ (101)
ما او را به (تولد) پسری بردبار( ) بشارت دادیم |
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (102)
پس هنگامی که (فرزندش) با او به (سن) سعی و کوشش رسید گفت:« ای فرزندم! من در خواب( ) دیدم که تو را قربانی می کنم، ببین، تو چه نظر داری؟!» گفت: «پدرم، به آنچه مأمور شده ای، عمل کن، اگر خدا بخواهد، مرا از صابران خواهی یافت» |
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103)
پس چون هر دو تسلیم شدند، و (ابراهیم) او را به پیشانی (بر زمین) افکند |
وَنَادَيْنَاهُ أَن يَا إِبْرَاهِيمُ (104)
و او را ندا دادیم: «ای ابراهیم |
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105)
یقیناً خواب (خویش) را تحقق بخشیدی». بدون شک ما این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106)
مسلماً این (خواب) آزمایشی آشکار بود |
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107)
و او را به ذبح بزرگی( ) فدا دادیم |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108)
و برای او در(میان) امتهای بعد (نام نیک) بر جای نهادیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109)
سلام بر ابراهیم |
كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110)
این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111)
بی گمان او از بندگان مؤمن ما بود |
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (112)
و او را به (تولد) اسحاق پیامبری از شایستگان بشارت دادیم |
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ (113)
و (ما) بر او و اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آن دو،(افرادی) نیکوکار بودند، و (افرادی) آشکار بر خود ستم کردند |
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114)
و به راستی (ما) بر موسی و هارون منت نهادیم |
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115)
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم |
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116)
و یاریشان کردیم، پس آنان پیروز شدند |
وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117)
و به آن دو کتاب روشنگر دادیم |
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118)
و آن دو را به راه راست هدایت کردیم |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119)
و برای آنان در (میان) امتهای بعد (نام نیک) باقی گذاشتیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120)
سلام بر موسی و هارون |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121)
بی گمان ما این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم |
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122)
یقیناً آن دو از بندگان مؤمن ما بودند |
وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123)
و بی گمان الیاس از رسولان (ما) بود |
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124)
چون به قومش گفت:« آیا پرهیزگاری نمی کنید؟ |
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125)
آیا (بت)" بعل" را می خوانید، و بهترین آفرینندگان را رها می کنید؟ |
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126)
الله که پروردگار شما و پروردگار نیاکان نخستین شماست |
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127)
پس (آنها) او را تکذیب کردند، و یقیناً (همه) آنان (به جهنم) احضار خواهند شد |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128)
مگر بندگان مخلص خدا |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129)
و برای او در (میان) امتهای بعد (نام نیک) باقی گذاشتیم |
سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130)
سلام بر «ال یاسین» (= الیاس) |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131)
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132)
بی گمان او از بندگان مؤمن ما بود |
وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133)
و یقیناً لوط از رسولان (ما) بود |
إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134)
هنگامی که او و خانواده اش را همگی نجات دادیم |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135)
مگر پیرزنی که از باقی ماندگان بود |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136)
سپس دیگران را هلاک کردیم |
وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ (137)
و شما (پیوسته) صبحگاهان بر (ویرانه های شهرهای) آنها می گذرید |
وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138)
و (همچنین) شامگاهان آیا نمی اندیشید؟ |
وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139)
و یقیناً یونس از رسولان (ما) بود |
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140)
هنگامی به کشتی پر (از مسافر و بار) گریخت |
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141)
پس (اهل کشتی) قرعه زدند، پس (قرعه بنام او افتاد و) مغلوب شد |
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142)
آنگاه ماهی (عظیمی) او را بلعید، در حالی که او سزاوار نکوهش بود |
فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143)
پس اگر او از تسبیح گویان نبود |
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144)
یقیناً تا روزی که (مردم) بر انگیخته می شوند، در شکمش باقی می ماند |
۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145)
پس او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) افکندیم، در حالی که او بیمار بود، |
وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ (146)
و درخت کدویی بر (فراز) او رویاندیم (تا زیر سایه آن آرام بگیرد) |
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147)
و او را بسوی یکصد هزار نفر (از قومش) یا بیشتر فرستادیم |
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148)
پس (آنها) ایمان آوردند، بنابراین تا مدتی آنان را (از نعمتهای زندگی) بهره مند ساختیم |
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149)
پس (ای پیامبر) از آنان (= مشرکان) بپرس: آیا دختران از آن پروردگارت است، و پسران از آن آنهاست؟ |
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150)
آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها حاضر بودند؟ |
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151)
آگاه باش! بی گمان آنها از (روی تهمت و) دروغگوییشان است که می گویند |
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152)
«خداوند (فرزندی) زاده است» و یقیناً آنها دروغگو هستند |
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153)
آیا (خدا) دختران را بر پسران ترجیح داد؟ |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154)
شما را چه شده است؟ چگونه حکم می کنید؟ |
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (155)
آیا نمی اندیشید؟ |
أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ (156)
یا شما (بر ادعای خود) دلیل روشنی دارید؟ |
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (157)
پس اگر راستگویید، کتابتان را بیاورید |
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (158)
و آنها (= مشرکان) میان او (= خداوند) و جنیان (نسب و) خویشاوندی قرار دادند، در حالی که جنیان به خوبی می دانند که آنان احضار خواهند شد |
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (159)
خداوند منزه است از آنچه توصیف می کنند |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (160)
مگر بندگان مخلص خدا |
فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ (161)
پس شما (مشرکان) و آنچه می پرستید |
مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ (162)
(هرگز) نمی توانید بر (پرستش) آن (بتها کسی را) گمراه کنید |
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (163)
مگر کسی که راهی (آتش) جهنم باشد |
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ (164)
(فرشتگان گفتند:) «و هیچ کس از ما نیست، مگر آن که جایگاه (و مقام) معلومی دارد |
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165)
وهمانا ما (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده ایم |
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166)
و بی گمان ما تسبیح گویان (او) هستیم» |
وَإِن كَانُوا لَيَقُولُونَ (167)
و (کافران) پیوسته می گفتند |
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْأَوَّلِينَ (168)
«اگر نزد ما کتابی از (کتابهای) پیشینیان مي بود |
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169)
مسلماً ما از بندگان مخلص خداوند می شدیم» |
فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170)
پس (هنگامی که پیامبر برای آنها قرآن آورد) آنها به آن (قرآن) کافر شدند، و به زودی خواهند دانست |
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171)
و به راستی وعده ی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش صادر شده است |
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ (172)
که هر آینه آنها یاری شدگانند |
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (173)
و بی گمان لشکر ما پیروزند |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (174)
پس (ای پیامبر) تا مدتی از آنها (= مشرکان) روی بگردان |
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175)
و آنها را ببین، پس (آنها نیز، نتیجه کردار خود را) به زودی خواهند دید |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (176)
آیا آنها برای (دیدن) عذاب ما شتاب دارند؟ |
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ (177)
پس چون (عذاب) بر آستانه ی خانه هایشان فرود آید، هشدار یافتگان چه صبحگاه بدی خواهند داشت |
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (178)
و تا مدتی از آنها روی بگردان |
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179)
و (آنها را) ببین، پس (آنها نیز) به زودی خواهند دید |
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180)
پاک و منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت، از آنچه (مشرکان) توصیف می کنند |
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181)
و سلام، بر رسولان |
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (182)
و سپاس و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است |
