طسم (1)
طسم (طا. سین. میم) |
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2)
این آیات کتاب روشن است |
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3)
گویی می خواهی از (شدت غم واندوه) این که آنها ایمان نمی آورند؛ خود را هلاک کنی |
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (4)
اگر بخواهیم از آسمان بر آنها نشانه ای نازل می کنیم که گردنهایشان در برابر آن تسلیم (و خاضع) گردد |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (5)
و هیچ پند تازه ای از سوی (خداوند) رحمان برای آنها نمی آید؛ مگر این که از آن روی گردان هستند |
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (6)
به راستی آنها تکذیب کردند، پس به زودی اخبار آنچه را که به آن استهزاء (و تمسخر) می کردند؛ به آنها خواهد رسید |
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (7)
آیا به زمین ننگریسته اند که چه قدر از هر گونه گیاهان (نیکو و) پر ارزش در آن رویانده ایم ؟ |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (8)
بی گمان در این نشانه ی (بزرگی) است، و بیشتر آنها مؤمن نیستند |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (9)
و به راستی پروردگارتو پیروزمند مهربان است |
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10)
و (به یاد بیاور) هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که به سوی قوم ستمکار برو، |
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ (11)
قوم فرعون، آیا آنها نمی ترسند ؟ |
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ (12)
(موسی) گفت :« پروردگارا ! من می ترسم که مرا تکذیب کنند |
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ (13)
و سینه ام تنگ گردد و زبانم باز نشود، پس (برادرم) هارون را (نیز) رسالت ده (تا مرا یاری کند) |
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ (14)
و آنها بر (گردن) من (ادعای) گناهی دارند، پس می ترسم که مرا بکشند» |
قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ (15)
(خداوند) فرمود:«چنین نیست، پس شما هر دو با آیات ما بروید، یقیناً ما با شما شنوندگان هستیم |
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (16)
پس (به نزد) فرعون بروید، و بگویید:«ما فرستاده ی پروردگار جهانیان هستیم، |
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (17)
که بنی اسرائیل را با ما بفرست» |
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18)
(فرعون) گفت : «آیا ما تو را در کوکی نزد خود پرورش ندادیم، و سالهایی از عمرت را در میان ما نگذراندی؟ |
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (19)
و (بالآخره) آن کارت را (که نبایست انجام می دادی) انجام دادی، و تو از ناسپاسانی» |
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ (20)
(موسی) گفت : «(من) آن (کار) را آنگاه انجام دادم که من از بی خبران بودم |
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (21)
پس چون از شما ترسیدم از شما فرار کردم، آنگاه پروردگارم به من دانش (و نبوت) بخشید و مرا از پیامبران قرار داد |
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ (22)
و آیا این نعمتی است که تو بر من منت می گذاری که بنی اسرائیل را برده ی خود ساخته ای؟!» |
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ (23)
فرعون گفت :«پروردگار جهانیان چیست؟!» |
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (24)
(موسی) گفت :« پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر اهل یقین هستید» |
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ (25)
(فرعون) به آنهای که در اطرافش بودند؛ گفت :«آیا نمی شنوید ؟» |
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (26)
(موسی) گفت :«( او) پروردگار شما و پروردگار نیاکان پیشین شماست |
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ (27)
(فرعون) گفت :« بی تردید پیامبرتان که به سوی شما فرستاده شده دیوانه است» |
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ (28)
(موسی) گفت :«(او) پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است، اگر بیندیشید» |
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ (29)
(فرعون) گفت :«اگر معبودی جز من برگزینی، البته تو را از زندانیان قرار خواهم داد» |
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ (30)
(موسی) گفت :« حتی اگر معجزه ای روشنی برای تو آورده باشم ؟!» |
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (31)
(فرعون) گفت :« پس اگر از راستگویانی، آن را بیاور» |
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ (32)
پس (موسی) عصای خود را افکند، که ناگهان آن اژدهایی آشکار شد |
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ (33)
و دست خود را (در گریبان فرو برد و) بیرون آورد که ناگهان در برابر بینندگان سفید (و روشن) بود |
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (34)
(فرعون) به اشرافی که اطراف او بودند؛ گفت :« بی گمان این (مرد) جادوگر دانایی است |
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (35)
(او) می خواهد با سحرش شما را از سرزمینتان بیرون کند، پس شما چه نظر می دهید ؟!» |
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (36)
گفتند :«(کار) او و برادرش را به تأخیر انداز، و جمع آوری کنندگان را در (همه ی) شهرها بفرست» |
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ (37)
تا هر جادوگر ماهر (و) دانایی را نزد تو آورند» |
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (38)
پس (سرانجام) جادوگران برای وعده گاه روز معینی گرد آورده شدند |
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ (39)
و به مردم گفته شد :«آیا شما (نیز) جمع می شوید، |
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (40)
تا اگر ساحران پیروز شدند، ما از آنها پیروی کنیم؟!» |
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ (41)
پس هنگامی که ساحران آمدند، به فرعون گفتند : «اگر ما پیروز شویم، آیا ما پاداشی خواهیم داشت ؟!» |
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ (42)
گفت :«آری، و بی گمان آنگاه شما از مقربان خواهید بود» |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ (43)
موسی به آنها گفت :«هر چه می خواهید بیفکنید، بیفکنید» |
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ (44)
پس آنها ریسمانها و عصاهای خود را افکندند، و گفتند:« به عزت فرعون، قطعاً ما پیروزیم» |
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ (45)
پس موسی عصایش را افکند، ناگهان آنچه را به دروغ بر ساخته بودند، بلعید |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ (46)
پس ساحران سجده کنان (به زمین) افتادند |
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (47)
گفتند :« ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم، |
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (48)
پروردگار موسی و هارون» |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (49)
(فرعون) گفت:«آیا پیش از آن که به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید ؟! مسلماً او بزرگتر شماست که سحر را به شما یاد داده است، پس به زودی خواهید دانست ! دستانتان و پاهایتان را به عکس یکدیگر قطع می کنم، و همه ی شما را به دار می آویزم» |
قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ (50)
گفتند :« با کی نیست، ما به سوی پروردگار مان باز می گردیم |
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ (51)
ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، که ما از نخستین ایمان آورندگان بودیم» |
۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ (52)
و به موسی وحی کردیم که : « شبانه بندگانم را (از مصر) بیرون ببر، بی گمان شما تعقیب می شوید» |
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (53)
پس فرعون (چون از ماجرا آگاه گردید) گرد آورندگان (نیرو) را به شهرها فرستاد |
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ (54)
(و گفت:) اینها (= بنی اسرائیل) گروهی اندک (و ناچیز) هستند، |
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ (55)
و اینها ما را به خشم آورده اند، |
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ (56)
و ما همگی آماده (و بیدار) هستیم» |
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (57)
پس آنها را از باغها و چشمه ها بیرون کردیم |
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (58)
و (نیز) از گنجها و منزلگاه نیکو (و قصرهای مجلل بیرون راندیم) |
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (59)
(آری) این چنین (کردیم) و بنی اسرائیل را وارث آنها ساختیم |
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ (60)
پس آنها (صبحگاهان به) هنگام طلوع آفتاب به تعقیبشان پرداختند |
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ (61)
پس چون دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: « یقیناً ما (در چنگال فرعونیان) گرفتار شدیم» |
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ (62)
(موسی) گفت :« چنین نیست، بی گمان پروردگارم با من است، به زودی مرا هدایت خواهد کرد» |
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ (63)
پس به موسی وحی کردیم :«عصایت به دریا بزن» آنگاه (دریا) شکافته شد، پس هر بخشی (از آن) همچون کوه عظیمی شد |
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ (64)
و دیگران (= فرعون و فرعونیان) را (نیز) به آنجا نزدیک ساختیم |
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ (65)
و موسی و همراهانش را همگی نجات دادیم |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (66)
سپس دیگران را غرق کردیم |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (67)
بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای (روشن) است |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (68)
و بی تردید پرورگارتو پیروزمند مهربان است |
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ (69)
و خبر ابراهیم را بر آنها بخوان |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ (70)
هنگامی که به پدرو قومش گفت :«چه چیز را می پرستید ؟!» |
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ (71)
گفتند :« بتهایی را می پرستیم، و پیوسته برای (عبادت) آنها معتکف هستیم |
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ (72)
(ابراهیم) گفت : «آیا هنگامی که آنها را می خوانید (صدای) شما را می شنوند ؟ |
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ (73)
یا سود وزیانی به شما می رسانند؟!» |
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ (74)
گفتند :«(نه) بلکه ما نیاکان خود را یافتیم که چنین می کردند» |
قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ (75)
(ابراهیم) گفت :«آیا دیدید چیزهایی را که پیوسته عبادت می کردید، |
أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ (76)
شما و نیاکان پیشین شما |
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ (77)
پس همه آنها دشمن من هستند، جز پروردگار جهانیان |
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ (78)
(همان) کسی که مرا آفرید، پس او مرا هدایت می کند |
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ (79)
و کسی که او به من غذای می دهد و سیراب می نماید |
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (80)
و هنگامی که بیمار شوم پس او مرا شفا می دهد |
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ (81)
و کسی که مرا می میراند؛ سپس زنده می کند |
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ (82)
و کسی که امیدوارم گناهانم را در روز جزا برایم ببخشد |
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (83)
پروردگارا! به من (دانش و) حکمت ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن |
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84)
و برای من در میان آیندگان آوازه نیک (و ذکر خیر) قرار بده |
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85)
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان |
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86)
و پدرم را بیامرز، بی گمان او از گمراهان بود |
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87)
و در روزی که (همه ی مردم) برانگیخته می شوند، مرا رسوا (و شرمنده ) مکن |
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88)
روزی که مال و فرزندان سودی نبخشد |
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89)
مگر کسی که با قلب سلیم (خالی از شرک و کفر و نفاق) به پیشگاه خداوند بیاید» |
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90)
و (در آن روز) بهشت برای پرهیزگاران نزدیک آورده شود |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91)
و دوزخ برای گمراهان آشکار کنند |
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ (92)
و به آنها گفته می شود:« کجا هستند آنچه که به جای خدا پرستش می کردید ؟ |
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ (93)
آیا آنها شما را یاری می کنند، یا (خود) انتقام می گیرند ؟ |
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94)
پس آنها و گمراهان (به رو) در آن افکنده می شوند |
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95)
و(نیز) همه ی لشکریان ابلیس |
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96)
آنها در آنجا در حالی که با یکدیگر مخاصمه می کنند، گویند |
تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (97)
« به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکار بودیم |
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98)
چون شما را با پروردگار جهانیان برابر می دانستیم |
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99)
و کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد |
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ (100)
پس (اکنون) هیچ شفاعت کنندگانی برای ما نیست |
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101)
و نه هیچ دوست (مخلص و) مهربانی |
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102)
پس ای کاش بار دیگر (به دنیا) باز گردیم، تا از مؤمنان باشیم » |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (103)
بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای (روشن) است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104)
و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است |
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105)
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106)
هنگامی که برادرشان نوح به آنها گفت :« آیا (از خدا) نمی ترسید؟!» |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107)
مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108)
پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109)
و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110)
پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید» |
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111)
گفتند:« آیا به تو ایمان بیاوریم در حالی که فرومایگان از تو پیروی کرده اند ؟!» |
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112)
(نوح) گفت :« من چه می دانم آنها چه کارها کرده اند |
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113)
اگر می فهمید، حساب آنها تنها با پروردگار من است |
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114)
و من (هرگز) مؤمنان را طرد نخواهم کرد |
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (115)
من جز بیم دهنده ای آشکار نیستم» |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116)
گفتند :«ای نوح ! اگر (از دعوتت) دست بر نداری، حتماً سنگسار خواهی شد» |
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117)
(نوح) گفت :«پروردگارا ! همانا قوم من، مرا تکذیب کردند |
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118)
پس میان من وآنها داوری کن، و مرا و مؤمنانی را که با من هستند؛ نجات بده» |
فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119)
پس او و کسانی را که همراه او بودند، در (آن) کشتی پر (و انباشته) نجات دادیم |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120)
سپس بقیه را غرق کردیم |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (121)
بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای (روشن) است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122)
و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است |
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123)
(قوم) عاد (نیز) پیامبران (خدا) را تکذیب کردند |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124)
هنگامی که برادرشان هود به آنها گفت :«آیا (از خدا) نمی ترسید ؟!» |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125)
به راستی من برای شما پیامبری امین هستم |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126)
پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127)
و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پرودگار جهانیان است |
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128)
آیا بر هر مکان مرتفعی نشانه ای (از روی هوا و هوس و) بیهوده می سازید ؟ |
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129)
و قصرها (و قلعه ها) محکم و استوار بنا می کنید، گویی که (در دنیا) جاودانه می مانید |
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130)
و چون (کسی را) کیفر دهید، همچون جباران کیفر می دهید |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131)
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید |
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ (132)
و از کسی بترسید که شما را به آنچه می دانید مدد کرده است |
أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133)
شما را به چهارپایان و فرزندان مدد (و یاری) فرموده است |
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134)
و (همچنین به) باغها و چشمه ها |
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135)
همانا من از عذاب روزی بزرگ بر شما می ترسم! » |
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ (136)
گفتند :« برای ما یکسان است، چه ما را پند دهی یا پند ندهی |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137)
این جز (همان) روش پیشینیان نیست |
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138)
و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد» |
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (139)
پس او (= هود) را تکذیب کردند، در نتیجه ما آنها را هلاک کردیم، بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140)
و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141)
(قوم) ثمود پیامبران (خدا) را تکذیب کردند |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142)
هنگامی که برادرشان صالح به آنها گفت :«آیا (از خدا) نمی ترسید ؟ |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143)
بی گمان من برای شما پیامبری امین هستم |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144)
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145)
و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است |
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146)
آیا (می پندارید که) شما در (نعمتهایی) اینجا ایمن رها می کنند ؟ |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147)
در (این) باغها و چشمه ها |
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148)
و (در این) زراعتها و نخلهایی که شکوفه هایش (نرم و) رسیده است ؟ |
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149)
و شادمانه از کوهها خانه هایی می تراشید؟ |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150)
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت نکنید |
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151)
و فرمان اسراف کاران را اطاعت نکنید |
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152)
(همان) کسانی که در زمین فساد می کنند و اصلاح نمی کنند» |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153)
گفتند :«(ای صالح) جز این نیست که تو از جادوشدگانی |
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154)
تو جز بشری همانند ما نیستی، پس اگر از راستگویانی نشانه ای بیاور» |
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (155)
(صالح) گفت :«این ماده شتری است، که برای او یک نوبت آب خوردن، و برای شما (نیز) نوبت روز معینی است |
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156)
و (کمترین) آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرو می گیرد» |
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157)
پس آن را پی کردند، آنگاه (از کرده ی خود) پشیمان شدند |
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (158)
پس عذاب (الهی) آنها را فرو گرفت، بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159)
و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است |
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160)
قوم لوط (نیز) پیامبران (خدا) را تکذیب کردند |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161)
هنگامی که برادرشان لوط به آنها گفت :«آیا (از خدا) نمی ترسید ؟ |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162)
بی گمان من برای شما پیامبری امین هستم |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163)
پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164)
و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است |
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165)
آیا در میان جهانیان شما به سراغ مردان می روید ؟ |
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166)
و همسرانی که خدا برای شما آفریده است؛ رها می کنید، بلکه شما قومی متجاوز هستید |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167)
گفتند :«ای لوط، اگر دست بر نداری، یقیناً از اخراج شدگان خواهی بود» |
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ (168)
(لوط) گفت : «من دشمن سر سخت عمل شما هستم |
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169)
پروردگارا ! من و خانواده ام را از (عاقبت) آنچه (اینها) انجام می دهند، نجات بده» |
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170)
پس او وخانواده اش را همگی نجات دادیم |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171)
مگر پیرزنی که در میان بازماندگان بود |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172)
سپس دیگران را نابود ساختیم |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ (173)
و بر آنها بارانی (از سنگ) بارانیدیم، پس باران بیم داده شدگان چه بد بود |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (174)
بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175)
و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است |
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176)
اصحاب ایکه (= قوم شعیب) پیامبران (خدا) را تکذیب کردند |
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177)
هنگامی که شعیب به آنها گفت :«آیا (از خدا) نمی ترسید ؟ |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178)
همانا من برای شما پیامبری امین هستم |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179)
پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180)
و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است |
۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181)
پیمانه را تمام بدهید، و از کاهندگان (و کم فروشان) نباشید |
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182)
و با ترازوی درست وزن کنید |
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183)
و چیزهای مردم را کم ندهید (و حق آنها را ضایع نکنید) و در زمین به فساد نکوشید |
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ (184)
و از کسی که شما و آفریدگان نخستین را آفرید بترسید |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (185)
گفتند :«(ای شعیب!) جز این نیست که تو از جادو شدگانی، |
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ (186)
تو جز بشری همانند ما نیستی، و تو را از دروغگویان می پنداریم |
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (187)
پس اگر از راستگویانی، پاره ی از آسمان را بر (سر) ما بینداز» |
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (188)
(شعیب) گفت :«پروردگارم ! به آنچه انجام می دهید؛ داناتر است |
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (189)
پس او را تکذیب کردند، آنگاه عذاب روز سایه آنها را فرو گرفت، بی گمان آن عذاب روز بزرگی بود |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (190)
بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (191)
و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است |
وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (192)
و همانا این (قرآن) نازل شده (از جانب) پروردگار جهانیان است |
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ (193)
روح الامین (= جبرئیل) آن را فرود آورده است |
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ (194)
بر قلب تو، تا از هشدار دهندگان باشی |
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ (195)
(آن را) به زبان عربی روشن (نازل کرد) |
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ (196)
و همانا (توصیف) آن در کتابهای پیشینیان (نیز آمده) است |
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ (197)
آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل از آن آگاهند؟ |
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ (198)
و اگر آن را بر بعضی از عجمیان (= غیر عربها) نازل می کردیم |
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ (199)
پس او آن را برایشان می خواند، به آن ایمان نمی آورند |
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (200)
(آری) این گونه آن (تکذیب) را در دلهای مجرمان در آوردیم |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (201)
به آن ایمان نمی آورند تا عذاب دردناک را (با چشم خود) ببینند |
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (202)
پس ناگهان در حالی که بی خبرند به سراغ آنها می آید |
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ (203)
آنگاه می گویند:«آیا مهلتی به ما داده خواهد شد؟!» |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (204)
آیا برای عذاب ما شتاب می کنند؟ |
أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ (205)
آیا دیدی که اگر سالیانی آنها را (از این زندگی دنیا) بهره مند سازیم |
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ (206)
سپس آنچه که به آنها وعده داده شده است به سراغشان بیاید |
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ (207)
این بهره مندیشان (از دنیا) سودی برای آنها نخواهد داشت |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ (208)
و هیچ قریه ای را هلاک نکردیم؛ مگراین که هشدار دهندگانی (از پیامبران) داشتند |
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ (209)
برای پند دادن، و ما هرگز ستمکار نبودیم |
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210)
و شیطانها (هرگز) این (قرآن) را نازل نکرده اند |
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211)
و برای آنها سزاوار نیست؛ و نمی توانند |
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212)
بی گمان آنها از شنیدن (وحی، و استراق سمع) برکنارند |
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213)
پس (ای پیامبر!) هیچ معبودی را با الله مخوان، که از عذاب شدگان خواهی بود |
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (214)
و خویشاوندان نزدیکت را هشدار بده |
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (215)
و بال (رحمت و فروتنی) خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند؛ بگستر |
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ (216)
پس اگر از (فرمان) تو سرپیچی کردند، بگو :«همانا من از آنچه انجام می دهید؛ بیزارم» |
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217)
و بر خداوند پیروزمند مهربان توکل کن |
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ (218)
(همان) کسی که تو را به هنگامی که (برای عبادت) بر می خیزی می بیند |
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219)
و (نیز) حرکت (و نشست و بر خاست) تو را میان سجده کنندگان (را می بیند) |
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (220)
همانا او شنوای داناست |
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ (221)
آیا به شما خبردهم که شیاطین بر چه کسی نازل می شوند؟ |
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ (222)
بر هر دروغگوی گنهکار نازل می گردند |
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ (223)
(به شیاطین) گوش فرا می دهند و بیشترشان دروغگو هستند |
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ (224)
و شاعران (کسانی) هستند که گمراهان از آنها پیروی می کنند |
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ (225)
آیا ندیدی که آنها درهر وادیی سرگشته (و حیران) هستند ؟ |
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ (226)
و بی گمان آنها چیزی می گویند که (خود به آن) عمل نمی کنند ؟ |
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ (227)
مگر کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و خدا را بسیار یاد کردند، و بعد از آن که ستم دیدند، انتقام گرفتند،(و با شعر خود از اسلام و مسلمین دفاع نمودند)، و کسانی که ستم کردند؛ به زودی خواهند دانست به چه بازگشتگاهی باز می گردند |
