الم (1)
අලිෆ්. ලාම්. මීම් |
ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ (2)
(අල්ලාහ් දෙවියන් වහන්සේ විසින් ජිබ්රීල් අෙලෙහිස්සලාම් තුමාගේ මාර්ගයෙන් නබි මුහම්මද් සල්ලල්ලාහු අලෙයිහි වසල්ලම් තුමාණන් හට පහළ කරන ලද පරිශුද්ධ වූ කුර්ආනය වන) මෙය ධර්ම පුස්තකයයි; මෙහි කිසිම සැකයක් නැත. භය භක්තිකයින්ට (මෙය) ඍජු මාර්ගය පෙන්වන්නේය |
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (3)
(භය භක්තියෙන් පිරි) ඔවුන්, ගුප්ත දැය (ඇත්තේය යයි) විශ්වාස කරන්නාහ. සලාතයද (නැමදුමද) නොකඩවා ඉටු කරන්නාහ. අපි ඔවුන්ට ලබා දුන් (මුදල්, වස්තුව ආදී) දැයෙන් (දානමාන වශයෙන්) වියදම් කරන්නාහ |
وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (4)
තවද (නබියේ!) ඔවුන් ඔබට පහළ කරන ලද (මෙම ධර්මය)ද, ඔබට පෙර (විසූ නබිවරුන්ට) පහළ කරන ලද දැයද විශ්වාස කරන්නාහ. (විනිශ්චය දිනය වන) පරලොවද (සත්‍යය යයි) ඔවුන් ස්ථීර වශයෙන් විශ්වාස කරන්නාහ |
أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5)
මෙවැන්නන්ම තම දෙවියන්ගේ ඍජු මාර්ගයෙහි සිටින්නාහ. මොවුන්ම නියත වශයෙන්ම ජයග්‍රාහකයන්ය |
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (6)
(නබියේ!) ඇත්තෙන්ම කවුරුන් (මෙම ධර්මය සිතට විරුද්ධව) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෝද, ඔවුන්ට ඔබ බියගන්වා අනතුරු ඇඟවීමද, ඔවුන්ට ඔබ බියගන්වා අනතුරු අඟවා නොසිටීමද, ඔවුන්ට එක සමානය. ඔවුන් විශ්වාස කරන්නේම නැත |
خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (7)
(ඔවුන් සිතට විරුද්ධව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ හේතුවෙන්) ඔවුන්ගේ හෘදයන් මතද, සවන ඉන්ද්‍රියන් මතද, අල්ලාහ් මුද්‍රා තබා හැරියේය. ඔවුන්ගේ පෙනීම මතද තිරයක් දමනු ලැබීය. තවද ඔවුන්ට ඉමහත් වූ දඬුවම්ද ඇත |
وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ (8)
(නබියේ!) ‘අල්ලාහ්වද අවසාන දිනයද විශ්වාස කර ඇත්තෙමු’ යයි පවසන්නන්ද මිනිසුන්ගෙන් සමහරෙක් ඇත. නමුත් (ඇත්තෙන්ම) ඔවුන් විශ්වාසය තැබූවන් නොව |
يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (9)
ඔවුන් (මෙසේ පවසා), අල්ලාහ්වද විශ්වාසය තැබූවන්වද රවටන්නට (අදහස්) කරන්නාහ. නමුත් (මෙමගින්) ඔවුන් තමන්වම රවටා ගන්නාහ. (මෙය) ඔවුන් වටහා නොගන්නාහ |
فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (10)
(මන්දයත්) ඔවුන්ගේ හෘදයන්හි (වංචනිකභාවය නමැති) අසනීපයක් ඇත. ඔවුන්ට (එම) අසනීපය අල්ලාහ් වැඩි කර හැරියේය. (මෙසේ) ඔවුන් බොරු කීමෙන් ඔවුන්ට වේදනා ගෙන දෙන දඬුවම්ද ඇත |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (11)
ඔවුන්ට “ඔබ භූමියෙහි නපුර (කරමින් කටයුතු) නොකරනු” යයි පවසනු ලැබුවහොත්, (එයට) ඔවුන් “අපි සමාදානය ඇති කරන්නන්ම වන්නෙමු! (නපුර කරන්නන් නොව)” යයි පවසන්නාහ |
أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِن لَّا يَشْعُرُونَ (12)
නියත වශයෙන්ම ඔවුන් නපුර කරන්නන්ම නොවෙද? නමුත් (තමන්ම නපුර කරන්නන් යන්න) ඔවුන් වටහා නොගන්නාහ |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِن لَّا يَعْلَمُونَ (13)
තවද ඔවුන්ට “(අනිත්) මිනිසුන් විශ්වාස කළ ආකාරයටම ඔබත් (සත්‍ය වශයෙන්ම) විශ්වාස කරනු” යයි පවසනු ලැබුවහොත් (එයට) ඔවුන් “මෝඩයින් විශ්වාස කළ ආකාරයට අපිත් විශ්වාස කරන්නද?”යි විමසන්නාහ. නියත වශයෙන්ම මොවුන් මෝඩයින්ම නොවෙද? නමුත් (තමන්ම මෝඩයින් යන්න) ඔවුන් දැන ගන්නේ නැත |
وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14)
තවද ඔවුන් විශ්වාසවන්තයින්ව හමු වුවහොත් “අපිත් (ඔබලා මෙන්) විශ්වාස කරන්නෙමු” යයිද පවසන්නාහ. නමුත් ඔවුන් (විශ්වාසවන්තයින්ගෙන් ඈත් වී) තමන්ගේ (ප්‍රධානීන් වන) ෂෙයිතාන්වරුන් සමග තනි වුවහොත් “නියත වශයෙන්ම අපි ඔබත් සමගම සිටින්නෙමු. (නමුත්) අපි (විශ්වාසවන්තයින් සමග එසේ පවසා) සමච්චල් කරන්නෙමු” යයි පවසන්නාහ |
اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15)
(නොඑසේය!) අල්ලාහ්ම ඔවුන්ව, ඔවුන්ගේ කෘෘරකමෙහි (මෙසේ) පරාවර්ථනය වී විනාශ වන්නට ඉඩ හැර සමච්චල් කරන්නේය |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (16)
ඍජු මාර්ගය වෙනුවට දුර්මාර්ගය මිලට ගත් අය මොවුන්ය. එබැවින් මොවුන්ගේ (මෙම) ව්‍යාපාරයෙන් (කිසිම) ලාභයක් ලබා දුන්නේ නැත. තවද මොවුන් ඍජු මාර්ගය අත් කර ගත් අය වූවේද නැත |
مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَّا يُبْصِرُونَ (17)
(එබැවින්) මොවුන්ගේ උපමාව නම්, (අන්ධකාරය වටකරගෙන සිටින) කෙනෙකුගේ උපමාවට සම වන්නේය. (එනම් අනතුරුදායක කැලෑවක කොටු වූ කෙනෙකු මග සොයා ගැනීම සඳහා) ගිනි මොළවා, (එමගින්) ඔහු වටා විහිදෙන ආලෝකය ලැබුණු අවස්ථාවේදී (ඔවුන්ගේ නපුරු ක්‍රියාවන්හි හේතුවෙන්) අල්ලාහ් ඔවුන්ගේ ආලෝකය (ඇස් පෙනුම) පහ කර, බැලීමට නොහැකි ඝන අන්ධකාරයෙහි ඔවුන්ව අත්හැර දැමුවේය |
صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (18)
(ඒ සමගම මොවුන් හොඳ දැය නොඅසන) බිහිරන් බවටද, (හොඳ දැය කතා නොකරන) ගොළුවන් බවටද, (හොඳ දැය නොබලන) අන්ධයින් බවටද පත් වූහ. එබැවින් මොවුන් (අනතුරුදායක තත්වයෙන් කිසි විටෙකත්) මිදෙන්නේම නැත |
أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ (19)
නැතහොත් (මොවුන්ගේ උපමාව) ඝන අන්ධකාරයෙන්ද, ගිගිරුමෙන්ද, විදුලියෙන්ද යුත් වලාකුළෙන් වසින වර්ෂාවට හසු වුණු (අයගේ උපමාවට සම වන්නේය. එසේ හසු වුණු) මොවුන්, හෙණ හඬින් මරණ බියට පත්ව, තමන්ගේ අතැඟිලි තමන්ගේ කණ්වලට ඇතුළු කර (තද කර, වසා) ගන්නාහ. නමුත් අල්ලාහ්, ප්‍රතික්ෂේප කරන මොවුන්ව (සෑම විටම) වටකර ගෙනම සිටින්නේය |
يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20)
(තවද) එම විදුලි කෙටීම මොවුන්ගේ ඇස් පෙනුම උදුරා ගැනීමට තැත් කරන්නේය. එය මොවුන්ට ආලෝකය ලබා දෙන සෑම අවස්ථාවන්හිදීම, එයින් (එම ආලෝකයෙන්) ඇවිදින්නට (අදහස්) කරන්නාහ. (නමුත් එම විදුලිය නැති වී) ඔවුන්ව අන්ධකාරය වට කර ගතහොත් (මාර්ගය නොදැන තිගැස්සී) නැවතී යන්නාහ. තවද අල්ලාහ් අදහස් කළේ නම්, මොවුන්ගේ සවණ ඉන්ද්‍රියන්ද, ඇස් පෙනුමද පහ කර හරින්නේය. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සෑම දැයක් කෙරෙහිම (ඕනෑම දැයක් කිරීමට තරම්) බලසම්පන්නයෙකි |
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21)
මනුෂ්‍යයිනි! ඔබ, ඔබවද ඔබට පෙර විසූ අයවද උත්පාදනය කළ ඔබගේ දෙවියන්වම නමදිනු. (එමගින්) ඔබ පරිශුද්ධවන්තයින් බවට පත් විය හැකිය |
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ (22)
ඔහුම ඔබ වෙනුවෙන් භූමිය වාසස්ථානයක් බවටද, අහස වියණක් බවටද නිර්මාණය කර, වලාකුළෙන් වර්ෂාව වසින්නට සලස්වා, එමගින් ඔබට ආහාර වශයෙන් ගත හැකි පලතුරු වර්ගද ඔබට ඉකුත් කරන්නේය. එබැවින් (මේ සියල්ල) ඔබ (පැහැදිලිව) දැනගෙනම අල්ලාහ්ට (කිසිම) සමානයක් ඇති නොකරනු |
وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (23)
(අපගේ දූතයා වන මුහම්මද් සල්ලල්ලාහු අලෙයිහි වසල්ලම් නමැති) අපගේ වහලාට අපි පහළ කළ මෙහි (මෙම ධර්මයෙහි), ඔබ සැක සිතා ‘(මෙය දෙවියන් වහන්සේ විසින් පහළ කළ දැයක් නොව’ යයි පවසන) ඔබ සත්‍යවන්තයින් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම් (ඔබත්) අල්ලාහ් හැර ඔබව ස්ථීර කරන්නන්වද (ඔබට උදව්වට) ඔබ කැඳවාගෙන (ඔවුන් සමග එක්කාසු වී) එමගින් මෙවැනි පරිච්ඡේදයක් (නිර්මාණය කර) ගෙන එනු |
فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا وَلَن تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (24)
ඔබ (එසේ) නොකරන්නේ නම්, -ඔබලා විසින් කිසි විටෙකත් (එසේ) කිරීමටම නොහැකිය.- මිනිසුන්ද, ගල්ද භාවිතා කර ගන්නා (නිරා) ගින්නට බිය වනු. එය (මෙම ධර්මය) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් වෙනුවෙන්ම සම්පාදනය කර ඇත්තේය |
وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا ۙ قَالُوا هَٰذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِن قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (25)
(නබියේ!) “කවුරුන් (මෙම ධර්මය) විශ්වාස කර, (මෙහි සඳහන්ව ඇති අන්දමට) දැහැමි ක්‍රියාවන් කරන්නෝද, ඔවුන්ට නියත වශයෙන්ම (ස්වර්ගයෙහි) දිය දහරා සදාකල් ගලමින් ඇති උයන් වතු ඇත” යයි ඔබ සුභාරංචි දෙනු මැනව! ඒවායෙන් (ඔවුන්ට) පලතුරක් කෑමට ලබා දෙන සෑම විටම “කළින් අපට ලබා දෙනු ලැබුවේද මේවා නොවෙද!”යි (විමතියට පත්වෙමින්) පවසන්නාහ. (මන්දයත් බැලු බැල්මට) එකම විදිහේ පෙනුමක් ඇති දැයම දෙනු ලබන්නාහ. (එහෙත් ඒවා රසයෙන් විවිධව ඇත). ශුද්ධ වූ වල්ලභයන්ද එහි ඔවුන්ට ඇත. තවද ඔවුන් එහි සදාකල් රැඳී සිටින්නාහ |
۞ إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَن يَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ (26)
මැස්සෙකු නැතහොත් ඊටත් වඩා (අල්පයෙහි) උසස් යම් කිසිවක් උපමාවක් වශයෙන් පැවසීමට අල්ලාහ් නියත වශයෙන්ම ලැජ්ජා වන්නේ නැත. එබැවින් ඔවුන් (ඇත්තෙන්ම) විශ්වාස කර සිටින්නෝද, ඔවුන් නියත වශයෙන්ම එය තම දෙවියන්ගේ සත්‍යය (වූ උපමාවක්) යයිම (ස්ථීර වශයෙන්) දැන ගන්නාහ. එහෙත් (මෙම ධර්මය) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් නම් “මෙය උපමාවක් කිරීම මගින් අල්ලාහ් කුමක් නම් අපේක්ෂා කරන්නෙහිද?”යි විමසන්නාහ. මෙමගින් ඔහු අනේක අය දුර්මාර්ගයෙහි වන්නට සලස්වන්නේය; මෙමගින් අනේක අය ඍජු මාර්ගය අත් කර ගැනීමටද සලස්වන්නේය. (නමුත් මෙම ධර්මය සිතට විරුද්ධව ප්‍රතික්ෂේප කරන) පාපතරයන් හැර, (අන් කිසිවෙකුත්) මෙමගින් මාර්ගය වැරද යාමට ඔහු සලස්වන්නේ නැත |
الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (27)
(තවද එම පාපතරයන්) අල්ලාහ් වෙත (මොවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන්) කළ ගිවිසුම මොවුන් ස්ථීර කළ පසුද කඩ කර දමන්නාහ. කුමක් එක්කාසු කර තබන්නට අල්ලාහ් නියෝග කළේද, එය වෙන්කරද හරින්නාහ. ඔවුන් භූමියෙහි නපුර කරමින්ම සිටින්නාහ. මෙවැන්නන් අලාභයම අත් කර ගනු ලැබූවන්ය |
كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (28)
(මනුෂ්‍යයිනි!) ප්‍රාණයක් නොමැතිව තිබූ ඔබට ඔහුම පණ දී තිබියදී, ඔබ අල්ලාහ්ව කෙසේ නම් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෙහුද? ඉන් පසුවද ඔහුම ඔබව මරණයට පත් කරන්නේය; පසුවද ඔහුම ඔබට පණ දෙන්නේය. (ඉන්) පසුවද ඔබ (ඔබගේ කළකම් සඳහා ඵලවිපාක අත් කර ගැනීම සඳහා) ඔහු වෙතම (විනිශ්චය සඳහා) ගෙන එනු ලබන්නෙහුය |
هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (29)
ඔහුම (භූමියද) භූමියෙහි ඇති සියල්ලද ඔබ වෙනුවෙන් උත්පාදනය කළේය. තවද ඔහු අහස උත්පාදනය කිරීමට අදහස් කළ (අවස්ථාවේදී), ඒවා අහස් හතක් වශයෙන්ද නිර්මාණය කළේය. තවද (ඒවායේ ඇති) සියල්ලද හොඳින් දැන සිටින්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ (30)
(නබියේ!) ඔබගේ දෙවියන් මලායිකාවරුන්ට “මා භූමියෙහි (මගේ) නියෝජිතයා (ආදම්)ව නිර්මාණය කිරීමට යන්නෙමි” යයි පැවසූ අවස්ථාවේදී, (එයට) ඔවුන් “(භුමියෙහි) නපුරුකම් කරමින් ලේ වගුරවන්නට (පරම්පරාවක් බිහි කිරීමට) යන ඔහුව, එහි (ඔබගේ නියෝජිතයා වශයෙන්) පත් කරන්නෙහිද? අපි නම්, ඔබගේ පරිශුද්ධභාවය පවසමින්, ඔබගේ ප්‍රශංසාව මගින් ඔබව සුවිශුද්ධ කරමින්ම සිටින්නෙමු” යයි පැවසූහ. (එයට දෙවියන් වහන්සේ) “ඔබ නොදැනුවත් දැය සියල්ල නියත වශයෙන්ම මා හොඳින් දැන සිටින්නෙමි” යයි පැවසුවේය |
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (31)
පසුව (ආදම්ව උත්පාදනය කර), ආදම්ට (භූමියෙහි ඇති) සියලූම (වස්තූන්ගේ) නම්ද (ඒවායේ ගුණාංගයන්ද) උගන්වා දී පසුව ඒවා (එම) මලායිකාවරුන්ගේ ඉදිරියෙහි තබා, “(මලායිකාවරුනි! ආදම්ට මගේ නියෝජිතයා වීමට අයත් සුදුසුකමක් නැතැයි පැවසුවා නොවෙද! මෙහි) ඔබ සත්‍යවන්තයින් නම්, (මෙන්න ඔබ ඉදිරියේ ඇති) මේවායේ නාමයන් ඔබ මා හට දැනුම් දෙනු” යයි පැවසුවේය |
قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (32)
(එසේ දැනුම් දීමට නොහැකිව) ඔවුන් (දෙවියන් වහන්සේට) “ඔබ ඉතාමත් පරිශුද්ධවන්ත-යෙකි. ඔබ අපට දැනුම් දුන් දැය හැරෙන්නට, (වෙන කිසිවක්) අපි දන්නේ නැත. නියත වශයෙන්ම ඔබම හොඳින් දන්නෙකුද ඥානවන්තයෙකුද වශයෙන් සිටින්නෙහිය” යයි පැවසූහ |
قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنبَأَهُم بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (33)
(පසුව දෙවියන් වහන්සේ) “ඕ ආදම්! ඔබ මේවායේ නාමයන් ඔවුන්ට දැනුම් දෙනු” යයි පැවසුවේය. ඔහු ඔවුන්ට ඒවායේ නම් දැනුම් දුන් අවස්ථාවේදී, ඔහු (මලායිකාවරුන්ට) “භූමියෙහිද අහස්හිද (ඔබට) සඟවා ඇති දැය නියත වශයෙන්ම මා හොඳින් දැන සිටින්නෙකු යයි මා ඔබට පැවසුවේ නැද්ද? එබැවින් ඔබ (ආදම් ගැන) එළිදරව් කළ දැයද, සඟවා ගත් දැයද නියත වශයෙන්ම මා හොඳින් දන්නෙමි” යයි කීවේය |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ (34)
පසුව අපි මලායිකාවරුන්ට “ආදම්ට ඔබ හිස බිම තබා නැවී (සුජූද්) කරනු” යයි පැවසූ විට, ඔවුන් (සියල්ල) සුජූද් කළහ. ඉබ්ලීස් හැර. ඔහු නම්, උඞගු කමින් ඈත් වී (අපගේ අණ නොතකා) ප්‍රතික්ෂේප කර හැරියේය |
وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ (35)
පසුව අපි (ආදම්ට සහකාරිය වශයෙන් ඔහුගේ භාර්යයාව උත්පාදනය කර, ආදම්ට) “ඕ ආදම්! ඔබ, ඔබගේ බිරිඳ සමග මෙම උයනෙහි වාසය කරනු. ඔබ දෙදෙනා මෙහි කැමති ස්ථානයක (කැමති දැයක්) ඕනෑ තරම් අනුභව කරනු. නමුත් ඔබ මේ ගසට ළං නොවනු! ළං වුවහොත් ඔබ දෙදෙනාම (ඔබට) නපුරක් කර ගත් අය බවට පත් වන්නෙහුය!” යයි කීවෙමු |
فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (36)
නමුත් (ඉබ්ලීස් වන) ෂෙයිතාන් ඒ දෙදෙනාවම (වළක්වන ලද ගසට ළං වී) වරද කරන්නට සලස්වා, එතැනින් ඒ දෙදෙනාම සිටි (උසස්) තත්වයෙන්ද ඔවුන්ව පිටමං කරනු ලැබීමට සලස්වා දැමුවේය. එබැවින් (ඔවුන්ට) “ඔබගෙන් කෙනෙකු අනිත් කෙනාට සතුරු වී (ඇති බැවින් මෙම උයනෙන්) ඔබ බැස යනු! ඔබට භූමියෙහිම වාසය කිරීමට වාසස්ථානයක් ඇත. (එහි) සුළු කාලයක් දක්වා සැප පහසුවද විඳිය හැකිය” යයි අපි කීවෙමු |
فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (37)
පසුව ආදම් වචන සමහරක් තම දෙවියන්ගෙන් (ලබා ගෙන) ඉගෙන ගත්තේය. (එමගින් ඔහු ප්‍රාර්ථනා කරමින්ම සිටියේය). එබැවින් ඔහුව (අල්ලාහ්) ක්ෂමා කර හැරියේය. නියත වශයෙන්ම ඔහු ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු වශයෙන්ද, අසමසම අනුකම්පාවෙන් යුත් කෙනෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (38)
(පසුව) අපි මෙසේ කීවෙමු: “ඔබ සියල්ලන්ම මෙයින් බැස යනු. මගෙන් ඔබට (මගේ දූතයන් මගින්) නියත වශයෙන්ම ඍජු මාර්ගය පැමිණෙනු ඇත. (ඔබගෙන්) කවුරුන් මගේ (එම) ඍජු මාර්ගය අනුගමනය කරන්නෝද, ඔවුන්ට කිසිම බියක් නැත; ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත” |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (39)
“තවද කවුරුන් (ඍජු මාර්ගය) ප්‍රතික්ෂේප කර, අපගේ ආයාවන් බොරු කරන්නෝද, ඔවුන් නිරාවාසීන්ම වන්නාහ! ඔවුන් එහි සදාකල් රැඳී සිටිනු ඇත” |
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (40)
ඉස්රායීල පරම්පරා දරුවනි! ඔබට මා ලබා දුන් මගේ යස ඉසුරු ගැන ඔබ (පොඩියක්) සිතා බලනු. ඔබ මා (වෙත ලබා දුන්) පොරොන්දුව ඉටු කරනු. මමද ඔබගේ පොරොන්දුව ඉටු කරන්නෙමි. මටම ඔබ බිය වනු මැනව |
وَآمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ (41)
මා පහළ කළ (මෙම ධර්මය) ඔබ විශ්වාස කරනු. මෙය ඔබ වෙත ඇති දැයද (තව්රාත් නමැති ධර්මයද) සත්‍යය කර තබන්නේය. මෙය ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ගෙන් ඔබ, පළමුවැන්නන් බවට පත් නොවනු. (මෙම ධර්මය ගැන ඔබ වෙත ඇති තව්රාතයෙහි පවසා ඇති) මගේ වදන් (වෙනස් කර), සුළු මුදලකට විකුණා නොදමනු. ඔබ (වෙනත් අයටද බිය නොවී) මටම බිය වනු |
وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ (42)
ඔබ සත්‍යය බොරු සමග අවුල් කරන්න හෝ සත්‍යය හොඳින් දැන දැනම (එය) සැඟවීම හෝ නොකරනු |
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ (43)
ඔබ සලාතය නොවරදවා සලාත් කරනු. සකාත්ද (ධර්මයෙහි ඇති දුප්තුන්ගේ බදු) ගෙවාගෙන එනු. සලාතයෙහි (එකට එකතු වී නැවී) රුකූඋ කරන්නන් සමග ඔබත් (නැවී) රුකූඋ කරනු |
۞ أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (44)
ඔබ (තව්රාත්) ධර්මය කියවමින්ම ඔබට (කරන මෙන් නියෝග කරනු ලැබ ඇති දැය) අමතක කර, (අනිත්) මිනිසුන්ට දැහැමි දැය කරන මෙන් ඔබ අණ කරන්නෙහුද? (මෙතරම් දැයක්වත්) ඔබ දැන ගත යුතු නොවේද |
وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ (45)
(කෙතරම් අමාරුකමකදී වුවද) ඔබ ඉවසීමෙන් යුතුව සලාත් කර, (දෙවියන් වහන්සේ වෙතින්) උදව් උපකාර පතනු. නමුත් නියත වශයෙන්ම මෙය භය භක්තිකයින්ට මිස, (අන් අයට) ඉතාමත් අමාරුකමක් වශයෙන්ම තිඛෙණු ඇත |
الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (46)
(සිත් තුළ භය භක්තිය ඇති) ඔවුන් නම්, තම දෙවියන්ව නියත වශයෙන්ම හමු වන්නෙමු යයිද, ඔහු වෙතම නියත වශයෙන්ම යන්නෙමු යයිද (ස්ථීර වශයෙන්ම) විශ්වාස කරන්නාහ |
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (47)
ඉස්රායීල පරම්පරා දරුවෙනි! (පෙර කලදී) මා ඔබට ලබා දී තිබූ මගේ යස ඉසුරුද, ලෝකවාසී සියල්ලන්ටම වඩා ඔබව මා උසස් කර තැබීමද (පොඩියක්) සිතා බලනු |
وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (48)
ඔබ එක් දිනයක් ගැනද බිය වනු. (එදින) කුමන ආත්මයක් හෝ අනිත් ආත්මයකට කිසිම ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දීමට නොහැක. ඒ වෙනුවෙන් (ඔහු) මැදිහත් වී කතා කිරීමද බාර ගනු නොලැබේ. තවද ඔවුන් (කිසිවෙකුගෙන් කිසිම) උදව්වක් කරනු නොලබන්නාහ |
وَإِذْ نَجَّيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (49)
තවද ඔබව නපුරු වේදනා කරමින් සිටි ෆිර්අවුන්ගේ සමූහයෙන් අපි ඔබව බේරා ගත්තෙමු. ඔවුන් ඔබගේ පිරිමි දරුවන්ව මරා දමා, ඔබගේ ගැහැනු (දරුවන්)ව (පමණක්) පණ පිටින් ජීවත් වීමට ඉඩ හරිමින් සිටියහ. එහි ඔබට ඔබගේ දෙවියන්ගේ ඉමහත් වූ පිරික්සුමම ඇති වී තිබුණි |
وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَيْنَاكُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ (50)
තවද ඔබ වෙනුවෙන් මුහුද දෙබෑ කර, අපි ඔබව බේරාගෙන (ඔබ පිටුපසින් එළවාගෙන පැමිණි) ෆිර්අවුන්ගේ සමූහය ඔබ බලාගෙන සිටියදීම ගිල්වා දැමුවෙමු |
وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ (51)
තවද (තව්රාත් ධර්මය ලබා දීමට) මූසාට අපි රාත්‍රීන් හතළිහක් පොරොන්දු වී තිබුනෙමු. (ඒ සඳහා ඔහු ගිය) පසු (ඔහු ආපසු හැරී ඒමට පෙරම) ඔබ සීමාව ඉක්මවා වසු පැටවෙකු (දෙවියන් වශයෙන්) ගෙන තිබුනෙහුය |
ثُمَّ عَفَوْنَا عَنكُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (52)
ඔබ කෘතඥ වනු ඇතැයි මින් පසුවද අපි ඔබව ක්ෂමා කළෙමු |
وَإِذْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (53)
ඔබ ඍජු මාර්ගය ලබා ගනු පිණිස මූසාට එක් ධර්මයක්ද, වෙන් කර දැනුම් දිය හැකි (නීති රීතිය)ද අපි එහි ලබා දුන්නෙමු |
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُم بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (54)
පසුවත් (පොඩියක් සිතා බලනු): මූසා තම සමූහයට “මගේ සමූහයිනි! ඔබ වසු පැටවා (දෙවියෙකු වශයෙන්) ගත් බැවින් (බුද්ධිමත් භාවයෙන් පිරි) ඔබ (ලැජ්ජ නැද්ද? සතෙකු නැමද), ඇත්තෙන්ම ඔබට නපුරම කර ගත්තෙහුය. ඔබ සිත් තැවී ඔබව උත්පාදනය කළ දෙවියන් වෙත නැවතත් ඔබව (ඔබගෙන් සිටින සීමාව ඉක්මවූවන්ව) ඔබම වද දී මරා දමනු. මෙයම ඔබගේ උත්පාදකයා වන දෙවියන් වෙතින් ඔබට පින් අයිති වන්නේය” යයි පැවසුවේය. එබැවින් (ඒ අන්දමින්ම ඔබද කළ බැවින්) ඔබව ඔහු ක්ෂමා කර හැරියේය. නියත වශයෙන්ම ඔහු ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු හා අසමසම අනුකම්පාවෙන් යුත්තෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ (55)
තවද ඔබ (මූසාට) “ඕ මූසා! අපි අල්ලාහ්ව ප්‍රත්‍යක්ෂ වශයෙන් දකිනා තුරු ඔබව අපි විශ්වාස නොකරන්නෙමු” යයි පැවසූ අවස්ථාවේදී ඔබ බලා සිටියදීම ඔබව හෙණ හඞ අල්ලා ගත්තේය |
ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (56)
ඔබ හොඳින් දැන ගැනීම පිණිස, ඔබ (හෙණ හඬින්) මරණයට පත් වූ පසුද, ඔබට අපි පණ දුන්නෙමු |
وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (57)
තවද අපි ඔබට (ඔබගේ මුතුන් මිත්තන්ට) ස්වේත වර්ණ වලාකුළු වලින් සෙවණ ලබා දීමට සලස්වා, ඔබ වෙනුවෙන් ‘මන්නු’, ‘සල්වා’ද පහළ කර, (ඔවුන්ට) “අපි ඔබට ලබා දෙමින් තිඛෙන පරිශුද්ධ වූ මේවා අනුභව කරමින් සිටිනු” (යයි නියෝග කර සිටියෙමු. එහෙත් අපගේ අණ කඩ කළ) ඔවුන් අපට කිසිම හානියක් කර දැමුවේ නැත. එහෙත් ඔවුන් තමන්ට, තමන්ම නපුරක් කර ගත්හ |
وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَٰذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ ۚ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ (58)
තවද (ඔබගේ මුතුන් මිත්තන්ට) “ඔබ මෙම නගරයට ගොස් එහි ඔබට කැමති තැනකින් (කැමති දැයක්) ඕනතරම් අනුභව කරනු. එහි ෙදාරටුවෙන් (ඇතුළු වන විට) හිස නවා ඇතුළු වනු. ‘හිත්තතුන්’ - (අපගේ පාපයන්ගේ බර පහ කරනු මැනව!)- යයිද පවසනු. ඔබගේ පාපයන් අපි ක්ෂමා කර හරින්නෙමු. දැහැමි දැය කළ අයට (එහි ඵලවිපාක) වැඩි කරද දෙන්නෙමු” යයි අපි පවසා තිබුනෙමු |
فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَنزَلْنَا عَلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (59)
නමුත් සීමාව ඉක්මවමින් සිටි ඔවුන්, තමන්ට පවසනු ලැබූ වදන වෙනස් කර, (හිත්තතුන් -ගෝදම්බු වර්ගයක් යයි) නොපවසන ලද දැයක් පැවසූහ. ඔවුන් මේ අන්දමින් (වෙනස් කර පවසා) පාපයන් කළ බැවින් සීමාව ඉක්මවූ ඔවුන් කෙරෙහි අහසින් දඬුවම් පහළ කළෙමු |
۞ وَإِذِ اسْتَسْقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ ۖ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ ۖ كُلُوا وَاشْرَبُوا مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (60)
මූසා තම වාර්ගිකයින් සමග (තීහ් නමැති ප්‍රදේශයෙහි ගමන් කරමින් සිටි අවස්ථාවේදී වතුර නොලැබී පිපාසයෙන් පීඩාවට පත් වී සිටි) ඔවුන්ට වතුර සොයමින් සිටි අවස්ථාවේදී, අපි (ඔහුට) “ඔබ, ඔබගේ සැරයටියෙන් මෙම ගලට ගසනු” යයි පැවසුවෙමු. (ඔහු එසේ ගැසූ විට) එවෙලේම එයින් උල්පත් ෙදාළහකින් ජලය වෑහෙන්නට විය. (ඔහුගේ සමූහයේ කොටස් ෙදාළහක) මිනිසුන් සියල්ල තමන් පානය කළ යුතු (ජල) තටාකය පැහැදිලිව දැන ගත්හ. (ඒ අවස්ථාවේදී අපි ඔවුන්ට “ඔබට) අල්ලාහ් ලබා දුන් (මන්නු, සල්වා නමැති අහාර) දැයෙන් අනුභව කරනු. (ගලෙන් උතුරා වෑහෙන මෙම වතුර) පානය කරනු. නමුත් භූමියෙහි නපුර කරමින් (ඒ මේ අත) නොහැසිරෙනු” (යයි පැවසුවෙමු) |
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَن نَّصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا ۖ قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ ۚ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلْتُمْ ۗ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۗ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ (61)
නමුත් ඔබ (මූසාට), ඕ මූසා! එකම (විදිහේ) ආහාර අනුභව කරමින් සිටීමට අපට නොහැක. භූමියෙහි වැඩෙන්නට හැකි පලා වර්ග, තියඹරා, ගොදම්බු, පරිප්පු, ළුනු (ආදිය) සොයා දෙන මෙන් ඔබගේ දෙවියන්ට අප වෙනුවෙන් ඔබ ඉල්ලා සිටිනු” යයි ඔහු වෙතින් ඉල්ලා සිටියහ. එයට (මූසා), “උසස් දැය වෙනුවට බාල දැය මාරු කර ගැනීමට (අදහස්) කරන්නෙහුද? (එසේ නම්) ඔබ කුමක් හෝ නගරයක බැස ගනු. ඔබ ඉල්ලා සිටින දැය නියත වශයෙන්ම (එහිම) ඔබට ලැඛෙනු ඇත” යයි පැවසුවේය. එබැවින් පහත වැටීමද, අවමානයද ඔවුන් කෙරෙහි නියම වී ගියේය. අල්ලාහ්ගේ කෝපයෙහිද ඔවුන් සෙන්දු වී ගියේය. ඇත්තෙන්ම ඔවුන් අල්ලාහ්ගේ ආයාවන් ප්‍රතික්ෂේප කරමින්ද, අසාධාරණයේ නබිවරුන්ව ඝාතනය කරමින්ද සිටීමම මෙයට හේතුව වේ. මෙයට (මෙතරම් විශාල පාපයන් කරන මෙන් පත් වීමට) හේතුව වූයේ, ඔවුන් (අල්ලාහ්ගේ නියෝගයන් විටින් විට) කඩ කර පාපයන් කරමින් සිටීමය |
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (62)
විශ්වාසවන්තයින් වුවද, යුදෙව්වන් වුවද, ක්‍රිස්තියානුවන් වුවද, සාබියීන්වරුන් වුවද, -ඔවුන් අල්ලාහ්වද, අවසාන දිනයද, ඇත්ත වශයෙන්ම විශ්වාස කර, දැහැමි ක්‍රියාවන් කළෝද, ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ ඵලවිපාක ඔවුන්ගේ දෙවියන් වෙත නියත වශයෙන්ම ඇත. තවද ඔවුන්ට කිසිම බියක්ද නැත. ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත |
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (63)
අපි ඔබ කෙරෙහි (තූර් නමැති) කන්ද ඔසවා ඔබ වෙතින් පොරොන්දු ලබා ගත් අවස්ථාවේදී “අපි ඔබට ලබා දුන් (තව්රාත් නමැති ධර්මය) ස්ථීර වශයෙන් ඉටු කරනු. (සෑම විටම) එහි ඇති දැය මතකයේ තබා ගනු. (එමගින්) ඔබ පරිශුද්ධවූවන් බවට පත් වන්නෙහුය” (යයි පැවසුවෙමු) |
ثُمَّ تَوَلَّيْتُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِكَ ۖ فَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَكُنتُم مِّنَ الْخَاسِرِينَ (64)
මින් පසුවද ඔබ (පොරොන්දු වලින්) වෙනස් වූවෙහුය. නමුත් ඔබ කෙරෙහි අල්ලාහ්ගේ ආදරයද කරුණාවද නොතිබුණි නම්, ඔබ (සම්පූර්ණයෙන්ම) අලාභවූවන් බවට පත්ව සිටින්නෙහුය |
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنكُمْ فِي السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (65)
තවද (විවේක දිනය වන) සෙනසුරාදා දිනයන්හි (මාළු ඇල්ලීම තහනම් යයි තිබුණු සීමාව) ඔබගෙන් කවුරුන් කඩ කළෙහුද යන්නද, ඒ වෙනුවෙන් අපි ඔවුන්ට “ඔබ දීන වූ වඳුරන් බවට පත් වනු!” යයි පැවසීම යන්නද, ඔබ පැහැදිලිව දැනගෙනම සිටින්නෙහුය |
فَجَعَلْنَاهَا نَكَالًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ (66)
මෙය (ඒ කාලයේදී) ඔවුන් ඉදිරියේ සිටින්නන්ටද, ඔවුන්ට පසු (කාලයේදී) පැමිණෙන්නන්ටද පාඩමක් වශයෙන්ද, භය භක්තිකයින්ට හොඳ ඔවඳනක් වශයෙන්ද අපි පත් කළෙමු |
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تَذْبَحُوا بَقَرَةً ۖ قَالُوا أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا ۖ قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ (67)
තවද “ඔබ ගවයෙකුගේ ඛෙල්ල කපා (කුර්බාන්) කරන මෙන් ඇත්තෙන්ම අල්ලාහ් ඔබට අණ කරන්නේය” යයි මූසා තම ජනතාව (වන ඔබගේ මුතුන් මිත්තන්) වෙත පැවසූ විට, ඔවුන් “(ඕ මූසා!) ඔබ අපට සමච්චල් කරන්නෙහිද?”යි විමසූහ. (එයට) ඔහු “මා (සමච්චල් කරන) අඥානයින්ගෙන් ඈත් කර (තබන මෙන්) අල්ලාහ් වෙතින් ආරක්ෂාව පතන්නෙමි” යයි කීවේය |
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَ ۚ قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا فَارِضٌ وَلَا بِكْرٌ عَوَانٌ بَيْنَ ذَٰلِكَ ۖ فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ (68)
“උගේ (වයස) කොපමණදැයි අපට දැනුම් දෙන මෙන් අප වෙනුවෙන් ඔබගේ දෙවියන්ගෙන් ඔබ විමසනු” යයි පැවසූහ. (එයට මූසා), “නියත වශයෙන්ම එක් ගවයෙකි. වයස්ගත එකෙකුත් නොව; කුඩා පැටවෙකුත් නොව. මේ අතර ඇති නාඹර ගවයෙකු යයි ඔහු පවසන්නේය” යයි පවසා, “ඔබට දෙනු ලැබූ නියෝගය ඔබ ඉටු කරනු” යයි පැවසුවේය |
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا لَوْنُهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاءُ فَاقِعٌ لَّوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِينَ (69)
එයට ඔවුන් “උගේ පාට කුමක්දැයි දැනුම් දෙන මෙන් අප වෙනුවෙන් ඔබ, ඔබගේ දෙවියන්ගෙන් විමසනු” යයි පැවසූහ. (එයට මූසා) “ඌ බලන්නෙකුගේ සිත් ඇද ගන්නා සුළු, කළවම් නොවූ කහ පැහැති ගවයෙකු යයි ඔහු පවසන්නේය” යයි කීවේය |
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَ إِنَّ الْبَقَرَ تَشَابَهَ عَلَيْنَا وَإِنَّا إِن شَاءَ اللَّهُ لَمُهْتَدُونَ (70)
එයට ඔවුන් “එම ගවයා අපව සැකයෙහි ගිල්වා දමන්නේය. ඌ කිමෙක්ද, -(වැඩට හුරු එකෙක්ද නැද්ද?)යි අපට විස්තර කර දැනුම් දෙන මෙන් ඔබගේ දෙවියන්ගෙන් ඔබ, අප වෙනුවෙන් විමසනු. අල්ලාහ් අදහස් කළහොත්, මින් පසු නියත වශයෙන්ම අපි (මෙම කාරණාවෙහි) ඍජු මාර්ගය අත් කර ගන්නෙමු” යයි පැවසූහ |
قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا ذَلُولٌ تُثِيرُ الْأَرْضَ وَلَا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَّا شِيَةَ فِيهَا ۚ قَالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ ۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَ (71)
(එයට මූසා) “ඌ භූමියෙහි සීසා හෝ ගොයමට වතුර ඇද හෝ වියකර තබා හෝ නොමැති හොඳ (තත්වයේ එකෙකි). -කිසිම අඩුපාඩුවක් නැති පරිපූරණ ගවයෙකි- යයි ඔහු පවසන්නේය” යයි කීවේය. (එයට) ඔවුන් “දැනුයි ඔබ නිවැරදි විස්තරයක් ගෙන ආවේ” යයි පැවසීමෙන් අනතුරුව, එතරම් කැමැත්තක් නොදක්වමින්ම ඔවුන් උගේ ඛෙල්ල කපා (කුර්බාන්) කළහ |
وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا ۖ وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (72)
ඔබ කෙනෙකුව ඝාතනය කිරීමෙන් අනතුරුව (එයින් බේරීමට) ඒ ගැන ඔබ තර්ක කරමින් සිටි අවස්ථාවේදී (එම ගවයා කුර්බාන් කරන මෙන් අණ කරන ලදී. ඝාතනය සම්බන්ධයෙන්) ඔබ සඟවා ගැනීමට අදහස් කළ දැය අල්ලාහ් එළිදරව් කරන්නේය |
فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا ۚ كَذَٰلِكَ يُحْيِي اللَّهُ الْمَوْتَىٰ وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (73)
එබැවින් (ඔවුන්ට) “ඔබ (ඌව කුර්බාන් කර) එයින් එක් කොටසක් ගෙන, (ඝාතනය කරනු ලැබූ) ඔහුට ගසනු” යයි අපි කීවෙමු. (එසේ ගැසූ සැනින්, මරණයට පත් වූ අය පණ ලැබී නැගිට මිනීමරුවා කවුරුන්දැයි දැනුම් දුන්නේය. ඔහු පණ ලැබූ) මේ ආකාරයටම මරණයට පත් වූවන්ව අල්ලාහ් පණ දෙන්නේය යන්න ඔබ දැන ගැනීම පිණිස ඔහු තමන්ගේ (බල මහිමය දැනුම් දෙන සේ) සාධකයන් ඔබට පෙන්වූවේය |
ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ۚ وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (74)
මින් පසුවද ඔබගේ සිත් දැඩි වී ගියේය. ඒවා ගල් පරයන් මෙන් නැතහොත් ඒවාටත් වඩා දැඩි ඒවා වශයෙන් ඇත්තේය. (මන්දයත්) ගල් පරයන්ගෙන්ද සදාකල් (ස්වයංව) උල්පත් ඇති වී ජලය වෑහෙමින් තිඛෙණු නියත වශයෙන්ම ඇත. පැලී (ගියහොත්) ඒවායෙන් ජලය ඉකුත් වී වෑහෙන ඒවාද ඒවායේ ඇත. අල්ලාහ්ගේ බියෙන් (කඳු මත තිබී) වැටී පෙරලී යන දැයද ඒවායේ ඇත. (නමුත් යුදෙව්වනි! ඔබ තමන් විසින්ම නිවැරදි වූවේද නැත; නබිවරුන්ගේ දේශනාවන්ට සවන් දුන්නේද නැත. අල්ලාහ්ට බිය වූවේද නැත). ඔබගේ වැඩ කටයුතු ගැන අල්ලාහ් නොසැළකිලිමත්ව සිටින්නේ නැත |
۞ أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (75)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) අල්ලාහ්ගේ ආයාවන්ට සවන් දී එය හොඳින් දැන ගැනීමෙන් පසුවද, උවමනාවෙන්ම එය පෙරලා දමන එක් කොටසක්ද ඔවුන්ගෙන් සිටියදී, ඔබ වෙනුවෙන් (ඔබගේ වදන) ඔවුන් විශ්වාස කරනු ඇතැයි ඔබ අපේක්ෂා කරන්නෙහුද |
وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُم بِهِ عِندَ رَبِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (76)
තවද ඔවුන් විශ්වාසවන්තයින්ව මුණ ගැසුණහොත් “(තව්රාතයෙහි ඔබගේ නබිවරයා ගැන සඳහන් කරනු ලැබ ඇත්තේය. එබැවින්) අපිද (ඔහුව) විශ්වාස කරන්නෙමු” යයි පවසන්නාහ. නමුත් ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් තවත් සමහරෙකු සමග තනි වූ විට, “(ඔබගේ ධර්මයෙහි) අල්ලාහ් ඔබට දැනුම් දී ඇති දැය ඔවුන්ට ඔබ දැනුම් දෙන්නෙහුද? ඔබගේ දෙවියන් කළින් පවසා තිබීම මගින් ඔවුන් ඔබත් සමග තර්ක කිරීම සඳහාද -(ඔවුන්ට ඒ ගැන පවසමින් සිටින්නේ?- මෙතරම් දැයක්වත්) ඔබ දැන ගත යුතු නොවේද?”යි පවසන්නාහ |
أَوَلَا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (77)
(නමුත්) ඔවුන් සඟවා ගන්නා දැයද එළිදරව් කරන දැයද අල්ලාහ් හොඳින් දැන සිටින්නේය යන්න ඔවුන් දැන ගත යුතු නොවේද |
وَمِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ الْكِتَابَ إِلَّا أَمَانِيَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (78)
තවද අධ්‍යාපන දැනුම නැති අයද ඔවුන්ගෙන් ඇත. ධර්මය ගැන (ආරංචි වී ඇති) පුහු විශ්වාසයන් මිස, (සත්‍යය) ඔවුන් දැන ගන්නේ නැත. ඔවුන් පුහු සැකයෙහි (ගැලී) සිටින්නන් හැර (වෙන කිසිවක්) නැත |
فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَٰذَا مِنْ عِندِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَوَيْلٌ لَّهُم مِّمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَّهُم مِّمَّا يَكْسِبُونَ (79)
ඔවුන් තමන්ගේ අත් වලින් (මනක්කල්පිතව) ලියන ලද පුස්තකය එක් සුළු මුදලක් ලබා ගැනීම සඳහා ‘මෙය අල්ලාහ්ගේ සන්නිධානයෙන් පහළ වූවකි’ යයි පවසන්නෝද? ඔවුන්ට විනාශයයි! (එය) ඔවුන්ගේ අත්වලින් ලියූ බැවින්ද, ඔවුන්ට විනාශයයි! ඔවුන් (එමගින් මුදල්) හම්බ කිරීම නිසාද ඔවුන්ට විනාශයයි |
وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (80)
“සමහර දින (කිහිපයක්) හැර ගින්න අපව ස්පර්ශ කරන්නේම නැත” යයි ඔවුන් පවසන්නාහ. (එයට නබියේ! ඔවුන්ගෙන්) ඔබ මෙසේ විමසනු: අල්ලාහ් වෙතින් (එසේ) යම්කිසි පොරොන්දුවක් ඔබ ලබා ඇත්තෙහුද? එසේ නම් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් තමන්ගේ පොරොන්දුව කඩ නොකරන්නෙහිය. නැතහොත් ඔබ නොදැනුවත් දැය අල්ලාහ් මත (බොරු ගොතා) පවසන්නෙහුද?” |
بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (81)
නොඑසේය! ඔවුන් පාපයම හම්බ කරමින් සිට, ඔවුන්ගේ පාපයන් ඔවුන්ව වට කර ගත්තේද; ඔවුන් (කවුරුන් වුවද) නිරාවාසීන්ය! ඔවුන් එහි සදාකල් රැඳී සිටිනු ඇත |
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (82)
නමුත් ඔවුන් (මෙම ධර්මය) ඇත්තෙන්ම විශ්වාස කර, දැහැමි ක්‍රියාවන් කරන්නෝද, ඔවුන් ස්වර්ගවාසීන්ය! ඔවුන් එහි සදාකල් රැඳී සිටිනු ඇත |
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنكُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ (83)
තවද (පොඩියක් සිතා බලනු): ඉස්රායීල පරම්පරා දරුවන් වෙත “ඔබ අල්ලාහ් හැර (වෙන කිසිවක්) නොනමදිනු. දෙමව්පියන්ටද, ඥාතීන්ටද, අනාථයින්ටද, දුප්පතුන්ටද, හොඳක්ම කරනු. සෑම මිනිසුන්ටම හොඳ (වදනම) පවසනු. සලාතය නොවරදවා ඉටු කරනු. සකාත් -(ධර්මයෙහි වූ දුප්පතුන්ගේ බදු)- ගෙවමින් සිටිනු” යයි අපි පොරොන්දු ලබා ගත් අවස්ථාවේදී, ඔබගෙන් සමහරෙකු හැර (අන් සියල්ලන්ම) ප්‍රතික්ෂේප කර, (මාරු) වූවෙහුය. (සෑම විටම මේ ආකාරයටම) ඔබ ප්‍රතික්ෂේප කරමින්ම සිටියෙහුය |
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ (84)
තවද “ඔබ, ඔබගේ (මිනිසුන්ගේ) ලේ නොවගුරවනු. ඔබගේ නිවෙස්වලින් ඔබගේ මිනිසුන්ව පිටමං නොකරනු” යයිද ඔබ(ගේ මුතුන් මිත්තන්)ගෙන් අපි පොරොන්දු ලබා ගැනීම ඔබත් (සිත ඇතිවම) එකඟ වී ස්ථීර කරමින් සිටින්නෙහුය |
ثُمَّ أَنتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِّنكُم مِّن دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِم بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِن يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (85)
(මෙසේ ස්ථීර කරනු ලැබීමෙන්) පසුවද ඔබ, ඔබ(ගේ මිනිසුන්)ව ඝාතනය කර දමන්නෙහුය. ඔබගෙන් බොහොමයක් දෙනාව ඔවුන් නිවෙස්වලින්ද පිටමං කර දමන්නෙහුය. ඔවුන්ට විරුද්ධකම් කිරීමට පාපයද අපරාධයද යන කාරණාවන්හි (ඔවුන්ගේ විරුද්ධවාදීන්ට) ඔබ උදව් උපකාරද කරන්නෙහුය. නමුත් (ඔබ පිටමං කළ) ඔවුන් (සතුරන්ගේ අතට කොටුවී) සිරකරුවන් බවට පත් වී, ඔබ වෙත (උදව් බලාපොරොත්තුවෙන්) පැමිණියහොත්, ඔවුන් වෙනුවෙන් ඔබ (වස්තුව) වන්දි වශයෙන් ලබා දී (ඔවුන්ව බේරා) හරින්නෙහුය. එහෙත් ඔවුන්ව (ඔවුන්ගේ නිවෙස්වලින්) පිටමං කිරීමම ඔබට තහනම් කරනු ලැබ ඇත්තේය. (මෙසේ කරන) ඔබ, ධර්මයෙහි (ඇති) සමහර නියෝගයන් විශ්වාස කර, සමහර නියෝගයන් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෙහුද? ඔබගෙන් කවුරුන් මෙසේ කරන්නෝද, ඔවුන්ට මෙලොව ජීවිතයෙහි අවමානය මිස, (වෙන කිසිවක්) ඵලවිපාක වශයෙන් ලැඛෙන්නේ නැත. විනිශ්චය දිනදී ඔවුන් දරුණු දඬුවම දෙසට එළවා දමනු ලබන්නාහ. ඔබ කරන දැය ගැන අල්ලාහ් නොසැළකිලිමත්ව සිටින්නේ නැත |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۖ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (86)
මෙවැන්නන්ම (පරලොව) අතීත (ජීවිතය) වෙනුවට මෙලොව ජීවිතය මිලට ගත් අය වන්නාහ. එබැවින් ඔවුන්ට (දෙනු ලබන) දඬුවම පොඩියක් හෝ පහසු කරනු ලබන්නේ නැත. ඔවුන් කිසිම උදව්වක් ලබන්නේද නැත |
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ۖ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ (87)
තවද (යුදෙව්වනි!) නියත වශයෙන්ම අපි මූසාට (එක්) ධර්මයක් ලබා දුන්නෙමු. ඔහුගෙන් පසු දිගටම දූතයන් බොහොමයක් දෙනාද අපි යැව්වෙමු. මර්යම්ගේ පුත් ඊසාට පැහැදිලි සාධකයන් ලබා දී (ජිබ්රීල් නමැති) පරිශුද්ධ ආත්මය මගින්ද ඔහුව ශක්තිමත් කර තැබුවෙමු. (නමුත්) ඔබගේ සිත් අකමැති කිසිවක් (අපගේ) කුමන රසූල්වරයෙකු ඔබ වෙත ගෙන ආවා වුවද, ඔබ ගර්විතව (ඈත් වී) නොගියෙහුද? තවද (එම නබිවරුන්ගෙන්) සමහරෙකුව ඔබ බොරු කර, සමහරෙකුව ඝාතනය කරද හැරියෙහුය |
وَقَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَل لَّعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلِيلًا مَّا يُؤْمِنُونَ (88)
අපගේ හෘදයන් මත තිර දමනු ලැබ ඇත්තේය” යයි ඔවුන් (සමච්චලයෙන්) පවසන්නාහ. එපමණක් නොව, ඔවුන්ගේ ප්‍රතික්ෂේපයේ හේතුවෙන් අල්ලාහ් ඔවුන්ව ශාප කර හැරියේය. එබැවින් ඔවුන් විශ්වාස කිරීම ඉතාමත් අල්පය |
وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِن قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ (89)
අල්ලාහ් වෙතින් ඔවුන්ට එක් ධර්මයක් පහළ විය. එය ඔවුන් වෙත ඇති ධර්මය සත්‍යය කරද තබන්නේය. මීට පෙර නම්, ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් මත (තමන්ට) ජයග්‍රහණය ලබා දෙන මෙන් (මෙම ධර්මයේ මහිමය මගින් දෙවියන් වහන්සේ වෙත) ප්‍රාර්ථනා කරමින් සිටියහ. නමුත් ඔවුන් හොඳින් දැන (පැමිණේවි යයි බලා) සිටි (මෙම ධර්මය) ඔවුන් වෙත පැමිණි අවස්ථාවේදී, මෙය ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නාහ. එබැවින් එම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් මත අල්ලාහ්ගේ ශාපය අත් වේවා |
بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن يَكْفُرُوا بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَن يُنَزِّلَ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ (90)
(මෙම ශුද්ධ වූ කුර්ආනය තමන් වෙත පහළ නොකර) අල්ලාහ් තමන්ගේ වහලූන්ගෙන් තමන් කැමත්තන් වෙත තමන්ගේ දයාව මගින් පහළ කිරීම ගැන ඊර්ෂ්‍යා කර, අල්ලාහ් පහළ කළ මෙයම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම මගින් ඔවුන් තමන්ව විකුණා කුමක් මිලදී ගත්තෝද, එය (ඉතාමත්) නපුරුය. (කුර්ආනය තමන් වෙත පහළ කළේ නැතැයි) කෝපයෙන් (මෙම ධර්මය ප්‍රතික්ෂේප කර, අල්ලාහ්ගේ) කෝපයෙහි ඔවුන් සේන්දු වූහ. එබැවින් එම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට අවමන් ගෙන දෙන දඬුවම් ඇත |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنبِيَاءَ اللَّهِ مِن قَبْلُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (91)
“අල්ලාහ් පහළ කළ මෙය, ඔබ විශ්වාස කරනු” යයි ඔවුන්ට කියනු ලැබුවහොත් “අපගේ (නබිවරුන්) වෙත පහළ කරනු ලැබූ දැය (පමණක්) විශ්වාස කරමු” යයි පවසා ඒවා මිස, මෙය (මෙම ධර්මය) ප්‍රතික්ෂේප කර හරින්නාහ. නමුත් මෙය නම්, ඔවුන් වෙත ඇති දැය (තව්රාතය) සත්‍යය කර තබන සත්‍ය (ධර්මය) වශයෙන් ඇත්තේය. (නබියේ! ඔවුන්ට) ඔබ මෙසේ කියනු: “(ඔබගේ ධර්මයම) ඇත්තෙන්ම ඔබ විශ්වාස කළවුන් වශයෙන් සිටින්නේ නම්, (ඔබගෙන් ඉකුත් වූ) අල්ලාහ්ගේ නබිවරුන්ව මීට පෙර ඔබ කුමක් නිසා ඝාතනය කළෙහුද?” |
۞ وَلَقَدْ جَاءَكُم مُّوسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ (92)
“(ඉස්රායීල පරම්පරා දරුවනි!) නියත වශයෙන්ම මූසා ඔබ වෙත පැහැදිලි සාධකයන්ම ගෙනැවිත් තිබුණේය. නමුත් ඔබ නම්, ඉන් පසුවද වසු පැටවෙකු (දෙවියෙකු වශයෙන්) ගත්තෙහුය. (මෙසේ සෑම කාරණාවන්හිම) ඔබ සීමාව ඉක්මවූවන් වශයෙන්ම සිටින්නෙහුය” |
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا ۖ قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ ۚ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُم بِهِ إِيمَانُكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (93)
ඔබ, (ඔබගේ මුතුන් මිත්තන්) වෙතින් අපි පොරොන්දු ලබා ගත් අවස්ථාවේදී, ඔබ කෙරෙහි (තූර් නමැති) කන්ඳ ඔසවා “ඔබට අපි ලබා දුන් (තව්රාතය) ස්ථීර වශයෙන් ඉටු කරනු. (එයට) සවන් දෙනු” (යයි පැවසීමට ඔවුන් “ඔබ පැවසූ දැය) සවන් දුන්නෙමු. (නමුත් එයට) වෙනස්කම් කරමු” යයි පැවසූහ. එබැවින් ඔවුන් (අපගේ නියෝගයන්) ප්‍රතික්ෂේප කර, (වෙනස්කම්) කිරීමේ හේතුවෙන් ඔවුන්ගේ හෘදයන්හි වසු පැටවෙකු(ගේ කැමැත්ත) ඇතුළු කරනු ලැබීය. (මෙසේ තිබියදී) ඔබ (තව්රාතය) විශ්වාස කළවුන් යයි (ඔබම පවසා ගන්නෙහු) නම්, මෙසේ කරන මෙන් ඔබව පොළඹවන ඔබගේ විශ්වාසය (ඉතාමත්) නපුරුය” යයි (නබියේ!) ඔබ පවසනු මැනව |
قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِندَ اللَّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (94)
“(යුදෙව්වනි!) අල්ලාහ් වෙත ඇති පරලොව (ස්වර්ග) නිවස (අන්) මිනිසුන්ට නොව, ඔබටම අයත් යයි (පවසන) ඔබ සත්‍යය ප්‍රකාශ කරන්නන් බවට සිටින්නෙහු නම්, (ඔබට අයත් එම නිවසට යාම සඳහා) ඔබ මරණයට කැමති වනු” යයි (නබියේ!) ඔබ පවසනු (මැනව) |
وَلَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (95)
(නමුත්) ඔවුන්ගේ අත්වලින් (කර) එවන ලද (පාපයන්ගේ) හේතුවෙන් ඔවුන් එය කිසි කලෙකත් කැමති වන්නේම නැත. මෙම අපරාධකරුවන්ව අල්ලාහ් හොඳින් දන්නේය |
وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا ۚ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن يُعَمَّرَ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (96)
තවද (නබියේ! යුදෙව්වන් වන) ඔවුන් අන් මිනිසුන්ට වඩාද (උසස් වශයෙන් සමානයන් තබා නමදින) ‘මුෂ්රික්වරුන්ට වඩාද (අධික කාලයක්) පණ පිටින් (ජීවත් වී) සිටීමෙහි ඉතාමත් ආශාවක් ඇත්තන් වශයෙන් සිටිනු නියත වශයෙන්ම ඔබ දකින්නෙහිය! ඔවුන්ගෙන් සෑම කෙනෙකුම තමන් අවුරුදු දහසක් ජීවත් වී සිටිය යුතු නෙවේදැයි කැමති වන්නාහ. (එසේ අධික කාලයක්) ඔහු ජීවත්ව සිටියත් එය දඬුවමෙන් පොඩියක් හෝ ඔහුව බේරා ගැනීමට නොහැකිය. අල්ලාහ් ඔවුන් කරන දැය ඉතා අවධානයෙන් යුතුව බලන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (97)
“(ඔබගෙන්) කවුරුන් ජිබ්රීල්ට සතුරෙකුද?”යි (නබියේ! ඔබ යුදෙව්වන්ගෙන්) විමසනු. නියත වශයෙන්ම ඔහු අල්ලාහ්ගේ නියෝගයන් අනුවම ඔබගේ සිත්හි මෙය දැඩි ලෙස තැබුවේය. (මෙය) තමන්ට පෙර ඇති (ධර්මයන්) සත්‍යය කරන්නක් වශයෙන්ද, ඍජු මාර්ගය දැනුම් දෙන්නක් වශයෙන්ද, විශ්වාසවන්තයින්ට ශුභාරංචියක් වශයෙන්ද ඇත්තේය |
مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ (98)
(ඔබගෙන්) කවුරුන් හෝ අල්ලාහ්ටද, ඔහුගේ මලායිකාවරුන්ටද, ඔහුගේ රසූල්වරුන්ටද, ජිබ්රීල්ටද, මීකායීල්ටද, සතුරෙකු වශයෙන් සිටිමින් (ඔවුන්ව ප්‍රතික්ෂේප කර) හැරියහොත්, එම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්ද සතුරෙකු වශයෙන්ම සිටිනු ඇත |
وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ (99)
(නබියේ!) නියත වශයෙන්ම ඉතාමත් පැහැදිලි ආයාවන්ම අපි ඔබ වෙත පහළ කර ඇත්තෙමු. එබැවින් පාපතරයන් මිස, (වෙන කිසිවෙකුත්) ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ නැත |
أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَّبَذَهُ فَرِيقٌ مِّنْهُم ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (100)
ඔවුන් (තමන්ගේ නබිවරයා වෙත) කුමන ගිවිසුමක් ඇති කර ගත්තද, ඔවුන්ගෙන් එක් කොටසක් එය (ඉටු නොකර), ඇරන් වීසි කර දැමුවේ නැද්ද? එබැවින් ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකු (මෙයද) විශ්වාස කරන්නේ නැත |
وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (101)
අල්ලාහ් වෙතින් (අපගේ) දූතයා (වන ඔබ) ඔවුන් වෙත පැමිණ, ඔවුන් වෙත ඇති (ධර්මය) සත්‍යය කරනු ලැබූවද, (පෙර තිබූ) ධර්මයට අයත් ඔවුන්ගෙන් එක් කොටසක් අල්ලාහ්ගේ (මෙම අළුත්) ධර්මයම තමන් නොදන්නාක් මෙන් තමන්ගේ පිටුපසින් වීසි කර දමන්නාහ |
وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّيَاطِينُ عَلَىٰ مُلْكِ سُلَيْمَانَ ۖ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَٰكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ ۚ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ يَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ ۖ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚ وَمَا هُم بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ ۚ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۚ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (102)
තවද (යුදෙව්වන් වන) ඔවුන් සුලෙයිමාන්ගේ රාජ්‍යය ගැන (ඔවුන්ට) ෂෙයිතාන්වරුන් කියවා (උගන්වා) දී තිබුණු (සූනියම් ආදී) දැය අනුගමනය කළහ. නමුත් සුලෙයිමාන් නම් කාෆිර් කෙනෙකු වශයෙන් සිටියේ නැත. ඇත්තෙන්ම එම ෂෙයිතාන්වරුන්ම කාෆිර්වරුන් වශයෙන් සිටියහ. (මන්දයත්) ඔවුන් මිනිසුන්ට සූනියමද බැබිලෝනියාව (නමැති නගරයෙන්) හාරූත්, මාරූත් නමැති මලායිකාවරුන් දෙදෙනාට පහළ කරනු ලැබ තිබුණි (යයි පවසා), බොහොමයක් දැයද උගන්වා දෙමින් සිටියහ. (තවද ඔවුන් මෙසේ පැවසූහ): ඒ දෙදෙනා නම්, (ඔවුන්ගෙන් සූනියම් ඉගෙන ගෙන ගිය මිනිසුන්ට) “අපි පිරික්සුමක් බවට සිටින්නෙමු. (මෙය ඉගෙන ගතහොත් ඔබ කාෆීර්වරුන් බවට පත් වන්නෙහුය. එබැවින් මෙය ඉගෙන ගෙන) ඔබ කාෆීර්වරුන් බවට පත් නොවනු” යයි පවසන තෙක්, ඔවුන් එය කිසිවෙකුටත් උගන්වා දෙන්නේම නැත (යයිද, මෙසේ පැවසීමෙන් පසුවද, මෙය ඉගෙන ගැනීමට කැමැත්තන්) ස්වාමිපුරුෂයාටත් බිරිඳටත් අතරේ වෙන්වීමක් ඇති කිරීමට සමත් උපාය මාර්ගය, මෙම දෙදෙනාගෙන් ඉගෙන ගන්නාහ (යයිද, පවසමින් සිටියහ). අල්ලාහ්ගේ නියෝගයක් නොමැතිව එමගින් ඔවුන් කිසිවෙකුටත් නපුරක් කළ නොහැකිය. තවද ඔවුන්ට කිසිම ප්‍රයෝජනයක් ගෙන නොදී නපුරක් කළ හැක්කේ කුමක්ද? එයම ඔවුන් ඉගෙන ගන්නාහ. තවද (විශ්වාසය වෙනුවට) එය (එම සූනියම) කවුරුන් මිලට ගත්තේද, ඔහුට පරලොවදී කිසිම භාග්‍යයක් නැත යන්න පැහැදිලිව සැකයෙන් තොර දැන ගෙන සිටින්නාහ. තවද තමන්වම විකුණා ඔවුන් කුමක් මිලදී ගත්තෝද, එය (ඉතාමත්) නපුරුය. ඔවුන් (මෙය) දැන ගත යුතු නොවේද |
وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ خَيْرٌ ۖ لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (103)
එබැවින් ඔවුන් (මෙම ධර්මය) විශ්වාස කර, (එම සූනියම් අතහැර) ඈත් වුවහොත් (ඔවුන්ට) අල්ලාහ් වෙතින් ලැඛෙන ත්‍යාග නියත වශයෙන්ම ඉතාමත් උසස් වශයෙන් ඇත. (මෙය) ඔවුන් දැන ගත යුතු නොවේද |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ۗ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ (104)
විශ්වාසවන්තයිනි! ඔබ (නබ්වරයාට) රායිනා යයි නොකියනු. (ඒ වෙනුවට “ආදරයෙන් බලනු මැනව!” යයි අර්ථය ගෙන දෙන වචනය වන) උල්ලූර්නා යයි පවසා (නබිවරයාට) ඔබ සවන් දෙනු. (මෙයට වෙනස් වශයෙන් පවසන) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට ඉමහත් වේදනා ගෙන දෙන දඬුවම් ඇත |
مَّا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْكُم مِّنْ خَيْرٍ مِّن رَّبِّكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (105)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ධර්මය අයත් අයගෙන් (මෙම ධර්මය) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ද, සමානයන් තබා නමදින්නන්ද, (තමන් අත ඇති දැයට වඩා) උසස් දැයක් ඔබගේ දෙවියන් ඔබ වෙත පහළ කිරීම ගැන කැමති වන්නේ නැත. නමුත් අල්ලාහ් තමන් කැමති අයට තම වරප්‍රසාදය අත් කර දෙන්නේය. අල්ලාහ් ඉමහත් වූ දයාළුය |
۞ مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (106)
(නබියේ! පෙර ධර්මයන්හි තිබූ) යම්කිසි වදනක් අපි වෙනස් කර හරින්නෙමු නම් හෝ නැතහොත් එය අමතක කර දමන්නෙමු නම් හෝ එයට සැසෙඳන නැතහොත් ඊටත් වඩා උසස් දැයක් (මෙම ධර්මය මගින්) අපි ගෙන එන්නෙමු. අල්ලාහ් සියල්ලට නියත වශයෙන්ම බලසම්පන්නයෙකු යන්න ඔබ දැන ගත්තේ නැද්ද |
أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (107)
භූමිය හා අහස්හි පාලනය අල්ලාහ්ටම අයිතිය යන්න ඔබ දැන ගත්තේ නැද්ද? (විශ්වාසවන්තයිනි!) අල්ලාහ් හැර, ඔබට ආරක්ෂකයෙකු නැත. උදව් කරන්නෙකුද නැත |
أَمْ تُرِيدُونَ أَن تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبْلُ ۗ وَمَن يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (108)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) මීට පෙර මූසා වෙතින් (ඔහුගේ ජනතාව පුහු ප්‍රශ්න) ඇසුවාක් මෙන් ඔබත්, ඔබගේ රසූල්වරයාගෙන් විමසන්නට කැමති වන්නෙහුද? කවුරුන් (මෙවැනි ප්‍රශ්න අසා තමන්ගේ) විශ්වාසය ප්‍රතික්ෂේපය මගින් වෙනස් කර ගන්නේද, ඔහු ඍජු මාර්ගයෙන් නියත වශයෙන්ම වැරද ගියේය |
وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (109)
ධර්මය අයත් අයගෙන් වැඩි දෙනෙකු, ඔබගේ විශ්වාසයෙන් පසු, ඔබව ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් බවට වෙනස් කර නොහරින්නෙමුදැයි කැමති වන්නාහ. ඔවුන්ට ඇත්ත (කුමක්ද යන්න ගැන) පැහැදිලිව දැන ගැනීමෙන් පසුත් ඔවුන්ට (ඔබ මත) ඇති ඊර්ෂ්‍යාවේ හේතුවෙන්ම -(මෙසේ ඔවුන් කැමති වන්නාහ).- එබැවින් අල්ලාහ්ගේ (වෙනත්) නියෝගයක් ලැඛෙන තුරු (ඔවුන්ට) ඔබ සමාව දී ප්‍රතික්ෂේප කරමින් සිටිනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සෑම දැයක් කෙරෙහිම ඉතාමත් බලසම්පන්නයෙකි |
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (110)
තවද ඔබ සලාතය නොවරදවා ඉටු කරද, සකාතය ගෙවමින්ද සිටිනු. (මන්දයත් මරණයට) පෙර ඔබ වෙනුවෙන් ඔබ කුමන පිනක් කර යවන්නෙහුද, එයම අල්ලාහ් වෙත (විනිශ්චය දිනදී) අත් කර ගන්නෙහුය. (එබැවින් මිය යෑමට පෙරම හැකි පමණ දැහැමි දැය කර ගනු). නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්, ඔබ කරන දැය ඉතා අවධානයෙන් යුතුව බලන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
وَقَالُوا لَن يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَن كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (111)
(නබියේ!) ක්‍රිස්තියානුවෙකු වශයෙන් හෝ යුදෙව්වෙකු වශයෙන් හෝ සිටින්නන් හැර, (වෙන කිසිවෙකුත්) ස්වර්ගයට ඇතුළු වන්නේම නැත යයි ඔවුන් (ඔවුනොවුන්ට) පවසන්නාහ. මෙය ඔවුන්ගේ පුහු විශ්වාසයක් මිස, (ඇත්තක් නොව. එබැවින් ඔවුන්ට නබියේ!) ඔබ මෙසේ කියනු. “ඔබ ඇත්ත පවසන්නන් බවට සිටින්නෙහු නම් ඔබගේ (මෙම වදනට වූ) සාධකයන් ගෙන එනු” |
بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112)
(සත්‍යය) එසේ නොව! කවුරුන් (අල්ලාහ් වෙනුවෙන්) දැහැමි ක්‍රියාවන් කර, තමන්ව (සම්පූර්ණයෙන්ම) අල්ලාහ් වෙනුවෙන් කැප කරන්නේද, ඔහුටම ඔහුගේ හොඳ ඵලවිපාක දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් ඇත. තවද මෙවැන්නන්ට කිසිම බියක්ද නැත. ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත |
وَقَالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلَىٰ شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (113)
තවද ‘ක්‍රිස්තියානුවන් (කිසිම ධර්මයක) නැත’යි යුදෙව්වන් පවසන්නාහ. (එසේම) ‘යුදෙව්වන් (කිසිම ධර්මයක) නැත’යි ක්‍රිස්තියානුවන් පවසන්නාහ. නමුත් මොවුන් (තමන්ගේ මෙම කියමනට සාධකයන් වශයෙන් බයිබලයේ ‘පැරණි තෙස්තමේන්තුව’ නම් වූ තව්රාත් නමැති එකම) ධර්මයම කියවන්නාහ! මොවුන් පවසා ගන්නා ආකාරයටම (ධර්මය) දැන නොගත් (සමානයන් තබා නමදින්නන්) අය “(යුදෙව්වන්ද ක්‍රිස්තියානුවන්ද කිසිම ධර්මයකට අයත් අය නොවන්නාහ” යයි) පවසන්නාහ. නමුත් මොවුන් තර්ක කරමින් සිටින (මෙම කාරණාවන්) මේ ගැන විනිශ්චය දිනදී අල්ලාහ් මොවුන් අතරේ තීන්දුවක් දෙනු ඇත |
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا ۚ أُولَٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (114)
තවද අල්ලාහ්ගේ මස්ජිද්වල ඔහුගේ (ශුද්ධ වූ) නාමය සුවිශුද්ධ කිරීම වළක්වා, ඒවා අපතේ හැරීමට උත්සාහ කරන්නන්ට වඩා ඉමහත් අපරාධකරුවන් කවරෙක්ද? බිය බැතිමත්භාවයෙන් මිස, ඒවායේ ඇතුළු වීමට ඔවුන්ට අයිතියක්ම නැත. (එසේ තිබියදී එයට විරුද්ධව කටයුතු කරන) ඔවුන්ට මෙලොවෙහි අවමානයයි. තවද පරලොවදීද ඔවුන්ට ඉමහත් වූ දඬුවම් ඇත |
وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (115)
නැගෙනහිරද බස්නාහිරද අල්ලාහ්ටම (අයිතිය). එබැවින් ඔබ (සලාත් කරන විට) කුමන දිශාවකට මුහුණ ලා සිටියද, එය අල්ලාහ්ගේ දිශාවයි! නියත වශයේම අල්ලාහ් අති විශාලවන්තයෙකි. ඉතාමත් හොඳින් දන්නෙකි |
وَقَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۖ بَل لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ (116)
“අල්ලාහ් (තමන්ට) දරුවන් ඇති කර ගත්තේය” යයි ඔවුන් පවසන්නාහ. ඔහු නම් (මෙම කියමනෙන්) ඉතාමත් පරිශුද්ධවන්තයෙකි. තවද අහස්හිද, භූමියෙහිද ඇති (සියල්ල) ඔහුට අයිති දැයයි! මේ සියල්ල ඔහුට යටහත් පහත් වී කටයුතු කරනවා (මිස, දරුවන් බවට පත් කර ගන්නා තරම් සුදුසු කිසිවක් නැත) |
بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ (117)
(තවද) ඔහුම අහස්ද භූමියද පෙර නිදසුනක් නොමැතිව උත්පාදනය කළ කෙනෙකි. ඔහු කුමක් හෝ (උත්පාදනය කිරීමට අදහස් කර), තීරණයක් කළහොත් ‘වනු!’ යයි කීම පමණකින්ම එවෙලේම එය සිදු වන්නේය |
وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ ۗ قَدْ بَيَّنَّا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ (118)
තවද අධ්‍යාපන (දැනුම) නැති අය “අල්ලාහ් අප සමග (කෙළින්) කතා කළ යුතු නොවේද? නැතහොත් (ලියන ලද) වදනක් (කෙළින්ම) අපට පැමිණිය යුතු නොවේද?”යි විමසන්නාහ. මොවුන් ඉල්ලන ආකාරයටම මොවුන්ට පෙර සිටියවුන්ද (මූසා නබි වෙතින්) විමසූහ. (ඔවුන්ගේ හෘදයන්) මොවුන්ගේ හෘදයන්ට සම වන්නේය. (සත්‍යය) ස්ථීර කරන ජනතාවට අපගේ සාධකයන් නියත වශයෙන්ම අපි පැහැදිලි කර ඇත්තෙමු |
إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا ۖ وَلَا تُسْأَلُ عَنْ أَصْحَابِ الْجَحِيمِ (119)
(නබියේ! දැහැමි දැය කරන්නන්ට) මෙම සත්‍යය මගින් ඔබ සුභාරංචි දෙන ලෙසටද, (පාපතරයන්ට) බිය ගන්වා අනතුරු අඟවන ලෙසටද (පමණක්ම) අපි ඔබව යවා ඇත්තෙමු. එබැවින් (ඔවුන් ඔබගේ වදන ප්‍රතික්ෂේප කර නිරයට ගියහොත්, එම) නිරාවාසීන් ගැන ඔබගෙන් විමසනු නොලබන්නෙහිය |
وَلَن تَرْضَىٰ عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (120)
(නබියේ!) යුදෙව්වන් වුවද (කම් නැත), ක්‍රිස්තියානුවන් වුවද (කම් නැත), ඔබ ඔවුන්ගේ ධර්මය අනුගමනය නොකර සිටින තුරු, ඔබ ගැන ඔවුන් සෑහීමට පත් වන්නේම නැත. (එබැවින් ඔවුන්ට) “අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයම (වන ඉස්ලාමය) නියත වශයෙන්ම ඍජු මාර්ගය වේ. (මෙයම අනුගමනය කරන්නෙමි)” යයි පවසනු. තවද ඔබට (සත්‍ය) ඥානය පැමිණි පසුද, ඔවුන්ගේ කැමැත්ත අනුගමනය කරන්නෙහි නම්, අල්ලාහ් වෙතින් (ඒ සඳහා විනිශ්චය කරනු ලබන දිනදී) ඔබව බේරා ගන්නෙකුද නැත; (ඔබට) උදව් කරන්නෙකුද නැත |
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (121)
(නබියේ!) අපගේ ධර්මයන් ලබා දුන් අයගෙන්, කවුරුන් එය සමුදීරණය කළ යුතු ආකාරයට සමුදීරණය කර, (දැන) ගෙන (අනුගමනය) කරන්නෝද, ඔවුන් (ශුද්ධ වූ කුර්ආනය වන) මෙයද (අනිවාර්යයෙන්ම) විශ්වාස කරන්නාහ. නමුත් (ඔවුන්ගෙන්) කවුරුන් හෝ මෙය ප්‍රතික්ෂේප කළහොත් ඔවුන් නියත වශයෙන්ම පරාජිතයින්ම වන්නාහ |
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (122)
ඉස්රායීල පරම්පරා දරුවනි! මා ඔබට ලබා දී තිබුණු මගේ සැප සම්පත්ද, උත්පාදනයන්ගෙන් ඔබව මා ඉතාමත් ශ්‍රේෂ්ඨ බවට පත් කර තිබීම ගැනද ඔබ සිතා බලනු |
وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (123)
තවද එක් දිනයක් ගැනද බිය වනු. (එදින) කුමන හෝ ආත්මයක් තවත් ආත්මයකට කිසිම ප්‍රයෝජනයක් ලබා දෙන්නේ නැත. එයින් කිසිම වන්දියක් බාර ගන්නේද නැත. ඒ වෙනුවෙන් කිසිවෙකු මැදිහත් වී කතා කිරීම ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දෙන්නේද නැත. තවද ඔවුන්ට (කවුරුන්ගෙන්වත් කිසිම) උදව්වක් කරනු ලබන්නේද නැත |
۞ وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (124)
තවද ඉබ්රාහීම්ව ඔහුගේ දෙවියන් (ඉමහත් පිරික්සුම් වන) විවිධ නියෝගයන් නිකුත් කර, පිරික්සුමට ලක් කළ අවස්ථාවේදී, ඔහු ඒ සියල්ල පූරණ වශයෙන්ම ඉටු කළේය. (එබැවින් දෙවියන් වහන්සේ ඔහුට) “නියත වශයෙන්ම මා ඔබව මිනිසුන්ට (ඍජු මාර්ගය පෙන්වීමට හැකි) ප්‍රධානියෙකු බවට පත් කරන්නෙමි” යයි පැවසුවේය. එයට (ඉබ්රාහීම්) “මගේ පරම්පරාවේ දරුවන්වත් (ප්‍රධානීන් බවට පත් කරන්නෙහිද)?”යි විමසුවේය. (එයට “ඔබගේ දරුවන්ගෙන් වූ) අපරාධකරුවන්ට මගේ (මෙම) පොරොන්දුව අත් වන්නේ නැත” යයි පැවසුවේය |
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ (125)
(මක්කාවෙහි ඉබ්රාහීම් ඉදි කළ කඃබා නමැති) නිවස මිනිසුන් සේන්දු වන ස්ථානයක් වශයෙන්ද, (ඔවුන්ට) ආරක්ෂාව සපයා දෙන (ස්ථානයක්) බවටද, අපි පත් කළ අවස්ථාවේදී “(විශ්වාසවන්තයිනි!) (එහි) ඉබ්රාහීම් සිටගෙන සිටි ස්ථානය ඔබ නමදින ස්ථානය බවට තබා ගනු” (යයි නියෝග කළෙමු). තවද “(හජ් කිරීමට එහි පැමිණ), එය වටා ගමන් (තවාෆ්) කරන්නන්ටද, දෙවියන්ව සිහි කිරීමට (එහි) රැඳී සිටින්නන්ටද, නැවී හිස නවා (එහි නමදි)න්නන්ටද මගේ (එම) නිවස පරිශුද්ධ ස්ථානයක් බවට පත් කර තබනු” යයි ඉබ්රාහීම් වෙතින්ද ඉස්මායීල් වෙතින්ද අපි පොරොන්දු ලබා ගත්තෙමු |
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (126)
තවද ඉබ්රාහීම් (දෙවියන් වහන්සේට) “මගේ දෙවියනේ! (මක්කාව වන) මෙය ආරක්ෂාව ලබා දෙන නගරයක් බවට පත් කර, මෙහි ජීවත් වන අයගෙන් කවුරුන් අල්ලාහ්වද අවසාන දිනයද විශ්වාස කරන්නේද, ඔහුට ආහාර වශයෙන් විවිධ වර්ගයේ පලතුරුද ලබා දෙනු මැනව!” යයි පැවසීමට, (දෙවියන් “මාව විශ්වාස කරන්නාට ආහාර ලබා දෙන සේම මාව) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නාටද (ආහාර ලබා දී) ඔහුවද ටික කාලයක් (එහි) සුවය විඳීමට අත් හැර දමන්නෙමි. පසුව නිරා දඬුවම දෙසට (යන ලෙසට) ඔහුට බල කරන්නෙමි. ඔහු යන (එම) ස්ථානය (ඉතාමත්) නපුරුය” යයි පැවසුවේය |
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (127)
ඉබ්රාහීම්ද, ඉස්මායිල්ද එම නිවසේ අත්තිවාරම ගොඩ නැගූ අවස්ථාවේදී “අපගේ දෙවියනේ! (ඔබව නැමදීම සඳහා අපි ඉදි කළ මෙම නිවස) අපගෙන් බාර ගනු මැනව! නියත වශයෙන් ඔබම (අපගේ මෙම ප්‍රාර්ථනාව) සවන් දෙන්නෙකු වශයෙන්ද හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නෙහුය” (යයිද) |
رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (128)
“අපගේ දෙවියනේ! අප දෙදෙනාවම (ඔබව සම්පූර්ණයෙන්ම නමදින) මුස්ලීම්වරුන් වශයෙන්ද අපගේ පරම්පරාවෙන්ද එක් සමූහයක් මුස්ලීම්වරුන් බවට පත් කර තබනු මැනව! (හජ් කාලයෙහි අපි කළ යුතු) ඔබගේ නැමදුම්ද දැනුම් දෙනු මැනව! (අපි වැරදි කළද), අපට ඔබ සමාව දෙනු මැනව! නියත වශයෙන් ඔබම ඉතාමත් සමාව දෙන්නෙකු හා අසමසම අනුකම්පාවෙන් යුත්තෙකු වශයෙන් සිටින්නෙහිය” (යයිද) |
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (129)
“අපගේ දෙවියනේ! (අපගේ පරම්පරාවෙන් වූ) ඔවුන්ට ඔබගේ ආයාවන් සමුදීරණය කර පෙන්වා, ධර්මයද ඥානයද ඔවුන්ට උගන්වා දී, ඔවුන්ව පරිශුද්ධ කර තැබිය හැකි රසූල්වරයෙකු ඔවුන්ගෙන්ම ඔවුන් අතරේ ඉකුත් වීමට සලස්වනු මැනව! නියත වශයෙන් ඔබම ඉමහත් බල සම්පන්නයෙකු හා ඉතාමත් නුවනැත්තෙකුද වශයෙන් සිටින්නෙහිය” (යයිද ප්‍රාර්ථනා කළහ) |
وَمَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (130)
තමන්ව තමන් විසින්ම මොඩයෙකු බවට පත් කර ගත්තෙකු හැර, ඉබ්රාහීම්ගේ (ඉස්ලාම්) ධර්මය ප්‍රතික්ෂේප කරන්නා කවරෙක්ද? නියත වශයෙන්ම අපි ඔහුව මෙලොවෙහි තෝරා ගත්තෙමු. පරලොවෙහිද නියත වශයෙන්ම ඔහු හොඳ වහලූන් සමග සිටිනු ඇත |
إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (131)
(තවද) ඔහුට ඔහුගේ දෙවියන් “ඔබ (මට) අවනත වනු!” යයි පැවසූ අවස්ථාවේදී, ඔහු (කිසිම පැකිලීමක් නොමැතිව) “සකල ලෝකයන්හිම රබ්බු (වන) ඔබට (මෙන්න) මා අවනත වුනෙමි” යයි පැවසුවේය |
وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ (132)
මෙයම ඉබ්රාහීම් තමන්ගේ පරම්පරාවේ අයටද නියම කළේය. තවද යාකූබ්ද (මේ ආකාරයටම නියම කළ අතර තමන්ගේ පරම්පරාවේ අයට) “මාගේ පරම්පරාවේ දරුවනි! ඔබ වෙනුවෙන් අල්ලාහ් මෙම ධර්මය (ඉස්ලාමය)ම තෝරාගෙන ඇත්තේය. එබැවින් ඔබ සත්‍ය මුස්ලීම්වරුන් වශයෙන් මිස, මරණයට පත් නොවනු!” (යයි පැවසුවේය) |
أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِي قَالُوا نَعْبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِلَٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (133)
(යුදෙව්වනි!) යාකූබ්ට මරණ මංචකය ළඟා වූ අවස්ථාවේදී (ඔහු) සමීපයෙහි ඔබ සිටියෙහුද? ඔහු තම දරුවන්ට “මගෙන් පසු ඔබ කුමක් නම් නමදින්නෙහුද?”යි විමසූ විට, “ඔබගේ දෙවියන්ද, ඔබගේ මුතුන් මිත්තන් වන ඉබ්රාහීම්, ඉස්මායීල්, ඉස්හාක් ආදීන්ගේ දෙවියන්ද, වන එකම දෙවියන්ව අපි නමදින්නෙමු! ඔහුට සම්පූර්ණයෙන්ම අවනත වූ මුස්ලීම්වරුන් වශයෙන්ම සිටින්නෙමු” යයිද පැවසූහ |
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (134)
(ඉහත සඳහන් නබිවරුන් වන) ඔවුන් ඉකුත් වී ගිය එක් (දැහැමි) සමූහයකි. ඔවුන් කළ දැහැමි ක්‍රියාවන් ඔවුන්ටද, ඔබ කළ දැහැමි ක්‍රියාවන් ඔබටද (හොඳ ඵලවිපාක ලබා දෙන්නේය). ඔවුන් කුමක් කරමින් සිටියෝදැයි ඔබව විමසනු නොලබන්නෙහුය |
وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (135)
(විශ්වාසවන්තයින්ට) ඔවුන් “ඔබ යුදෙව්වන් නැතහොත් ක්‍රිස්තියානුවන් බවට පත් වනු. (එවිට ඔබ) ඍජු මාර්ගය අත් කර ගනු ලබන්නෙහුය” යයි පවසන්නාහ. (එයට) “එසේ නොව, ඍජු මාර්ගයට අයත් ඉබ්රාහීම්ගේ ධර්මයම (අනුගමනය කරන්නෙමු). ඔහු (ඔබ මෙන්) සමානයන් තබා නැමදූ අයෙකු නොව” යයි (පවසන මෙන් විශ්වාසවන්තයින්ට නබියේ!) ඔබ පවසනු (මැනව) |
قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (136)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබත් මෙසේ පවසනු: “අල්ලාහ්වද අපට පහළ කරන ලද (මෙම ධර්මය)ද ඉබ්රාහීම්, ඉස්මායීල්, ඉස්හාක්, යාකූබ් ආදීන්ටද මොවුන්ගේ පරම්පරාවටද පහළ කරන ලද සියල්ලද, මූසාටද, ඊසාටද, ලබා දෙනු ලැබූ දැයද, අනිත් නබිවරුන්ට ඔවුන් දෙවියන් වෙතින් ලබා දෙනු ලැබූ දැයද, අපි විශ්වාස කරන්නෙමු. ඔවුන්ගෙන් කිසිවෙකුත් (නබිවරුන් නොව යයි) අපි වෙන්කර නොහරින්නෙමු. තවද ඔහුටම අපි සම්පූර්ණයෙන්ම අවනත වෙමු” |
فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنتُم بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوا ۖ وَّإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ ۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (137)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබ කුමක් කෙරෙහි විශ්වාසය තැබූවෙහුද, ඒ ආකාරයටම ඔවුන්ද විශ්වාස කළහොත් නියත වශයෙන්ම ඔවුන් ඍජු මාර්ගය අත් කර ගන්නෙහුය. ඔවුන් ප්‍රතික්ෂේප කර හැරියහොත් නියත වශයෙන්ම (පුහු) මුරණ්ඩුකමෙහිම සිටින්නාහ. ඔවුන් ගැන ඔබට (කිසි බියක් අවශ්‍ය නැත!) අල්ලාහ් ප්‍රමාණවත්ය. තවද ඔහු (ඔවුන්ගේ කුමන්ත්‍රණකාරී වදන්) සවන් දෙන්නෙකු හා (ඔවුන්ගේ වංචනිකභාවය) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ (138)
“අල්ලාහ්ගේ වර්ණයන් (මගින් ඥාන ස්නානය) අත් කර ගන්නෙමු. අල්ලාහ්ට වඩා අලංකාරවත් වර්ණයන්ගෙන් යුත්තා කවරෙක්ද? අපි ඔහුවම නමදින්නෙමු!” (යයිද පවසනු මැනව) |
قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِي اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ (139)
“ඔබ අල්ලාහ් ගැන අප වෙත තර්ක කරන්නෙහුද? අපව පෝෂණය කරන්නාද, ඔබව පෝෂණය කරන්නාද ඔහුමය! අපගේ කළකම් අපටය; ඔබගේ කළකම් ඔබටය. අපි ඔහුට (සමානයන් නොතබා) සම්පූර්ණයෙන්ම ඔහුටම අයත් අය වශයෙන් සිටින්නෙමු” (යයිද පවසනු මැනව) |
أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهَادَةً عِندَهُ مِنَ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (140)
”ඉබ්රාහීම්, ඉස්මායිල්, ඉස්හාක්, යාකූබ් ද ඔවුනොවුන්ගේ පරම්පරාවද යුදෙව්වන් නැතහොත් ක්‍රිස්තියානුවන් වශයෙන් සිටියෙහුය යයි නියත වශයෙන්ම පවසන්නෙහුද? (මෙය) හොඳින් දැන සිටින්නා ඔබද නැතහොත් අල්ලාහ්ද?”යි (නබියේ!) ඔබ විමසනු (මැනව!) තවද (මේ ගැන) තමන් වෙත ඇති අල්ලාහ්ගේ සාක්ෂිය සඟවන්නාට වඩා ඉමහත් අපරාධකරුවා කවරෙක්ද? ඔබ කරන දැය ගැන අල්ලාහ් නොසැළකිලිමත්ව සිටින්නේ නැත!” (යයිද පවසනු මැනව) |
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (141)
(ඉහත සඳහන් නබිවරුන් වන) ඔවුන් ඉකුත් වී ගිය එක් (දැහැමි) සමූහයකි. ඔවුන් කළ දැහැමි ක්‍රියාවන් ඔවුන්ටද; ඔබ කරනා දැහැමි ක්‍රියාවන් ඔබටද (ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත). ඔවුන් කුමක් කරමින් සිටියෙහුදයි ඔබව විමසනු නොලබන්නෙහුය |
۞ سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا ۚ قُل لِّلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (142)
(නබියේ! “මුස්ලිම්වරුන් කළින්) බලමින් සිටි කිබ්ලාවෙන් ඔවුන්ව හරවා දැමුවේ කුමක්ද?”යි මිනිසුන්ගෙන් අඥානයින් සමහරෙකු විමසන්නට පටන් ගන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ කියනු: “නැගෙනහිරද, බස්නාහිරද අල්ලාහ්ටම අයිතිය! ඔහු කැමැත්තන්ව (උසස් වූ) ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරනු ඇත” |
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا ۗ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن يَنقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ ۚ وَإِن كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ ۗ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِيمٌ (143)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) එසේම (උස් පහත් භේදයක් නැති) මධ්‍යස්ථ සමූහයක් වශයෙන්ද, අපි ඔබව පත් කළෙමු. එබැවින් ඔබ (අන්) මිනිසුන්ට (ඍජු මාර්ගය පෙන්විය හැකි) සාක්ෂියක් වශයෙන් සිටිනු. (අපගේ) රසූල්, ඔබට (මග පෙන්විය හැකි) සාක්ෂියක් වශයෙන් සිටිනු ඇත. (නබියේ!) ඔබ (මෙතෙක්) දිශාවක් බලා (සලාත්) කරමින් සිටි (බයිතුල් මක්දිස්හි) දිශාව (වෙනස් නොකර ඔබ ඒ දෙසම බලා සලාත් කරමින් සිටින ලෙසට මෙතෙක්) අපි නියම කර තිබූ දැය නම්, (එය වෙනස් කළ පසු අපගේ) රසූල්වරයා අනුගමනය කරන්නාව (අනුගමනය නොකර) තමන්ගේ විළුඹ දෙසට ආපසු හැරී යන්නන්ගෙන් අපි වෙන්කර හඳුනා ගැනීමටය. නමුත් කවුරුන්ව අල්ලාහ් ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේද, ඔවුන් හැරය. අන් අයට එය (කිබ්ලාව වෙනස් කිරීම) නියත වශයෙන්ම ඉතාමත් බරපතල දැයකි. තවද (විශ්වාසවන්තයිනි! මෙයට පෙර ඔබ බයිතුල් මක්දිසය දෙස බලා සලාත් කරමින් සිටීමේ) ඔබගේ විශ්වාසයද අල්ලාහ් අපතේ හරින්නේ නැත. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් මිනිසුන් වෙත ඉමහත් කරුණාවෙන්ද අපරිමිත ආදරයෙන්ද යුත්තෙකි |
قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (144)
(නබියේ!) ඔබගේ මුහුණ (ප්‍රාර්ථනා කරමින්) විටින් විට අහස දෙසට බැල්ම හෙලීම අපි දකින්නෙමු. එබැවින් ඔබ කැමති වන කිබ්ලාව (වන මක්කාව) දෙසටම අපි ඔබව නියත වශයෙන්ම හරවන්නෙමු. එබැවින් ඔබ (සලාත් කරන විට මක්කාවේ ඇති) මස්ජිදුල් හරාම් දෙසටම ඔබගේ මුහුණ හරවනු මැනව! (විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබත් කොහි සිටියද (සලාතයෙහිදී) ඒ දෙසටම ඔබගේ මුහුණු හරවනු මැනව! ධර්මය ලබා දෙනු ලැබූ (යුදෙව්වන්ද, ක්‍රිස්තියානුවන්ද) යන අය (ඔබ මක්කාව දෙසට හැරවූ) “මෙය තමන්ගේ දෙවියන් වෙතින් (පැමිණි) සත්‍යය වූ දැයකි (නියෝගයකි)” යයි නියත වශයෙන්ම දැන ගන්නාහ. (මන්දයත් ඒ ආකාරයටම ඔවුන්ගේ ධර්මයෙහි සඳහන්ව ඇත්තේය. එබැවින් සත්‍යය වසන් කරන) ඔවුන් කරන දැය ගැන අල්ලාහ් නොසැළකිලිමත්ව සිටින්නේ නැත |
وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَّا تَبِعُوا قِبْلَتَكَ ۚ وَمَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ وَمَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ إِنَّكَ إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (145)
එබැවින් (නබියේ!) ධර්මය ලබා දෙනු ලැබූ ඔවුන්ට (තෘප්තිය ලබා දීම පිණිස) සෑම වර්ගයේ සාධකයන්ම ඔබ ගෙන ආවද, ඔවුන් ඔබගේ කිබ්ලාව අනුගමනය කරන්නට යන්නේ නැත. ඔබත් ඔවුන්ගේ කිබ්ලාව අනුගමනය කරන්නට යන්නේද නැත. තවද (ධර්මය ලබා දෙනු ලැබූ) ඔවුන්ගෙන්ද සමහරෙකු තවත් සමහරෙකුගේ කිබ්ලාව අනුගමනය කරන්නට යන්නේද නැත. (එබැවින් මක්කාව බලා සලාත් කරන මෙන්) ඔබට (වහී මගින්) ඥානය පැමිණි පසුද, ඔවුන්ගේ කැමැත්ත ඔබ අනුගමනය කරන්නෙහි නම්, නියත වශයෙන්ම ඔබ සීමාව ඉක්මවූ අයගෙන් කෙනෙකු (බවට අදහස් කරනු ලබන්නෙහිය) |
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (146)
කවුරුන් හට අපි ධර්මය ලබා දී ඇත්තෙමුද, ඔවුන් තමන්ගේ ජනතාව (සැකයෙන් තොරව) හඳුනා ගන්නාක් මෙන් එය (එම මක්කාවෙහි දිසාවට මුහුණ ලා ඔබ සලාත් කරන්නෙහිය) යන්න දැන ගන්නාහ. නමුත් ඔවුන්ගෙන් එක් කොටසක් නියත වශයෙන්ම හොඳින් දැනගෙනම (මෙම) සත්‍යය වසන් කරන්නාහ |
الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (147)
(නබියේ! කිබ්ලාව ගැන වූ) මෙම සත්‍යය ඔබගේ දෙවියන්ගෙන්ම (පැමිණෙන්නේය). එබැවින් සැක සිතන්නන්ගෙන් කෙනෙකු බවට ඔබ පත් නොවනු |
وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (148)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) සෑම (සමූහයකට අයත්) අයටම ඔවුනොවුන් (නැමදුම් කිරීම සඳහා) මුහුණ ලා සිටීමට එක් දිසාවක් ඇත. එබැවින් (ඒවායෙන්) උසස් දැයට ඉක්මන් වනු. ඔබ කොහි සිටියද (මෙමගින්) ඔබ සියල්ලන්වම අල්ලාහ් එකට එක්කාසු කරනු ඇත. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සියල්ල කෙරෙහිද බලසම්පන්නයෙකු (වන්නේය) |
وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (149)
එබැවින් (නබියේ!) ඔබ කොහි සිට පිටත් වුවද, (සලාත් කරන විට) මක්කාවෙහි ඇති) මස්ජිදුල් හරාම් දෙසටම ඔබගේ මුහුණ හරවනු මැනව! නියත වශයෙන්ම මෙය ඔබ දෙවියන්ගේ සත්‍යය (වූ නියෝගයක්) වන්නේය. (එබැවින් මේ ගැන පුහු තර්කයන් කරමින් සිටින්ණෙනි!) ඔබ කරන දැය ගැන අල්ලාහ් නොසැලකිලිමත්ව සිටින්නේ නොවේ |
وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِي وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (150)
තවද (නබියේ!) ඔබ කොහි සිට පිටත් වුවද, (සලාත් කරන විට) මස්ජිදුල් හරාම් දෙසටම ඔබගේ මුහුණ හරවනු මැනව! (විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔවුන්ගෙන් සීමාව ඉක්මවූවන් හැර, අන් මිනිසුන් ඔබ සමග (පුහු) තර්ක කිරීමට ඉඩ ලබා නොදෙනු පිණිස, ඔබ කොහි සිටියත් ඒ දෙසටම ඔබගේ මුහුණ හරවනු මැනව! තවද ඔවුන්ට ඔබ බිය නොවනු. මටම ඔබ බිය වනු. (කිබ්ලාව ගැන මෙම නියෝගය මගින්) මගේ වරප්‍රසාදයන් මා ඔබ කෙරෙහි පූරණය කර තබන්නෙමි. (එබැවින්) ඔබ ඍජු මාර්ගය අත්කර ගත හැකිය |
كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (151)
එසේම ඔබට අපගේ ආයාවන් සමුදීරණය කර පෙන්වා, ඔබව පරිශුද්ධ කර තැබීමටද, ඔබට ධර්මයන්ද, (ඒවායේ ඇති) ඥානයද උගන්වා දී, ඔබ නොදත් (අන්) දැයද ඔබට උගන්වා දීමට හැකි එක් දූතයෙකු ඔබගෙන්ම, ඔබ අතරේ අපි යවා ඇත්තෙමු |
فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ (152)
ඔබ මාව (සිතමින්) භාවනා කරනු. මම ඔබව සිතා (දයාව පහළ කරමින්) සිටින්නෙමි. ඔබ මා හට කෘතඥ වෙමින් සිටිනු. (මා හට ස්තූති නොකරන) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් බවට පත් නොවනු |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ (153)
විශ්වාසවන්තයිනි! (ඔබ, ඔබගේ උත්සාහයන්හි ජයග්‍රහණය කිරීම පිණිස) ඉවසීම මගින්ද, සලාතය මගින්ද උදව් උපකාර පතනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඉවසිලිවන්තයින් සමග සිටින්නේය |
وَلَا تَقُولُوا لِمَن يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِن لَّا تَشْعُرُونَ (154)
තවද අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි (යුද්ධ කර, සතුරන් විසින්) ඝාතනය කරනු ලැබූවන්ව, මරණයට පත් වූවන් යයි නොකියනු. එසේ නොව, (ඔවුන්) පණ පිටින් සිටින්නාහ. නමුත් (මෙය) ඔබ වටහා නොගන්නෙහුය |
وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (155)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) තරමක බියෙන්ද, කුස ගින්නෙන්ද, වස්තූන්, ජීවිත, අස්වැන්න ආදියෙහි පාඩුවෙන්ද නියත වශයෙන්ම අපි ඔබව පිරික්සුමට ලක් කරන්නෙමු. එහෙත් (නබියේ! මෙම පිරික්සුම්වලින් ඇතිවන අමාරුකම්) විඳ දරාගෙන සිටින්නන්ට ඔබ සුභාරංචි දෙනු මැනව |
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (156)
(පිරික්සුමට ලක් වන) ඔවුන් තමන්ට මොන තරම් අමාරුකම් සිදු වුවත් “නියත වශයෙන්ම අපි අල්ලාහ් වෙනුවෙන්ම සිටින්නෙමු. නියත වශයෙන්ම අපි ඔහු වෙතම යළි පැමිණෙන්නෙමු” යයි පවසන්නාහ |
أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157)
මෙවැන්නන් කෙරෙහිම ඔවුන්ගේ දෙවියන්ගේ ආශීර්වාදයද දයාවද ඇති වන්නේය. තවද මොවුන්ම ඍජු මාර්ගයද අත්වූවන් වන්නාහ |
۞ إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ (158)
ඇත්තෙන්ම සෆා (කන්ද ද) මර්වා (කන්ද ද) අල්ලාහ්ගේ ධර්ම සළකුණු වලින් වූ දැය වන්නේය. එබැවින් ඔවුන් (කඃබාව නමැති) එම නිවස හජ් නැතහොත් උම්රා කරන්නෝද, ඔවුන් ඒ දෙක වටා ගමන් කිරීමෙහි වරදක් නැත. එබැවින් කවුරුන් හෝ තමන් විසින්ම දැහැමි ක්‍රියාවන් කළහොත් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් කළ ගුණ දන්නෙකු වශයෙන්ද (ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන්) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ (159)
ඍජු මාර්ගයද පැහැදිලි සාධකයන්ද අපි පහළ කර, ඒවා මිනිසුන් වෙනුවෙන් ධර්මයෙහි පැහැදිලි කර, (පැවසූ) පසුවද, කවුරුන් (ඒවා) සඟවන්නෝද, ඔවුන්ව නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්ද ශාප කරන්නේය. (තවද) ශාප කරන්නන්ද ඔවුන්ට ශාප කරන්නාහ |
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160)
එහෙත් ඔවුන්ගෙන් කවුරුන් පසුතැවිලි වී (තමන්ගේ ධර්මයන්හි සඟවා තබා ඇති දැය) ප්‍රතිසංස්කරණය කර, (ඒවා මිනිසුන්ට) පැහැදිලිව ගෙනහැර දක්වන්නෝද, ඔවුන්ව මා ක්ෂමා කර හරින්නෙමි. මමද ඉතාමත් ක්ෂමා කරනනෙකු හා අසීමිත දයාබරවන්තයෙකි |
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (161)
(තවද) ඔවුන් (තමන්ගේ ධර්මයෙහි ඇති සත්‍යය සඟවා) ප්‍රතික්ෂේප කිරීමෙන් අනතුරුව ප්‍රතික්ෂේප කරමින්ම මරණයටද පත් වන්නෝද, ඔවුන් කෙරෙහි අල්ලාහ්, මලායිකාවරුන්, මිනිසුන් ආදී සියල්ලන්ගේ ශාපය නියත වශයෙන්ම අත් වන්නේය |
خَالِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ (162)
(තවද ඔවුන්) එ(ම ශාපයෙ)හි සැමදා රැඳී සිටින්නාහ. (පරලොවදී) ඔවුන් වෙනුවෙන් දඬුවම් ලිහිල් කරනු ලබන්නේද නැත. ඔවුන්ට විවේකයක් දෙනු ලබන්නේද නැත |
وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَّا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (163)
(මිනිසුනේ!) ඔබගේ නැමදුමට යුත්තා, නැමදුමට අයත් (අල්ලාහ්) එක් කෙනෙකි. අසීමිත දයාවද, අසමසම ආදරයද හිමි ඔහු හැර, නැමදුමට අයත් වෙන කිසිවෙකුත් නැත |
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (164)
ඔහු අහස්ද, භූමියද, උත්පාදනය කර තිබීමෙහිද, රාත්‍රිය හා දහවල මාරුවෙන් මාරුවට පැමිණීමෙහිද, මිනිසුන්ට ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දීම මගින් සාගරයන්හි යාත්‍රා කරන නැව්හිද, (කර්කශක වී) මැරී ගිය භූමියට පණ දීමට (සශ්‍රීක කිරීමට) අල්ලාහ් අහසින් වැසීමට සලස්වන වර්ෂාවද, සියලූම වර්ගයේ සතුන්ද භූමියෙහි විසිරී සිටීමද, සුළඟ විවිධ දිශාවන්ට (හරව) හරවා යැවීමෙහිද, අහසට හා භූමියට අතර පාලනය කරනු ලැබ ඇති ඝන වලාකුළෙහිද, (මිනිසුන්ට ඇති ඵල ප්‍රයෝජන ගැන පර්යේෂණය කර) සිතන ජනතාවට (ඔහුගේ දයාවද, ආදරයද දැනුම් දෙනු ලබන අනේක) සාධකයන් නියත වශයෙන්ම ඇත්තේය |
وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ ۗ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ (165)
(එසේ තිබියදී) අල්ලාහ් නොවන දැය ඔහුට සමානයන් වශයෙන් ගනිමින් අල්ලාහ්ව ප්‍රිය කරන්නාක් මෙන් ඒවාද ප්‍රිය කරන්නන් මිනිසුන්ගෙන් බොහොමයක් දෙනා ඇත්තාහ. එහෙත් විශ්වාසවන්තයින් නම්, අල්ලාහ්වම අධික වශයෙන් ප්‍රිය කරන්නාහ. තවද මෙම අපරාධකරුවන් (පොඩියක්) සිතා බැලිය යුතු නොවේද? මොවුන් තම දඬුවම් (තම දෑසින්) දකින විට දඬුවම් කිරීමෙහි අල්ලාහ් ඉතාමත් දැඩි වශයෙන් සිටින අතර සියලූම බල පුළුවන්කාරකමද (තමන් කැමැත්තක් දක්වන දැයට හැර) නියත වශයෙන් අල්ලාහ්ටම ඇත්තේය (යයිද දැන ගන්නාහ) |
إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ (166)
(මොවුන්ව වැරද යන) මෙම මාර්ගය පෙන්වූ අයද (පරලොවදී) දඬුවම (දෑසින්) දුටු වහාම, (තමන්ව) අනුගමනය කළ මොවුන්ව (සම්පූර්ණයෙන්ම) අත්හැර දමා ඈත් වන්නාහ. ඔවුන්ටද (ඔවුන්ව අනුගමනය කළ මොවුන්ටද අතරේ) තිබුණු සම්බන්ධකම් (සියල්ල) බිඳී යනු ඇත |
وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ كَذَٰلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ ۖ وَمَا هُم بِخَارِجِينَ مِنَ النَّارِ (167)
තවද (ඔවුන්ව) අනුගමනය කළ මොවුන් “තවත් වතාවක් අපව (ලොවට) ආපසු යාමට හැකි වුවහොත් (අපට මග පෙන්වූ) ඔවුන් (දැන් සම්පූර්ණයෙන්ම) අපව අත්හැර දමා ඈත් වූ ආකාරයටම අපිත් ඔවුන්ගෙන් නියත වශයෙන්ම ඈත් වන්නෙමු” යයි පවසන්නාහ. (ඔවුන්ගේ ශරීරයන් වේදනා විඳින්නේය). මේ ආකාරයටම ඔවුන්ගේ (හෘදයන්ද වේදනා විඳ) ශෝකයට පත් වීම සඳහා ඔවුන්ගේ (නපුරු) ක්‍රියාවන් අල්ලාහ් ඔවුන්ට ගෙනහැර දක්වනු ඇත. තවද ඔවුන් (නිරා) ගින්නෙන් මිදෙන්නේම නැත |
يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (168)
මිනිසුනේ! භූමියෙහි ඇති දැයෙන් (අනුභව කිරීමට) අනුමැතිය ලබා දී ඇති පරිශුද්ධ වූ දැයම අනුභව කරනු. (මෙයට වෙනස්කම් කරන මෙන් ඔබව පොළඹවන) ෂෙයිතාන්ගේ පා සටහන් අනුගමනය නොකරනු. නියත වශයෙන්ම ඔහු ඔබට ප්‍රකට සතුරෙකි |
إِنَّمَا يَأْمُرُكُم بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَن تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (169)
ඔහු ඔබව පොළඹවන දැය නම්, පාපයද අවමන් ගෙනදෙන කාරණාවන්ද (කරන මෙන් හා) ඔබ නොදන්නා දැය (මගින්) අල්ලාහ් මත (බොරු ගොතා) පවසන මෙන්ය |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ (170)
තවද ‘අල්ලාහ් පහළ කරන මෙම (ධර්මය) අනුගමනය කරනු’ යයි ඔවුන්ට කියනු ලැබුවහොත් (ඔවුන්) “එසේ නොව, කුමක් මත අපගේ මුතුන් මිත්තන් (සිටිමින්, ඔවුන් කුමක් කරමින්) සිටිනු අපි දුටුවෙමුද, එයම අපි අනුගමනය කරන්නෙමු” යයි පවසන්නාහ. ඔවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන් කිසිවක් නොදන්නා අය වශයෙන්ද, ඍජු මාර්ගය අත් නොකර ගත් අය වශයෙන්ද සිටියත් වුවද, (ඔවුන්ව අනුගමනය කරන්නෙහුද) |
وَمَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُونَ (171)
(අන්ධයින් මෙන් තමන්ගේ මුතුන් මිත්තන්ව අනුගමනය කරන) එම කාෆිර්වරුන්ගේ උපමාව නම්, (අර්ථය වටහා නොගෙන) කෑකෝ ගැසීමද, විලාපයද මිස, වෙන කිසිවක් වටහා නොගත හැකි දැය (ගමේ සතුන්ව) කැඳවීමට ශබ්ද නගන කෙනෙකු (එඬේරෙකු)ගේ උපමාවට සමාන වන්නේය. (තවද ඔවුන් කිසිවක් ඇසීමට නොහැකි) බිහිරන් වශයෙන්ද, (කිසිවක් කීමට නොහැකි) ගොළුවන් වශයෙන්ද, (කිසිවක් දැකීමට නොහැකි) අන්ධයින් වශයෙන්ද සිටින්නාහ. එබැවින් ඔවුන් (කිසිවක්) දැන ගන්නේම නැත |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُوا لِلَّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (172)
විශවාසවන්තයිනි! අපි ඔබට ලබා දුන් දැයින් පරිශුද්ධ දැයම අනුභව කරනු. ඔබ (නැමදුමට යුතු) ඔහුවම නමදින්නන් වන්නෙහු නම්, අල්ලාහ්ට කෘතඥ වෙමින් සිටිනු |
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنزِيرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (173)
(විශ්වාසවන්තයිනි! අනුභවයට) ඔබට වළක්වන ලද දැය නම්, (ඉබේ) මරණයට පත් වූ දැයද, ලේද, ඌරන්ගේ මස් මාංශද, (කුර්බාන් කරන විට) අල්ලාහ් නොවන (වෙනත්) නාමයක් කියන ලද දැයද වන්නේය. එබැවින් කවුරුන් හෝ සීමාව ඉක්මවා නොයාද, පාපයක් කිරීමේ අදහසක් නොමැතිවද සිටියදී, (මේවා අනුභව කිරීමට) බල කරනු ලැබුවහොත් (එය), ඔහු කෙරෙහි වරදක් නැත. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු වශයෙන්ද, අසීමිත දයාබරවද සිටින්නේය |
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۙ أُولَٰئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (174)
කවුරුන් ධර්මයෙහි අල්ලාහ් පහළ කරන ලද දැය සඟවාගෙන ඒ වෙනුවෙන් සුළු මුදලක් ලබා ගන්නෝද, ඔවුන් නියත වශයෙන්ම තම කුසෙහි ගින්දර මිස, වෙන කිසිවක් පුරවා ගන්නේ නැත. තවද විනිශ්චය දිනදී අල්ලාහ් ඔවුන් සමග කතා කරන්නේද නැත. ඔවුන්ට (සමාව දී) පරිශුද්ධ කර හරින්නේද නැත. ඔවුන්ට (ඉතාමත්) වේදනා ගෙන දෙන දඬුවම්ද ඇත |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (175)
මොවුන්ම ඍජු මාර්ගය වෙනුවට අයහමගද, ක්ෂමාව වෙනුවට දඬුවමද මිලට ගත් අය වන්නාහ. (නිරා) ගින්න (මෙසේ) ඔවුන් (විඳ) දරා ගැනීමට සැලසුවේ කුමක්ද |
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (176)
මෙහි හේතුව නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (සම්පූර්ණයෙන්ම) මෙම ධර්මය පහළ කර තිබියදී (සුළු මුදලක් ලබා ගැනීම සඳහා එහි ආයාවන් සැ`ගවීමම) වන්නේය. තවද ධර්මය වෙනස් කරන්නන් නියත වශයෙන්ම (ඍජු මාර්ගයෙන්) වෙන් වී ඉතාමත් ඈතින් සිටින්නාහ |
۞ لَّيْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (177)
බස්නාහිරට හෝ නැගෙනහිරට හෝ ඔබගේ මුහුණු ඔබ හැරවීමෙන් (පමණක්) දැහැමි දැය (කළ බවට) පත් වන්නේ නැත. එහෙත් (ඔබගෙන්) කවුරුන් අල්ලාහ්වද, අවසාන දිනයද, මලායිකාවරුන්වද, ධර්මයන්ද, නබිවරුන්වද, ඇත්තෙන්ම විශ්වාස කර, වස්තුව (එය කෙතරම් ආශා කළා වුවද) ඔහුගේ කැමැත්ත අත් කර ගැනීම සඳහා ඥාතීන්ටද, අනාථයින්ටද, දුප්පතුන්ටද, මැඟියන්ටද, හිඟන්නන්ටද, නිදහස කැමති වන (වහලූන්, ණයකාරයින් ආදී) අයටද, ලබා දී (උදව් උපකාර කර), සලාතයද නොකඩවා ඉටු කර, සකාතයද (ධර්මයේ නියම කර ඇති දුප්පතුන්ගේ බද්ද) ගෙවමින් සිටින්නේද, ඔහුද; පොරොන්දු ලබා දුන් අවස්ථාවේදී තමන්ගේ පොරොන්දුව (නියමිත ආකාරයට) ඉටු කරන්නන්ද; පරාජයෙහිද, අමාරුකමෙහිද දරුණු යුද සමයෙහිද, ඉවසීමෙන් විඳ දරා ගත් අයද; ආදී මොවුන්ම ඉතාමත් හොඳ අයයි. තවද මොවුන්ම සත්‍යවන්තයින්ය; භය භක්තිකයින්ය |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى ۖ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنثَىٰ بِالْأُنثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (178)
විශ්වාසවන්තයිනි! ඝාතනය සඳහා පළි ගැනීම ඔබ කෙරෙහි නියම කරනු ලැබ ඇත්තේය. (එබැවින් මිනිමරුවා) නිදහස් මිනිසෙකු වුවහොත් නිදහස් ඔහුවම -වහලෙකු වශයෙන් සිටියහොත් එම වහලාවම, කාන්තාවක් වුවහොත් එම කාන්තාවම- (ඔබ ඝාතනය කර දමනු. එහෙත් පළි ගන්නා පාර්ශවය) එක් සුළුවෙන් හෝ (එම ඝාතනය කරනු ලැබූවාගේ) සහෝදර (පාර්ශවය) මගින් කවුරුන් හෝ සමාව දෙනු ලැබුවහොත් ඉතාමත් ගෞරවණීය ආකාරයට අනුගමනය කර, (ඔහුව ඝාතනය නොකර අත්හැර) දැමිය යුතුය. (පළි ගැනීම වෙනුවට මිනිමරුවා මුදලක් දෙන බවට බාර ගෙන තිබුණහොත් එම වන්දි මුදල කිසිම පැකිළීමක් නොමැතිව) ඉතාමත් ස්තූති පූර්වකව ඔහු ගෙවා දැමිය යුතුය. මෙය (මෙවැනි වන්දි මුදලක් අනුමත කර තිබීම) ඔබගේ දෙවියන්ගේ සහාය හා දයාවද වන්නේය. මින් පසු (මෙසේ වන්දි මුදල ලබා ගත්තායින් පසු, නැතහොත් වන්දි මුදලක් ලබා දෙන බවට බාර ගැනීමෙන් පසු) කවුරුන් හෝ සීමාව ඉක්මවා (වන්දි මුදල ගෙවූ මිනීමරුවාට වේදනා ගෙන දුන්නහොත් හෝ නැතහොත් වන්දි මුදල ගෙවීම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ නම් හෝ) ඔහුට (පරලොවදී ඉතාමත්) දැඩි වේදනා ගෙන දෙන දඬුවම් ඇත |
وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (179)
ඥානවන්තයිනි! (ඝාතනය සඳහා) පළි ගැනීමෙහි ඔබට ජීවිතයක් ඇත. (මන්දයත් පළි ගන්නවා ඇතැයි යන බියෙන් ඝාතනය කිරීමට අදහස් කරන්නාද, ඔහු විසින් ඝාතනය කරනු ලැබීමට අදහස් වූ අයද ආදී) ඔබ (දෙපළම) බේරීමට ඉඩ ඇත |
كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (180)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබගෙන් යම් කිසිවෙකුට මරණය ළඟා වුවහොත් ඔහු වස්තුව (දේපළ) අත්හැර දමා (මරණයට පත් වන්නෙකු වශයෙන්ද) සිටියහොත් (ඔහු තමන්ගේ) දෙමව්පියන්ටද, ඥාතීන්ටද, සාධාරණ අන්දමින් (දේපළ සේන්දු වන සේ) අන්තිම කැමැත්ත (මරණ ශාසනය කීමට) නියම කරනු ලැබ ඇත්තේය. (මෙය) භය භක්තිකයින් මත අනිවාර්යය යුතුකමකි |
فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (181)
(අන්තිම කැමැත්ත) එය ඇසීමෙන් පසු කවුරුන් හෝ එය වෙනස් කර හැරියහොත් එහි පාපයන් නම්, එය වෙනස් කළ අය මතම (සේන්දු වන්නේය). නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (මරණයට පත් වන්නා පවසන අන්තිම කැමැත්ත) සවන් දෙන්නෙකුද (එය වෙනස් කරන පාපතරයන්ගේ ක්‍රියාව) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (182)
නමුත් අන්තිම කැමැත්ත (මරණ ශාසනය) පැවසූ අයගේ (කැමැත්ත) පාපය නැතහොත් වැරැද්දක් කවුරුන් හෝ (දැනගෙන) එයට බිය වී ඔවුන් (එම අන්තිම කැමැත්තේ දේපළ අත් වන අය) අතරේ සමාදානය ඇති කර, (එය වෙනස්) කර හැරියහොත් ඔහු කෙරෙහි වරදක් නැත. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු වශයෙන්ද අසමසම දයාබරවද සිටින්නේය |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (183)
විශ්වාසවන්තයිනි! ඔබට පෙර විසූවන් කෙරෙහි නියම කර තිබූ ආකාරයටම ඔබ කෙරෙහිද උපවාසයේ යෙදීම නියම කර ඇත්තේය. (එමගින්) ඔබට පරිශුද්ධ විය හැකිය |
أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ ۚ وَأَن تَصُومُوا خَيْرٌ لَّكُمْ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (184)
නියමිත දිනයන්හිම (උපවාසයේ යෙදීම අනිවාර්යය වන්නේය). එහෙත් (ඒ දිනයන්හි) ඔබගෙන් කවුරුන්ට හෝ අසනීපකාරයෙකු වශයෙන් හෝ නැතහොත් සංචාරයෙහි හෝ සිටින්නෙහි නම්, (ඔහු උපවාසයේ යෙදීමට අවශ්‍යය නැත. එය රමලාන් නොවන) වෙනත් දිනයන්හි ගණනය (කර, උපවාසයේ) යෙදෙනු. තවද (කුමන හෝ හේතුවක් නිසා උපවාසයේ යෙදීමට අපහසුතාවයක් ඇති වූවන්ගෙන්) ශක්තිවන්තයින් (එයට) වන්දි වශයෙන් එක් දුප්පතෙකුට ආහාර ලබා දීම අනිවාර්යය වන්නේය. කවුරුන් හෝ පින් ලබා ගැනීමේ අදහසින් (වන්දිවශයෙන් දිය යුතු ප්‍රමාණයට වඩා වැඩියෙන් දානමාන) කළහොත් එය ඔහුටම පින් අයිති වන්නේය. එහෙත් (කෙතරම් වුවද, වන්දි වශයෙන් දානය දීමට වඩා) ඔබ උපවාසයේ යෙදීමම ඔබට පින් අයත් වන්නේය (යන්න) ඔබ නුවනැත්තන් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම්, (දැන ගන්නෙහුය) |
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ۖ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۗ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (185)
රමලාන් මාසය; කොපමණ (ශ්‍රේෂ්ඨ)දයත් එහිම මිනිසුන්ට මාර්ගෝපදේශය වශයෙන්ද, ඍජු මාර්ගය පැහැදිලි කළ හැකි වන්නක් වශයෙන්ද, පින් පව් දෙක වෙන් කර දැනුම් දිය හැකි දැයක් වශයෙන්ද වූ ශුද්ධ වූ කුර්ආනය (නමැති මෙම ධර්මය) පහළ කරනු ලැබුවේය. එබැවින් ඔබගෙන් කවුරුන් එම මාසය අත් කර ගන්නේද, ඔහු එහි උපවාසයේ යෙදෙනු. නමුත් (එම කාලයේදී ඔබගෙන්) කවුරුන් හෝ රෝගියෙකු වශයෙන් හෝ නැතහොත් සංචාරයෙහි යෙදී හෝ සිටියහොත් (රමලාන් නොවන) වෙනත් දිනයන්හි (අත්හැරුණු දිනයන්හි උපවාසය) ගණන් බලා (උපවාසයේ) යෙදෙනු. අල්ලාහ් ඔබට පහසු (නියෝග) කිරීමට කැමති වනවා මිස, ඔබට අමාරුකමක් (ඇති කිරීමට) කැමති වන්නේ නැත. (තවද වැරදුනු දිනයන් ගණනය කරන මෙන් නියෝග කිරීම නම්, ඔබ කෙරෙහි අනිවාර්යය වශයෙන් වූ එක් මාසයක උපවාසයෙන්) ගණනය ඔබ පූරණය කර, අල්ලාහ් ඔබව ඍජු මාර්ගයෙහි ගමන් කිරීමට සැලැස්වීම වෙනුවෙන් (ඔහුව) ඔබ ආඩම්බර කිරීම සඳහාද, (අසනීප, සංචාරය වැනි අවස්ථාවන්හි උපවාසයේ නොයෙදී සිටීමට ඔබට අනුමැතිය ලබා දීම නම්), ඔබ (අල්ලාහ්ට) තෘතඥ වීම සඳහාමය |
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ (186)
(නබියේ!) ඔබ වෙත මගේ වහලූන් මා ගැන විමසුවහොත් (එයට ඔබ මෙසේ කියනු): “නියත වශයෙන්ම මා සමීපයෙහිම සිටින්නෙමි. (කවුරුන් හෝ) මාව ආරාධනා කළහොත් එම ආරාධනා කරන්නන්ගේ ආරාධනාවට මා පිළිතුරු දෙන්නෙමි”. එබැවින් ඔවුන් මා වෙතම ප්‍රාර්ථනා කළ යුතුය. මාව විශ්වාස කළ යුතුය. (එමගින්) ඔවුන් ඍජු මාර්ගය අත් කර ගන්නාහ |
أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَائِكُمْ ۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ ۗ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتَانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنكُمْ ۖ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ ۚ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ۖ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ ۚ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (187)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) උපවාස (දිනයන්හි) රාත්‍රීන්හි ඔබ ඔබගේ භාර්යයාවන් සමග එකතු වීමට ඔබට අනුමැතිය දී ඇත්තේය. ඔවුන් ඔබට වස්ත්‍රයන් බවටද, ඔබ ඔවුන්ට වස්ත්‍රයන් බවටද සිටින්නෙහුය. (උපවාස කාලයෙහි ඉෂාවෙන් පසු, ඔබගේ භාර්යයාවන් සමග එකතු නොවීද, කිසිම වස්තුවක් අනුභව නොකරද සිට), ඇත්තෙන්ම ඔබ ඔබව වේදනාවට ලක් කර ගත්තෙහුය යන්න අල්ලාහ් දැනගෙන, ඔබ මත ආදර කරුණාව පහළ වී ඔබගේ අමාරුකමෙන් පහ කළේය. එබැවින් මින් පසු ඝන අඳුර දුරු වී අළුයම් කාලය අත් වූවේය යයි ඔබට පැහැදිලි වන තුරු අනුභව කරනු; පානය කරනු. (නෝම්බියෙහි රාත්‍රී කාලයන්හි ඔබගේ භාර්යයාවන් මගින්) නියම කර ඇති දැය සොයා ගනු. එහෙත් (නැගෙනහිරෙන් යාම්තම් එළිය වැටුන) පසු රාත්‍රිය (ආරම්භ වන) තුරු (ඉහත සඳහන් දැයෙන් මිදී) උපවාසයේ (යෙදී) පූරණය කර ගනු. එහෙත් ඔබ (දෙවියන් වහන්සේ සිහිපත් කිරීමට) නැමදුම්පළවල්හි රැඳී (ඉඃතිකාෆ්හි) සිටින විට, ඔබගේ භාර්යයාවන් වන) ඔවුන් සමග එකතු නොවනු. මේවා අල්ලාහ්ගේ ස්ථීර වූ නීති සීමාවන් වන්නේය. එබැවින් ඒවා (කඩ කිරීමට) ඔබ ළං නොවනු. මිනිසුන් පරිශුද්ධවන්තයින් වීම පිණිස අල්ලාහ් තමන්ගේ ආයාවන් ඔවුන්ට මෙසේ පැහැදිලි කරන්නේය |
وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ (188)
තවද ඔබ, ඔබ අතරේ කෙනෙකු අනිත් කෙනාගේ වස්තූන් වැරදි ආකාරයෙන් අනුභව නොකරනු. (ඔබගේ පාර්ශවය බොරු යයි) ඔබ දැන සිටියදී (අනිත්) මිනිසුන්ගේ වස්තුවෙන් කිසිවක් පාපතර මාර්ගයෙන් ගිල දැමීම පිණිස (අල්ලස් දීමට) ඒ සමග අධිකාරීවරුන් වෙත නොයනු |
۞ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ ۖ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ ۗ وَلَيْسَ الْبِرُّ بِأَن تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (189)
(නබියේ! මාස් පතා වැඩෙන හා ගෙවීද උපදින නව) සඳ ගැන ඔවුන් ඔබගෙන් විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “ඒවා මිනිසුන්ට (සෑම මාසයක්ම) කාලයන්ද හජ්ද දැනුම් දිය හැකි දැයයි”. තවද (විශ්වාසවන්තයිනි! ඉහ්රාම් හැඳ සිටින) ඔබ (ඔබගේ) නිවෙස්වලට ඒවායේ පිටුපස පැත්තෙන් යාම මගින් හොඳ අය බවට පත් නොවන්නෙහුය. කවුරුන් අල්ලාහ්ට බිය වී කටයුතු කරන්නේද, ඔහුම හොඳ අයයි. එබැවින් ඔබ, (ඔබගේ) නිවෙස්වලට ඒවායේ ප්‍රධාන ෙදාරටුව මාර්ගයෙන්ම ඇතුළු වනු. අල්ලාහ්ට බිය වී කටයුතු කරනු. (මෙමගින්) ඔබට ජයග්‍රහණය අත් කර ගත හැකිය |
وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (190)
අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි (ඔබ යාම වළක්වා) ඔබට විරුද්ධවූවන් සමග ඔබත් යුද්ධ කරනු. නමුත් ඔබ සීමාව ඉකමවා නොයනු. මන්දයත් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සීමාව ඉක්මවන්නන් ආදරය කරන්නේ නැත |
وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ۚ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّىٰ يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ ۖ فَإِن قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ ۗ كَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ (191)
එබැවින් (ඔබට විරුද්ධව යුද්ධ කිරීමට ඉදිරිපත් වූ) ඔවුන්ව දුටු තැන කපා දමනු. ඔබව (ඔබගේ රටින්) ඔවුන් පිටමං කළ ආකාරයටම ඔබත් ඔවුන්ව පිටමං කර දමනු. (ඔවුන් කරන) කළබලය ඝාතනයට වඩා ඉතාමත් නපුරුය. නමුත් (ඔවුන්ගෙන්) කවුරුන් හෝ (ආරක්ෂාව පතා) මස්ජිදුල් හරාම්හි සිටියහොත් එහිදී ඔවුන් ඔබට විරුද්ධව යුද්ධ කිරීමට ඉදිරිපත් වන තුරු ඔබ ඔවුන්ව කපා නොදමනු. (ඒ ස්ථානයේදීද) ඔවුන් ඔබට විරුද්ධව යුද්ධ කිරීමට පැමිණියහොත් ඔබත් ඔවුන්ව කපා දමනු. එම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට අයත් ඵලවිපාකය මෙයයි |
فَإِنِ انتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (192)
(මින්) පසුවද ඔවුන් (ඔබට විරුද්ධව යුද්ධ නොකර) ඈත් වුවහොත් (ඔබ ඔවුන්ව නොකපනු). නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු වශයෙන්ද, අධික දයාබරවද සිටින්නේය |
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ انتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ (193)
තවද (ඉස්ලාමයට විරුද්ධව කටයුතු කරන) ආරවුල (සම්පූර්ණයෙන්ම) පහ වී ධර්මය අල්ලාහ්ට අයත්ය යයි ස්ථීර වන තුරු ඔවුන්ට විරුද්ධව යුද්ධ කරනු. නමුත් ඔවුන් (ආරවුල් නොකර) ඈත් වුවහොත් (ඔවුන්ගෙන්ද) අපරාධ කරන්නන් හැර, (අන් අයට වේදනා කර) සීමාව ඉක්මවා නොයනු |
الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (194)
(යුද්ධ කිරීම වළක්වනු ලැබ ඇති රජබ්, දුල් කඅදා, දුල් හජ්, මුහර්රම් ආදී මාසයන්හි) උසස් කරන ලද මාසයන් සඳහා, උසස් කරන ලද මාසයයි. එබැවින් උසස් දැයට (සම වන) දැය ඇත. එබැවින් කවුරුන් හෝ සීමාව ඉක්මවා ඔබ කෙරෙහි (එම මාසයන්හි යුද්ධ කිරීමට) පැමිණියහොත් ඔහු ඔබ කෙරෙහි සීමාව ඉක්මවූ ආකාරයටම ඔබත් ඔහු කෙරෙහි සීමාව ඉක්මවා (යුද්ධයට) යනු. නමුත් ඔබ අල්ලාහ්ට බිය වී (එම මාසයන්හි යුද්ධය ආරම්භ නොකර) සිටිනු. අල්ලාහ් භය භක්තිකයින් සමග සිටින්නේය යන්නද ස්ථීර වශයෙන් ඔබ දැන ගනු |
وَأَنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ ۛ وَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (195)
ඔබ අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි (ඕනෑතරම්) වියදම් කරනු. තවද (යුද්ධය වැනි අවස්ථාවන්හි වියදම් නොකර) ඔබ, ඔබවම අනතුරට භාජනය කර නොගනු. තවද (අන් අයට උදව්ද) හොඳ දැයද කරනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (අන් අයට) හොඳ දැය කරන්නන්ව ආදරය කරන්නේය |
وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ ۚ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۖ وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّىٰ يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ ۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ ۚ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۚ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ ۗ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ۗ ذَٰلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (196)
අල්ලාහ් වෙනුවෙන් (ආරම්භ කරන ලද) හජ්ද, උම්රාවද, ඔබ පූරණය කරනු. නමුත් (මක්කාවට යාමට නොහැකි ආකාරයට) ඔබව වළක්වනු ලැබ (හජ් පූරණය කිරීමට නොහැකි) වුවහොත් හද්යු (නමැති එළු, බැටළු, ගව, ඔටුවන් ආදී) දැයෙන් (ඔබට) සුදුසු දැයක් වන්දි වශයෙන් වන්නේය. තවද එම හද්යූන් තමන් යා යුතු (මක්කාවෙහි ඇති හරම් නමැති) ස්ථානයට ළඟා වන තුරු ඔබ, ඔබගේ හිසකෙස් බූ-නොගානු. එහෙත් (ඉහ්රාම් හැඳ සිටින) ඔබගෙන් කවුරුන් හෝ අසනීපකාරයෙකු වශයෙන් හෝ නැතහොත් හිසෙහි (උකුනෝ, තුවාල, කැක්කුම ආදී දැයෙන්) පීඩිත වී සිටින්නෙකු වශයෙන් හෝ සිට, (හිස බූගා) ගතහොත් එයට වන්දි වශයෙන් (ඔහු දින දහයක්) උපවාසයේ යෙදිය යුතුය. නැතහොත් (දුප්පතුන් හය දෙනෙකුට ආහාර) දාන වශයෙන් දිය යුතුය. නැතහොත් (එක් එළුවෙකු) කුර්බාන් කළ යුතුය. තවද (ඉහ්රාම් හැඳ සිටින) ඔබ, (කිසිම බාධාවක් නොමැතිව හජ් කිරීමට) පහසුකම් ඇති කෙනෙකු වශයෙන් සිට, (මක්කාවට ගිය පසු ඔබගෙන්) කවුරුන් හෝ උම්රාව (පමණක් කිරීමෙන්) අනතුරුව හජ් වලට කළින්ම (හජ් සමයෙහි වළක්වන ලද) සුවය විඳිනු ලැබුවහොත් (එයට) වන්දි වශයෙන් හද්යූන් වලින් හැකි දැයක් දිය යුතුය. නමුත් (හද්යූන් වලින් කිසිවක්) සොයා ගත නොහැක්කා, හජ් සමයෙහිදී දින තුනක්ද, (තම වාසස්ථානයට) ආපසු පැමිණි පසු දින හතක්ද වශයෙන් පූරණ වශයෙන් (දින) දහයක් උපවාසයේ යෙදිය යුතුය. (වළක්වන ලද සුවය විඳින) මෙය, (මෙම අයිතිය ඇති) ඔහුගේ පවුල මස්ජිදුල් හරාම්හි (මක්කාවෙහි) වාසය නොකරන්නේද ඔහුටය. එබැවින් ඔබ අල්ලාහ්ට බිය වනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (වැරදිකරුවන්ට) දඬුවම් කිරීමෙහි ඉතාමත් දරුණුය යන්නද ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු |
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ ۚ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَىٰ ۚ وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ (197)
හජ් (එයටම යයි) විශේෂිත (ෂව්වාල්, දුල් කඅදා, දුල් හජ් ආදී) මාසයන්ය. එබැවින් ඒවායේ කවුරුන් හෝ (ඉහ්රාම් හැඳ) හජ් (තමන් වෙත) අනිවාර්යය කර ගතහොත්, හජ් (මාසයෙහි දහ වැනි දින) දක්වා (අඹු සැමියන් සේ) සම්බන්ධ වීම, පරුෂ වචන භාවිතය, ආරවුල් ඇති කර ගැනීම ආදිය නොකළ යුතුය. (මේවායෙන් වැළකී) ඔබ කුමන දැහැමි දැයක් කළා වුවද, නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් එය දැන, එයට අයත් ඵලවිපාක දෙනු ඇත. තවද (හජ් වන්ඳනාවට අවශ්‍ය) ආහාර ද්‍රව්‍යය (කළින්ම ලක) ලැහැස්ති කර ගනු. නමුත් (ඔබ) ලක ලැහැස්ති කර ගත් දැයෙන් නම්, ඉතාමත් උසස් දැය වන්නේ, නියත වශයෙන්ම පරිශුද්ධභාවයයි. එබැවින් බුද්ධිමතුනි! ඔබ (විශේෂයෙන් හජ් සමයෙහිදී) මා හට බිය වී (ඉතාමත් භයභක්තියෙන්ම) කටයුතු කරනු |
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ ۚ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن كُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ (198)
(හජ් වන්ඳනාවේදී) ඔබ (වෙළහෙළඳාමක් කර), ඔබගේ දෙවියන්ගේ දයාව (මගින් ලැඛෙන ලාභය) සොයා ගැනීම ඔබ කෙරෙහි වරදක් නැත. තවද (හජ් සඳහා ගිය) ඔබ, අරෆා සිට ආපසු හැරුණහොත් මෂ්අරුල් හරාම් නමැති ස්ථානයෙහි අල්ලාහ්ට දික්ර් කරනු. තවද ඔබ මීට පෙර, මාර්ගය වැරද ගිය අය වශයෙන් සිටියදී ඔබට ඔහු ඍජු මාර්ගය දැනුම් දීම සඳහා, පසුවද ඔහුට දික්ර් කරනු |
ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (199)
පසුව මිනිසුන් ආපසු හැරෙණ (මුස්තලිෆා නමැති) ස්ථානයෙන් ඔබ (මිනාවට) හැරී ආපසු පැමිණ, අල්ලාහ්ගේ සමාව ඉල්ලා සිටිනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඉතාමත් සමාව දෙන්නෙකු වශයෙන්ද, ඉමහත් දයාබරවද සිටින්නේය |
فَإِذَا قَضَيْتُم مَّنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا ۗ فَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ (200)
(හජ් සඳහා ගිය) ඔබ, ඔබගේ (හජ්හි) වත් පිළිවෙත් ඉටු කර හැරියහොත් ඔබ (ඉස්ලාමයට පෙර) ඔබගේ පියවරුන්ගේ (නාමයන් ශබ්ද නගා ඉතාමත් ආඩම්බර ලීලාවෙන්) පවසා මතක් කරන්නාක් සේම නැතහොත් ඊටත් වඩා ශබ්ද නගා අල්ලාහ්ව දික්ර් (කර, ඔබට අවශ්‍ය දැයද ඔහුගෙන් ඉල්ලා ප්‍රාර්ථනා) කරනු. (ප්‍රාර්ථනාවේදී) “අපගේ දෙවියනේ! අපට (අවශ්‍ය දැය සියල්ල) මෙලොවදීම ලබා දෙනු මැනව!” යයි ඉල්ලා සිටින්නන්ද මිනිසුන්ගෙන් ඇත. නමුත් මොවුන්ට (මෙවැන්නන්ට) පරලොවදී කිසිම භාග්‍යයක් නැත |
وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (201)
තවද “අපගේ දෙවියනේ! අපට ඔබ මෙලොවදීද, හොඳක්ම ලබා දෙනු මැනව! පරලොවදීද හොඳක්ම ලබා දෙනු මැනව! (නිරා) ගින්නේ දඬුවමෙන් අපව ඔබ ආරක්ෂා කරනු මැනව!” යයි ඉල්ලා සිටින්නන්ද ඔවුන්ගෙන් ඇත |
أُولَٰئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّمَّا كَسَبُوا ۚ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ (202)
ඔබ (දැහැමි) ක්‍රියාවන්හි (ඵලවිපාක මෙලොවදීද, පරලොවදීද අත් කර ගැනීමේ) භාග්‍යය මොවුන්ටම ඇත. තවද අල්ලාහ් ගණනය කිරීමෙහි ඉතාමත් තීව්‍ර වන්නේය |
۞ وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (203)
(විශ්වාසවන්තයිනි! දුල් හජ් මාසයෙහි) සඳහන්ව ඇති දින (තුනක්) දක්වා (මිනා නමැති ස්ථානයෙහි නැවතී සිට), අල්ලාහ්ව දික්ර් කරනු. නමුත් කවුරුන් හෝ දෙවැනි දිනදී හදිසි වී (පිටත්) වුවහොත් ඔහු කෙරෙහි වරදක් නැත. කවුරුන් හෝ (දින තුනකින්) පසු (පිටත්) වුවහොත් ඔහු කෙරෙහිද වරදක් නැත. ඔහු භය භක්තිකයෙකු වශයෙන් (සිට හජ් සමයෙහිදී වළක්වන ලද දැයෙන් ඈත් වී) සිටියහොත් (පමණක්) ප්‍රමාණවත්ය. එබැවින් (විශ්වාසවන්තයිනි!) නියත වශයෙන්ම ඔබ අල්ලාහ්ට බිය වී කටයුතු කරනු. තවද අල්ලාහ් වෙතම (සාධාරණ විනිශ්චය සඳහා නැගිටුවා) ගෙන එනු ලබන්නෙහුය යන්න සිථීර වශයෙන් දැන ගනු |
وَمِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَىٰ مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ (204)
(නබියේ! ඔබගෙන්) මෙලොව ජීවිතය ගැන (කතා කරන විට) තමන්ගේ (සූක්ෂම බුද්ධියෙන් පිරි) වදන් මගින් ඔබව පුදුමයට පත් කරවන සුළු (ඇග්නස් ඉබ්නු ෂරීක් වැනි) කෙනෙකු ඒ මිනිසුන්ගෙන් ඇත. ඔහු (ඔබ කෙරෙහි ආදරය අත් කරගෙන ඇත්තෙකු බවට දන්වා) තම සිතෙහි ඇති දැයට (දිව්රා) අල්ලාහ්ව සාක්ෂියට තබනු ඇත. (ඇත්තෙන්ම) ඔහුම (ඔබට) දරුණු සතුරෙකි |
وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ (205)
ඔහු (ඔබගෙන්) ඈත් වුවහොත් භූමියෙහි නපුර කර, (ඔබගේ) ගොවිතැනද ගමේ සතුන්වද විනාශ කර දැමීමට උත්සාහ කරන්නේය. නපුර අල්ලාහ් ප්‍රිය කරන්නේ නැත |
وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ (206)
තවද “ඔබ අල්ලාහ්ට බිය වනු! (නපුර නොකරනු!)” යයි ඔහුට කියනු ලැබුවහොත් (ඔහුගේ) ආඩම්බරය ඔහුව (නපුර කර), පාපය කරන මෙන්ම (ඇද) බැඳ ගන්නේය. එබැවින් ඔහුට නිරයම සුදුසු වන්නේය. නියත වශයෙන්ම (එය) රැෙඳන ස්ථානයන්ගෙන් ඉතාමත් නපුරුය |
وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (207)
ආල්ලහ්ගේ (ශුද්ධ වූ) සොම්නස ලබා ගැනීම සඳහා තමන්ගේ ජීවිතයම පරිත්‍යාග කරන (ෂුහෙයිබ්, රූමි වැනි) අයද මිනිසුන්ගෙන් ඇත. අල්ලාහ් (මෙවැනි) වහලූන් කෙරෙහි ඉතාමත් දයාබරය |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (208)
විශ්වාසවන්තයිනි! ඔබ (දෙගිඩියාවෙන් නොසිටිනු). ඉස්ලාමය තුළට සම්පූර්ණයෙන් ඇතුළු වනු. තවද (මෙය වළක්වන) ෂෙයිතාන්ගේ පා සටහන් අනුගමනය නොකරනු. නියත වශයෙන්ම ඔහු, ඔබට ප්‍රකට සතුරෙකි |
فَإِن زَلَلْتُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (209)
(මිනිසුනේ! සැකයෙන් තොර) පැහැදිලි සාධකයන් ඔබ වෙත පැමිණි පසුද, ඔබ (ඉස්ලාමයෙහි ස්ථීර නොවී) ලෙස්සා ගියහොත් (ඔබට දඬුවම් කිරීමට) නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් බලසම්පන්නයෙකු වශයෙන්ද, (ඔබව කුමන ආකාරයකින් හැසිරවිය යුතුද යන්න හොඳින් දැන සිටින) ඥානවන්තයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය යන්න ඔබ ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු |
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِي ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِكَةُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (210)
(නබියේ! මෙතරම් පැහැදිලි ආයාවන්ද ප්‍රතික්ෂේප කරන මොවුන්), අල්ලාහ්ද මලායිකාවරුන්ද (ස්වේත වර්ණ) වලාකුළුවල සෙවණෙහි ඔවුන් වෙත පැමිණ (විනාශ කර, ඔවුන්ගේ) වැඩ කටයුත්ත අවසන් කරනවා මිස, (වෙන කිසිවක්) ඔවුන් බලාපොරොත්තු වන්නෙහුද? (ඔවුන්ගේ) සකල කාරණාවන්ද (විනිශ්චය දිනදී) අල්ලාහ් වෙතම (විනිශ්චය සඳහා) ගෙන එනු ලැබේ |
سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُم مِّنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ ۗ وَمَن يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (211)
(නබියේ!) ඉස්රායීල පරම්පරා දරුවන්ගෙන් ඔබ මෙසේ විමසනු: කොපමණදෝ පැහැදිලි සාධකයන් අපි ඔවුන්ට ලබා දී ඇත්තෙමු. (එසේ තිබියදී) කවුරුන් හෝ ඒවා තමන් වෙත පැමිණි පසුද, අල්ලාහ්ගේ සාධකයන් වන (එම) වරප්‍රසාදයන් වෙනස් කර දමන්නේ නම්, (ඔහුට) දඬුවම් කිරීමෙහි නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඉතාමත් දරුණු කෙනෙකි |
زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا ۘ وَالَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (212)
ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට මෙලොව ජීවිතයම අලංකාරවත් ආකාරයට (සිතෙන සේ) පත් කරනු ලැබ ඇත්තේය. එබැවින් ඔවුන් (දුප්පතුන් වශයෙන් සිටින) විශ්වාසවන්තයින්ව සමච්චල් කරන්නාහ. නමුත් (විශ්වාසවන්තයින් වන) පරිශුද්ධවන්තයින් නම්, විනිශ්චය දිනදී ඔවුන්ට වඩා (අපමණ තරම්) උසස්ව සිටිනු ඇත. තවද අල්ලාහ් කැමැත්තන්ට ගණනය නොකරම ලබා දෙන්නේය |
كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (213)
(ආරම්භයෙහි) මිනිසුන් (සියල්ල) එකම සමුහයක් වශයෙන්ම සිටියහ. (ඔවුන් ඍජු මාර්ගයෙහි යනු පිණිස දැහැමි දැය කරන්නන්ට) සුභාරංචි දෙන ලෙසටද, (පාපයන් කරන්නන්ට) බිය ගන්වා අනතුරු අඟවන ලෙසටද, අල්ලාහ් නබිවරුන්ව පහළ කළේය. තවද එම මිනිසුන් අතරේ ඇති වන ප්‍රශ්න නිරාකරණය කිරීම පිණිස ඔවුන් සමග සත්‍ය ධර්මයද පහළ කළේය. මෙසේ පැහැදිලි සාධකයන් (ඇති ධර්මය) පැමිණි පසුද, එය ලබා ගත් ඔවුන්, තමන් තුළ ඇති වූ ඊර්ෂ්‍යාවේ හේතුවෙන්ම (එම සත්‍ය ධර්මයට) වෙනස්කම් (කිරීමට ඉදිරිපත්) වූහ. එහෙත් ඔවුන් වෙනස්කම් කර, ප්‍රතික්ෂේප කර දැමූ එම සත්‍යය දෙසට යන මෙන් විශ්වාසවන්තයින්ට අල්ලාහ් තම වරප්‍රසාදයන් මගින් (ඍජු) මාර්ගය පෙන්වූවේය. තවද (මේ ආකාරයටම) තමන් කැමැත්තන්ව අල්ලාහ් ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේය |
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلِكُم ۖ مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ (214)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබට පෙර ඉකුත්ව ගිය අයට සිදු වූවාක් මෙන් (ඉතාමත් අමාරුකම් වූ) තත්වයක් ඔබට නොපැමිණම ඔබ ස්වර්ගයට ඇතුළු විය හැකිය යයි සිතා ගත්තෙහුද? දූතයාවද ඔහු සමග විශ්වාස කළ ඔවුන්වද දුක් කරදර වලින් පීඩිතව (ඔවුන් පසුතැවිලි වී තමන්ගේ දුක්ගැහැට වලින් පහ කරන්නට) ‘අල්ලාහ්ගේ පිහිට කවදා (ලැඛෙන්නේද? කවදා ලැඛෙන්නේද)?’යි විමසීමට “අල්ලාහ්ගේ පිහිට නියත වශයෙන්ම (මෙන්න) ඉතාමත් සමීපයෙහි ඇත්තේය” යයි (අපි සැනසුම් වදන්) පවසන තෙක් ඔවුන්ව හොල්ලා තබනු ලැබූහ |
يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (215)
(නබියේ! වස්තූන්ගෙන්) “කුමක් වියදම් කළ යුතුද? (කවුරුන්ට දිය යුතුද?)”යි ඔබගෙන් විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “(පින් බලාපොරොත්තුවෙන්) ඔබ කුමන වස්තුවක් වියදම් කළද, (එය) දෙමව්පියන්, අසල්වැසියන්, අනාථයින්, දුප්පතුන්, මැගියන් ආදීන්ට ලබා දෙනු. තවද ඔබ (වෙන) කුමන පිනක් කළා වුවද, එය නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් හොඳින් (දැන, එයට නියමිත ඵලවිපාක දෙනු) ඇත |
كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (216)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) යුද්ධ කිරීම ඔබට පිළිකුලක් වශයෙන් තිබියදී (ඔබවද, ඔබගේ ධර්මයද ආරක්ෂා කර ගැනීම පිණිස) එය ඔබ කෙරෙහි අනිවාර්යය කර ඇත. එක් වස්තුවක් ඔබට හොඳක් වශයෙන් තිබියදී එය ඔබ පිළිකුල් කරන්නට ඉඩ ඇත. එක් වස්තුවක් ඔබට හානිදායකව තිබියදී එය ඔබ කැමති වන්නට ඉඩ ඇත. (ඒවා ඔබට හොඳක් ගෙන දෙන්නේද, නපුරක් ගෙන දෙන්නේද යන්න) අල්ලාහ් දන්නවා මිස, ඔබ දන්නේ නැත |
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ ۖ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ ۖ وَصَدٌّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَكُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِندَ اللَّهِ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ ۗ وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ وَمَن يَرْتَدِدْ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (217)
(නබියේ! දුල් කඅදා, දුල් හජ්ජි, මුහර්රම්, රජබ් ආදී මෙම) ශුද්ධ වූ මාසයන්හි යුද්ධ කිරීම ගැන ඔබගෙන් ඔවුන් (එම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්) විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “ඒවායෙහි යුද්ධ කිරීම ඉමහත් පාපයකි! නමුත් (මිනිසුන්) අල්ලාහ්ගේ ධර්මයෙහි (එක්කාසු) වීම (ඔබ) වැළැක්වීමද, ඔහුව ඔබ ප්‍රතික්ෂේප කිරීමද, (හජ් වලට පැමිණෙන්නන්ව) මස්ජිදුල් හරාම් වලට (යාමට නොදී වැළැක්වීමද) එහි වාසය කරන්නන්ගෙන් (විශ්වාසය තැබූවන්ව) එහි සිට පිටමං කිරීමද, අල්ලාහ් වෙතින් (ඊටත් වඩා) ඉතාමත් විශාල පාපයන් වශයෙන් ඇත්තේය. තවද (විශ්වාසවන්තයින්ට ඔබ කරමින් සිටින) නපුර, ඝාතනය ආදියටත් වඩා ඉතාමත් දරුණුය. තවද (විශ්වාසවන්තයිනි! කාෆිර්වරුන් වන) ඔවුන්ට හැකි වුවහොත් ඔබව ඔබගේ ධර්මයෙන් හරවා දමන තෙක් ඔබ සමග නිමක් නැතිව යුද්ධ කරමින්ම සිටිනු ඇත. එබැවින් ඔබගෙන් කවුරුන් හෝ තමන්ගේ ධර්මය (ප්‍රතික්ෂේප කර) දමා වෙනස්ව (එය එසේ) ප්‍රතික්ෂේප (කිරීම ගැන පසුතැවිලි වී මිදෙන්නෙකු) බවට සිටියහොත් මෙවැන්නන්ගේ (දැහැමි) ක්‍රියාවන් සියල්ල මෙලොවදීද, පරලොවදීද විනාශ වී යනු ඇත. ඔවුන්ම නිරාවාසීන්ය. සදාකල් ඔවුන් එහි රැඳී සිටිනු ඇත |
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (218)
ඇත්තෙන්ම විශ්වාසය තැබූවන්ද, (කාෆීර්වරුන්ගේ අඩන්තේට්ටම් වලින් ‘මක්කාව’ වන) තමන්ගේ ගමෙන් පිටමං වී (හිජ්රත් කර) අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි යුද්ධ (ජිහාද්) කරන්නන්ටම අල්ලාහ්ගේ දයාව නියත වශයෙන්ම බලාපොරොත්තු විය හැකිය. තවද අල්ලාහ් ඉතාමත් ක්ෂමා කරන්නෙකු හා ඉමහත් දයාබරවද සිටින්නේය |
۞ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ ۖ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا ۗ وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (219)
(නබියේ!) සුරාව ගැනද, සූදුව ගැනද ඔවුන් ඔබගෙන් විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ පවසනු: “මේ දෙකෙහිම විශාල පාපයන් ඇත්තේය. මිනිසුන්ට (සමහර) ප්‍රයෝජනද ඇත්තේය. නමුත් ඒ දෙකෙහි ඇති පාපය, ඒ දෙකෙහි ඇති ප්‍රයෝජනයට වඩා අති විශාලය”. තවද (නබියේ! “දානමානය සඳහා) කුමක් වියදම් කළ යුතුද?”යි ඔවුන් ඔබගෙන් විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ “(අත්‍යාවශ්‍ය කාරණාවන්ට අවශ්‍ය ප්‍රමාණය අත්හැර) ඉතිරිව ඇති දැය (වියදම් කරනු)” යයි පවසනු මැනව! (විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබ සිතා වටහා ගැනීම පිණිස, ඔබට අල්ලාහ් (තමන්ගේ ආයාවන්) මෙසේ පැහැදිලි කරන්නේය |
فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۗ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَىٰ ۖ قُلْ إِصْلَاحٌ لَّهُمْ خَيْرٌ ۖ وَإِن تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (220)
(එබැවින්) මෙලොව, පරලොව (සිදු වන යහපත ගැන ඔබ සිතා බලනු මැනව! නබියේ!) අනාථයින්ව (පරිපාලනය කිරීම) ගැනද ඔබගෙන් විමසන්නාහ. (එයට) ඔබ මෙසේ පවසනු මැනව! “ඔවුන්ව ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීම ඉතාමත් අගනේය! තවද ඔබ ඔවුන් සමග එක්කාසු වී (ජීවත් වීමට) සිදු වුවහොත් (ඔවුන්) ඔබගේ සහෝදරයින්ය. (එබැවින් ඔවුන්ගේ දේපළින් අවශ්‍ය පමණට ඔබ වෙනුවෙන්ද වියදම් කර ගත හැකිය). නමුත් ‘හොඳක්ම කරන්නෙමු’ යයි (පවසමින්) පාපයන් කරන්නන්ව අල්ලාහ් හොඳින් දන්නේය. අල්ලාහ් අදහස් කළහොත් ඔබව (මිදෙන්නට නොහැකි) දුක් ගැහැට වලට ඇතුළු කර දමනු ඇත. අල්ලාහ් (ඕනෑම අන්දමේ දැයක් කිරීමට) බලසම්පන්නයෙකු හා තියුණු බුද්ධියක් ඇත්තෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය. (එබැවින් අනාථයින්ගේ කාරණාවෙහි නපුරක් නොකර ඉතාමත් අනුකම්පාවෙන් යුතුවද ඉතාමත් සාධාරණවද කටයුතු කරනු) |
وَلَا تَنكِحُوا الْمُشْرِكَاتِ حَتَّىٰ يُؤْمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ ۗ وَلَا تُنكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ ۗ أُولَٰئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (221)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) සමානයන් තබා නමදින කාන්තාවන්ව ඔවුන් විශ්වාස කරන තුරු ඔබ විවාහ කර නොගනු. (මන්දයත්) විශ්වාසවන්ත වහලියක්, සමානයන් තබා නමදින කාන්තාවකට වඩා - ඇය ඔබ ආකර්ෂණය කිරීමට හැකි කෙනෙකු වශයෙන් සිටියදනියත වශයෙන්ම උසස්වන්තියකි. (එසේම) සමානයන් තබා නමදින පිරිමින් විශ්වාස කරන තුරු, (ඔවුන්ට විශ්වාසවන්ත කාන්තාවන්ව) ඔබ විවාහ කර නොදෙනු. විශ්වාසවන්ත වහලෙකු සමානයන් තබා නමදින පිරිමියෙකුට වඩා ඔහු ඔබව ආකර්ෂණය කරන්නෙකු බවට සිටියද, නියත වශයෙන්ම උසස් කෙනෙකි. මොවුන් සියල්ල නිරයට ආරාධනා කරන්නාහ. නමුත් අල්ලාහ් නම්, තම දයාව මගින් ස්වර්ගයටද, (තමන්ගේ) ක්ෂමාවටද (ඔබව) ආරාධනා කරන්නේය. මිනිසුන්ට -ඔවුන් සිතට (ගෙන) කටයුතු කරනු පිණිස- තමන්ගේ ආයාවන් (වැඩිදුරටත්) විවරණය කරන්නේය |
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ ۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ ۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطْهُرْنَ ۖ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (222)
(නබියේ!) මාස් සුද්ධිය ගැනද ඔවුන් ඔබගෙන් විමසන්නාහ. ඔබ මෙසේ පවසනු (මැනව!): “එය (අපිරිසිදු) අබාධයකි. එබැවින් මාස් සුද්ධිය සමයෙහි කාන්තාවන්ගෙන් ඈත් වී, ඔවුන් පිරිසිදු වන තුරු ඔවුන්ට ළං නොවනු. ඔවුන් පිරිසිදු වී ගියහොත්, අල්ලාහ් ඔබට නියම කර ඇති අන්දමට ඔවුන් වෙත යනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (පාපයෙන් මිදී) පසුතැවිලි වී මිදෙන්නන්වද පරිශුද්ධවන්තයින්වද කැමති වන්නේය” |
نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ ۖ وَقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُم مُّلَاقُوهُ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (223)
ඔබගේ භාර්යයාවන් ඔබට අයත් කෙතකි. එබැවින් ඔබගේ කෙතට ඔබ කැමති අන්දමට ගොස්, ඔබට (අවශ්‍යය දරු සම්පතද හොඳ දැයද සොයා ගැනීමට) ඉදිරිපත් වනු. අල්ලාහ්ට බිය වනු. තවද නියත වශයෙන්ම ඔබ ඔහුව හමු වන්නේය යන්නද ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු. (නබියේ! ඍජුභාවයෙන් යුත්) විශ්වාසවන්තයින්ට ශුභාරංචි දෙනු මැනව |
وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِّأَيْمَانِكُمْ أَن تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (224)
ඔබ දැහැමි දැය කිරීමට හෝ පරිශුද්ධවන්තයින් බවට පත් වීමට හෝ මිනිසුන් අතරේ සාමාදානය කර තැබීමට හෝ ඔබට බාධාවක් වශයෙන් පත් විය හැකි අන්දමට (ඔබ කරන) ඔබගේ දිව්රුමට අල්ලාහ්ව ඈඳා නොගනු. අල්ලාහ් (දිව්රුමට) සවන් දෙන්නෙකු වශයෙන්ද, (සිත්හි ඇති දැය) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
لَّا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (225)
(විටින් විට කරන) ඔබගේ පුහු දිව්රුම ගැන අල්ලාහ් ඔබව වැරැද්දට හසු කරන්නේ නැත. නමුත් (කෙනෙකුට හානියක් කරන්නක් වැනි දැය ගැන හා) ඔබගේ හෘදයන් (කැමැත්තෙන්) සොයා ගන්නා දැය ගැන ඔබව හසු කරනු ඇත. පසුවද (එයින් ඈත් වුවහොත්) අල්ලාහ් සමාව දෙන්නෙකු වශයෙන්ද, අධික ලෙස ඉවසිලිවන්තයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය |
لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِن فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (226)
තමන්ගේ බිරිඳ සමග එක්කාසු නොවන්නේය යයි දිව්රූ අයට මාස හතරක ප්‍රමාද කාලයක් ඇත. එබැවින් (මේ තුළදී) ඔවුන් නැවතත් (එක්කාසු) වුවහොත් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සමාව දෙන්නෙකු හා ඉතාමත් දයාබරවද සිටින්නේය |
وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (227)
නමුත් ඔවුන් (ප්‍රමාද කාලය තුළ එක්කාසු නොවී) දික්කසාද වීම ස්ථීර කර ගතහොත් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (ඔවුන්ගේ දිව්රුමට) සවන් දෙන්නෙකු වශයෙන්ද, (ඔවුන් අදහස් කරන තලාකය) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය. (එබැවින් එම ප්‍රමාද කාලයෙන් පසු තලාකය ක්‍රියාත්මක වනු ඇත) |
وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (228)
තලාක් කියනු ලැබූ කාන්තාවන්, තමන්ට (මාස) තුනක මාස් සුද්ධිය පැමිණෙන කාලය තෙක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිය යුතුය. ඔවුන් අල්ලාහ්වද අවසාන දිනයද ස්ථීර කර ගත් අය බවට සිටියහොත් අල්ලාහ් ඔවුන්ගේ ගර්භයන්හි ඇති (ළදරුවන්ව) උත්පාදනය කර තිබී සඟවා ගැනීම ඔවුන්ට යුතු දැයක් නොව. තවද (රජයී වන තලාකය කියනු ලැබූ) කාන්තාවන්ගේ ස්වාමිපුරුෂයින් පසුවද (එක්කාසු වී ජීවත් වීමට අදහස් කර, ප්‍රමාද කාලය තුළදී) සමාදානය කැමති වුවහොත් ඔවුන්ව (භාර්යයාවන් වශයෙන්) හරවා ගැනීමට ස්වාමිපුරුෂයින්ට අධික අයිතියක් ඇත්තන් වන්නාහ. (එබැවින් නැවතත් විවාහ නොවීම, බිරිඳ බවට පත් කර ගත හැකිය. පිරිමින්ට) නත්‍යානුකූලව කාන්තාවන් කෙරෙහි ඇති අයිතිය මෙන්ම (පිරිමින් කෙරෙහි) කාන්තාවන්ටද ඇත. එහෙත් පිරිමින්ට කාන්තාවන් කෙරෙහි එක් උසස් පදවියක් ඇත. අල්ලාහ් බලවන්තයෙකු හා තියුණු බුද්ධිමතෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلَّا أَن يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (229)
(රජයී වන) මෙම තලාකය දෙආකාරයකි (යයි කිව හැකිය). පසුවද (ප්‍රමාද කාලය තුළ) නියම ආකාරයට වළක්වා (භාර්යයාවන් වශයෙන්) තබා ගත හැකිය. නැතහොත් (ඔවුන් කෙරෙහි කිසිම වරදක් නොපටවා) ස්තූතිපූර්වකව අත්හැර දැමිය හැකිය. තවද ඔබ ඔවුන්ට (වටිනා දැයක් වශයෙන් හෝ මහර් වශයෙන් හෝ) ලබා දුන් දැයෙන් කිසිවක් ඇරගැනීම ඔබට සුදුසු දැයක් නොව. (තවද දෙදෙනාම එකතු වී ජීවිකාව ගෙන යාමට ඉදිරිපත් වුවද) අල්ලාහ් නියම කර ඇති සීමාවන් වැඩි කල් ස්ථීර වී තිබීමට නොහැකි යයි ඔවුන් දෙදෙනාම බිය වන අවස්ථාවේදී (මෙයට පංචායත්වරුන් බවට පත් වූ අයවළුනි!) ඔබ ඇත්තෙන්ම එසේ) ඔවුන් දෙදෙනාම අල්ලාහ් ඇති කළ සීමාවන් තුළ වැඩිකල් ස්ථීරව සිටීමට නොහැකි යයි බිය වුවහොත් ඇය (ස්වාමිපුරුෂයාගෙන්) ලබා ගත් දැයෙන් යම් කිසිවක් (තමන්ව විවාහ බන්ධනයෙන් පහ කිරීමට) වන්දි වශයෙන් දීමෙහිද, (ඔහු එය බාර ගැනීමෙහිද), ඒ දෙදෙනා කෙරෙහිම වරදක් නැත. මේවා අල්ලාහ් විසින් නියම කරන ලද සීමාවන් වන්නේය. එබැවින් ඔබ මේවා කඩ නොකරනු. කවුරුන් හෝ අල්ලාහ්ගේ සීමාවන් කඩ කළහොත් නියත වශයෙන්ම ඔවුන්ම අපරාධකරුවන්ය |
فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىٰ تَنكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ ۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۗ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (230)
(තලාක් දෙකක් පැවසූ) පසු (තුන්වැන්න වශයෙන්ද), ඇයව ඔහු තලාක් කර හැරියහොත් ඔහු නොවන (වෙනත්) ස්වාමිපුරුෂයෙකු විවාහ කර ගන්නා තුරු ඇය ඔහුට සුදුසු තැනැත්තියක් නොව. (නමුත් ඔහු නොවන වෙනත් කෙනෙකු ඇයව විවාහ කරගෙන) ඔහුද ඇයව තලාක් කීවහොත් ඉන්පසුව (ඇයද පළමු ස්වාමිපුරුෂයාද ආදී) දෙදෙනාම (එක්කාසු වී) අල්ලාහ් ඇති කරන ලද සීමාවන් ස්ථීර කර ගත හැකිය යයි සිතුවහොත් ඔවුන් දෙදෙනාම (නැවත වරක් විවාහ වී විවාහ දිවියෙහි) නැවතත් ඇතුළු වීමෙහි ඔවුන් දෙදෙනා කෙරෙහි වරදක් නැත. මේවා අල්ලාහ්ගේ සීමාවන් වන්නේය. බුද්ධිමත් ජනතාවට ඔහු මේවා මෙසේ විවරණය කරන්නේය |
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِّتَعْتَدُوا ۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلَا تَتَّخِذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّنَ الْكِتَابِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (231)
(ඔබගේ) භාර්යයාවන්ව ඔබ (රජයී වන) තලාක් පවසා ඔවුන් තම (ගැබ් ගැනීම දැන ගන්නා කාලය වන ඉද්දාවෙහි) ප්‍රමාද කාලයෙහි සිටියහොත් (එම ප්‍රමාද කාලය අවසන් වීමට පෙර) ඔවුන්ව නියමිත අන්දමට (භාර්යයන් වශයෙන්ම) රඳවා තබා ගනු. නැතහොත් (ඉද්දාවේ ප්‍රමාද කාලය අවසන් කරගෙන) නියමිත අන්දමින් (ඔවුන් නිදහස් වීමට) අත්හැර දමනු. නමුත් ඔබ අසාධාරණයේ වේදනා කිරීම සඳහා ඔවුන්ව වළක්වා නොතබනු. මේ අන්දමට කවුරුන් හෝ කළහොත් නියත වශයෙන්ම ඔහු තමන්ට තමන්ම හානියක් කර ගත්තෙකු වන්නේය. එබැවින් ඔබ අල්ලාහ්ගේ ආයාවන්, (ආයාවන්හි පවසන ලද කාරණාවන්) සමච්චලයට ලක් කර නොගනු. ඔබ කෙරෙහි අල්ලාහ් ලබා දී ඇති වරප්‍රසාදයන්ද, ඔබ කෙරෙහි ඔහු පහළ කරන ලද ධර්මයද, ඥානයද සිතා (පර්යේෂණය කර) බලනු. ඔහු මෙමගින් ඔබට ඔවදන් දෙන්නේය. අල්ලාහ්ට බිය වනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සියල්ල හොඳින් දන්නේය යන්නද ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු |
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَيْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ مِنكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۗ ذَٰلِكُمْ أَزْكَىٰ لَكُمْ وَأَطْهَرُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (232)
(ඔබගේ) භාර්යයාවන්ව ඔබ තලාක් කර, ඔවුන් තමන්ගේ (ඉද්දාවෙහි) ප්‍රමාද කාලය පූරණය කළ පසු ඔවුන් තමන්ගේ සහායකයන් සමග -ඔවුන් දෙදෙනා සිත ඇතිවම- නියමිත ආකාරයට විවාහ කර ගැනීම ඔබ නොවළක්වනු. ඔබගෙන් කවුරුන් අල්ලාහ්වද, අවසාන දිනයද විශ්වාස කර සිටින්නේද, ඔහු මෙමගින් දේශනා කරනු ලබන්නේය. මෙය ඔබව ඉතාමත් පිරිසිදු කරන්නක් වශයෙන්ද, ඉතාමත් පරිශුද්ධ කරන්නක් වශයෙන්ද ඇත්තේය. (මෙහි ඇති පින්) අල්ලාහ් දන්නවා මිස, ඔබ නොදන්නෙහිය |
۞ وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ ۖ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ ۚ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَٰلِكَ ۗ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا ۗ وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّا آتَيْتُم بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (233)
කවුරුන් හෝ (තලාක් පවසන ලද භාර්යයාවන් වෙත තමන්ට ඉපදුනු ළදරුවන්ට තලාක් කියන ලද භාය්‍යයාවන් මගින්) කිරි දීම පූරණය කිරීමට කැමති වුවහොත් මව්වරුන් තමන්ගේ ළදරුවන්ට (ඒවා ඉපදුනු දා පටන්) අවුරුදු දෙකක් දක්වා පූරණ වශයෙන් කිරි දිය යුතුය. තවද (එම මව්වරුන් කිරි දෙන තෙක්) ඔවුන්ට ඇඳුම්ද, ආහාරද වේතනයක් වශයෙන් ලබා දීම, ළදරුවාගේ පියා කෙරෙහි අනිවාර්යය වන්නේය. කිසිම ආත්මයක් එහි ශක්තියට වඩා (කරන මෙන්) බල කරනු ලබන්නේ නැත. (එබැවින්) තම ළදරුවා වෙනුවෙන් (තමන්ට අවශ්‍ය ආහාර නොමැතිවම කිරි දෙන මෙන්) එහි මව හෝ නැතහොත් එයගේ පියාව හෝ වේදනා නොකළ යුතුය. තවද මෙසේම (ළදරුවාගේ පියා මරණයට පත් වුවහොත් එය පරිපාලනය කිරීම) උරුමක්කාරයින්ට අනිවාර්යය වන්නේය. (ළදරුවාගේ දෙමව්පියන්) දෙදෙනාම සාකච්ඡා කර, කැමති වී (ළදරුවාගේ) කිරි දීම (අවුරුදු දෙකක් තුළ) නතර කර දැමීම හෝ (නැතහොත් මවගෙන් ළදරුවා ඈත් කර දැමීම හෝ) අදහස් කළහොත් (එසේ කිරීමෙහි) ඒ දෙදෙනා කෙරෙහි වරදක් නැත. තවද ඔබ, ඔබගේ ළදරුවන්ට කිරිමව්වරුන්ගේ මාර්ගයෙන් කිරි දීමට අදහස් කර, ඔබ දිය යුතු දැය මුදල් වශයෙන් ලබා දුන්නහොත් (එසේ කිරි දීම) ඔබ කෙරෙහි වරදක් වන්නේ නැත. (මේවායෙහි) ඔබ අල්ලාහ්ට බිය වනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඔබ කරන දැය අවධානයෙන් යුතුව බලන්නෙකු වශයෙන්ම සිටින්නේය යන්න ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු |
وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا ۖ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (234)
ඔබගෙන් කවුරුන් හෝ භාර්යයාවන්ව අත්හැර දමා මිය ගියහොත් ඔවුන් මාස හතරකුත් දවස් දහයක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනු. (මෙයට මරණ ඉද්දා යයි කියනු ලැබේ). එබැවින් ඔවුන් තමන්ගේ (ඉද්දාවෙහි) ප්‍රමාද කාලය අවසන් කළහොත් (ඔවුන්ගෙන් නැවත විවාහ වීමට කැමැත්තන්) තමන්ව නියමිත ආකාරයට (අලංකාර) කිසිවක් කර ගැනීම ගැන ඔබ කෙරෙහි වරදක් නැත. ඔබ කරන දැය අල්ලාහ් හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ම සිටින්නේය |
وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَكْنَنتُمْ فِي أَنفُسِكُمْ ۚ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَٰكِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَن تَقُولُوا قَوْلًا مَّعْرُوفًا ۚ وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّىٰ يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ (235)
(ඉද්දාවෙහි සිටින කිසිම කාන්තාවක් ඔබ විවාහ කර ගැනීමට අදහස් කළහොත්, ඔබ අතර) විවාහ කැමැත්ත ඔබ ගුප්ත ආකරයකට දැනුම් දීමෙන් හෝ නැතහොත් ඔබගේ සිතෙහි සඟවා තබා ගැනීමෙන් හෝ ඔබ කෙරෙහි වරදක් නැත. (මන්දයත් ඔබ, ඔබගේ අදහස ඉද්දා අවසන් වූ වහාම) ඔවුන් වෙත නියත වශයෙන්ම දැනුම් දෙන්නෙහි යන්න අල්ලාහ් හොඳින් දන්නේය. එබැවින් ඔබ ගෞරවණීය අන්දමින් (ගුප්ත ආකාරයට) පැවසීම මිස, (ඉද්දා සමයෙහි විවාහය ගැන) ඔවුන් සමග රහසින් පොරොන්දු ඇති කර නොගනු. තවද ඉද්දාවෙහි ප්‍රමාද කාලය අවසන් වීමට පෙර (ඇයව) විවාහ කර ගැනීමටද අදහස් නොකරනු. ඔබගේ මනසෙහි ඇති දැය නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් දන්නේය යන්න ඔබ ස්ථීර වශයෙන් දැනගෙන, ඔහුට බිය වනු. (මෙවැනි අදහස් වළක්වා ගතහොත්) නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සමාව දෙන්නෙකු වශයෙන්ද, ඉවසිලිවන්තයෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය යන්න දැන ගනු |
لَّا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً ۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ (236)
කාන්තාවන්ගේ මහර් සඳහන් නොකර හෝ (විවාහ කර) ඔවුන්ව ඔබ ළං නොවී හෝ (සිටියදී) තලාක් කීවහොත් වුවද, ඔබ කෙරෙහි වරදක් නැත. එහෙත් ඔවුන්ට යම් කිසිවක් දී ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දෙනු. ධනවතා තම තත්වයට සරිලන ආකාරයටද, දුප්පතා තම ශක්ති පමණින්ද ගෞරවණීය අන්දමින්ද (ඔවුන්ට ලබා දී ප්‍රයෝජනයක් අත් කර දීම) හොඳ අය කෙරෙහි ඇති යුතුකමකි |
وَإِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ ۚ وَأَن تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۚ وَلَا تَنسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (237)
නමුත් ඔවුන්ගේ මහර් ඔබ සඳහන් කර, (විවාහ කරගෙන) තිබී, ඔවුන්ට ළං වීමට පෙරම තලාක් කීවේ නම්, කවුරුන් අත විවාහ බන්ධනය තිඛෙන්නේද, ඔහු (ස්වාමිපුරුෂයා) නැතහොත් ඇය (බිරිඳ) අත්හැර දැමුවහොත් මිස, ඔබ (මහර් වශයෙන්) සඳහන් කර තිබූ දැයෙන් අඩක් ඇත. එහෙත් ඔබ, (ඔබ තුළ) අතහැර සහයෝගය දීම භක්ති විශ්වාසයට ඉතාමත් සමීප වන්නේය. එබැවින් ඔබ තුළ පරෝපකාරී භාවය අමතක කර නොදමනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඔබ කරන දැය අවධානයෙන් යුතුව බලන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ (238)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) සලාතයන්ද (උසස් අන්දමින් අසර් සලාතය වන) මධ්‍ය කාල සලාතයද, (කාලය නොවරදා සලාත් කර), ආරක්ෂා කර ගනු. තවද (සලාතයෙහි) අල්ලාහ්ට (බිය වී) ඉතාමත් සිත් තුළ බිය බැතිමත්ව සිටිනු |
فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًا ۖ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (239)
නමුත් (සලාතයේ වේලාව පැමිණ, සතුරන් ආදී කුමක් හෝ යම්කිසි කාරණාවක් නිසා එකම ස්ථානයක නැවතී සලාත් කිරීමට) ඔබ බිය වුවහොත් ගමන් කරමින් හෝ නැතහෙත් වාහනය මත හිඳිමින් හෝ (සලාත් කරනු). තවද (ඔබගේ බිය පහ වී) ඔබ බියෙන් තොර කෙනෙකු බවට පත් වුවහොත් ඔබ නොදැනුවත්ව තිබුණු දැය (සලාතයන්) ඔහු ඔබට උගන්වා දුන් අන්දමට (සලාත් කර) අල්ලාහ්ව දික්ර් කරනු |
وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ ۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِي أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (240)
භාර්යයාවන්ව අත්හැර දමා මරණයට පත් වන ඔබගෙන් වූ අය, තමන්ගේ භාර්යයාවන්ව (නිවසින්) පිටමං කර නොදමා එක් වසරක් දක්වා පෝෂණය කරන මෙන් (උරුමක්කාරයින්ට) අන්තිම කැමැත්ත දන්වා සිටිනු. නමුත් ඔවුන් (වසරක් තුළ තමන් විසින්ම) පිටතට ගොස් තමන්ට නියමිත අන්දමින් (විවාහය ආදී) යම් කිසිවක් කර ගැනීමෙහි ඔබ කෙරෙහි වරදක් නැත. අල්ලාහ් බලවන්තයෙකු හා තියුණු බුද්ධියෙන් යුක්තවද සිටින්නේය |
وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (241)
තවද තලාක් කියන ලද කාන්තාවන්ට (ඔවුන්ගේ ඉද්දාවෙහි ප්‍රමාද කාලය දක්වා) පුරුද්දට අනුව (ස්වාමිපුරුෂයාගේ දේපළ වලින්ම) පරිපාලනය ලබා ගැනීමට අයිතියක් ඇත. (එසේ ඔවුන්ව පරිපාලනය කිරීම) භය භක්තිකයින් කෙරෙහි අනිවාර්යය වන්නේය |
كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (242)
ඔබ දැන ගැනීම පිණිස තමන්ගේ ආයාවන් අල්ලාහ් ඔබට මෙසේ පැහැදිලිව විවරණය කරන්නේය |
۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِن دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ (243)
(නබියේ!) මරණයට බයේ තමන්ගේ නිවෙස් අත්හැර දමා දහස් ගණනින් පිටත් වූවන්ව ඔබ අවධානය නොකළෙහිද? අල්ලාහ් ඔවුන්ට “ඔබ මැරී යනු” යයි පවසා (මරණයට පත් කර) පසුව ඔවුන්ට පණ දුන්නේය. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් මිනිසුන් කෙරෙහි අනුකම්පාව ඇත්තෙකු වශයෙන් සිටින්නේය. එහෙත් මිනිසුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකු ස්තූති කරන්නේ නැත |
وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (244)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) ඔබ අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි යුද්ධ කරනු. නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් (ඔබගේ ප්‍රාර්ථනාවන්ට) සවන් දෙන්නෙකු වශයෙන්ද (ඔබගේ අමාරුකම්) දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය යන්නද ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු |
مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (245)
(අමාරුකමෙහි සිටින්නන්ට) අලංකාරවත් ණය අල්ලාහ් වෙනුවෙන් ණය දෙන්නන් කවරෙක්ද? එය ඔහු, ඔහුට අනේක ගුණයක් වැඩි වන ලෙසට සලස්වන්නේය. අල්ලාහ් (වස්තුව සමහරෙකුට) හකුලාද අල්ලා ගනු ඇත. (සමහරෙකුට) වැඩි කරද දෙන්නේය. තවද ඔහු වෙතම ඔබ නැවතත් ගෙන එනු ලබන්නෙහුය |
أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَىٰ إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا ۖ قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا ۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (246)
(නබියේ!) මූසාගෙන් පසුව ඉස්රායීල්වරුන්ගේ පරම්පරා දරුවන්ගෙන් වූ ප්‍රධානීන්ව ඔබ අවධානය නොකළෙහිද? ඔවුන් “අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි අපි යුද්ධ කිරීමට අපට (ප්‍රධානත්වය දැරීමට) එක් රජෙකු යවනු (මැනව!)” යයි තමන්ගේ නබි වෙත පැවසූ අවස්ථාවේදී, ඔහු “යුද්ධ කළ යුතුය යයි ඔබට නියම කරනු ලැබුවහොත්, ඔබ යුද්ධ නොකර (ඈත් වී) සිටින්නෙහුද?”යි විමසුවේය. (එයට) ඔවුන් “අපගේ ජනතාවද, අපගේ නිවෙස්ද, අත්හැර අපිව පිටමං කරනු ලැබ සිටියදී (අපව පිටමං කළ) ඔවුන් සමග අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි අපි යුද්ධ නොකර සිටීමට අපට කුමන (බාධාවක්ද)?”යි විමසූහ. නමුත් යුද්ධ කරන මෙන් නියෝග කරනු ලැබූ විට, ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකු හැර, (අන් අය යුද්ධ නොකර) පසුබැස නැවතුනාහ. (මෙවැනි) අපරාධකරුවන්ව අල්ලාහ් හොඳින් දන්නේය |
وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا ۚ قَالُوا أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۖ وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (247)
තවද ඔවුන්ගේ නබි ඔවුන්ට “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් තාලුත්ව ඔබට රජෙකු වශයෙන් යවා ඇත්තේය” යයි පැවසීමට, ඔවුන් “අප කෙරෙහි ඔහුට කෙසේ නම් රාජ-උරුමය අත් වන්නේද? ඔහුට වඩා අපිම රජ කිරීමට ඉතාමත් සුදුස්සන් වන්නෙමු. (රජ කිරීමට අවශ්‍යය වූ) ඉමහත් ධනයද ඔහු අත් කර ගත්තේ නැත” යයි පැවසූහ. (එයට ඔවුන්ගේ නබි වන) ඔහු “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් ඔබ කෙරෙහි (රජ කිරීමට) ඔහුව තෝරාගෙන ඇත්තේය. තවද (යුද) අධ්‍යාපනයෙහිද, දේහ (විශාලත්වයෙන්ද), ශක්තියෙන්ද, ඔබට වඩා ඔහුව වැඩි කර ඇත්තේය. අල්ලාහ් තමන් කැමැත්තන්ටම තම රාජ-උරුමය ලබා දෙන්නේය. අල්ලාහ් (දානමාන කිරීමෙහි) අති මහත්ය. (රජ කිරීමට සුදුස්සන්ව) හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන්ද සිටින්නේය” යයි කීවේය |
وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَىٰ وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (248)
පසුව ඔවුන්ගේ නබි ඔවුන්ට “ඔහුගේ රාජ-උරුමයට සළකුණ නම්, ඔබගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙන් ඇත්තෙන්ම මලායිකාවරුන් ඔසවමින් මංජුසාවක් ඔබ වෙත ගෙන එනු ඇත. එහි ඔබට සෑහීමට පත් විය හැකි දැයද, මූසා, හාරූන්ගේ පරම්පරාවේ දරුවන් අත්හැර දමා ගිය දැයෙන් ඉතිරිව ඇති දැයද තිඛෙනු ඇත. ඇත්තෙන්ම ඔබ විශ්වාසවන්තයින් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම් නියත වශයෙන්ම ඔබට මෙහි එක් සාධකයක් ඇත (යන්න දකින්නෙහුය)” යයි කීවේය |
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو اللَّهِ كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (249)
පසුව තාලුත් සේනාව කැටුව පිටත් වූ අවස්ථාවේදී ඔහු (තම සේනාවට) “නියත වශයෙන්ම (ඔබ යන ගමන් මාර්ගයෙහි) අල්ලාහ් එක් ගංඟාවක් මගින් ඔබව පිරික්සුමට ලක් කරන්නේය. (ඔබගෙන්) කවුරුන් එයින් තම (දෝත් පමණට) වඩා වැඩියෙන් ජලය නොබිව්වේද, ඔහුම මට අයත් කෙනෙකි. කවුරුන් එයින් (ඊට වඩා වැඩියෙන්) බොන්නේද, ඔහු මට අයත් කෙනෙකු නොව” යයි පැවසුවේය. නමුත් (ග`ගට ළඟා වූ වහාම) ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකු හැර (වැඩි දෙනෙකු) එයින් (අධික වශයෙන් ජලය) පානය කළහ. පසුව ඔහු තමන් සමග සිටි විශ්වාසවන්තයින් සමග එය තරනය කර ගිය විට, (වැඩියෙන් පානය කළ ඔවුන්) ජාලුත් සමගද ඔහුගේ සේනාව සමගද, අද දින (යුද්ධ කිරීමට) අපට ශක්තියක් නැතැයි පවසා (ඈත් වී) ගියහ. (නමුත් ඔවුන්ගෙන්) කවුරුන් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ්ව හමු වෙමු යයි ස්ථීර වී සිටියෝද, ඔවුන් (අන් අයට “කොපමණදෝ) විශාල සමූහයන්ව, කොපමණදෝ කුඩා සමුහයන් විසින් අල්ලාහ්ගේ උදව් උපකාරය මගින් ජයග්‍රහණය කර ඇත්තාහ. අල්ලාහ් ඉවසිලිවන්තයින් සමග සිටින්නේය” යයි පැවසූහ |
وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (250)
තවද ඔවුන් ජාලුත්වද, ඔහුගේ සේනාවද (යුද පිටියේදී) විරුද්ධව සටන් කළ අවස්ථාව්දී, “අපගේ දෙවියනේ! ඔබ අප කෙරෙහි ඉවසිලිභාවය පහළ කරනු මැනව! අපගේ පාදයන් ස්ථීර කර තබනු මැනව! තවද ප්‍රතික්ෂේප කරන මෙම ජනතාව කෙරෙහි (ජයග්‍රහණය අත් කර ගැනීමට) අපට ඔබ උදව් කරනු මැනව!” යයි ප්‍රාර්ථනා කළහ |
فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (251)
එබැවින් ඔවුන් අල්ලාහ්ගේ උදව් උපකාරය මගින් ඔවුන්ව පරාජය කර දැමුහ. මෙහි (සතුරන්ගේ රජු වන) ජාලුත්ව (තාලුත්ගේ සේනාවෙහි සිටි) දාවූද් කපා දැමුවේය. පසුව ඔහුට අල්ලාහ් රාජ-උරුමයද ඥානයද ලබා දී (යුද සන්නාහ නිපදවීම වැනි) තමන් කැමති දෑ සියල්ල ඔහුට උගන්වා දුන්නේය. (මෙසේ) මිනිසුන්ගේ නපුර කරන සමහරෙකුව ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකු මගින්ම අල්ලාහ් නොවැළැක්වුවහොත්, මෙම භූමිය අනිවාර්යයෙන්ම විනාශ වී ඇත. එහෙත් නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සකල ලෝකවාසීන් කෙරෙහි ඉතාමත් කරුණාවන්තව සිටින්නේය |
تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۚ وَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (252)
(නබියේ!) මේවා අල්ලාහ්ගේ ආයාවන් වන්නේය. අපි ඒවා ඔබ කෙරෙහි සත්‍යය මගින්ම සමුදීරණය කරමු. තවද නියත වශයෙන්ම ඔබද (අපි විසින්) එවන ලද දූතයින්ගෙන් කෙනෙකි |
۞ تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۘ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللَّهُ ۖ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ ۚ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَٰكِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن كَفَرَ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلُوا وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ (253)
(අප විසින් එවන ලද) එම දූතයින් (සියල්ලන්ම එකම පදවියට අයත් අය නොව). ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකුව, සමහරෙකුට වඩා අපි උසස් කර ඇත්තෙමු. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකු සමග අල්ලාහ් කතා කර ඇත්තේය. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙකුව (සමහරෙකුට වඩා) පදවි වලින් උසස් කරද ඇත්තේය. තවද මර්යම්ගේ පුත් ඊසාට අපි පැහැදිලි සාධකයන් ලබා දී, (ජිබ්රීල් නමැති) ‘පරිශුද්ධ ආත්මය’ මගින් ඔහුට උදව් කළෙමු. (කෙනෙකුට කෙනෙකු සටන් කර, ඝාතනය නොකළ යුතුය යයි) අල්ලාහ් අදහස් කර තිබුණේ නම්, (අපි යවනු ලැබූ දූතයින් වන) ඔවුන්ගෙන් පසු පැමිණි අය, තමන් වෙත පැහැදිලි සාධකයන් පැමිණි පසුද (තමන් තුළ) සන්ඩු සරුවල් කර නොගන්නාහ. නමුත් ඔවුන් නම්, (තමන් තුළ) හිතුවක්කාර වී, ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් (අපවද, අපගේ ආයාවන්ද) විශ්වාස කළහ. ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් ප්‍රතික්ෂේප කර දැමූහ. එබැවින් අල්ලාහ් අදහස් කර තිබුණේ නම් (මෙසේ) ඔවුන් සණ්ඩු සරුවල් කර නොගන්නාහ. නමුත් අල්ලාහ් තමන් අදහස් කළ දැය කරන්නේය |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ (254)
විශ්වාසවන්තයිනි! කේවලයද, මිත්‍රකමක්ද, මැදිහත්වීමක්ද නොමැති (සාධාරණ විනිශ්චයේ) එක් දිනයක් පැමිණීමට පෙර, ඔබට අපි ලබා දුන් දැයෙන් (දැහැමි මාර්ගයෙහි) වියදම් කරනු. (මෙය) ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන් තමන්ට තමන්ම නපුර කර ගන්නාහ |
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (255)
අල්ලාහ් (කෙතරම් ශ්‍රේෂ්ඨයෙකු වන්නේදයත්) ඔහු හැර, වෙන කිසිම දෙවියෙක් (ඇත්තේම) නැත. (ඔහු) අමරණීයයි. (කවදත්) ස්ථීරවන්තයි. ඔහුව තද නින්ද හෝ (සාමාන්‍ය) නිද්ද හෝ පීඩාවට පත් කරන්නේ නැත. අහස් හා භූමියෙහි ඇති දෑ සියල්ල ඔහුටම අයත්ය! ඔහුගේ අනුමැතියෙන් තොර ඔහු වෙත (කවරෙකුවත්) කවුරුන්ට නම් මැදිහත් වී කතා කළ හැකිද? ඔවුන් ඉදිරියේ ඇති දැයද, වෙන්ව ඈතින් තිඛෙණ දැයද ඔහු හොඳින් දන්නේය. ඔහුගේ කැමැත්තෙන් තොර, ඔහු දන්නා දැයෙන් කිසිවක් (වෙන කිසිවෙකුටත්, තමන්ගේ දැනුමෙන්) දැන ගත නොහැක. ඔහුගේ රාජ්‍යය අහස්හිද, භූමියෙහිද පැතිරී ඇත. ඒ දෙකම (බේරාගෙන) ආරක්ෂා කිරීම ඔහුට ආයාසයක් නැත. තවද ඔහු ඉතාමත් ශ්‍රේෂ්ඨයෙකු හා ඉමහත්ය |
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ ۖ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ ۚ فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (256)
(ඉස්ලාම්) ධර්මයෙහි බල කිරීමක් නැත. (මන්දයත්) අයහමගෙහි සිට (ඈත් වී) ඍජු මාර්ගය (අත් කර ගන්නේ කෙසේද යන්න) පැහැදිලි වී ගියේය. එබැවින් කවුරුන් ෂෙයිතාන්ව ප්‍රතික්ෂේප කර දමා, අල්ලාහ්ව විශ්වාස කරන්නේද, ඔහු නියත වශයෙන්ම කැඩී නොයන ශක්තිමත් කඹයක් අල්ලා ගත්තේය. අල්ලාහ් සවන් දෙන්නෙකු හා හොඳින් දන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (257)
(තවද) අල්ලාහ් විශ්වාසවන්තයින්ගේ ආරක්ෂකයාය. ඔවුන්ව අන්ධකාරයෙන් (පිටතට ගෙන) ඉමහත් ආලෝකය දෙසට ඇතුළු කරන්නේය. නමුත් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට නම්, ඔවුන්ගේ ආරක්ෂකයින් ෂෙයිතාන්වරුන්ය. ඒවා ඔවුන්ව ඉමහත් ආලෝකයෙන් (පහ කර) අන්ධකාරය දෙසට ඇතුළු කරන්නේය. (තවද) ඔවුන් නිරාවාසීන්ය. (තවද) ඔවුන් එහි සදහටම රැඳී සිටිනු ඇත |
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ قَالَ أَنَا أُحْيِي وَأُمِيتُ ۖ قَالَ إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (258)
(නබියේ!) ඔබ කෙනෙකුව අවධානය කළෙහිද? ඔහුට අල්ලාහ් රාජ්‍යය ලබා දීම නිසා ඔහු (ගර්විත වී) ඉබ්රාහීම් වෙත ඔහුගේ දෙවියන් ගැන තර්ක කළේය. ඒ අවස්ථාවේදී ඉබ්රාහීම් “කවුරුන් පණ දෙන්නටද, මරණයට පත් කරන්නටද සලස්වන්නේද ඔහුය, මගේ දෙවියන්” යයි පැවසීමට, ඔහු “මමද පණ දෙන්නෙමි. මරණයට පත් කිරීමද කරන්නෙමි” යයි පැවසුවේය. (එයට) ඉබ්රාහීම් “එසේ නම්, නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සූර්යයා නැගෙනහිරින් උදා කරන්නේය. ඔබ එය බස්නාහිරෙන් උදා කරනු!” යයි පැවසුවේය. එබැවින් (අල්ලාහ්ව) ප්‍රතික්ෂේප කළ ඔහුගේ කට (කිසිම පිළිතුරක් දීමට නොහැකිව තිගැස්සී) වැසී ගියේය. අල්ලාහ් අපරාධකාර ජනතාවට (පිළිතුරු දීමට) මග පෙන්වන්නේ නැත |
أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَىٰ قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحْيِي هَٰذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ۖ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ ۖ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۖ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَىٰ طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ آيَةً لِّلنَّاسِ ۖ وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا ۚ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (259)
නැතහොත් එක් ග්‍රාමයක් වෙත ගිය කෙනෙකු මෙන් කෙනෙකු, (නබියේ! ඔබ දැක තිබේද? ඔහු, එහි (විනාශ වී) ඇති (නිවෙස් වල) මුදුන් වහල සියල්ල කඩා වැටී (පාළුවට වී) තිඛෙණු (දැක) “මේ ගමේ (ජනතාව මේ අන්දමට විනාශ වී) මිය ගිය පසු අල්ලාහ් මෙය කෙසේ නම්, පණ දෙන්නේද?”යි විමසුවේය. එබැවින් (ඔහුගේ සැකය නිරාකරණය කිරීම පිණිස) අල්ලාහ් ඔහුව අවුරුදු සියයක් දක්වා මැරී සිටීමට සලස්වා, පසුව ඔහුට පණ දී (ඔහුගෙන් “මේ තත්වයෙහි) ඔබ කොපමණ කලක් සිටියෙහිද?”යි විමසූ විට, “දිනක් නැතහොත් එක දවසක සුළු කොටසක් සිටියෙමි”යි පැවසුවේය. (එයට ඔහු) “නොඑසේය! ඔබ අවුරුදු සියයක් (මෙම තත්වයෙහි) සිටියෙහිය. (මෙන්න!) ඔබගේ ආහාරයද, ඔබගේ පානයද බලනු. ඒවා (මේ දක්වා) නරක් වූයේ නැත. නමුත් ඔබගේ බූරුවා දෙස බලනු. (එය මැරී, දිරා පත් වී ඇට කටු බවට පත්ව ඇත). තවත් ඔබ (මෙන් සැක සිතන) මිනිසුන්ට එක් සාධකයක් බවට පත් කිරීම සඳහා (බූරුවාගේ) ඇට කටු දිහා බලනු. කෙසේ එම ඇට කටු, සැකිල්ලක් බවට පත් කර, ඒවා මත මස්, තැන්පත් කරන්නෙමුද”යි පවසා (ඒ ආකාරයටම පණ දී) පෙන්වූවේය. (මේ සියල්ල) ඔහු ඉදිරියේ පැහැදිලිව සිදු වූ අවස්ථාවේදී (ඔහු) “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් සියල්ල කෙරෙහි ඉතාමත් බලසම්පන්නයෙකු යන්න මා ස්ථීර වශයෙන් දැන ගත්තෙමි” යයි පැවසුවේය |
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن ۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَٰكِن لِّيَطْمَئِنَّ قَلْبِي ۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَىٰ كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا ۚ وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (260)
තවද ඉබ්රාහීම් (දෙවියන් වහන්සේට) “මගේ දෙවියනේ! මිය ගිය අයව ඔබ කෙසේ පණ දෙන්නෙහිද? (එය) ඔබ මට පෙන්වනු (මැනව!)” යයි පැවසූ අවස්ථවේදී, ඔහු “(මෙය) ඔබ විශ්වාස කළේ නැද්ද?”යි විමසුවේය. (එයට) “ඇත්තය. (මා විශ්වාස කරගෙනම සිටින්නෙමි). එහෙත් (එය මගේ දෑසින් දැක) මගේ සිත තෘප්තියට පත්වීම පිණිස, (එය පෙන්වනු මැනව!)” යයි ඔහු පැවසුවේය. (එයට ඔහු) “පක්ෂීන් හතර දෙනෙකු අල්ලා ඔබ ඔවුන්ව පුහුණු කර, පසුව (ඒවා කෑලි කෑලිවලට කපා) ඒවායෙන් එක් එක් කොටස සෑම කන්දක් මතම තැබීමෙන් අනතුරුව (මැද සිටගෙන) ඒවාට අඞගසනු. ඒවා ඔබ වෙත පියාසර කර විත් සේන්දු වනු ඇත” (යයි පවසා, ඒ අන්දමට සිදු කර පෙන්වා) “නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් බලසම්පන්නව හා තියුණු බුද්ධියෙන් යුත්තෙකු වශයෙන් සිටින්නේය යන්නද ඔබ ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු” යයි කීවේය |
مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (261)
(නබියේ!) අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි තමන්ගේ වස්තූන් වියදම් කරන අයගේ (වස්තුවෙහි) උපමාව නම්, එක් බීජයක උපමාවට සම වන්නේය. එය (එම බීජය) කරල් හතක් ලබා දුන්නේය. සෑම කරලකම ධාන්‍ය ඇට සියයකි! (එබැවින් ධාන්‍ය ඇට හත්සියයක් එම එක බීජයකින් උත්පාදනය විය). අල්ලාහ් තමන් කැමති අයට (මින් පසුවද) දෙගුණයක් කර දෙන්නේය. මන්දයත් අල්ලාහ් (දාන-මානයෙන්) ඉතාමත් විශාලවන්තයෙකු හා දැනුවත්වද සිටින්නේය |
الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى ۙ لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (262)
කවුරුන් තමන්ගේ වස්තූන් අල්ලාහ්ගේ මාර්ගයෙහි වියදම් කර, (එම වස්තූන් ලබා ගත් අයට), තමන් එය ලබා දීම ගැන කියා පෑමක් හෝ හිත රිදවීමක් හෝ (ඒ සමග) එක්කාසු නොකළෝද, ඔවුන්ට, ඔවුන්ගේ ඵලවිපාක ඔවුන්ගේ දෙවියන්ගේ සන්නිධානයෙහි ඇත. තවද ඔවුන්ට කිසිම බියක්ද නැත. ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත |
۞ قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِّن صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَا أَذًى ۗ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ (263)
(දානමාන කර, එය ලබා ගත් අයට) හිත් රිදවීම තව දුරටත් දීර්ඝ වන (අන්දමට කරන) දානමානයට වඩා (ආදරයෙන් කියන) හොඳ වදනද, සමාවද ඉතාමත් උසස්ය. තවද අල්ලාහ් වස්තූන් අවශ්‍ය නොවන්නෙකු වශයෙන් හා ඉවසිලිවන්තයෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا ۖ لَّا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُوا ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (264)
විශ්වාසවන්තයිනි! අල්ලාහ්වද අවසාන දිනයද විශ්වාස නොකර, (තමන් දානපතියෙක් යයි අන්) මිනිසුන්ට දැන්වීම පිණිස තම වස්තුව වියදම් කර, (අපතේ) හැරිය කෙනෙකු මෙන්, ඔබ ඔබගේ දානමානය (ලබා ගත් අයට) කියා පෑමද, හිත් රිදවීමද (කිරීම) මගින් (එහි ඵලවිපාකය) අපතේ නොහරිනු. ඔහුගේ උපමාව තට්ටෙ පෑදුනු ගල් පරයකට සම වන්නේය. තමන් මත පස් වැටී, එහෙත් විශාල වර්ෂාවකට එය (සෝදා ගොස්) තනිකර ගල් පරයක් බවට පත් විය. (මෙසේම ඔහු කළ දානමානය ඔහුගේ ආඩම්බරය මගින් විනාශ වී ගියේය). එබැවින් ඔවුන් (දානමාන) කිරීමෙන් කිසිම ඵල ප්‍රයෝජනයක් (පරලොවදී) අත් කර ගන්නේ නැත. තවද අල්ලාහ් (තමන්ව) ප්‍රතික්ෂේප කරන ජනතාව (ඔවුන්ගේ නපුරු ක්‍රියාවන්ගේ හේතුවෙන්) ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේ නැත |
وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِن لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (265)
කවුරුන් තමන්ගේ වස්තුව අල්ලාහ්ගේ ශුද්ධ වූ සොම්නස බලාපොරොත්තුවෙන් තමන්ගේ සිත් ස්ථීරභාවයෙන් වියදම් කරන්නෝද, ඔවුන්ගේ (දානමානයට) උපමාව, උසස් භූමිය (වන කන්ඳක්) මත තිඛෙන එක් වත්තකට සම වන්නේය. එහි විශාල වර්ෂාවක් පහළ වුවහොත් ඵල ප්‍රයෝජන දෙගුණයක් ලැඛෙන්නේය. වැස්ස නොලැබුණා වුවද, සිසිල් මද සුළඟම එයට ප්‍රමාණවත් වන්නේය. තවද අල්ලාහ් ඔබ කරන දැය අවධානයෙන් යුතුව බලන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (266)
ඔබගෙන් කවුරුන් නම් (මෙය) කැමති වනු ඇත්ද? කෙනෙකුට ඉඳි, මිදි වත්තක් ඇත්තේය. එහි දිය දහරා සදා ගලමින් ඇත්තේය. එයින් සෑම වර්ගයකම පලතුරුද ඔහුට ලැඛෙමින් පවතින්නේය. ඔහුද මහළු වියට පත් වූවේය. (හරි හම්භ කිරීමට) නොහැකි කුඩා දරුවන් කිහිප දෙනෙකුද ඔහුට ඇත්තේය. (මෙවැනි තත්වයක් යටතේ) ගින්නක් ඇති කළ හැකි සුළි සුළඟක් හමා එය පුළුස්සා දැමුවේය. (මෙවැනි තත්වයක් කවුරුන් නම් කැමති වන්නේද?) ඔබ සිතා වටහා ගැනීම පිණිස අල්ලාහ් තමන්ගේ ආයාවන් ඔබට මෙසේ (උදාහරණයන් මගින්) පැහැදිලි කරන්නේය |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُم مِّنَ الْأَرْضِ ۖ وَلَا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِيهِ إِلَّا أَن تُغْمِضُوا فِيهِ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (267)
විශ්වාසවන්තයිනි! (දානමාන කිරීමට අදහස් කළහොත්) ඔබ හරිහම්භ කළ දැයෙන්ද, අපි ඔබට භූමියෙහි ඉකුත් කළ (ධාන්‍ය, පලතුරු ආදී) දැයෙන්ද, හොඳ දැයම (දානමානය වශයෙන්) වියදම් කරනු. ඒවායෙන් නරක් වූ දැය දීමට කැමති නොවනු. (මන්දයත් නරක් වූ භාණ්ඩ ඔබට කෙනෙකු ලබා දුන්නහොත්) ඒවා ඔබ (පිළිකුලෙන් යුතුව) ඇස් පියවී ගිය අය වශයෙන් මිස, ලබා ගන්නේ නැත! (එබැවින් ඔබ කැමති නොවන භාණ්ඩ අන් අයට දානමානය වශයෙන් නොදෙනු). නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් වස්තුව අවශ්‍ය නොවන්නෙකු හා ඉමහත් ප්‍රශංසාවට අයත් කෙනෙකු වශයෙන් සිටින්නේය යන්න ඔබ ස්ථීර වශයෙන් දැන ගනු |
الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاءِ ۖ وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (268)
(ඔබ දානමාන කළහොත්) ෂෙයිතාන් ඔබට දුගීභාවය මගින් බිය ගන්වා අවමන් ගෙන දෙන (මසුරුකම්) කරන මෙන් ඔබව පොළඹවනු ඇත. නමුත් අල්ලාහ් නම්, (ඔබ දානමාන කළහොත්) තමන්ගේ සමාවද, සැප සම්පත්ද, (ඔබට ලබා දෙන බවට) පොරොන්දු වන්නේය. තවද අල්ලාහ් ඉතාමත් විශාලවන්ත හා සියල්ල දන්නෙකු වශයෙන් සිටින්නේය |
يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ (269)
(අල්ලාහ්) තමන් කැමති වන්නන්ටම (අධ්‍යාපන) ඥානය ලබා දෙන්නේය. එබැවින් කවුරුන් (අධ්‍යාපන) ඥානය ලබා ගනු ලබන්නේද, ඔහු නියත වශයෙන්ම අනේක හොඳ අත් කර ගන්නේය. නමුත් (මෙම ඥාන අධ්‍යාපනය මගින්) බුද්ධිමතුන් මිස, (වෙන කිසිවෙකුත්) හැඟීමක් අත් කර ගන්නේ නැත |
وَمَا أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (270)
(පින් අයිති කර ගැනීම සඳහා ඔබගේ) වස්තුවෙන් කුමක් වියදම් කළා වුවද, නැතහොත් ඔබ කුමක් බාරහාර වුවද, නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් එය හොඳින් දන්නේය. (තවද බාරහාර වූ පසු එය ඔප්පු නොකළ) අපරාධකරුවන්ට උදව් කරන්නන් (කිසිවෙකුත්) නැත |
إِن تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ ۖ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۚ وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِّن سَيِّئَاتِكُمْ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (271)
(ඔබ කරන) දානමානය ඔබ එළිදරව් කළහොත් එයත් අගනේය. (මන්දයත් අන් අයවද දානමාන කිරීමට පෙළඹවිය හැකිය). එහෙත් එය ඔබ ස`ගවා ගතහොත් එයත් දුප්පතුන්ට ලබා දීමෙන් ඔබට ඉතාමත් පින් (ලැඛෙන්නේය). තවද එය ඔබගේ සමහර පාප කර්මයන්හි (ඵලවිපාකයන්) ඔබගෙන් පහ කරනු ඇත. ඔබ කරන දැය අල්ලාහ් හොඳින් දන්නේය |
۞ لَّيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَن يَشَاءُ ۗ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنفُسِكُمْ ۚ وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ (272)
(නබියේ! මිනිසුන්ට ඍජු මාර්ගය පෙන්වීමම ඔබගේ යුතුකම වන්නේය). ඍජු මාර්ගයෙහි ඔවුන්ව ඇතුළු කිරීම ඔබගේ යුතුකම නොව. එහෙත් තමන් අදහස් කරන අයවම අල්ලාහ් ඍජු මාර්ගයෙහි ඇතුළු කරන්නේය. (විශ්වාසවන්තයිනි!) හොඳ දැයෙන් ඔබ කුමක් වියදම් කළා වුවද, (එය) ඔබටම (හොඳය). අල්ලාහ්ගේ ශුද්ධ වූ සොම්නස සොයා ගැනීම සඳහා මිස, (ආඩම්බරය සඳහා) ඔබ වියදම් නොකරනු. (අහංකාරය බලාපොරොත්තු නොවී, පින් අත් කර ගැනීම සඳහා) හොඳ දැයෙන් ඔබ කුමක් වියදම් කළා වුවද, (එහි) ඵලවිපාක ඔබ පූරණ වශයෙන් අත් කර ගන්නවා මිස, (එහි පොඩියක් හෝ) ඔබ අසාධාරණය අත් කර ගන්නේ නැත |
لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِيمَاهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (273)
(විශ්වාසවන්තයිනි! එවැනි දානමාන සමහරක්) දුප්පතුන්ටම (අයත් වන්නේය!) ඔවුන් අල්ලාහ්ගේ ධර්මය වෙනුවෙන්ම යයි තමන්ව (සම්පූර්ණයෙන්ම කැප කර), පැත්තකට වීම නිසා (තමන්ගේ පෞද්ගලික ජීවිතයට පවා) භූමියෙහි ඒ මේ අත දුවා ඇවිදින්නට සුදුසු තත්වයක් නොලැබූවන් වශයෙන් සිටින්නාහ. (තවද ඔවුන්) හිඟා නොකන බැවින් (ඔවුන්ගේ දුක්ඛිත තත්වය) නොදන්නවුන් ඔවුන් ධනපතියන් යයි අදහස් කර ගන්නාහ. ඔවුන්ගේ (දුගී භාවයේ) සළකුණු (වන ඇඳුම් ආදිය) මගින් ඔබ ඔවුන්ව දැන ගත හැකිය. ඔවුන් මිනිසුන් වෙතින් බැගෑපත් වී ඉල්ලන්නේද නැත. (මෙවැනි දුප්පතුන්ට) ඔබ හොඳ දැයෙන් කුමක් වියදම් කළද, නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් හොඳින් දැන, (එයට අයත් ඵලවිපාක ලබා) දෙන්නේය |
الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (274)
(විශ්වාසවන්තයිනි!) කවුරුන් තමන්ගේ වස්තුව (දානමාන වශයෙන්) රාත්‍රියෙහිද, දහවලෙහිද, රහසින්ද, ප්‍රසිද්ධියේද, වියදම් කරන්නෝද, ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ ඵලවිපාක ඔවුන්ගේ දෙවියන්ගෙන් ඇත. තවද ඔවුන්ට (පරලොවදී) කිසිම බියක්ද නැත. ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත |
الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا ۗ وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَنْ عَادَ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (275)
පොළිය (ගෙන) වැජඹෙන අය ෂෙයිතාන්ට කොටු වී පිස්සුවෙන් නැගිටින්නන් වශයෙන් මිස, (වෙන ක්‍රමයකට පරලොවදී) නැගිටින්නේ නැත. මන්දයත් ‘වෙළෙඳාමද පොළිය මෙන්ම වන්නේය. (එබැවින් පොළිය ගැනීමෙහි වරදක් නැතැ)’යි මොවුන් පැවසූහ. නමුත් අල්ලාහ් (ඔබගෙන්) කවුරුන් හෝ තම දෙවියන්ගෙන් පැමිණි, (පොළිය නොගත යුතුය යන) අවවාදයට අනුව (එය අත්හැර දමා) ඈත් වුවහොත්, (එයට) පෙර (ඔහු ලබා ගත්) කළින් දැය ඔහුටම අයත්ය. (මීට පෙර පොළිය ලබා ගත්) ඔහුගේ කාරණාව අල්ලාහ්ගේ සන්නිධානයෙහි ඇත්තේය. (අල්ලාහ්ගේ නියෝගය පැමිණි පසු, පොළිය අත්හැර දැමූ බැවින් අල්ලාහ් ඔහුව ක්ෂමා කර හැරිය හැකිය). තවද (මෙම නියෝගය ලැබුණු පසු) කවුරුන් හෝ පසුවද (පොළිය ගැනීමට) ඉදිරිපත් වුවහොත්, ඔවුන් නිරාවාසීන්ය! එහි ඔවුන් සදහටම රැඳී සිටිනු ඇත |
يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ (276)
අල්ලාහ් පොළිය විනාශ කර දමා දානමානය විස්තීරණය කරන්නේය. තවද (තම නියෝගය) ප්‍රතික්ෂේප කරමින්ම සිටින පාපතරයන් කිසිවෙකුත් අල්ලාහ් ප්‍රිය කරන්නේ නැත |
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (277)
කවුරුන් විශ්වාස කර දැහැමි ක්‍රියාවන් කර, සලාතය නොකඩවා ඉටු කරද, සකාත් (දුප්පතුන් වෙනුවෙන් වූ බද්ද)ද ගෙවමින් සිටින්නෝද, ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ ඵලවිපාක නියත වශයෙන්ම ඔවුන්ගේ දෙවියන් වෙත ඇත. තවද ඔවුන්ට (පරලොවදී) කිසිම බියක්ද නැත. ඔවුන් දුක් වන්නේද නැත |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (278)
විශ්වාසවන්තයිනි! ඔබ (ඇත්තෙන්ම) විශ්වාසවන්තයින් වශයෙන් සිටින්නෙහු නම් අල්ලාහ්ට බිය වී පොළිය (මෙතෙක් ලබා ගත් දැය හැරෙන්නට) ඉතිරිව ඇති දැය (නොගෙන) අත්හැර දමනු |
فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَإِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ (279)
මෙසේ ඔබ කටයුතු නොකළහොත් අල්ලාහ් සමගද, ඔහුගේ දූතයා සමගද, යුද්ධ කිරීමට සුදානම් වනු. එහෙත් ඔබ (පොළිය ගැනීම ගැන සිත් තැවුල් වී) මිදුනහොත් ඔබගේ මුදලින් මුල් මුදල ඔබට ඇත. ඔබ අපරාධ නොකරනු. (එසේම) ඔබටද අපරාධ කරනු නොලබන්නෙහුය |
وَإِن كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيْسَرَةٍ ۚ وَأَن تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَّكُمْ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (280)
තවද (ණය ලබා ගත් අය, එය නියමිත වාරිකයට ගෙවා ගත නොහැකිව) ඔහු අමාරුකමෙහි සිටියහොත්, (ඔහුට ගෙවා ගැනීමට) වත්කමක් ලැඛෙණ තුරු බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනු. තවද (මෙහි ඇති පින්) ඔබ දන්නෙකු වශයෙන් සිටියහොත්, (එය ඔහුටම) ඔබ දානය වශයෙන් දීම (අන් අයට දානය දීමට වඩා) ඔබට ඉතාමත් පින් (අයිති වනු ඇත) |
وَاتَّقُوا يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللَّهِ ۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (281)
තවද එක් දිනයක් ගැන බිය වනු. එදින (ණය ලබා ගත් අයද, දුන් අයද ආදී) ඔබ (සියල්ලන්ම) අල්ලාහ් වෙත ගෙන එනු ලබන්නෙහුය. සෑම ආත්මයකටම, එය කළකම් වලට පූරණ වශයෙන් (ඵලවිපාක) දෙනු ලබනු ඇත. තවද ඒවාට අපරාධ කරනු නොලැබේ |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوهُ ۚ وَلْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ ۚ وَلَا يَأْبَ كَاتِبٌ أَن يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ ۚ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا ۚ فَإِن كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لَا يَسْتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ ۚ وَاسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِن رِّجَالِكُمْ ۖ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَىٰ ۚ وَلَا يَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَلَا تَسْأَمُوا أَن تَكْتُبُوهُ صَغِيرًا أَوْ كَبِيرًا إِلَىٰ أَجَلِهِ ۚ ذَٰلِكُمْ أَقْسَطُ عِندَ اللَّهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَىٰ أَلَّا تَرْتَابُوا ۖ إِلَّا أَن تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَكْتُبُوهَا ۗ وَأَشْهِدُوا إِذَا تَبَايَعْتُمْ ۚ وَلَا يُضَارَّ كَاتِبٌ وَلَا شَهِيدٌ ۚ وَإِن تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِكُمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (282)
විශ්වාසවන්තයිනි! ඔබ එක් නියමිත වාරිකයක් මත (ඔබ තුළ) ණය ගනුදෙනු කර ගතහොත් එය ලියා තබනු. තවද (ණය දුන් අයද, නැතහොත් ලබා ගත් අයද) ඔබගෙන් කවුරුන් ලියා තැබූවද, එය) ලියන්නා සාධාරණ ලෙස ලියා තැබිය යුතුය. (ඒ දෙදෙනාම ලිවීමට නොහැකිව ලියන්නාගෙන් ඉල්ලා සිටියහොත්) ලියන්නා (සාධාරණ ලෙස ලිවිය යුතුය යයි) අල්ලාහ් ඔහුට දැනුම් දී ඇති ආකාරයට ලියා දීම ප්‍රතික්ෂේප නොකළ යුතුය. ඔහු ලියා දිය යුතුය. තවද ණය ලබා ගත් අයම (ණය පත්‍රයෙහි) වදන පැවසිය යුතුය. (වදන පැවසීමද, එය ලිවීමද) තම දෙවියන් වන අල්ලාහ්ට බිය විය යුතුය. එබැවින් එහි කිසිවක් අඩුකර නොදමනු. (වදන පැවසිය යුතු) ණය ගත් අය, මන්ද-බුද්ධික වශයෙන් හෝ නැතහොත් (වදන පැවසීමට) නොහැකි (මහළු අය වශයෙන් හෝ කුඩා) දරුවෙකු වශයෙන් හෝ තමන් විසින්ම වදන පැවසීමට ශක්තියක් නැති (ගොළුවෙකු වැනි) අයෙකු වශයෙන් හෝ සිටියහොත් ඔහුගේ ආරක්ෂකයා සාධාරණ වශයෙන් වදන පැවසිය යුතුය. තවද ඔබ සාක්ෂි වශයෙන් (බාර ගත) හැකි ඔබගේ පිරිමින්ගෙන් (අවංක) දෙදෙනෙකු (එම ණයට) සාක්ෂි බවට පත් කරනු. එසේම (සාක්ෂි බවට පත් කළ යුතු) දෙදෙනාම පිරිමි වශයෙන් නොලැබුණහොත්, එක් පිරිමියෙකු සමග ඔබ සාක්ෂි වශයෙන් බාර ගත හැකි ගැහැනුන් දෙදෙනෙකු (සාක්ෂි වශයෙන් ගත යුතුය. මන්දයත් ගැහැණුන් වැඩි වශයෙන් ගනුදෙනු සම්බන්ධයෙන් එතරම් දැනුම නොතිඛෙණ බැවින්) ඒ දෙදෙනාගෙන් කෙනෙකු වැරද ගියද, අනිත් ගැහැනු කෙනා ඇයට (එය) මතක් කර දෙනු පිණිස (එසේ කළ යුතුය). සාක්ෂීන් (ඔවුන් දන්නා දැය පැවසීමට) කැඳවනු ලබන විට, (සාක්ෂි කීම) ප්‍රතික්ෂේප නොකළ යුතුය. තවද (ණය), කුඩා වුවද, ලොකු වුවද (එවෙලෙ එවෙලේම ලියා තැබිය යුතුය. එහි) වාරිකය පැමිණෙන තුරු එය නොලියා කම්මැලි වී නොසිටිනු. (ණය නියමිත ආකාරයට ලියා තබනු). මෙය අල්ලාගේ සන්නිධානයෙහි ඉතාමත් සාධාරණ දැයක් වන්නේය. සාක්ෂියට ඉතාමත් ස්ථීර දැයක් වශයෙන්ද (ණය මුදල හෝ නැතහොත් වාරිකය ගැන හෝ) ඔබ සැක නොසිතා සිටින්නට (මෙය) ඉතාමත් ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත. නමුත් ඔබ, ඔබ අතරේ මුදලින් කර ගන්නා ගනුදෙනුවක් වුවහොත් එය ඔබ නොලියා තැබූවද ඔබ කෙරෙහි වරදක් නැත. නමුත් (මුදලින්) ඔබ ගනුදෙනුවක් කර ගතහොත් වුවද, එයටත් සාක්ෂි තබා ගනු! තවද (වැරදි ආකාරයෙන් ලියා ගන්නා ලෙස) ලියන්නා හෝ (බොරු කියන ලෙස) සාක්ෂිකරුවන්ව හෝ වේදනා නොකළ යුතුය. ඔබ (වේදනා කර) ඒ අන්දමට කළහොත්, නියත වශයෙන්ම එය ඔබට (ඉමහත්) පාපයක් වන්නේය. එබැවින් අල්ලාහ්ට බිය වනු. අල්ලාහ් (ගනුදෙනුව ගැන තමන්ගේ නියමයන්) ඔබට (මෙන්න මේ අන්දමට) උගන්වා දෙන්නේය. තවද අල්ලාහ් සියල්ල ඉතාමත් හොඳින් දන්නෙකි |
۞ وَإِن كُنتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَّقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُم بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَن يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (283)
තවද ඔබ සංචාරයේ සිටිමින් (ඒ අවස්ථාවේදී ගනුදෙනුවක් කිරීමට අවශ්‍යතාවයක් ඇති වී) ලියන්නාවද ඔබ සොයා ගත නොහැකි වුවහොත් (ණය පත්‍රිකාව වෙනුවට) සින්නක්කර ගැනීමට (හැකි යම්කිසි වස්තුවක්) ලබා ගනු. (මෙහි) ඔබගෙන් කෙනෙකු (උකසක් නොමැතිව ණය දීමට හෝ මිල අධික වස්තුවක් සුළු මුදලකට උකසට තැබීමට හෝ අනිත්) කෙනාව විශ්වාස කළහොත්, විශ්වාස කරනු ලැබූ තැනැත්තා තමන් වෙත ඇති විශ්වාසහරිත වස්තුව (නියමිත අන්දමින්) ආපසු ලබා දිය යුතුය. තවද තමන්ගේ දෙවියන් වන අල්ලාහ්ට (ඉමහත් සේ) බිය වී (සාධාරණ ලෙස කටයුතු) කළ යුතුය. තවද (විශ්වාසහරිත වස්තුවට කවුරුන් හෝ වංචාවක් කිරීමට අදහස් කළහොත්, ඔබගේ) සාක්ෂිය ඔබ නොසැඟවිය යුතුය. කවුරුන් හෝ එය සඟවා ගතහොත් ඔහුගේ හෘදය නියත වශයෙන්ම පාපය තුළට ඇතුළු කර හරින්නේය. (මිනිසුනේ!) ඔබ කරන සියල්ලම අල්ලාහ් හොඳින් දන්නේය |
لِّلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَإِن تُبْدُوا مَا فِي أَنفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُم بِهِ اللَّهُ ۖ فَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (284)
(මන්දයත්) අහස්හිද, භූමියෙහිද ඇති (සියල්ල) අල්ලාහ්ට අයත් දැයයි! ඔබ සිතෙහි ඇති දැය ඔබ එළිදරව් කළද, ඒවා සඟවා ගත්තද, ඒවා ගැනද අල්ලාහ් ඔබගෙන් විභාග කරනු ඇත. අල්ලාහ් කැමති අයට දඬුවම් කරන්නේය. තවද අල්ලාහ් සියල්ල කෙරෙහි ඉතාමත් බලසම්පන්නය |
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (285)
(මිනිසුනේ! අපගේ) රසූල් තම දෙවියන්ගෙන් තමන්ට පහළ කරන ලද (ධර්මය) ඇත්තෙන්ම විශ්වාස කරන්නේය. (එසේම අනිත්) විශ්වාසවන්තයින්ද (විශ්වාස කරන්නාහ. මොවුන්) සියල්ලන්ම අල්ලාහ්වද, ඔහුගේ මලායිකාවරුන්වද, ඔහුගේ ධර්මයන්ද, ඔහුගේ නබිවරුන්වද, විශ්වාස කරන්නාහ. තවද “ඔහුගේ නබිවරුන්ගේ කිසිවෙකුත් (නබිවරුන් නොව යයි) අපි වෙන් කර (ප්‍රතික්ෂේප කර) නොහරින්නෙමු”. තවද “(දෙවියනේ! ඔබගේ ධර්ම ආයාවන්) අපි සවන් දුන්නෙමු! (ඔබගේ නියෝගයන්ට) අපි අවනත වුනෙමු! අපගේ දෙවියනේ! අපි ඔබගේ සමාව ඇයද සිටින්නෙමු! ඔබ වෙතම (අපි) සේන්දු විය යුතුව ඇත්තෙමු” යයි පවසන්නාහ |
لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (286)
අල්ලාහ් කිසිම ආත්මයකට එහි ශක්තියට වඩා බල කරනු ලබන්නේ නැත. එය සොයා ගත් පින් එයටම (ප්‍රයෝජනවත් වේ. එසේම) එය සොයා ගත් පාපයන් එයටම (හානියක් අත් කර දෙනු ඇත). ‘අපගේ දෙවියනේ! අපි (අපගේ යුතුකම් ඉටු කිරීමට) අමතක කර හැරියද, නැතහොත් (එහි) වරදක් කළද, (ඒ ගැන) ඔබ අපව (වරදට හසු) නොකරනු (මැනව!) අපගේ දෙවියනේ! ඔබ අප කෙරෙහි (දැඩි නියෝගයන් නියම කර), ඉමහත් බර නොපටවනු (මැනව!) අපට පෙර විසූ අය කෙරෙහි (දැඩි නියෝගයන්) ඔබ පැටවූවාක් මෙන් (නොපටවනු මැනව!) අපගේ දෙවියනේ! අපට දරා ගත නොහැකි අමාරුකම් අප කෙරෙහි පටවා නොදමනු (මැනව!). (අපගේ පාපයන්ට) සමාව දෙනු මැනව! අපව ඉවසනු මැනව! අප කෙරෙහි දයාව පහළ කරනු මැනව! ඔබමය අපගේ උත්පාදකයා! එබැවින් (ඔබව) ප්‍රතික්ෂේප කරන ජනතාවට එරෙහිව (ජයග්‍රහණය අත් කර ගැනීමට) ඔබ අපට උදව් උපකාර කරනු මැනව!’ (යයි ප්‍රාර්ථනා කරනු මැනව) |
